Semua Bab Merry Kiss Mas พรที่ขอมาส่งแล้วครับ: Bab 41 - Bab 50

วชิรันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าบรรยากาศนอกห้องนอนนั้นท้องฟ้ากลายเป็นสีสมตะวันจะตกดินอยู่รอมร่อไม่แปลกที่เขาเองหลับเป็นตายขนาดนั้นก็ตาแก่ซานนาห์นั้นมันหมาป่าหุ้มหนังแกะชัดๆไม่รู้ว่าพวกเขาทำกันไปกี่รอบแล้วเจ้าตัวตื่นออกไปตอนไหนวชิรันไม่คาดคิดว่าโอเมก้าสามารถฮีทได้น่ากลัวขนาดนี้ดูจากความฮอร์นนี่เมื่อคืนก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีไม่รู้ว่าอีตาเฒ่าเจ้าเล่ห์จะสรรหาคำไหนมาค่อนแคะเขาอีกหรือเปล่าเพราะเขาเป็นคนยื่นคำขาดเองว่าเวลาฮีทอย่ามาใกล้ในระยะ 2 เมตร กลายเป็นตัวเองที่ทำไม่ได้!! แถมยังเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำรู้ถึงไหนอายไปถึงนั่นแต่ก็สุดยอดเหมือนกันอุ้ย! วชิรันหยิกแขนตัวเองเพื่อเรียกสติเมื่อเผลอไผลคิดถึงกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนในร่างเก่าเขาเองก็ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ที่ช่องทางหลังมาก่อนเหมือนกันไม่เหมือนที่จินตนาการหรือได้ฟังจากบรรดาเพื่อนสาวเม้ามอยให้ฟังนี่แหละที่เขาว่า ‘สิบปากว่าไม่เท่าสัมผัสเอง’ คุณพระ! ลำท่อนเขื่องมโหฬารเข้าไปช่องทางหลังเขาได้แม้ช่วงแรกจะฝืดเคืองและคับแน่นเพราะความใหญ่โตไปสักหน่อยแต่ก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าสุขสมสุขสมมากกอไก่ล้านตัวววววของคุณเขาอลังการงานสร้างซานนาห์หรือซานต้าฟ

จุ๊บ“อ๊ะยะอย่า” ท้ายทอยถือเป็นอีกจุดนึงที่สร้างความหวามไหวให้กับโอเมก้าไม่น้อยหัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักอย่างแรงจนส่งผลให้เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกายฟีโรโมนหอมหวานตีฟุ้งออกมาอีกนึงเหตุผลที่เขาไม่อยากอยู่ใกล้อัลฟ่าอย่างซานนาห์ก็เพราะช่องทางด้านหลังมักจะผลิตน้ำเมือกใสออกมาจนชุ่มชั้นในไปหมดหากไม่ใส่แผนซับในเอาไว้ทั้งวันเขาต้องพะว้าพะวังกลัวมันเลอะออกมาจนเสียบุคคลิกอีกทั้งชุดชั้นในและชุดนอนผ้าซาตินก็บางมากกลัวว่าคนด้านหลังจะรู้เรื่องน่าอายพวกนี้เข้า “ปล่อยผมก่อนผมอยากเข้าห้องน้ำ” “แน่ใจเหรอว่าเธอไม่อยากให้ฉันช่วยแฉะซะขนาดนี้” “…” อ้อมแขนด้านหลังพลางกระชับแน่นขึ้นจมูกเริ่มซุกไซร้ตามลำคอเนียนระหงที่เป็นที่มาของกลิ่นหอมซานนาห์สูดกลิ่นหอมยั่วยวนนั้นอย่างหลงใหลอีกทั้งจุมพิตไปทั่วไปตามไหปลาร้าสวยที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อ “อื้อคะคุณซานนาห์พะพอแล้ว” วชิรันบ่นอุบอิบพลางย่นคอหนียิ่งหนีก็ยิ่งถูกรัดแน่นขึ้นจนไม่รู้เมื่อไหร่ที่สองร่างเปลือยเปล่ากอดกระหวัดรัดเกี่ยวกันอีกครั้งจากผลักไสในตอนแรกแปรเปลี่ยนมาจับมือสอดประสานกันแน่นซานนาห์อัลฟ่าวัยกำหนัดตักตวงความสุขสมจากคนใต้ร่างอย่างไม่รู้จักเบื่อแต่ถึงอย่าง

วชิรันรีบวิ่งกลับห้องไม่สนใจเอกสารที่วางไว้ตรงหัวเตียงกระโดดขึ้นเตียงกลิ้งไปกลิ้งมาพลางกรี๊ดอัดหมอนกรี๊ด!! บ้าบอคอแตกมากจะให้นอนด้วยกันทุกคืนอย่างงั้นเหรอเหมือนคู่ผัวเมียกันจริงๆเลยละสิหากอีกฝ่ายสะกิดทุกคืนไม่ตายเอาหรือไงรสรักจากอัลฟ่าแก่อย่างซานนาห์ทำเอาวชิรันขยาดไม่น้อยไอ้สุขสมมันก็สุขสมอยู่หรอกแต่พอความสุขมันผ่านไปความปวดเมื่อยมันก็เข้ามาแทนที่เจ็บเนื้อเจ็บตัวกันไปหลายวันทีเดียวจะว่าไปก็เหมือนตาเฒ่าเจ้าเล่ห์จะเสียเปรียบอยู่ก็จริงแต่ช่วยไม่ได้ละนะในเมื่อความสัมพันธ์มันไม่พัฒนาไปในทางที่ควรเกิดหลวมตัวไปรักเขาหัวปักหัวปำช้ำใจตายเลยไม่รู้ว่าจะมีปาฏิหาริย์อะไรเกิดขึ้นอีกหากเขากลับไปยังโลกเดิมได้คุณซานนาห์จะทำยังไงอีกทั้งร่างกายนี้ไม่ใช่ของตนหยิบยืนเขามาก็เท่านั้นอย่างน้อยก็ควรจะทะนุถนอมเอาไว้บ้างแต่ส่วนลึกวชิรันเองก็ยังหวังว่าอย่างน้อยยังมีวชิรันอีกคนอยู่ในโลกเดิมขบคิดติดตลกหากยัยคุณหนูอันดารันสลับร่างกับตนจริงก็คงโอละพ่อเลยล่ะยัยคุณหนูนั่นคงจะแผลงฤทธิ์เดชน่าดู หากไปยืนจังก้ายืนป่าวประกาศว่าตัวเองเป็นโอเมก้าให้คนในโลกนั้นฟังละก็…คงไม่พ้น ‘อีนี่บ้าชัวร์’ เป็นแน่แม้เหตุการณ์สมมุติจะขบขัน

