All Chapters of จ้าวเว่ยเว่ยสาวน้อยทะลุมิติพร้อมกระจกวิเศษ: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 51ต่อไปให้เรียกข้าว่าเฟิงมิ่งจูช่วงเวลายามซื่อ (ประมาณ 10 โมงเช้า) นั้นเป็นเวลาที่โรงเตี๊ยมนั้นถือได้ว่ายุ่งมาก แต่เมื่อครอบครัวของเฟิงมิ่งจูปรากฎตัว พวกนางเดินลงมาด้านล่างจากบันไดของโรงเตี้ยมนั้นทุกคนที่อยู่ในห้องโถงต่างก็หยุดกิจกรรมที่ทำอยู่และต่างก็หันไปมอง4คนที่เดินลงมาทันที (จากชั้น 6 นะน่าจะเหนื่อยเอาการอยู่ 555)เสี่ยวเอ้อที่เห็นครอบครัวของนางเดินลงมาต่างก็รีบวิ่งมาเพื่อจะให้ความช่วยเหลือ ก็แม้สวยหล่อกันทั้งครอบครัวแบบนี้พวกเขาอยากจะรับใช้นะสิ“แม่นาง จะให้พวกข้าน้อยเรียกรถม้าให้หรือไม่ขอรับ” หนึ่งในนั้นเมื่อวิ่งมาถึงก็รีบถามทันที“ไม่จำเป็น เชิญคุณหนูด้านนี้ขอรับ”เป็นจางเซี่ยโหย่วที่เดิมมาเอ่ยขึ้น“ใต้เท้าหวังได้ส่งคนมาเพื่อดูแม่นางจ้าวเม่ยและคุณหนูแล้วอยู่ด้านนอกขอรับ” จ้าวเว่ยเว่ยนั้นเหลือบตามองเฟิงมิ่งจูเล็กน้อยจากนั้นก็เอ่ยว่า ก่อนที่ท่านแม่จะเอ่ยขึ้นมาว่า “ต่อไปให้เรียกข้าว่าเฟิงมิ่งจูเถิดเจ้าค่ะนั้นชื่อแซ่เดิมของข้า” เฟิงมิ่งจูนั้นไม่คิดจะปิดบังตัวเองอีกแล้ว จึงได้บอกกับนายทหารคนสนิทของใต้เท้าหวังออกไปเช่นนั้น“เออ ได้ขอรับแม่นางเฟิง ด้านนี้ขอรับคนรับนี้เป็นคนข

บทที่ 53 การแข่งขันบทกวี“แปลงโฉมเช่นนั้นรึ” หวังเทียนซานเอ่ยถามนายทหารคนสนิทที่วันนี้เขาส่งให้ตามไปดูแลครอบครัวของนางทั้งวัน แน่นอนว่าเขามีเหตุผลที่ส่งคนสนิทไป เพราะว่าจะได้สังเกตดูเจ้าเม่ยว่าจริงๆ แล้วนางเป็นคนเช่นไรนั้นเอง แต่เมื่อจางเซี่ยโหย่วกลับมาเล่าให้เขาฟังปรากฏว่าตอนนี้นางไม่แม้แต่จะใช้รูปโฉมเดิมที่เป็นชาวบ้านธรรมดา นางถึงกลับใช้ชื่อแซ่ของตัวเองเลย เช่นนี้มันก็เหมือนกับเป็นการบอกพวกเขากลายๆ ว่านางไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับลูก ‘ควาย’ สมองเสื่อมของเขาแล้วนะสิ ไม่ได้ แบบนี้ไม่ได้เป็นอย่างยิ่งเลย ถึงลูกเขาจะโง่เป็นควายแต่เขาไม่โง่นะ เขาฉลาดมากถึงได้ดึงทั้งสองคนมาที่เมืองหลวงได้ ก่อนที่จะถูกเจ้าควายน้อยชอบหาปลาคนนั้นทำให้พวกนางหนีไป...“แล้วรูปร่างหน้าตาของนางเล่าเป็นเช่นไร งดงามมากหรือไม่?" ใต้เท้าหวังเอ่ยถามในขณะนั้นเองด้านนอกควายน้อยก็เดินมาที่ประตูแล้ว เขาเดินเบาๆมาพวกที่คุยกันอยู่จึงไม่ได้ยินเสียง“นางเซียน!นั้นคือนางเซียนจากสวรรค์ชัดๆ ขอรับใต้เท้านางงดงามประหนึ่งนางเซียนจากสวรรค์ทีเดียว ใต้เท้าก็ทราบว่าข้านั้นเรื่องผู้หญิงนั้นหากในเมืองหลวงแห่งนี้เรียกข้าว่าอันดับสอง ก็คงไม

