‼️PLEASE READ‼️ THANK YOU SO MUCH PO SA MGA PATULOY NA NAGBABASA AT SUMUSOPORTA SA KWENTO NA ITO. MALAPIT NA RIN MATAPOS ITO AT SANA SUPORTAHAN NYO PO HANGGANG DULO! MORE COMMENTS PO. please.
Isang gabi npakunot ang noo ni Azriel nang makita si Zephyrine na dala ang kanyang unan at kumot, papasok sa master bedroom. Ilang linggo na rin itong natutulog sa kwarto ni Bree, kaya hindi niya inasahan ang pagbabagong ito. "Anong ginagawa mo?" tanong niya, tinatanggal ang butones ng kanyang cuffs habang nakatayo sa tabi ng kama. Hindi siya tinapunan ng tingin ni Zephyrine. Diretso itong naglakad patungo sa kabilang side ng kama at inilapag ang mga gamit niya. "Masisikipan kami ni Bree sa kwarto. At kailangan din ng yaya niya ng sariling space." Hindi na nagtanong pa si Azriel, pero hindi niya napigilang mapansin ang malamig nitong tono. Hindi niya alam kung may pinagbago na ba ang pakikitungo nito sa kanya o nagpapanggap lang ito para sa anak nila. Napabuntong-hininga siya. Hindi na bago sa kanya ang pagiging distant ni Zephyrine. Alam niya kung bakit ito ganito. Kaya naman pinili na lang niyang manatiling tahimik. Nakita niyang dumiretso ito sa gilid ng kama at humiga nang n
Nagtagpo ang kanilang mga mata, puno ng sakit at pangungulila.Aiden leaned forward, his hands trembling as he reached for hers. "Zeph, please..." His voice cracked, but he didn’t care. "Piliin mo ako."Ramdam ni Zephyrine ang init ng kamay nito sa kanya, pero hindi niya magawang pisilin pabalik. Parang may pumipigil sa kanya, may humihila sa kanya palayo kahit isang hakbang lang ang pagitan nila."Aiden...""Tell me what to do," he whispered, desperation laced in his voice. "Kahit ano, Zeph. I’ll do everything for you—para sa’yo, para kay Bree. Kahit anong gusto mo, kahit anong kailangan mo..."Napapikit siya, pilit na tinutulak palayo ang emosyon. Kung ibang panahon lang ito... kung ibang sitwasyon lang sana."Kaya kong palakihin si Bree," Aiden continued, his voice raw with emotion. "Hindi mo kailangang manatili kay Azriel. Hindi mo kailangang tanggapin ‘to dahil lang sa anak nyo—kaya kitang protektahan, kaya kong ibigay sa’yo ang buhay na gusto mo."Her breathing hitched.Ganoon n
Maagang umuwi si Azriel nang gabing iyon, may dala siyang isang bagay na alam niyang magpapasaya kay Bree—at umaasa rin siyang magugustuhan ni Zephyrine.Pagpasok niya sa penthouse, una niyang narinig ang maliliit na tawa ng anak nila mula sa sala. Nasa sahig ito, naglalaro ng stuffed toys habang si Zephyrine naman ay nakaupo sa couch, pinagmamasdan ang bata.Ngumiti si Azriel at lumapit, agad na binuhat si Bree. “Did you miss Daddy, princess?” tanong niya habang hinahalikan ang noo nito.Tumango naman ang bata at yumakap sa leeg niya. “Miss Daddy!”Napatingin siya kay Zephyrine, na tahimik lang pero halata ang pag-aalinlangan sa mga mata nito. Hindi na niya binigyang pansin iyon at dumiretso sa kusina, inilabas ang niluto niyang hapunan para sa kanilang tatlo.Habang kumakain, napansin niyang mas nagiging komportable na si Zephyrine sa kanya. Hindi na ito masyadong mailap, pero hindi pa rin siya ganap na tinatanggap. Alam niyang matagal pa ang prosesong ito, pero hindi siya susuko.P
Pagkalabas nila sa theme park, hindi napigilan ni Bree ang antok. Mahigpit siyang nakayakap sa leeg ng yaya niya habang nakasandal ang maliit na ulo sa balikat nito."Sir, mauna na po kami sa hotel?" tanong ng yaya.Tumango si Azriel. "Yeah. Make sure she’s comfortable."Saglit niyang tinignan si Bree at hinalikan ito sa noo. "Goodnight, baby."Napangiti si Zephyrine nang makita ang malambing na side ni Azriel. Kitang-kita sa mga mata nito ang pagiging mapagmahal na ama.Pagkaalis ng yaya kasama ang mga bodyguard, nagtataka siyang tumingin kay Azriel. "So… tayo na lang?""Yes." Ngumiti si Azriel at inalok ang kamay niya. "Come with me."Nagdadalawang-isip siyang kunin ito pero sa huli, hinayaan niyang siya ang alalayan ni Azriel.Romantic dinner?Hindi niya alam kung anong iniisip nito pero hindi na siya nagulat nang makita ang setup sa isang rooftop restaurant. Private, elegant, at napapalibutan ng mga ilaw na nagbibigay ng warm ambiance. Mula roon, tanaw nila ang lungsod ng Tokyo sa
