บทที่ 11 กิจกรรมกระชากความสัมพันธ์

บทที่ 11 กิจกรรมกระชากความสัมพันธ์

หลังจากคิดวางแผนเรื่องอนาคตแล้ว รุ่ยฉีก็ตากผ้าชุดที่สองจนเสร็จ แล้วให้ระบบเก็บเครื่องซักผ้าในมิติก่อน ยังไม่เอาออกมาตั้งถาวร เพราะเผื่อย้ายไปใช้ในเมืองได้ด้วย จะใช้ค่อยเอาออกมาปลอดภัยกว่า พอเสร็จจากตรงนี้แล้ว รุ่ยฉีเดินออกไปหน้าบ้านตรงสวนดอกไม้ที่เด็ก ๆ รวมตัวกัน

รุ่ยฉีก็นึกถึงกิจกรรมต่อไปทันที คือการกำจัดเหาให้ทุกคนในบ้าน รุ่ยฉีเรียกเด็ก ๆ มานั่งที่โต๊ะที่ตั้งใกล้ ๆ บริเวณนั้น แล้วบอกกับเด็ก ๆ ว่าจะกำจัดเหา ให้ซิงอีไปหยิบหวีในห้องนอนออกมาให้ คนที่โดนเชือดคนแรกไม่ใช่ใครที่ไหน หัวหน้าแก๊งเราเอง เอาตัวใหญ่ก่อนนี่แหละ พอจับตัวได้รุ่ยฉีก็เริ่มแหวกหาเหาและเริ่มรูดไข่เหาออกจากเส้นผม ยังดีที่ผมไม่ได้ยาวมากมันคงไม่เจ็บเท่าไร ยิ่งรูดยิ่งมันเพราะไข่มันเยอะมาก ๆ หูได้ยินเสียงร้องอูย... อยู่ข้าง ๆ รุ่ยฉีเหลือบตามองดูสมุนตัวน้อยที่ชะโงกหน้ามาดูพี่ใหญ่ของตัวเอง แล้วส่งเสียงร้องทำยังกะตัวเองเป็นคนโดน รอก่อนนะพ่อรูปหล่อ ถึงคิวได้ร้องสมใจแน่ ส่วนคนโดนยังคงไม่มีปากมีเสียงแต่ดูจากสีหน้าแล้วคงจะเจ็บแหละ แต่เก็บอาการอยู่ รุ่ยฉียังคงรูดไข่เหาออกเรื่อย ๆ

"แม่! มันเจ็บหัวไปหมดแล้วเนี่ย! ยังไม่หมดเหรอ" แปลว่าทนไม่ไหวแล้วแน่ ๆ ถึงมีเสียงเล็ดลอดออกมา

"ก็มันเยอะเนี่ย! แค่จุดเดียวยังไม่ได้ครึ่งหัวเลย ดูไข่เหาพวกนี้สิ" รุ่ยฉีชี้ไปตรงใบไม้ที่เก็บมาวางไข่เหาเพื่อให้เด็ก ๆ ได้ดู

"แม่… ถ้ามันจะเยอะขนาดนั้น โกนผมให้ฉันเถอะ มันแสบไปหมดทั้งหัวแล้วเนี่ย" รับบทโกนผมแล้วหนึ่ง

รุ่ยฉีคิดว่าโกนก็ดี เดี๋ยวผมก็ขึ้น อีกอย่างเด็ก ๆ พึ่งจะอายุเท่าไรเอง ผมยาวเร็วอยู่แล้ว

"อะแม่… หวี" ซิงอีเอาหวีมาให้รุ่ยฉี

ช่วงจังหวะที่ซิงอีเข้าบ้านไปหยิบหวี พี่ใหญ่ของเธอนั้นก็ยกธงขาวกับการรูดเหาซะแล้ว พอซิงอีเอาหวีส่งให้แล้วมองดูพี่ชายของตัวเองแล้วเบะปาก 

"ทีไปต่อยตีกับคนอื่นไม่เห็นบ่นเลยเนอะ… แม่… เนอะ" รับบทแม่ไปอีกหนึ่ง แถมให้แม่เป็นผู้สนับสนุนด้วย 

"มั่นใจนะว่าจะโกน" รุ่ยฉีถามย้ำอีกรอบ เจ้าตัวก็พยักหน้ายืนยันหนักแน่น

"ได้! งั้นคนต่อไปมา" รุ่ยฉีเรียกสมุนตัวน้อย

"แม่~ พี่รองก่อนไหมเขาโตกว่า" มีต่อรองด้วย

"เรานั้นแหละมาเลย"

