บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย: บทที่ 31 - บทที่ 40

จือหลินถูกเชิญเข้าไปนั่งรอที่เก้าอี้ภายในห้องโถง สาวใช้หายเข้าไปในห้องเพื่อช่วยประคองสตรีชราเดินเข้ามานั่งตำแหน่งประธานทั้งจือหลินและฮูหยินผู้เฒ่าถานมองประเมินกัน ก่อนที่จือหลินนางจะลุกขึ้นเพื่อคารวะผู้อาวุโส“เจ้าคงสงสัยว่าข้าเรียกเจ้ามาพบด้วยเรื่องอันใดสินะ” ฮูหยินผู้เฒ่าจิบเสร็จก่อนจะเอ่ยขึ้น“เจ้าค่ะ” “ฟางเออร์ บอกว่าพบแม่นางน้อยที่หน้าโรงเตี๊ยม ข้าจึงอยากจะพบเจ้า” ฮูหยินผู้เฒ่าจ้องมองจือหลินอย่างไม่วางตา“หากเป็นเรื่องที่เขาวิ่งมาชนข้าจนตัวเองล้มลง เรื่องนี้ข้าคิดว่าไม่อาจจะกลายเป็นเรื่องที่ท่านเรียกตัวข้ามาพบได้” แววตาของจือหลินแข็งกร้าวขึ้น หากเขาจะเรียกนางมาทำโทษก็คงคิดผิดเสียแล้ว“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ช่างเหมือนกันจนน่าประหลาด เจ้าว่าใช่หรือไม่เสี่ยวถิง” ฮูหยินผู้เฒ่าหัวเราะเสียงดัง เมื่อเห็นท่าทางและคำพูดที่เปลี่ยนไปของจือหลินนางยังเอ่ยถามสาวใช้ข้างกายว่าเห็นด้วยกับนางหรือไม่ สาวใช้ข้างกายก็อดพยักหน้าเห็นด้วยมิได้ แล้วมองจือหลินอย่างพิจารณา“ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านกล่าวเจ้าค่ะ หากไม่ได้เรียกข้ามาเพื่อกล่าวโทษ แล้วเรียกข้ามาด้วยเรื่องอันใดเจ้าคะ” จือหลินเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ“ก่อนท

จือหลินนางไม่เข้าใจว่าเหตุใดป๋อฉิวถึงได้ตื่นตระหนกมากเพียงนี้เมื่อได้ยินนามอาจารย์ของนาง“เหอะ ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าก็ไม่เชื่อข้า” ซูเว่ยเอ่ยออกมาอย่างดูแคลน เมื่อเห็นว่าศิษย์ของตนไม่เคยเชื่อเขา“จะ เจ้า พบเขาที่ใด” ป๋อฉิวจ้องมองจือหลินอย่างค้นหา“ท่านต้องการให้ข้าบอกเขาเรื่องท่านหรือไม่” จือหลินสื่อสารถามอาจารย์ซู“ไม่จำเป็น ข้าต้องการให้หลุมศพของข้าอยู่อย่างสงบ บอกเขาไปว่าข้าสิ้นใจแล้ว” อาจารย์ซูไม่ต้องการให้ผู้ใดนอกจากจือหลินรู้ที่ฝั่งร่างของเขา“ท่านอาจารย์สิ้นแล้วเจ้าค่ะ” จือหลินเอ่ยตอบตามที่อาจารย์ซูแจ้ง“เช่นนั้นหรือ” ป๋อฉิวพึมพำเบาๆ อย่างเสียดายที่เขาไม่มีวาสนาจะได้พบจือหลินกับมารดาเมื่อเห็นว่าวันนี้ยังไม่สะดวกที่ทั้งคู่จะพูดคุยกับป๋อฉิวนางจึงขอตัวกลับที่พัก แต่ก่อนที่จะไปนางบอกเรื่องการดูแลฮูหยินผู้เฒ่า และข้อควรระวัง“ขอบใจเจ้ามาก” ป๋อฉิวมองสองแม่ลูกอย่างลึกซึ้งแม้ทั้งคู่จะรู้เรื่องที่เขาเป็นบิดาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นลี่อินหรือจือหลินนางไม่เอ่ยเรื่องที่จะให้เขารับเข้าจวนหรือพูดเรื่องให้เขาดูแลเลยสักคำ“ท่านแม่หากไม่มีอันใด ท่านก็พักก่อนเถิดเจ้าค่ะ ลูกจะเข้าไปด้านใน” จือหลินนางจะ

เมื่อเสร็จเรื่องของนาง จือหลินนางก็พามารดากลับที่พัก แต่ตงฟางกับงอแงจะขอติดตามไปนอนกับทั้งคู่ด้วย ลี่อินหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากป๋อฉิว เขาที่เห็นเช่นนั้นภายในอกก็อดที่จะสะท้านไม่ได้“ฟางเออร์ พี่หญิงของเจ้าเปิดห้องพักเพียงห้องเดียว เจ้าจะไปนอนกับนางได้อย่างไร” ป๋อฉิวเอ่ยดุตงฟาง“ข้า ข้า ข้าไม่เคยได้นอนกับมารดาเลยสักครั้งขอรับ” ตงฟางก้มหน้าลงอย่างเศร้าใจจือหลินอดสะท้านในคำพูดของเขาไม่ได้ ตงฟางก็คงเหมือนนางที่ไม่เคยได้รู้ว่าอ้อมกอดของมารดาเป็นเช่นใด จนเมื่อนางได้มาเจอลี่อินท่านแม่ในตอนนี้“ท่านแม่ ท่านนอนกับฟางเออร์ที่นี่ก็ได้เจ้าค่ะ” จือหลินเอ่ยขึ้น“แล้วเจ้าเล่า” ป๋อฉิวเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง“ข้าดูแลตนเองได้เจ้าค่ะ” นางไม่ได้นอนกับมารดาอยู่แล้ว ให้มารดามานอนกับตงฟางก็ไม่เป็นไร“พี่หญิงท่านดีที่สุดเลยขอรับ” ตงฟางพุ่งเข้ากอดเอวจือหลินไว้แน่น พร้อมทั้งเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตราวกับเจ้ากวางน้อย“เหอะ คืนเดียวเท่านั้น” จือหลินเชิดหน้าขึ้น เพื่อกลบอารมณ์แปลกประหลาดที่เกิดกับนางในตอนนี้จือหลินเดินไปส่งมารดาที่ห้องของตงฟาง ก่อนที่นางจะกลับห้องพักของนางไปภายในมิติจือหลินนางนั่งสมาธิ

