All Chapters of Merry Kiss Mas พรที่ขอมาส่งแล้วครับ: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากซานนาห์กลับไปทำธุระเรื่องของเดโลกรุ๊ปเสร็จเขาก็ต้องแปลกใจอีกครั้งคำถามติดปากทุกวันคงหนีไม่พ้น…วันนี้อันดารันทำอะไร? ไหนจะอีธานและกาตาที่จะต้องออกมาต้อนรับทุกครั้งแต่วันนี้หน้าประตูไม่มีแม่บ้านอยู่รอต้อนรับเลยสักคนจนอดเอ่ยถามบอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูหน้าบ้านไม่ได้“อีธานไปไหน?”“เอ่อ…” บอดี้การ์ดอึกอักก่อนจะเอ่ยตอบตามความเป็นจริง“อยู่ที่ห้องนั่งเล่นครับ”“ห้องนั่งเล่น?” เมื่อได้ฟังสองขาก็ก้าวเข้าไปในบ้านแต่ก็ต้องได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากห้องนั่งเล่นทุกคนนั่งล้อมกันเป็นวงกลมขนาดใหญ่ร่วมสิบกว่าคนเมื่อทุกคนเห็นนายท่านกลับมาโดยเฉพาะอีธานก็นั่งก้มหน้านิ่งอีกทั้งนายท่านใหญ่กอดอกมองดูคนที่ไม่รู้ตัวนั่งสับไพ่กรีดไพ่อย่างชำนาญ“เอาล่ะตานี้ตาละ 5 เหรียญนะทุกคนขอผมถอนทุนคืนบ้าง”วชิรันนั่งหันหลังเป็นเจ้ามือวงไพ่เป็นหนึ่งในกิจกรรมที่เขาโปรดปรานกับเพื่อนฝูงปากก็บอกว่าเล่นเพื่อกระชับมิตรภาพแต่เงินที่จ่ายลงไปน่ะไม่มีมิตรภาพจ่ะใครโกงทุบนะจ๊ะแม้ตอนนี้ไม่มีเพื่อนฝูงกลุ่มเดิมแต่อย่างน้อยเหล่าแม่บ้านก็ให้ความร่วมมืออย่างดีไหนจะได้ค่าขนมมาเต็มจนเหรียญกองพะเนินเป็นภูเขาลูกเล็กๆอยู่ตรงหน้าวชิรันส

“คุณจำคำถามสามข้อที่ผมเคยถามคุณได้ไหม… มันเป็นสิ่งที่ผมประสบพบเจอมาตลอดชีวิตความคาดหวังความผิดหวังและความไม่ได้ดั่งใจอยากที่จะให้ลูกเป็นผมเป็นลูกที่ทำตามหรือเดินตามสิ่งที่พ่อผมวาดฝันอยากจะให้เป็นไม่ได้ไม่ว่าจะเรื่องการเรียนการทำงานหรือสายงานข้าราชการอีกทั้งผมยังไม่ได้ชอบผู้หญิงอีกต่างหากเราสองพ่อลูกไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่พูดกันดีๆไม่เกินสองสามประโยคก็ต้องทะเลาะกันแต่พอตอนนี้ผมจากมาอยู่อีกโลกนึงไม่รู้ว่าเพราะโชคชะตาหรือผีผลักผมกลับคิดถึงเขาอยากจะเอ่ยคำขอโทษและบอกลาสักครั้ง… ก็คงจะดี”“…”“เพราะฉะนั้นหากว่าผมจะมีลูกสักคนผมก็อยากจะมีเพราะความรักอยากจะอุ้มชูเด็กจากเลือดเนื้อเชื้อไขสักคนโดยไม่มีข้อแม้ผมจะรักเขาในสิ่งที่เขาเป็นและจะไม่คาดหวังหรือแต้มความฝันอะไรลงไปในผ้าขาวเหล่านั้นพวกเราให้กำเนิดเขาออกมาแต่ชีวิตเขาต้องลิขิตเองผมจะไม่เป็นพ่อแม่ที่คอยบงการและขีดเส้นทางเดินให้ผมจะคอยยืนอยู่ข้างหลังยืนมองเขาออกเดินทางเดินตามความฝันที่เขาชอบหากวันไหนเขาท้อแท้สิ้นหวังไม่ได้ดั่งใจก็ยังมีสองมือคู่นี้ที่จะคอยให้กำลังใจโอบกอดและร่วมเดินเคียงข้างไปกับเขานั่นแหละคือครอบครัวที่สมบูรณ์ในความคิดของผม