รุ่ยฉีไม่ยอมต้องจัดการเด็กผู้ชายก่อน เพราะแม่คนงามของเราผมยาวซะเหลือเกิน งานยากเอาไว้ทีหลัง พอเจ้าตัวเล็กเข้ามาหา รุ่ยฉีก็เริ่มแหวกผมดูก่อนกำลังจะเริ่มรูดไข่เหาที่เกาะตามเส้นผม

"แม่! แม่! ฉันจะโกนผมเป็นเพื่อนพี่ใหญ่! " แค่ตั้งท่ายังไม่ได้เริ่มเลย ยกธงขาวไปอีกแล้วหนึ่ง บอกเสร็จดีดตัวออกห่างทันที

"แม่ทำให้ฉันได้ รับรองฉันทนได้แน่! " นี่สิถึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งตัวแทนหมู่บ้าน

"เอาสิ... มาแสดงพลังหญิงแกร่งให้ผู้ชายตัวน้อย ๆ ดูกัน"

รุ่ยฉีพูดสร้างความฮึกเหิมในการออกศึกในครั้งนี้ ยิ่งทำให้ตัวแทนหมู่บ้านยืนตรงยืดอกเชิดหน้าจิ้มลิ้มขึ้นเล็กน้อย 

"มาเริ่มกันเลย"

"ได้จ๊ะแม่～"

ซิงอีรับคำเสร็จก็รีบเดินเข้ามาหา รุ่ยฉีก็เริ่มจากหวีผมก่อน ค่อย ๆ แหวกดูและเริ่มรูดไข่เหาออกจากหัว ทำเรื่อย ๆ ไม่มีเสียงบ่นเสียงร้องออกมา เห็นไหม ผู้หญิงเรามีความอดทนสูง พอทำไปได้สักพักรุ่ยฉีเห็นเงียบ ๆ ผิดปกติเลยก้มมองดูหน้าของซิงอี... ที่ไหนได้ แม่นางคนงามกำลังน้ำตาคลอจะไหลอยู่แล้ว ปากก็พูดเบา ๆ ออกมาว่า

"แม่… ฉันก็จะโกนผม"

"..." รุ่ยฉี

บทสรุปของการกำจัดเหาคือยอมโกนผม แม้แต่ตัวแทนหมู่บ้านยังไม่ห่วงสวยจะโกนผมเหมือนกัน การที่ตัวแทนหมู่บ้านยอมแพ้ในครั้งนี้ ทำให้โดนพวกชายงามหัวเราะเยาะเลยทีเดียว เพราะตอนแรกว่าเขาไว้เยอะ หลังจากไม่ต้องรูดไข่เหาแล้ว เด็ก ๆ เลยขอออกไปเล่นใกล้ ๆ ตีนเขาซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเขตบ้านมากนัก เพราะบริเวณบ้านหลังนี้อยู่ติดกับตีนเขา แม่คนงามบอกจะไปหาดอกไม้มาปลูกเพิ่ม รุ่ยฉีเลยให้ไปและกำชับห้ามไปไกล และถ้าบ้านใหญ่มาเรียกให้ไปทำอะไรให้บอกว่าไปไม่ได้ ต้องรีบกลับเข้าบ้าน

พอเด็ก ๆ ออกไปแล้ว รุ่ยฉีก็เดินไปเอากุญแจไปเปิดห้องเก็บวัตถุดิบเพื่อเช็กดูว่ามีอะไรมากน้อยแค่ไหน

"ระบบ... มียาสระผมกำจัดเหาไหม" เดินสำรวจวัตถุดิบแต่ก็ยังห่วงเรื่องบนหัว

[ที่ระบบมียาสระผมกำจัดเหาอย่างดี แต่ราคาคะแนนก็ค่อนข้างสูงเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าโฮสต์อยากทราบรายละเอียดเพิ่มเติมไหม] 

"อยากรู้สิ"

[ราคาเต็มอยู่ที่ 1200 คะแนนต่อขวด ปริมาณสามารถสระได้ 10 ครั้งต่อขวด แต่เคยจัดโปรโมชันลดอยู่ที่ 800 คะแนน]

