บทที่ 5 ลูกสมุนตัวน้อย

บทที่ 5 ลูกสมุนตัวน้อย

รุ่ยฉีเตรียมอาหารอยู่ในครัว เพื่อที่จะรอให้เด็ก ๆ เดินเข้ามาหา ช่วงที่รอก็ค้นความทรงจำเกี่ยวกับเด็ก ๆ ว่ามีชื่ออะไรบ้าง จากที่ค้นเจอ บุตรชายคนโตมีชื่อว่า ซ่งซีฮัน อายุ 5 ขวบ คนรองเป็นผู้หญิงชื่อ ซ่งซิงอี อายุ 4 ขวบ คนสุดท้องชื่อ ซ่งซีซวน อายุ 3 ขวบ เด็ก ๆ ใช้แซ่ตามบิดาคือแซ่ 'ซ่ง' พ่อของเด็ก ๆ มีชื่อว่า ซ่งเฟยหรง อายุ 27 ปี ซึ่งห่างจากรุ่ยฉีประมาณ 3 ปี ถ้าในยุคปัจจุบันก็ถือว่าห่างกันไม่เยอะ แต่ที่เยอะคือลูก!อายุเท่านี้มีลูก 3 คนแล้ว มันคงเป็นเรื่องปกติของยุคสมัยนี้ที่แต่งงานเร็วมีลูกเร็วและมีลูกเยอะ 

"กลับมาแล้ว" เด็ก ๆ ส่งเสียงบอกอย่างพร้อมเพียงกัน

"กลับมาแล้วก็ไปล้างมือให้เรียบร้อย เตรียมกินมื้อเย็น ไปไหนกันมา ทำไมถึงกลับมาช้า" รุ่ยฉีเริ่มสวมบทบาทแม่ แต่คำพูดมันก็ฟังดูแปลก ๆ นิดหน่อย

[โฮสต์ควรให้เด็ก ๆ อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวก่อนค่อยมากินมื้อเย็น เพราะถ้ายิ่งมืด อากาศจะยิ่งเย็น อาจทำให้เด็ก ๆ ไม่สบายได้] เสียงระบบเอ่ยแนะนำ

"จริงด้วย ฉันลืมไป แต่ยังไม่ได้เตรียมต้มน้ำเลย ขอบใจที่เตือนนะพี่เลี้ยงเด็ก"

รุ่ยฉีบอกขอบใจระบบและยกตำแหน่งใหม่ล่าสุดให้ระบบเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นก็สั่งระบบให้เอาเตาแก๊สออกมาให้ เพื่อจะใช้ในการต้มน้ำให้เด็ก ๆ ได้อาบ รุ่ยฉีมองหาหม้อที่มีขนาดใหญ่มาตักน้ำในตุ่มใส่เกือบเต็มหม้อ เพื่อที่จะต้มทีเดียวแล้วอาบได้ครบทั้ง 3 คน พอตั้งหม้อน้ำและจุดเตาแก๊สเรียบร้อย รุ่ยฉีก็เดินออกมาหาเด็ก ๆ และบอกให้เตรียมเสื้อผ้าออกมาด้วย 

"มาแล้ว... มาแล้ว"

เด็ก ๆ หอบชุดออกมา ซึ่งดูยับยู่ยี่เหมือนผ้าที่ใช้แล้วมากกว่าผ้าที่ซักพับเก็บ ได้แต่ถอนหายใจแต่ไม่ได้พูดอะไร รุ่ยฉีมองดูเด็ก ๆ ทั้งสามคนที่ดูจากผิวพรรณแล้ว ถือว่าได้ส่วนดีของเธอไป เพราะสีผิวเด็ก ๆ ค่อนข้างขาวมาก แต่ติดตรงขาวไปทางเหลือง หรือเพราะขาดสารอาหาร อันนี้รุ่ยฉีก็ไม่แน่ใจ เพราะดูจากรูปร่างของแต่ละคนค่อนข้างผอมเลยทีเดียว อย่าว่าแต่เด็กเลย ขนาดร่างนี้ จากที่มองดูแขน ขา มือ ลำตัวคร่าว ๆ ยังติดว่าผอมไปด้วยซ้ำ ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้สำรวจตัวเองดีเลยว่ารูปร่างหน้าตาเป็นยังไง เท่าที่ดูจากความทรงจำ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยมาก ๆ ทั้งรูปร่างและหน้าตา พอมองสำรวจเด็ก ๆ คร่าว ๆ แล้ว สามารถสรุปความเข้าใจได้ง่าย ๆ คือ เด็ก ๆ หน้าตาดี ผิวขาว ปากแดง จมูกโด่งกันทุกคน ถือว่าได้กรรมพันธุ์ยีนเด่นจากพ่อแม่มาเต็ม ๆ

"วันนี้ไปไหนกันมา" รุ่ยฉีเห็นเด็ก ๆ ยืนเงียบ เลยเป็นคนเปิดบทสนทนาออกไปก่อน

"อาเล็กให้ไปเก็บหญ้ามาให้หมู" ลูกสาวเป็นตัวแทนหมู่บ้านในการตอบ

"ทำไมอาเล็กให้ไปเก็บล่ะ อายุพวกเราเท่าไรถึงให้ไปเก็บผักเก็บหญ้า ไปกันกี่คน อย่าบอกนะว่าไปแค่ 3 คน"

พอรู้ว่าเด็ก ๆ ไปไหนมา มันทำให้ฉันเริ่มไม่พอใจ บ้านใหญ่จะทำแบบนี้ประจำ ถ้ารุ่ยฉีเผลอหรือไม่อยู่บ้านจะต้องมาเอาเด็ก ๆ ไปใช้งาน ตอนแรกนึกว่าจะทำไม่กี่ครั้ง แต่ทุกครั้งที่รุ่ยฉีเผลอหรือไม่อยู่จะเป็นแบบนี้ทุกรอบ สรุปแม่นี่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน และบ้านใหญ่ก็ชอบใจ โอ๊ย…อะไรมันจะเหมือนเฝ้าระวังขโมยกับโจรอะไรแบบนั้น เผลอเป็นหาย นี่มันคนหรือสิ่งของ จ้องแต่จะใช้แรงงานเด็ก

"ไหนขอดูหน่อย ได้แผลมาบ้างไหม" รุ่ยฉีขอดูว่ามีแผลไหม

"มีแต่พี่ใหญ่แหละที่มีแผล ฉันกับน้องมีแค่รอยหนามเกี่ยว กับโดนหญ้าบาดนิดหน่อยเองแม่"

ยังคงเป็นตัวแทนหมู่บ้านที่เป็นคนตอบคำถาม ปล่อยให้ชายงามทั้งสองยืนเงียบไม่มีปากไม่มีเสียง

"ไหนแผลตรงไหนบ้าง... ขอดูหน่อย" รุ่ยฉีเดินไปหาลูกชายคนโตเพื่อดูตามแขนและขา แต่ก็ยังไม่เห็นแผล

"แผลอยู่ตรงปาก" เสียงนี้ไม่ใช่ตัวแทนหมู่บ้านบอก แต่เป็นสมุนตัวเล็กสุดเอ่ยรายงาน

"เงียบปากไปเลยน้องเล็ก" อันนี้เสียงหัวหน้าแก๊ง เจ้าตัวต้นเรื่องเป็นคนพูด 

"ทำไมพูดกับน้องแบบนั้น แล้วทำไมถึงไปได้แผลที่ปากมา" รุ่ยฉีถามขึ้น

"ก็พี่ใหญ่ไปต่อยลูกหลานบ้านป้าหวัง แล้วโดนพวกเขารุมต่อยกลับมาไงล่ะแม่" แม่ตัวแทนหมู่บ้านรีบบอก

"แล้วทำไมถึงไปต่อยกับเขา เรื่องมันเป็นยังไง ไหนเล่าให้ฟังหน่อย"

เด็ก 5 ขวบไปมีเรื่องชกต่อยคืออะไร รุ่ยฉียังงง ๆ คือ 5 ขวบยังเด็กมากสำหรับรุ่ยฉี มันไม่น่าจะมีเรื่องอะไรแบบนี้ ต้องโตกว่านี้ไหมถึงจะพอมีเรื่องกันได้ หรือยังไง รุ่ยฉีคนนี้ไม่รู้เลย

"ก็พวกลูกหลานบ้านป้าหวังชอบมาพูดมาแซวบ่อย ๆ พี่ใหญ่เลยทนไม่ไหวมั้งแม่" ตัวแทนหมู่บ้านยังคงตอบแบบฉะฉาน