“อ้อ…อีกทั้งบริษัทคุณยังรับออกแบบวัสดุปลอกคอให้เดโลกรุ๊ปด้วยและผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเดโลกรุ๊ปจะไม่ออกแบบเหมือนอย่างที่ผมพูดไว้ออกมาในเร็วๆนี้ความเสียหายนี้พันล้านเหรียญพอไหมครับคุณดอร่า” ดอร่ากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองมิน่าล่ะคุณอันดารันถึงเจาะจงบริษัทของเธอที่เป็นพาร์ทเนอร์คู่ค้ากับเดโลกรุ๊ปมาอยู่ก่อนแล้วก็เพราะเดโลกรุ๊ปเป็นบริษัทของครอบครัวยัยหัวชมพูดาเมียนน่ะสิแล้วเราจะได้เห็นดีกันยัยดาเมียนดูซิหากงานเปิดตัวปลอกคอรูปแบบใหม่ที่จะพลิกโฉมปลอกคอแบบเดิมละก็... คงสนุกไม่น้อยวชิรันแสยะยิ้ม“รับทราบค่ะ” ดอร่าช่างใจอยู่คู่นึงจึงจรดปากกาเซ็นสัญญาลงไปทั้งสองฉบับอย่างรวดเร็วก่อนจะจับมือส่งท้าย “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”“เช่นกันครับ”วชิรันออกไปส่งแขกที่หน้าบ้านสักพักก็กลับมายังห้องนั่งเล่นนั่งดูวัสดุพลางออกแบบเครื่องประดับไปคร่าวๆฆ่าเวลาไปอีกหนึ่งวันจะว่าไปเป็นคนรวยนี่ก็ดีเหมือนกันจะทำธุรกิจอะไรก็ง่ายหากไม่สำเร็จก็แค่ล้มบนฟูกอีกทั้งมีลู่ทางคอยแนะนำไม่ได้คลำทางหาเองมีสายป่านที่ยาวหากสำเร็จก็มีกินใช้ไปยังลูกหลานวชิรันยิ้มร่าอย่างน้อยในโลกนี้เขาก็มีอะไรทำเป็นของตัวเองไม่ต้องนั่งนอนไปวันๆอี

ภายในห้องทำงาน“เธอจะยืนอยู่ที่นั่นอีกนานไหม” ซานนาห์อดถามไม่ได้วันนี้โอเมก้าตรงหน้าดูแปลกไปกว่าทุกวัน“ผมสะดวกแบบนี้”“เธอจะให้ฉันตะโกนคุยหรือไงมานั่งตรงโซฟา” ซานนาห์เอ่ยเสียงเรียบ“คือผมสะดวกแบบนี้” สายตาของอัลฟ่าที่กำลังจดจ้องเอกสารในมือเป็นอันชะงัก ก่อนจะปล่อยเลยตามเลย ว่ากันว่ายามที่โอเมก้าอยู่ในช่วงฮีทจะระแวดระวังตัวเป็นพิเศษ“มีเรื่องอะไรก็ว่ามา”“คือ…คุณจำที่ผมเคยบอกเรื่องพืชพันธุ์สมุนไพรที่จะเอามาเป็นส่วนประกอบของอาหารได้ไหมครับพอดีพืชและผักส่วนใหญ่ที่ผมต้องการมันอยู่ที่เดอะฮิลล์เยอะเลยเพราะฉะนั้นผมเลยอยากขออนุญาตให้คุณพาผมไปดูหรือหากคุณไม่ว่างผมไปกับกาตาหรือพ่อบ้านอีธานก็ได้แต่เห็นว่าการขออนุญาตเข้าไปในพื้นที่อนุรักษ์ค่อนข้างยุ่งยากผมเลยอยากจะขอ…เอ่อรบกวนคุณช่วยขอให้ผมเข้าไปดูหน่อยได้ไหมครับ” วชิรันพยายามพูดในทางที่ไม่บีบบังคับและขอความเห็นใจจากอีกฝ่ายอย่างที่สุดเพราะไม่มีทางเลือกอื่นๆแล้วนอกจากขอร้องคนตรงหน้า“มานี่” ซานนาห์เอ่ยเรียกแต่โอเมก้าที่อยู่ในช่วงฮีทระวังตัวแจไม่กล้าเดินบุ่มบ่ามเข้าไปใกล้ “เอ่อ”“จะไปหรือไม่ไป” วชิรันได้ยินดังนั้นก็หูตั้งสองขาก้าวเดินไปยังโต๊ะทำ

แกนกายของเขาปูดโปนจนแข็งขืนแข็งจนปวดหนึบก่อนตั้งใจจะผละออกเมื่ออีกฝ่ายสุขสมเขาไม่อยากแตะต้องวชิรันทั้งๆที่ความสัมพันธ์เริ่มต้นไม่ดีเท่าไหร่แถมยังมีเรื่องประหลาดมากมายที่ซานนาห์ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าทำไมวชิรันถึงได้มาอยู่ในร่างของอันดารันอีกทั้งตัวเองยังระลึกไว้เสมอเรื่องคำถาม 3 ข้อเกี่ยวกับลูกที่วชิรันเคยถามเขาเอาไว้แต่มือเล็กกลับหยุดยื้อร่างสูงด้วยความกลัวกลัวว่าความสุขสมตรงหน้าจะหายไปจนลืมอาย“คุณซานนาห์” วชิรันเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงแหบพร่าความฮอร์นนี่พุ่งขึ้นถึงขีดสุดอีกทั้งร่างกายเหมือนยังร้อนรุ่นไม่หายเขาต้องการต้องการมากกว่านี้ว่าแล้วก็ผลักร่างสูงที่ชะงักขืนตัวเมื่อเอ่ยเรียกชื่อเมื่อครู่อีกทั้งยังไม่ได้ตั้งตัวก็ถูกโอเมก้าผลักลงให้นอนหงายไปกับเตียงสองมือขาวไม่รอช้าฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่เกะกะอย่างหื่นกระหายโดยซานนาห์ก็ยอมเป็นผู้ตามที่ดีนอนหงายปล่อยให้โอเมก้าที่กำลังฮีทได้ทำตามอำเภอใจซานนาห์ปรนเปรอแบบไหนร่างบางที่สุขสมก่อนหน้าก็ปรนเปรอกลับไปเหมือนอย่างก่อนหน้าแถมยังทำได้ดีจนซานนาห์ครางต่ำในลำคออย่างสุขสมอ๊าซี้ด!กลิ่นอายบุรุษเพศกระตุ้นความกำหนัดของโอเมก้าให้ลุกหืออีกครั้งแกนกายใหญ่โตท