"..." รุ่ยฉี

ก็ยังราคาสูงอยู่ดี มีคะแนนจากภารกิจมากหน่อยค่อยซื้อ ตอนนี้คงต้องพาเด็ก ๆ ไปโกนผมก่อน ยกเว้นตัวแทนหมู่บ้านคงแค่ตัด ยังไงเด็กผู้หญิงก็ยังรักสวยรักงามอยู่

"ถ้ามีช่วงลดราคาเตือนด้วยนะ ไม่ใช่แค่ยาสระผมกำจัดเหานะ อะไรที่น่าสนใจหรืออะไรที่คะแนนของฉันพอที่จะแลกได้บ้างก็บอกด้วย" รุ่ยฉีกำชับกับระบบแล้วเดินสำรวจของต่อ

ข้าวสารอาหารแห้งที่ยังมีเหลือในห้องก็ยังมีข้าวขาว แป้ง และพวกหอม กระเทียม มันเทศ มันฝรั่งอย่างละหน่อย รุ่ยฉีเลยเอาข้าวไรซ์เบอร์รีออกมาไว้ เพราะคืนนี้กะจะเอาออกมาหุงให้เด็ก ๆ ลองกิน เท่าที่ค้นจากความทรงจำ ไม่มีใครเคยกินข้าวไรซ์เบอร์รีเลย อาจจะต้องหัดเด็ก ๆ กิน รุ่ยฉีอยากได้ผักสดติดมาบ้างเพราะในกำไลมิติไม่มีเลย ต้องให้เด็ก ๆ กินผักสดผลไม้สดบ้าง ตอนนี้ก็เน้นไข่ไปก่อนแล้วกัน

รุ่ยฉีไม่ได้เอาของออกมาเยอะ เพราะรุ่ยฉีมีแผนที่จะเอาไปเก็บไว้ในร้านค้าในเมือง เลยเอาออกมาแค่พอทำกิน พอเดินสำรวจแล้วรุ่ยฉีก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องส่องกระจกสำรวจหน้าตาของตัวเอง เลยรีบเดินกลับเข้าห้องนอนไปหยุดที่โต๊ะเครื่องแป้ง 

รุ่ยฉีค่อย ๆ นั่งบนเก้าอี้และจ้องมองในกระจกเพื่อสำรวจเครื่องหน้าตัวเอง หน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาสวยเฉี่ยว จมูกโด่งรั้น คิ้วโก่งเข้ารูปสวย รับกับดวงตาและจมูก ปากกระจับมีสีแดง คางโค้งมนเข้ารูปสวย บอกเลยว่างามสุด ๆ หน้ามีเอกลักษณ์ โดยเฉพาะดวงตาคมสวยเฉี่ยวคู่นี้ แถมมีลักยิ้มทั้งสองข้าง รุ่ยฉียิงฟันดู แม้แต่ฟันยังเรียงสวยโดยไม่ต้องดัดเลยทีเดียว มิน่าล่ะซิงอีถึงได้มีเค้าโครงสวยตั้งแต่อายุแค่ 4 ขวบ เด็ก ๆ ทั้งสามมีลักยิ้มเหมือนกัน แต่ผู้ชายมีแค่ข้างเดียว ไม่เหมือนซิงอีที่ถอดแบบรุ่ยฉีมาแทบทั้งหมด พอสำรวจเครื่องหน้าจนพอใจแล้ว รุ่ยฉีก็เดินออกหลังบ้านอย่างอารมณ์ดี 

รุ่ยฉีมาถึงหลังบ้านก็ยังมองพื้นที่หลังบ้านว่าจะเอามาทำประโยชน์อะไรได้บ้าง แต่ใจก็คิดว่าแค่ถางหญ้าไม่ให้มันรกก็พอ เพราะเดี๋ยวตกแต่งต่อเติมร้านค้าเสร็จ รุ่ยฉีก็จะไปอยู่ในเมืองเสียส่วนใหญ่ คิดว่านาน ๆ จะมาดูบ้านสักที ถ้าปลูกผักก็คงไม่มีใครดูแลอยู่ดี รุ่ยฉีเดินเก็บผ้าที่ตากในราวใส่ตะกร้ายกเข้าบ้านแล้วจะได้เตรียมอาหารสำหรับตอนกลางวัน

