บททั้งหมดของ Merry Kiss Mas พรที่ขอมาส่งแล้วครับ: บทที่ 61 - บทที่ 70

อึกวชิรันถูกฝ่ามือเหมือนคีมใหญ่บีบแก้มจนเจ็บแปลบน้ำตาหลั่งรินเป็นสายก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อได้กลิ่นฟีโรโมนเข้มข้นจากร่างสูงตรงหน้าวชิรันส่ายหน้าพลางดิ้นหนีจากการเกาะกุม“สารเลวงั้นเหรอ”“ฉันจะบอกให้เธอรู้ไว้อย่างต่อให้ฉันจะเลวก็ไม่เคยคิดจะทำเลวกับเธอแต่ครั้งนี้เธอจะได้รู้ว่าฉันต้องอดทนแค่ไหนกับกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าที่ฮีทตรงหน้าอย่างเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ” ดวงตาอัลฟ่าแดงก่ำร่างกายสั่นสะท้านฟีโรโมนเข้มข้นบีบโอเมก้าให้ยอมจำนนร่างกายอ่อนยวบโอเมก้ากำลังจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมซึ่งเกิดจากการกระตุ้นของอัลฟ่า“อึกคนเลวจะทำอะไร” วชิรันร่างกายอ่อนยวบเรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบออกไปจนหมดอ่อนเปลี้ยอยู่ในอ้อมแขนของซานนาห์ “ที่ฉันหลบหน้าเธอเพราะอะไรรู้ไหม” วชิรันส่ายหน้าอย่างอ่อนแรงในอ้อมแขน“เพราะฉันอยู่ในช่วงรัทยังไงล่ะ”“…”ซานนาห์รีบผลักวชิรันออกจากอ้อมกอดเหมือนโดนของร้อนวชิรันเซลงกับพื้นอย่างแรงซานนาห์เสยผมอยากหัวเสียพยายามข่มกลั้นสติสัมปชัญญะที่เหลือน้อยนิดพลางเอ่ยอย่างอดทน“อีก 3-4 วันค่อยคุยกัน” ก่อนจะหันหลังเดินจากไปวชิรันหัวร้อนอารมณ์เสียถึงขีดสุดพยุงตัวเองขึ้นมาก่อนจะไล่ตามซานนาห์ไปถึงห้องนอน

กำลังจะหันไปทุบไอ้ตัวต้นเหตุ พอเห็นท่านอนของซานนาห์ก็อดที่จะจ้องมองไม่ได้ หน้าอกเปลือยเปล่านั่นก็มีรอยดูดเช่นกัน ไหนจะรอยข่วนเป็นทางยาว วชิรันหน้าขึ้นสี กำลังจะพลิกตัวลงจากเตียงแต่ก็ต้องสูดปากด้วยความเจ็บ ร่างกายร้าวระบมเหมือนโดนสิบล้อทับก็ไม่ปาน แรงกอดจากทางด้านหลังทำเอาวชิรันตัวแข็งทื่อ ขยาดรสรักไปอีกนาน“นอนต่อเถอะ”“ผมจะกลับไปนอนห้องตัวเอง”“เดินไหวหรือไง”“เพราะใครล่ะฮะ?”“ฉันขอโทษ” วชิรันบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมนอนต่อแต่โดยดี“จะคุยกันดีๆได้หรือยัง” วชิรันเบือนหน้าหนีไปอีกทาง “ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณอยู่ในช่วงรัท” “เธอให้โอกาสฉันได้อธิบายไหม”“ก็คุณเอาแต่หลบหน้าผมใครจะไปรู้แล้วคุณจะคุยอะไรอีก” วชิรันหางตาแดงเรื่อช่วงล่างรู้สึกเจ็บแสบเล็กน้อย ซานนาห์หัวเราะหึหึเมื่อได้ยินลูกแมวในอ้อมกอดขู่ฟ่อๆอีกครั้ง “เมื่อกี้เธอยังควบขี่ฉันอยู่แท้ๆ”“ถ้าคุณจะคุยเรื่องนี้ผมไม่คุย” วชิรันพูดพลางเตรียมตัวจะลุกออกจากเตียงแต่ถูกสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว“ใจเย็นๆฟังฉันอธิบายก่อนได้ไหมหืม”วชิรันตัวแข็งข้างตั้งใจฟังอีกฝ่ายอธิบายอย่างใจเย็น“ฉันรู้ว่าเธออยากรู้เรื่องอุบัติเหตุในวันนั้นมาตลอด…ความจ

