บททั้งหมดของ ภารกิจเปลี่ยนบุตรตัวร้ายให้เป็นสุดที่รัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

บทที่ 1 หลงรุ่ยฉีหลงรุ่ยฉี หญิงสาวคนสวยอายุ 37 ปีแห่งยุคโลกาภิวัตน์ สาวแกร่งแห่งยุค 2021 แข็งแกร่งแม้กระทั่งโควิดยังไม่กล้าเล่นงาน แต่ต้องมาตายเพราะสามีอันเป็นสุดที่รักของฉันเอง!!! ฉันโดนหักหลังจากคนที่ไว้ใจที่สุดเพื่อคำว่า 'เงิน' คำเดียว แต่ฉันก็ยังไม่ทิ้งคำว่าสาวแกร่งคนสวยไป เพราะเขาหวังได้ผลประโยชน์จากฉัน ฉันเลยให้ผลประโยชน์เต็ม ๆ ที่เขาต้องการ ไม่ว่าจะเป็นหนี้สินที่เขาเคยค้ำประกันให้ฉัน ธุรกิจร่วมหุ้นที่กำลังจะไปไม่รอด ฉันยกให้เขาไปจนหมดส่วนทรัพย์สินที่เป็น 'ผลประโยชน์' จริง ๆ ฉันให้ลูกบุญธรรมของฉันรับไว้ทั้งหมด อาจเพราะความโชคดีของฉันที่รู้เรื่องสามีสุดที่รักกับชู้ที่กำลังทำลับหลังฉันโดยบังเอิญ ฉันเลยตลบหลังซ้อนแผนพวกมัน เก็บคืนทุกบาททุกสตางค์ค่อย ๆ เอาคืน ฉันแทบไม่เหลืออะไรไว้ให้พวกมันนอกจากหนี้สิน ฉันจัดการโยกย้ายสมบัติ ทยอยขายหุ้น แล้วเก็บเป็นเงินสดและทองคำเอามาเข้าตู้เซฟไว้ในคอนโดหรูที่ฉันแอบซื้อให้ลูกบุญธรรมของฉัน ฉันรับเลี้ยงเด็กสองคนพี่น้องชายหญิงซึ่งเป็นฝาแฝด และเป็นลูกของผู้มีพระคุณของฉันสมัยที่ฉันยังอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า จะบอกว่าลูกบุญธรรมก็ไม่เชิงเพราะนับถือกันมากกว

บทที่ 3 ข้ามมิติ ย้อนเวลาหลังจบจากช่วงเวลาที่ตุนของ ก็รอเวลาให้ระบบจัดระเบียบสิ่งของในมิติให้เรียบร้อยและรอว่ามีอะไรบ้าง จะได้เตรียมตัวในการข้ามมิติในขั้นตอนต่อไป ฉันผู้ที่ต้องเป็นคนรอ แต่ในหัวก็เริ่มคิดวางแผนการใช้ชีวิตว่าจะต้องทำยังไง พอให้เป็นแนวทางในการเอาตัวรอด ส่วนภารกิจที่ทางระบบมอบให้ก็ค่อย ๆ เก็บทำไปเรื่อย ๆ ฉันพอมีวิชาความรู้ความสามารถติดตัวอยู่บ้าง มันคงไม่ยากสักเท่าไร แต่ทุกอย่างมันต้องมีแบบแผนถึงจะดีพอคิดไปถึงครอบครัวที่ต้องไปอยู่ด้วย เด็ก 3 คนกำลังจะโต ยังดีที่ว่าพ่อของเด็ก ๆ ไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่งั้นรุ่ยฉีคนนี้จะทำยังไง คิดดูนะ ไม่รู้จักกันแต่ใช้ชีวิตแบบผัวเมีย ขนาดคนที่ฉันคิดว่ารู้จักดีอย่างเช่นสามีเก่าของฉัน ยังทำเลวกับฉันเลย เรื่องเด็กไม่น่าคิดเท่าเรื่องพ่อของเด็ก ๆ แต่จะมโนมากไม่ได้ ถึงนิสัยฉันจะขี้มโนก็ตาม ต้องไปดูหน้างานอีกที เมื่อมีตัวช่วยก็ไม่น่ามีอะไรน่าห่วง วิถีชีวิตสโลว์ไลฟ์ของรุ่ยฉีอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม…[แจ้งสิ่งของที่มีในมิติของโฮสต์หลงรุ่ยฉี คุณสมบัติพิเศษ คือ สิ่งของที่มีในตอนนี้จะไม่มีวันหมด และจะเติมเต็มในทุกๆ 7 วันหลังจากเอาสิ่งของออกไป มีดังนี้ ข้าวสา

บทที่ 5 ลูกสมุนตัวน้อยรุ่ยฉีเตรียมอาหารอยู่ในครัว เพื่อที่จะรอให้เด็ก ๆ เดินเข้ามาหา ช่วงที่รอก็ค้นความทรงจำเกี่ยวกับเด็ก ๆ ว่ามีชื่ออะไรบ้าง จากที่ค้นเจอ บุตรชายคนโตมีชื่อว่า ซ่งซีฮัน อายุ 5 ขวบ คนรองเป็นผู้หญิงชื่อ ซ่งซิงอี อายุ 4 ขวบ คนสุดท้องชื่อ ซ่งซีซวน อายุ 3 ขวบ เด็ก ๆ ใช้แซ่ตามบิดาคือแซ่ 'ซ่ง' พ่อของเด็ก ๆ มีชื่อว่า ซ่งเฟยหรง อายุ 27 ปี ซึ่งห่างจากรุ่ยฉีประมาณ 3 ปี ถ้าในยุคปัจจุบันก็ถือว่าห่างกันไม่เยอะ แต่ที่เยอะคือลูก!อายุเท่านี้มีลูก 3 คนแล้ว มันคงเป็นเรื่องปกติของยุคสมัยนี้ที่แต่งงานเร็วมีลูกเร็วและมีลูกเยอะ "กลับมาแล้ว" เด็ก ๆ ส่งเสียงบอกอย่างพร้อมเพียงกัน"กลับมาแล้วก็ไปล้างมือให้เรียบร้อย เตรียมกินมื้อเย็น ไปไหนกันมา ทำไมถึงกลับมาช้า" รุ่ยฉีเริ่มสวมบทบาทแม่ แต่คำพูดมันก็ฟังดูแปลก ๆ นิดหน่อย[โฮสต์ควรให้เด็ก ๆ อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวก่อนค่อยมากินมื้อเย็น เพราะถ้ายิ่งมืด อากาศจะยิ่งเย็น อาจทำให้เด็ก ๆ ไม่สบายได้] เสียงระบบเอ่ยแนะนำ"จริงด้วย ฉันลืมไป แต่ยังไม่ได้เตรียมต้มน้ำเลย ขอบใจที่เตือนนะพี่เลี้ยงเด็ก"รุ่ยฉีบอกขอบใจระบบและยกตำแหน่งใหม่ล่าสุดให้ระบบเป็นที่เรียบร้อย

บทที่ 7 จับตัวเองอาบน้ำหลังจากรุ่ยฉีจับเด็ก ๆ อาบน้ำเสร็จพร้อมกับค่อย ๆ เป่าหูเด็ก ๆ ไปในตัว คอยบอกคอยสอนกับบรรดาสมุนทั้งหลาย เสร็จแล้วก็เดินมาหยุดอยู่ตรงกองผ้าที่สมุนตัวน้อยเอามากองไว้หน้าห้อง แวบแรก! มันคือผ้าขี้ริ้วชัด ๆ แต่รุ่ยฉีจะปล่อยให้เป็นผ้าขี้ริ้วไม่ได้! รุ่ยฉีตัดสินใจว่าค่อยมาแยกทีหลัง ตอนนี้ต้องพาเด็ก ๆ ไปกินข้าวให้เรียบร้อยก่อน ทุกคนเดินชักขบวนไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวใกล้ ๆ ห้องครัว รุ่ยฉีทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟให้กับลูกสมุนทั้งหลาย โดยมีหัวหน้าแก๊งเป็นผู้ช่วยถือจานซาลาเปา ตามมาด้วยตัวแทนหมู่บ้านที่ถือกระบอกใส่น้ำดื่ม พอพร้อมแล้ว รุ่ยฉีได้เตรียมชามเล็กมาแบ่งให้เด็ก ๆ เพราะกลัวจะกินไม่หมด โดยให้ตัวแทนหมู่บ้านแบ่งคนละครึ่งกับหัวหน้าแก๊ง ส่วนรุ่ยฉีแบ่งกับสมุนตัวน้อย "ไม่อิ่มค่อยเติม ไม่ต้องห่วง ยังมีอีกเยอะ ค่อย ๆ กินไม่ต้องรีบ" รุ่ยฉีบอกกับเด็ก ๆ โดยที่เด็ก ๆ ก็พยักหน้ารับทราบรุ่ยฉีค่อย ๆ กินข้าวต้มไปเรื่อย ๆ พร้อมกับสังเกตอาการและกิริยาของเด็ก ๆ เท่าที่ดูก็พอจะเดาได้ว่าทุกคนกินค่อนข้างเรียบร้อย ไม่ค่อยคุยกันตอนกิน แต่ละคนตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้มในชามตัวเอง คิดอะไรเพลิน ๆ

บทที่ 9 เริ่มภารกิจกระชับความสัมพันธ์หลังจากรุ่ยฉีลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาและกลับเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว ที่ทำอะไรเสร็จอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้อากาศหนาวมาก! หนาวที่สุด แต่รุ่ยฉีออกไปทั้งชุดนอน ตอนอยู่บนเตียงเตามันก็อุ่นสบายอยู่หรอก แต่พอเข้าห้องน้ำเตรียมล้างหน้าแปรงฟันแค่นั้นแหละ น้ำในห้องน้ำเย็นยะเยือก รุ่ยฉีไม่สามารถล้างหน้าแปรงฟันได้ จนต้องเดินกลับเข้าห้องมาหาเสื้อคลุมเพิ่มอีกตัว เพื่อเดินเข้าครัวไปจุดเตาต้มน้ำไว้ใช้ผสมล้างหน้าแปรงฟันได้ ช่วงต้มน้ำก็คิดว่าเช้านี้ควรกินโจ๊กร้อน ๆ ก็คงจะดี แต่โจ๊กไม่มีในกำไลมิติ ไม่ว่าจะแบบซองหรือปรุงสำเร็จพร้อมทานเลย คงต้องเคี่ยวโจ๊กเอง ลงมือทำเอง รุ่ยฉีถือโอกาสแสดงฝีมือเลยแล้วกัน "ระบบเตรียมวัตถุดิบในการต้มโจ๊กให้หน่อย เอาปริมาณแค่ 6 ชามนะ ในมิติมีน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋บ้างไหมระบบ" รุ่ยฉีสั่งงานระบบและถามหาของกินอย่างอื่นด้วย เพื่อที่จะได้เอามากินกับโจ๊ก[ระบบเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำโจ๊กให้แก่โฮสต์เรียบร้อยแล้ว บางอย่างไม่มีในมิติ โฮสต์ต้องการให้แลกในร้านค้าระบบไหมหรือให้หาของที่พอจะใช้แทนในมิติ]"หาของแทนสิ... อะไรใช้แทนได้ก็ใช้แทน จะต้องใช้คะแ