"แค่พูดคุย มันมีอะไรที่ทนไม่ไหวบ้างล่ะ" รุ่ยฉีก็ยังไม่เข้าใจถึงเหตุผล

"เขาบอกว่าแม่มีชู้ ไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะไปหาชู้บ่อย" สมุนตัวเล็กสุดเป็นคนตอบ

"ฮะ!! เดี๋ยวนะ!! อะไร ใครมีชู้" พอรุ่ยฉีได้ยินคำที่ลูกชายคนเล็กบอก ก็แทบเป็นลมกับคำว่า 'ชู้' 

"คนพวกนั้นบอกว่าแม่มีชู้ อีกหน่อยก็ทิ้งลูกทิ้งผัว หอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับชู้แล้ว!! แม่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ"

เสียงลูกชายคนโตพูดออกมาเสียงดังให้รุ่ยฉีได้ยินและเข้าใจ แต่รุ่ยฉียังคงอึ้งกับคำนี้ เด็กตัวเท่านี้จะรู้อะไรเกี่ยวกับคำนี้ ในชาติก่อนเคยว่าแต่คนอื่นมาเป็นชู้กับสามีตัวเอง มาชาตินี้จะมีชู้เป็นของตัวเองเหรอ รุ่ยฉีรีบค้นความทรงจำว่าสรุปแล้ว ร่างนี้มีชู้จริงหรือเปล่า พอได้ค้นหาความจริงจนรู้แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะมันไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด

"เอาล่ะเรื่องนี้ เราต้องคุยกันให้เข้าใจ แต่ก่อนอื่น เตรียมตัวอาบน้ำ กินข้าว และทำแผลก่อน เข้าใจนะทุกคน" รุ่ยฉีคิดแล้วว่าต้องปรับทัศนคติให้เด็ก ๆ ใหม่

"แต่ฉันว่าแม่มีชู้ก็ดีนะ เพราะว่าแม่ของฉันสวย เลยมีผู้ชายมาหลงใหลหลายคน"

"..." รุ่ยฉี

เดี๋ยวนะ!! ยัยตัวแทนหมู่บ้าน ใครบอกเธอว่ามีชู้มันดี!!!

"ระบบ!! ช่วยด้วย!! "

[โฮสต์โปรดสงบสติอารมณ์ ตอนนี้สัญญาณเหมือนไม่ค่อยเสถียรขอเวลาให้ระบบจัดการแล้วจะกลับมารับใช้โฮสต์โดยเร็วที่สุด]

"..." นี่คือโดนทิ้งใช่ไหม

"ซิงอี ใครบอกว่ามีชู้ดี แล้วรู้ความหมายจริง ๆ ของคำนั้นหรือเปล่า อย่าไปพูดที่ไหนเด็ดขาด เข้าใจไหม!" รุ่ยฉีหันไปกำชับกับตัวแทนหมู่บ้าน

"อาหญิงบอก พวกป้าบ้านใหญ่ก็บอกมา แม่มีชู้เป็นเรื่องดีเพราะแม่สวย" ยังคงตอบอย่างฉะฉาน

"ซิงอีฟังนะ หนูเข้าใจคำนั้นผิดไป และอย่าไปเชื่อที่คนบ้านใหญ่พูดหรือสอนอะไรแบบนี้" รุ่ยฉีเริ่มเหลืออด หมดกัน สอนแต่ละอย่าง บอกแต่ละอย่าง

"พักเรื่องนี้ไว้ก่อน ตอนนี้เข้าไปอาบน้ำกันทีละคน หรือจะอาบให้ดี" รุ่ยฉียังคงมองเด็ก ๆ และกำลังตัดสินใจว่าควรอาบให้ดีกว่าจะได้สำรวจบาดแผลและจะได้อาบสะอาด เด็กอายุเท่านี้จะอาบน้ำสะอาดและทั่วถึงได้ยังไง

"แม่อาบให้น้อง ๆ เถอะ ฉันโตแล้วอาบเองได้" ว่าจบก็เดินตรงไปยังห้องอาบน้ำ

แหม!เจ้าหัวหน้าแก๊ง โตตายแหละ อายุเท่านี้มาบอกโตแล้ว…

....................................

และแล้วทุกคนก็มีฉายา โดยมีรุ่ยฉีเป็นคนตั้งให้

รุ่ยฉี : แม่เลี้ยง

ระบบ : พี่เลี้ยงเด็ก

ซีฮัน : หัวหน้าแก๊ง

ซิงอี : ตัวแทนหมู่บ้าน

ซีซวน : สมุนตัวน้อย