Ramdam ni Zephyrine ang biglaang pagsakit ng ulo niya, dahilan para mapaatras siya mula sa halik ni Azriel. Agad siyang inalalayan nito patungo sa upuan, hawak-hawak ang kamay niya na para bang isang maling galaw lang ay mababasag siya."Are you okay?" may pag-aalalang tanong ni Azriel habang tinatapunan siya ng seryosong tingin."Yeah, I’m fine," sagot niya, pilit na pinapakalma ang sarili.Naupo siya at nagsimulang uminom ng tubig, habang si Azriel naman ay umupo pabalik sa harap niya. Pero kahit pa gaano siya magpanggap na normal lang ang lahat, hindi niya maiwasang maramdaman ang matinding awkwardness sa pagitan nila.Naghalikan sila.For real.At hindi ito tulad ng dati—walang pilitan, walang galit, walang dahilan kundi ang simpleng pagnanais nilang mapalapit sa isa't isa.Muli siyang napatingin kay Azriel, at napansin niya kung paanong nakatitig lang ito sa kanya, para bang ini-analyze ang bawat expression sa mukha niya."What?" tanong niya, pilit na pinapanatili ang boses niyan
Tahimik ang buong kwarto, tanging ang mahina at pantay na paghinga ni Azriel ang maririnig. Ngunit isang matinding sakit ng ulo ang gumising kay Zephyrine—o mas tama, kay Zarraeah.Napasinghap siya nang bumukas ang kanyang mga mata, agad na napansin ang kisame na hindi pamilyar sa kanya. Hindi ito ang kwartong huli niyang natatandaan. Wala siya sa mansion. Wala siya sa lugar na alam niya.Dahan-dahan siyang umupo, pinakiramdaman ang sarili. Pero nang makita ang lalaking mahimbing na natutulog sa tabi niya—si Azriel—isang dagok sa dibdib ang bumagsak sa kanya.Hindi siya makagalaw. Hindi siya makahinga. Bakit sila magkasama?Bakit magkatabi silang natulog?Unti-unting gumapang ang kaba sa kanyang dibdib. Napansin niya ang makakapal na kurtina na nakatakip sa bintana. Ilang sulat na Japanese ang nakapaskil sa dingding, at isang kalendaryo ang may parehong sulat. Wala siyang ideya kung anong bansa siya naroon, pero ang kutob niya—hindi na sila nasa Pilipinas.Napapikit siya ng mariin, pi
“Akala ko… ako lang ang mahal mo, Azriel.”Parang isang suntok sa dibdib ang mga salitang iyon.Nakatitig lang si Azriel kay Zarraeah—sa mga mata nitong punong-puno ng sakit at hinanakit. Hindi niya alam kung paano ito sasalubungin, kung paano ito aamuin. Ang inakala niyang yakap na puno ng pananabik ay naglaho sa isang iglap.Lalong nadurog ang puso niya nang makita ang pagluha nito."You don’t need me anymore, do you?" mahina ngunit matalim na tanong ni Zarraeah.Napalunok si Azriel. “What? No—”"Then why does it feel like I’ve been replaced?"Nanginginig ang tinig nito, at doon niya napagtanto kung gaano kasakit ang iniinda nito."Tingnan mo sila, Azriel." Itinuro ni Zarraeah ang mga larawan sa mesa—mga larawang kuha sa mga panahong wala siya, mga larawang may Zephyrine, Azriel, at Bree na parang isang buo at masayang pamilya. "Where do I belong in this picture? Because I don’t see myself anywhere."Pinilit ni Azriel na lumapit, pero umiwas si Zarraeah."Ano pa ba ako sa'yo ngayon,
Pagmulat ng mata ni Azriel, ang una niyang hinanap ay si Zarraeah.Nakahiga ito sa dulo ng kama, nakatalikod sa kanya. Halatang gising na ito pero hindi gumagalaw, parang hindi sigurado kung dapat bang lumapit o lumayo.Azriel clenched his jaw. He won’t let her distance herself from him again.Dahan-dahan siyang lumapit at niyakap ito mula sa likod, mahigpit ngunit maingat, para bang natatakot siyang bigla na lang itong maglaho."I love you, Zarraeah." His voice was soft, yet firm. "Ikaw lang ang mahal ko."Ramdam niya ang paninigas ng katawan nito, ang pigil na paghinga."Azriel…" Mahinang bulong nito, puno ng pag-aalinlangan.He gently stroked her arm, pressing a lingering kiss on her bare shoulder. "I know you're hurting… I know I hurt you. But please, Zarraeah, don't ever think na napalitan ka." Hinawakan niya ang kamay nito at inilapat sa dibdib niya, kung saan mabilis ang tibok ng kanyang puso. "Can you feel that? Every beat of my heart belongs to you."Tahimik.She slowly turne
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel