Semua Bab The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Bab 91 - Bab 100

Nanatiling nakatitig si Azriel kay Zarraeah, hinihintay ang susunod nitong sasabihin. Ramdam niya ang kaba sa bawat hiningang inilalabas nito, ang bahagyang panginginig ng labi, at ang pag-iwas ng tingin—parang isang batang nahuling may ginawang kasalanan. Pero hindi niya ito hahayaang lumusot. "Zarraeah," malamig ngunit puno ng emosyon ang boses ni Azriel. "Tell me the truth. What did Zephyrine take from you?" Napapikit si Zarraeah. She couldn’t lie anymore. Hindi niya kayang patuloy na itago ang katotohanang matagal na niyang kinikimkim. Matagal na siyang napagod sa paglalayo sa taong pinakamamahal niya. Dahan-dahan siyang huminga nang malalim bago inangat ang tingin kay Azriel. "I left because of our child, Azriel," mahina ngunit malinaw niyang sinabi. Saglit na katahimikan. Hindi agad naka-react si Azriel. Parang hindi nito narinig nang maayos ang sinabi niya. Kita sa mukha nito ang pagpoproseso sa mga salitang binitiwan niya. Muling nagsalita si Zarraeah, mas mariin ang

Isang malalim na buntong-hininga ang kumawala sa mga labi ni Azriel habang nakaupo sa gilid ng kama, pinagmamasdan ang payat nang mukha ni Zarraeah. Maputla ang labi nito, ang mga mata’y may nangingitim nang bilog sa ilalim. Nakaipit sa pagitan ng maliliit na kamay ni Bree ang daliri ng ina nito, mahigpit na nakakapit, parang takot na mawala. Laging ganito. Sa tuwing inaatake si Zarraeah, hindi siya makakain ng maayos, hindi rin natutulog. Hindi niya alam kung kailan na siya huling nakitang payapa. Napalunok si Azriel at mahigpit na sinapo ang noo. May kung anong bumibigat sa kanyang dibdib, isang bagay na hindi niya kayang ipaliwanag. Hindi ganito dapat. Dapat masaya sila ngayon. Dapat yakap niya si Zarraeah, kasabay na tinatawanan ang mga maliliit na kilos ni Bree. Dapat pinaparamdam niya rito kung gaano niya ito kamahal—kung gaano siya nagpapasalamat na bumalik ito sa kanya. Pero ano ‘to? Ano itong nararamdaman niyang pagkaputol-putol ng oras? Ano itong pakiramdam na tila b

Tahimik silang nakatingin sa isa't isa, kapwa dinadama ang init ng kanilang pag-uusap. Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, kitang-kita ni Azriel ang kakaibang kinang sa mga mata ni Zarraeah—isang bagay na matagal na niyang hinahanap, matagal na niyang hinintay. Hinaplos niya ang pisngi nito, marahang idinampi ang hinlalaki sa ilalim ng kanyang mata. "You look beautiful," mahina niyang bulong. Napangiti si Zarraeah. "You've said that so many times, Azriel." "Because it's always true." Hindi na naghintay pa si Azriel. Hinapit niya si Zarraeah papalapit at marahang hinalikan ang kanyang labi. Sa una’y banayad, puno ng pagmamahal, ngunit habang lumalalim ang halik, unti-unting nag-apoy ang damdamin nilang dalawa. Napahawak si Zarraeah sa batok ni Azriel, hinila ito palapit sa kanya, ninanamnam ang bawat segundo ng pagkakalapat ng kanilang mga labi. Hindi na mahalaga kung ano ang mangyayari bukas, kung may paparating na sakit o kung babalik si Zephyrine. Sa gabing ito, ang mahal

Pagdating ni Zephyrine sa opisina, agad siyang sinalubong ng malamig na titig ni Estella. "Matagal kang nawala," malamig na wika ng kanyang ina habang nakaupo ito sa swivel chair, nakataas ang isang kilay. "Akala mo ba kaya mong iwanan ang kompanyang ito at basta na lang bumalik na parang walang nangyari?" Alam ni Zephyrine na nagagalit ito hindi lang dahil sa pagkawala niya, kundi dahil wala siyang paalam na iniwan ang mga responsibilidad niya. Ngunit sa halip na magpaliwanag, dumiretso siya sa punto. "Inurong na ni Azriel ang annulment." Saglit na natahimik si Estella. Kitang-kita niya ang mabilis na pagliwanag ng mukha nito, kahit pilit nitong pinapanatili ang seryosong ekspresyon. "Ibig sabihin... nagkabalikan na kayo?" Tumango siya. "Oo. At hindi na niya balak ituloy ang paghihiwalay." Dahan-dahang tumango si Estella, pinag-aralan ang mukha niya. Hindi niya alam kung nagdududa ito o talagang kontento na ito sa sinabi niya. Pero isang bagay ang sigurado—ang simpleng impormas

Nagtagpo ang kanilang mga mata, puno ng sakit at pangungulila.Aiden leaned forward, his hands trembling as he reached for hers. "Zeph, please..." His voice cracked, but he didn’t care. "Piliin mo ako."Ramdam ni Zephyrine ang init ng kamay nito sa kanya, pero hindi niya magawang pisilin pabalik. Parang may pumipigil sa kanya, may humihila sa kanya palayo kahit isang hakbang lang ang pagitan nila."Aiden...""Tell me what to do," he whispered, desperation laced in his voice. "Kahit ano, Zeph. I’ll do everything for you—para sa’yo, para kay Bree. Kahit anong gusto mo, kahit anong kailangan mo..."Napapikit siya, pilit na tinutulak palayo ang emosyon. Kung ibang panahon lang ito... kung ibang sitwasyon lang sana."Kaya kong palakihin si Bree," Aiden continued, his voice raw with emotion. "Hindi mo kailangang manatili kay Azriel. Hindi mo kailangang tanggapin ‘to dahil lang sa anak nyo—kaya kitang protektahan, kaya kong ibigay sa’yo ang buhay na gusto mo."Her breathing hitched.Ganoon n