แม้ในหลาย ๆ เรื่องเราไม่สามารถคอนโทรลได้ ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตจะเปลี่ยนแปลงไปในทางไหน แต่ว่าตอนนี้พวกเขาสองคนก็ใจตรงกันและจับมือร่วมหอลงโรงไปด้วยกันจนแก่เฒ่า เรื่องของอันดารันจะกลับมาหรือไม่ พวกเขาเลือกที่จะไม่สนใจ ทำทุกวันให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกัน มอบความรัก ความเข้าใจ และเคารพในตัวตนของกันและกัน วชิรันไม่อยากจัดงานแต่งงานใหม่จริง ๆ แต่เลือกที่จะถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง เลือกสถานที่ทางตอนใต้เป็นเกาะส่วนตัวแห่งหนึ่ง พวกเขาเลือกถ่าย 3 เซต ด้วยเซตสุดท้ายทำเอาอัลฟ่านักธุรกิจใหญ่ระดับประเทศอย่างซานนาห์ต้องกุมขมับ เพราะวชิรันเลือกถ่ายภาพสุดอีโรติกเก็บไว้หนึ่งชุด ซึ่งเจ้าตัวยิ้มแก้มปริ ซานนาห์หูแดงพลางกระแอมเพื่อปิดบังความเขินอายเมื่อมองภาพบนหัวเตียงห้องนอนของเขา ซึ่งตอนนี้วชิรันย้ายมาอยู่ด้วยกันได้หลายสัปดาห์ หากปกติพวกเขาตื่นนอนจะเลื่อนม่านปิดภาพถ่ายสุดอีโรติกของพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ด้วยผ้าม่านสีดำภาพถ่ายเป็นภาพที่วชิรันกึ่งเปลือยพันด้วยด้ายเส้นใหญ่สีแดงปกปิดตรงจุดสงวนอยู่ด้านหน้าซานนาห์ซซึ่งเปลือยท่อนบนท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์ที่ซิปถูกรูดลงมาจนถึงด้านล่างวชิรันอ่อนระหวยใบหน้าแดงก

วชิรันน้ำตาไหลพรากตั้งแต่คำถามข้อแรกไม่น่าเชื่อว่าระยะเวลาไม่กี่เดือนมุมมองที่ซานนาห์มีต่อเขาจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ “คุณตอบมันจากใจจริงเหรอครับ” วชิรันถามเสียงสั่นซานนาห์จับมือนิ่มที่สวมถุงมือหนาเตอะมาวางไว้บนตำแหน่งหัวใจก่อนเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ทว่าหนักแน่นและตราตรึงในใจวชิรันไปตลอดชีวิต“จริงทุกถ้อยคำหากฉันโกหกขอให้ซานต้า—” วชิรันยกมือมาปิดปากซานนาห์ทันที“ผมเชื่อแล้วครับคุณไม่ต้องสาบาน” วชิรันกอดซานนาห์พลางซุกตรงอกพูดเสียงอู้อี้อย่างขวัญเสีย“ที่ผมได้มาเจอคุณเพราะปีนขึ้นไปปักคำอธิษฐานแล้วตกลงมาพอฟื้นขึ้นมาก็มาอยู่ที่นี่ในร่างของอันดารันผมไม่อยากให้คุณพูดสาบานอะไรทั้งนั้นคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามผมกลัวว่าคุณจะเป็นอะไรไปอีก” ซานนาห์รู้สึกถึงความเปียกชื้นตรงหน้าอก“วันนี้วันดีแท้ๆเธอร้องไห้มากเกินไปแล้ว” หิมะโปรยปรายท่ามกลางเทศกาลแห่งความสุขเสียงหัวเราะเสียงผู้คนจอแจตามท้องถนนไม่อาจกลบเสียงเต้นของหัวใจของพวกเขาทั้งสองได้จังหวะหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันเรียกร้องหากันและกันและจะเต้นเพื่อคนคนเดียวไปตลอดชีวิตห้องที่ซานนาห์เลือกอยู่ใจกลางเมืองมองเห็นวิวได้ทั่วอีกทั้งยังมองเห็นต้นคร

แม่นมภัสสรขึ้นบันไดมาด้วยใบหน้ายิ้มแก้มปริก่อนจะเอ่ยปาก“คุณซานนาห์คะปล่อยให้คุณหนูอยู่คนเดียวไปดีกว่าค่ะ”“ทำไม” ซานนาห์ถามอย่างขุ่นเคือง“เป็นช่วงที่คุณหนูกำลังทำรังค่ะ”“ทำรัง?” ซานนาห์สีหน้างงงวยเมื่อเห็นนมภัสสรชู 3 นิ้วใส่หน้า“นายท่านได้แฝด 3 ค่ะ” “…”“อย่าบอกนะว่า” นมภัสสรพยักหน้าแรงๆหลายที“คุณหนูตั้งครรภ์ได้ 4 สัปดาห์แล้วค่ะ”“อีธานการ์ตา” ซานนาห์ที่ปกติเงียบขรึมไม่เคยเอะอะโวยวายแต่วันนี้แตกตื่นขั้นสุดสั่งการรีโนเวทห้องหับใหม่สนามเด็กเล่นรายการอาหารรวมทั้งหาพี่เลี้ยงเด็กจนพ่อบ้านและเหล่าแม่บ้านหัวหมุนกันไปหมดคุณพ่อมือใหม่อย่างซานนาห์เห่อลูกยิ่งกว่าอะไรดีหลายเดือนผ่านไปท้องน้อยขาวผ่องราบเรียบก่อนหน้ากลับป่องนูนจนเห็นได้ชัดย่างเข้าไตรมาสที่ 2 แล้วโอเมก้าไม่ต้องทำรังและหวงถิ่นอีกต่อไปแต่กลับกลายเป็นติดกลิ่นสามีแทนแถมซานนาห์ยังหวงสุดๆเดินตามก้นโอเมก้าเมียรักต้อยๆเหมือนเงาตามตัว“คุณซานนาห์ผมท้องผมไม่ได้ป่วยคุณไม่ต้องตามติดผมขนาดนั้นก็ได้”“ฉันเป็นห่วง”“แต่ผมอึดอัดแถมคุณจะสิงร่างผมอยู่แล้ว”“เธออย่าอารมณ์เสียสูดหายใจลึกๆเดี๋ยวลูกไม่สบายตัวเอานะ”“ผมจะอารมณ์ดีขึ้นกว่านี้ถ้าคุณไม่