บทที่ 55 โจรปล้น…ปล้นโจรเมื่อพวกนางเห็นท่านจางเซี่ยโหย่ววิ่งอย่างเร็วเหมือนกลัวว่าพวกนางจะเรียกให้เขากลับมาอย่างไรอย่างนั้น 3 พี่น้องมองหน้ากันแล้วพยักหน้าเป็นอันเข้าใจกันว่าเพราะอะไรท่านจางถึงได้วิ่งเร็วขนาดนั้น ส่วนท่านแม่นั้นยังคงมองชะเง้อคอมองหาเขาอย่างเป็นห่วงเป็นใยเผื่อว่าท่านจางจะเปลี่ยนใจมาขึ้นรถม้ากลับเข้าเมืองกับนาง“ท่านแม่เจ้าค่ะข้าว่าท่านจางคงเข็ด.เออ..เออ...คงมีธุระจริงๆ เพราะดูเขารีบร้อนมากเลย ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับกันเถอะเจ้าค่ะ แต่ว่าพวกเรากินอะไรกันบ้างแล้วท่านแม่ก็ เออ ก็ไม่ต้องรีบมากนะเจ้าคะ”จ้าวเว่ยเว่ยเป็นตัวแทนน้องๆ บอกกับท่านแม่ เพราะถึงจะเคยชินอย่างไร แต่ถึงกับปล่อยมือ กางแขนสองข้างเป็นไททานิกแบบนั้นนางก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ และไหนจะยกเท้าขึ้นหนึ่งข้างอีก ขับรถม้าแบบนี้มันก็ออกจะเกินไปอยู่นะเจ้าค่ะท่านแม๊…ไม่ใช้ว่าขากลับท่านแม่จะมีโชว์ตีลังกาด้วยนี้คือ...เออ พวกเขาก็...เออ...“ได้ลูกรักแม่จะขับแบบธรรมดาก็แล้วกันคราวนี้เอาแบบช้าๆ ชมวิวไหมลูก เพราะขามาแม่รีบอยากแสดงให้ท่านจางเห็นถึงความชำนาญมากไปหน่อยแม่กลัวเขาไม่รู้ว่าแม่ขับรถม้าได้นะจ๊ะ แต่ว่าขากลับเอาแบบธรรมด

บทที่ 57 ย้ายเข้าจวนใหม่จ้าวเว่ยเว่ยนั้นเห็นท่านแม่เดินดูด้านนั้นด้านนี้อยู่พักหนึ่งก็เดินกลับมาเหมือนจะบอกว่าไม่มีทางอื่นให้เข้า“ท่านแม่เจ้าค่ะหากว่า ‘เปิด’ ประตูเข้าไม่ได้ เช่นนั้นพวกเราก็ ‘พัง’ มันเข้าไปสิเจ้าคะ นี้เจ้าค่ะคนละกระบอกยิงมันให้ประตูกระจุยไปเลยเข้าจะดูสิว่ามันจะเปิดได้หรือไม่”สิ้นเสียงของจ้าวเว่ยเว่ยที่ตอนนี้นางดึงเอาปืนสั้นออกมาให้ท่านแม่คนละกระบอก นางกะจะยิงประตูให้พังไปเลยหากว่าหาทางเข้าไม่ได้“เอาเช่นนั้นหรือลูกรัก”ท่านแม่รับปืนมาและขึ้นไกปืนทันทีอย่างคล่องแคล่วเสียด้วย ก่อนที่พวกนางสองแม่ลูกจะทันได้ยิงประตูบานนั้นทันใดนั้นประตูที่ปิดแน่นสนิทจนท่านแม่ผลักเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออกก็ค่อยๆ แง้มออกมาและเปิดออกกว้างทันทีจ้าวเว่ยเว่ย มุมปากกระตุกหนึ่งครั้งพลางคิดว่า นึกว่าต้องให้ใช้กำลังเสียอีก พวกนางมาถึงก็ถูกรับน้องเลยนะ…เมื่อพวกนางเดินเข้ามาภายในตัวเรือน สิ่งแรกที่พวกนางเห็นคือภาพวาดพู่กันโบราณขนาดใหญ่บนผนังที่วาดขึ้นมาด้วยหมึกสีดำด้วยฝีมืออันประณีตในภาพนั้นเป็นรูปชายวัยกลางคนที่หน้าตาขึงขัง จ้าวเว่ยเว่ยประหลาดใจว่าทำไมเจ้าของเดิมถึงไม่เก็บภาพนี้ไปด้วยจ้าวเว่ยเว่ยเหล

บทที่ 59 พบหมอเทวดาข้างทางถัดจากโต๊ะของพวกเขาจ้าวเว่ยเว่ยจัดให้มีโต๊ะขนาดเล็กแล้วนำสุราทุกชนิดเทใส่แก้วใบเล็กและอาหารปิ้งย่างวางเอาไว้ และนางนำธูปออกมาหนึ่งดอกและจุดวางเอาไว้ เมื่อเหมือนก้านธูปดอกนั้นหมดนางก็จุดอีกจนธุปหมดไป2-3 ดอกถึงได้หยุด และสุราแก้วเล็กที่วางเรียงเอาไว้มี 2 แก้วที่ล้มคว่ำนั้นคือ เบียร์และไวน์ขาว จ้าวเว่ยเว่ยพยักหน้าเป็นอันเข้าใจกัน ก่อนที่จะจัดโต๊ะชุดนี้นางได้เดินไปกระซิบบอกมารดาแล้วซึ่งเฟิงมิ่งจูก็พยักหน้าอนุญาตนางจึงได้ลงมือจัดให้...“นอกจากเรื่องที่พวกท่านมาเรื่องของตกแต่งเรือนยังมีเรื่องอะไรอีกหรือไม่เจ้าคะ” จ้าวเว่ยเว่ย“ใต้เท้าเกรงว่าแม่เฟิงจะลืมว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันที่จะประกวดบทกวีขอรับก็เลยให้ข้ามาย้ำเตือนท่านสักเล็กน้อยและก็เลยให้มาดูเรื่องของตกแต่งด้วยเลยขอรับและก็ใต้เท้าฟู่ให้คนมาถามว่าท่านหมอจะเข้าไปดูขาของฟู่จิ้นซื่ออีกวันไหนขอรับ”จางเซี่ยโหย่วที่ตอนนี้มีอาการกรึ่มๆ เอ่ยรายงาน งานที่ได้รับมอบหมายให้มาวันนี้ทันที จากนั้นเขาก็ยก Heineken เย็นเฉียบขึ้นจิบพร้อมกับกินเนื้อที่ย่างอย่างดีชิ้นใหญ่เข้าปากพลางหลับตาและส่ายศีรษะไปมาและรู้สึกจะมีเสียง ฮื่มมมม!!