จะบอกว่ารุ่ยฉีขี้เกียจ… ก็พูดไม่ผิด ติดนิสัยตอนเป็นวิญญาณไม่ต้องทำอะไรมาก รุ่ยฉีก็อาศัยเกี๊ยวน้ำสำเร็จนี่แหละอย่าคิดเยอะ กินง่าย ๆ มีเกี๊ยวแล้วเอาอะไรอีกอย่างดี... ซาลาเปาก็เพิ่งกินไปเมื่อวาน คงต้องพึ่งระบบอีกแล้ว

"ระบบจ๋า~ กลางวันได้เกี๊ยวน้ำแล้ว ฉันควรมีอะไรเพิ่มเติมอีกบ้าง" รุ่ยฉีถามระบบด้วยเสียงหวานหยดย้อย

[จริง ๆ แล้วถ้าอ้างอิงจากยุคนี้แล้ว ครอบครัวของโฮสต์ถือว่าอยู่ดีกินดีกว่าครอบครัวอื่นอีกนะ บางครอบครัวเขากินกันแค่สองมื้อต่อวัน เนื้อนมไข่แทบไม่มี มีแต่บ้านโฮสต์นี่แหละที่ทำได้ แต่ถ้าโฮสต์ต้องการจริง ๆ มีผงวุ้นติดมากับกระสอบน้ำตาลอยู่ 5 ซอง โฮสต์สามารถทำวุ้นไข่ให้เด็ก ๆ ทานเป็นของหวานได้] 

พอคิดตามที่ระบบบอกมันก็จริง... บ้านนี้กินดีอยู่ดี ทั้งที่มีคนไปทำงานแค่คนเดียว คือ พ่อของเด็ก ๆ บ้านใหญ่เลยอิจฉาหาว่ารอกินเงินสามีอย่างเดียว งานของคอมมูนก็ไม่ลงไปทำ ดีแต่เข้าอำเภอเข้าเมือง อยากจะบอกเหลือเกินว่าเงิน 50 หยวนต่อเดือน มันไม่ได้ให้อยู่ดีกินดีขนาดนี้หรอกนะ จะบอกว่าเยอะไหมมันก็ไม่ถึงขนาดกับเยอะมาก เพราะถ้าเปรียบเทียบเนื้อหมูของที่นี่ ราคาจะอยู่ที่กิโลกรัมละ 12 หยวน ข้าวอยู่ที่กิโลกรัมละ 10 หยวน ไข่ไก่อยู่ที่ครึ่งกิโล 5 หยวน คนถึงนิยมเลี้ยงไก่ไว้ออกไข่ไม่ต้องซื้อ ส่วนทำนาปลูกข้าว ถ้าบ้านไหนจะทำเองก็ต้องไปลงทะเบียนขอพื้นที่ปลูกข้าวถึงจะทำได้  ได้แค่ไหนก็คิดเป็นร้อยละ 20 เช่น ทำได้ 100 กระสอบ ต้องแบ่ง 20 กระสอบให้ทางคอมมูน ถ้าครอบครัวไหนไม่ใหญ่จริง ๆ เลยนิยมทำงานเก็บแต้มกับคอมมูนโดยตรงดีกว่า หมูที่แพงเพราะคนยังนิยมเลี้ยงไว้ขายน้อย เพราะต้นทุนในการเลี้ยงหมูค่อนข้างสูงเผื่อหมูจะโต ส่วนข้าวที่ถูกกว่าหมูเพราะทุกครอบครัวปลูกข้าวกันเอง ไม่ปลูกเองก็ทำงานเก็บแต้มให้ทางคอมมูน และงานผลิตของคอมมูนก็เน้นปลูกข้าว ข้าวก็มีทั้งร้านทั่วไปและร้านสหกรณ์ของคอมมูนขาย คงจริงอย่างระบบบอก ยุคนี้ยังมีคนอดอยากอีกหลายครอบครัวเลยทีเดียว  

"สะใภ้สี่อยู่ไหม ออกมาเปิดประตู! "

กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียงคนมาตะโกนเรียกใครอยู่หน้าบ้าน แถวนี้ก็มีบ้านไม่กี่หลัง และเวลานี้ก็ไปลงงานกันแทบหมด แล้วมาเรียกใคร... ใครคือสะใภ้สี่ รุ่ยฉีเดินออกมาดูก็ได้แต่คิดใครสะใภ้สี่ กำลังจะก้าวเดินต่อแต่ต้องหยุดแบบกระทันหัน สะใภ้สี่ นั่นมันฉันเองนี่!!!

………………………………………………