บทที่ 35

หลังจากที่เปิดใจคุยกับสามีทางนิตินัยอย่างซานนาห์หมดแล้ววชิรันเองก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นไม่ต้องคอยแอ๊บเหนียมอายอะไรอีกอีกทั้งสมาชิกในบ้านหลายๆคนเริ่มจะชินพฤติกรรมการกินและการทำอาหารที่แปลกตาของวชิรันเสียแล้ววันไหนที่ไม่ได้กลิ่นผัดพริกแกงหรือเครื่องเทศมันเหมือนอะไรหายไปสักอย่างบอดีการ์ดเหล่าแม่บ้านจามกันจนชินนานๆเข้ากลิ่นพวกนั้นก็ทำอะไรพวกเขาไม่ได้อีกมิหนำซ้ำพอได้ลองเปิดใจชิมอาหารรสชาติหน้าตาแปลกประหลาดพวกนั้นทำเอาหลายคนติดใจกันยกใหญ่อย่างเช่นของหวานอาหารกลางวันวันนี้เหมาะสำหรับฤดูร้อนที่เดอะแกรนด์ซิตี้เป็นอย่างมากนายท่านเรียกมันว่า ‘ลอดช่องสาคูนมสดเมล่อน’ เป็นเส้นเรียวๆหลากสีรวมไปถึงน้ำสีขาวที่ใส่ผลไม้อย่างเมล่อนพร้อมน้ำแข็งหลอดเล็กสักเล็กน้อยตอนที่กาตาเห็นรูปร่างของมันครั้งแรกก็ไม่กล้ากินจะว่าเป็นน้ำเมล่อนปั่นก็ไม่เชิงไอ้น้ำสีขาวนั้นมากจากกะทินายท่านว่ามาอย่างนั้นช่างใจอยู่นานสองนานพอเห็นนายท่านตักกินอย่างเอร็ดอร่อยอีธานและกาตาเลยอดที่จะลองชิมของหวานตรงหน้าบ้างไม่ได้

“ผมรับประกันความอร่อยรสชาติหวานหอมมันของเมล่อนพวกคุณจะต้องติดใจแน่ๆ” วชิรันพูดพลางขยิบตาให้กาตาอย่างหยอกล้อ

แล้วก็จร