อ่างน้ำร้อนใหญ่พอจะลงแช่ได้สองคนวชิรันจึงลงแช่พร้อมกับซานนาห์นั่งตรงข้ามกันมองวิวข้างทางที่มีแสงสีของตึกรางบ้านช่องที่รถไฟวิ่งผ่านบรรยากาศดีหากได้จิบไวน์สักอึกคงจะดีไม่น้อยแล้วก็ต้องตกใจเมื่อมีแก้วไวน์ยื่นมาตรงหน้าจริงๆวชิรันมองอย่างระแวงพลางสงสัย“นี่คุณอ่านใจผมออกด้วยเหรอ” ระแวงไว้ก่อนล่ะโลกนี้มีอะไรที่มันแฟนตาซีกว่าที่จะจินตการเอาไว้ก็เป็นได้ “ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกแต่เธอไม่รู้ตัวเหรอสีหน้าและแววตาของเธอมันแสดงออกมาทุกอย่างเธอเป็นคนที่เก็บสีหน้าไม่มิดคิดอะไรนึกยังไงก็แสดงออกมาหมด” วชิรันอ้าปากหวอ “ผมดูออกง่ายขนาดนั้นเลย…ใครมันจะสวมหน้ากากเก่งเหมือนคุณ” พูดค่อนแคะแต่มือก็รับไวน์มาจิบด้วยความปรีดา “บรรยากาศดีจริงๆไวน์ก็อร่อยว่าแต่ไวน์อะไรถูกปากผมมาก”“เซปิยองปี 90” “เซปิยอง…” คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนแต่ช่างเถอะบรรยากาศก็ดีผู้ก็ดีจะขาดเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ได้อย่างไร!วชิรันผงะเล็กน้อยเมื่ออกมาจากห้องอาบน้ำมองเห็นคุณลูกค้าที่ว่าจะนวดให้นอนหงายรอเขาอย่างใจจดใจจ่อเห็นแต่ชุดนอนด้านบนเพราะมีผ้าห่มผืนใหญ่คลุมเอาไว้ไม่เคยเห็นคุณซานนาห์ใส่ชุดนอนลายแบบนี้เลยแฮะพอมองชุดที่ตัวเองสวมอยู

“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกผม”“เห็นว่าเธอไม่สบายเลยไม่อยากรบกวนนอนพักอีกหน่อยก็ได้นะยังเช้าอยู่”“ไม่ล่ะครับ”“มานั่งตรงนี้สิ” ซานนาห์ลุกไปเตรียมน้ำอุ่นผสมสมุนไพรอะไรสักอย่างกลีบดอกไม้ลอยอยู่ในอ่างส่งกลิ่นหอมฉุย “จุ่มเท้าลงไปสิมันจะช่วยไล่ความเมื่อยล้าอาการปวดที่เท้าและน่อง” วชิรันค่อยๆจุ่มเท้าลงไปในอ่างอย่างว่าง่ายหลับตาพริ้มสูดอากาศยามเช้าเข้าปอดกลิ่นหอมบางๆลอยเอื่อยๆมาตามสายลม “กลิ่นอะไรหอมจังครับ”ซานนาห์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คงจะเป็นกลีบดอกในอ่างน้ำมั้งเธออาจจะคุ้ยเคยกลิ่นอยู่บ้างมันเป็นกลิ่นของแชมพูและครีมอาบน้ำที่เธอใช้” “อ่า” จะว่าไปกลิ่นมันก็คุ้นจริงแหละแต่ไม่เหมือนซะทีเดียวเป็นกลิ่นออกหวานๆไม่ฟุ้งแต่บางเบาแต่ช่างมันเถอะจะกลิ่นอะไรก็ช่างหอมดี “กาแฟไหม” “ไม่ละครับผมอยากดื่มชามากกว่า..”“เมื่อไหร่คุณจะพาผมไปดูสมุนไพรพวกนั้น” วชิรันถามขณะที่ขนมปังเต็มปาก“เคี้ยวให้เสร็จก่อนค่อยพูด” ซานนาห์ส่ายหน้าอย่างระอากับคนข้างๆนั่งมองอีกฝ่ายที่ทานอาหารพื้นบ้านได้อย่างเอร็ดอร่อยวชิรันเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้วพอเจออาหารหน้าตาแปลกๆเลยไม่เคยอิดอออดที่จะลองชิมอาหารใหม่ๆพร้อมประมวลผล