จือหลินนางดึงมีดสั้นที่อยู่ที่ขาอ่อนของนางทั้งสองข้างออกมาถืออยู่ในมือ แล้วพุ่งเข้าหาบุรุษทั้งสองทันทีบุรุษทั้งสองมัวแต่คิดจะสังหารป๋อฉิวเลยไม่ได้ระวังเด็กสาวที่อยู่ด้านหน้าของเขา มีดสั้นในมือของจือหลินแทงเข้าที่ท้องของชายคนที่อยู่ด้านหน้าสุดนางดึงออกอย่างรวดเร็วแล้วแทงซ้ำของไปที่ขาของเขา ก่อนจะเปลี่ยนทิศหันไปจัดการกับบุรุษอีกครั้งที่มัวแต่ตกตะลึงที่เห็นเด็กสาวเช่นนางลงมืออย่างรวดเร็วเช่นนี้ป๋อฉิวได้ยินเสียง เมื่อหันมาก็เห็นชายคนแรกล้มลงไปแล้ว เขารีบพาลี่อิน ตงฟางและมารดาเข้าไปหลบอยู่ในรถม้า ก่อนจะเข้ามาช่วยจือหลินจัดการองครักษ์ของตระกูลถานจะวิ่งเข้ามาช่วยนายของตนอย่างรวดเร็ว แต่ความเร็วของทุกคนก็ยังสู้ความเร็วของจือหลินที่นางลงมือไปก่อนแล้วไม่ได้เมื่อเห็นว่าชายทั้งคู่ไม่อาจลุกขึ้นมาจัดการพวกตนได้อีก จือหลินนางก็สะบัดเลือดที่ติดอยู่กับมีดสั้นออก ก่อนจะเก็บเข้าที่เดิมของมัน“หลินเออร์ เจ้าเป็นอันใดหรือไม่” ป๋อฉิวรีบเข้ามาดูจือหลินว่านางได้รับบาดเจ็บที่ใดหรือไม่ อย่างเป็นห่วง“ไม่เจ้าค่ะ ท่านพาตัวพวกมันไปสอบสวนเสียก่อนเถิด” จือหลินนางส่งเรื่องให้ป๋อฉิวจัดการ แล้วนางก็ขึ้นไปบนรถม้า

จือหลินเมื่อเข้ามาในมิตินางก็เริ่มทดสอบพิษทันที เพราะเรื่องพิษนางทดลองและทำขึ้นมาเพื่อไว้ใช้หลายชนิด นางจึงต้องทำยาถอนพิษที่ครอบจักรวาลไว้ด้วย เผื่อวันใดเกิดนางถูกพิษขนาดทดลองจะได้แก้ไขได้ทันนางสามารถนำยาถอนพิษของนางออกไปรักษาได้เลย แต่นางอยากจะรู้ว่าเป็นพิษชนิดใด เพื่อที่จะได้ตามหาคนร้ายได้ถูกต้องเพียงไม่นานผลทดสอบก็ออกมา ยังดีที่เพียงนำเลือดของผู้ถูกพิษเข้าเครื่องตรวจของนาง ก็สามารถปรากฏผลได้เลยว่าผู้ป่วยเป็นโรคอันใดหรือถูกพิษชนิดใด‘พิษฟู่จื่อ’ โหราเดือยไก่ เป็นสมุนไพรที่ต้องทำลายพิษเสียถึงจะนำมาใช้ได้ และส่วนมากใช้ภายนอก เพื่อไม่ให้ผู้ที่ใช้ยาใช้ไม่ถูกวิธีจนกลายเป็นยาพิษได้อีกชนิดคือ ‘เจี๋ยจู๋เถา’ หรือยี่โถ ชาวบ้านมักนำลำต้นกิ่งก้านมาตากแดดแล้วนำไปวางไว้ตามมุมเรือนเพื่อไล่หนูหรือแมลง แต่คนร้ายคงนำยางสีขาวของมันมาผสมลงในกำยานที่ใช้จุดภายในห้องของผู้เฒ่าถานจึงทำให้เขาหมดสติเช่นนี้จือหลินเมื่อรู้ว่าเป็นพิษชนิดใดแล้วถูกนำเข้าร่างกายของผู้เฒ่าถานเช่นไร นางก็ออกมาด้านนอกทันที ซูเว่ยมองตามหลังนางแล้วส่ายหัว เพราะนางเข้าห้องอย่างเร่งรีบโดยไม่ทักทายอาจารย์สักคำเมื่อจือหลินกลับเข้ามาอย