All Chapters of จ้าวเว่ยเว่ยสาวน้อยทะลุมิติพร้อมกระจกวิเศษ: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31 ผ่าตัดต่อมือให้ฮูหยินท่านเจ้าเมืองหลังจากออกมาจากร้านขายสมุนไพรจงหยาเปาถุงสองแม่ลูกก็จูงเจ้าเล็กกับเจ้ารองเดินซื้อของกันอย่างสนุกสนาน จ้าวเว่ยเว่ยคิดว่าตัวเองช่างโชคดีจริงๆ ที่ถึงแม้จะทะลุมิติมาและมีภารกิจใหญ่หลวงรออยู่แต่ว่าชีวิตก็ไม่ได้ลำบากมาก ยังสามารถเดินช็อปปิ้งได้บ่อยกว่าครั้งที่อยู่ยุคนั้นเสียอีก เพราะในยุคนั้นด้วยความที่เป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงมากดังนั้นคิวการผ่าตัดที่นางรับเอาไว้นั้นยาวเหยียบข้ามปีเลยทีเดียว การจะหาเวลาออกไปซื้อของอย่างสบายใจจึงเป็นเรื่องอยากเพราะนางจะคิดเสมอว่าในตอนที่นางช็อปปิ้งสบายใจอยู่นั้น ยังมีคนไข้ที่นอนรอความหวังที่จะรอดชีวิตจากมือของนางอยู่ เมื่อคิดเช่นนี้ทีไรโปรแกรมการช็อปปิ้งของนางมักจะหดลง เรื่อยๆ จนในที่สุดก็คือ แทบจะไม่ได้ไปเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่นางยังไม่ได้ลงมือรักษาใครอย่างจริงจังเลยก็เลยยังมีเวลาว่าง“ท่านแม่เจ้าคะ ไปดูปิ่นปักผมร้านนั้นดีหรือไม่เจ้าคะ ข้าอยากจะซื้อไปฝากท่านป้าถง ป้าหยู ป้าหง และก็ป้าเจียงด้วยเจ้าค่ะ ข้าเห็นพวกนางต่างก็ใช่ปิ่นไม้ปักผมของตัวเอง ท่านเป็นคนบอกเองว่าตอนที่ข้าถูกป้าสะใภ้ใหญ่ตีเป็นท่านป้าถงวิ่งไปบอก และยั

บทที่ 33 ท่านคือศิษย์อันดับที่หนึ่งของข้าเช้าวันต่อมาคุณชายก็ให้พ่อบ้านมาเชิญครอบครัวของจ้าวเว่ยเว่ยไปทานอาหารเช้าด้วยกันที่ห้องทานอาหาร เมื่อไปถึงอาหารหวานคาวมากมายถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างดี คุณชายถงเจี้ยนหลานเดินมานั่งเมื่อเขาหยิบตะเกียบคีบอาหารทุกคนก็เริ่มทานอาหารกันทันที เมื่อทานอาหารเสร็จจ้าวเว่ยเว่ยและคุณชายตกลงที่จะไปตรวจอาการของท่านฮูหยินเอกของท่านเจ้าเมืองก่อน หลังจากเมื่อคืนที่ไปตรวจก็พบว่าอาการของนางดีขึ้นมาก หลังจากฉีดยาให้อีกหนึ่งเข็มและบอกวิธีดูแลเบื้องต้นให้กับสาวใช้คนสนิทของฮูหยินพวกเขาทั้งสองก็กลับออกมาวันนี้ท่านแม่บอกว่าจะไปหากองคาราวานเพื่อสืบหาปรมาจารย์ท่านนั้นให้ซึ่งจ้าวเว่ยเว่ยก็ตกลงโดยวันนี้พวกเขาให้เด็กๆ เล่นอยู่ที่จวนก่อน เพราะจ้าวเว่ยเว่ยคิดว่านางไปไม่นานก็กลับแล้วขณะที่เดินลงจากรถม้าเพื่อเข้าไปในจวนท่านเจ้าเมืองจ้าวเว่ยเว่ยก็ยังหิ้วกระเป๋าเครื่องมือแพทย์ใบเดิม ถงเจี้ยนหลานเห็นเช่นนั้นจึงได้เอื้อมมือมาและดึงไปถือเองเมื่อพบว่ากระเป๋าค่อนข้างหนักทีเดียว และเขาก็เอ่ยขึ้นมาตามประสาคนขี้สงสัยว่า“คุณหนูขอรับกระเป๋าใบนี้คือกระเป๋าวิเศษใช่หรือไม่ขอรับ เพราะข้าเห็

บทที่ 35 ภูติดำภูติขาว“ท่านลุงเจ้าค่ะ ข้าต้องการหย่าเจ้าค่ะ” กั่วม่านม่านไม่มองหน้าสามีของหน้าเลยขณะที่พูดออกมา“ฮูหยิน ฮูหยินทำไมเจ้าพูดเช่นนี้ ข้าขอโทษที่ผ่านมาเป็นข้าเองที่ผิด ข้าขอโทษ ฮูหยินได้โปรดให้โอกาสข้าสักครั้งเถิด.....”ใต้เท้าหวังเทียนซาน จ้าวเว่ยเว่ย คุณชายถงเจี้ยนหลาน และเสี่ยวเหม่ยต่างก็หันหน้ามองกันไปมา จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจพร้อมกัน เฮ้อออ...เรื่องของผัวเมียสินะ ตอนนี้คงไม่ใช่หน้าที่ของพวกเขาที่จะจัดการแล้วล่ะ เริ่มจากจ้าวเว่ยเว่ยที่หันหน้าไปทางประตูและเดินออกมา ตามด้วยศิษย์อันดับที่หนึ่งของนางและเสี่ยวเหม่ย ใต้เท้าหวังนั้นถอนหายใจและพูดหนึ่งประโยคก่อนจะตามทุกคนออกมานั้นคือ“พวกเจ้าตกลงกันเองเถิด ได้เรื่องอย่างไรค่อยมาบอกข้าก็แล้วกัน” แล้วเขาก็รีบเดินตามคนอื่นออกมาเดี๋ยวก็ไม่ทันท่านหมอน้อยกันพอดี“ท่านลุง ท่านลุงท่านอย่าเพิ่งไปเจ้าค่ะ..ข้าต้องการหย่าจากเขาจริงๆ เจ้าค่ะท่านลุง ท่านลุง.”“ไม่ ไม่ ไม่ฮูหยินข้าไม่ยอมหย่า ข้ารู้ตัวเองแล้วว่าข้าผิด ฮูหยินให้โอกาสข้าสักครั้งนะข้าสัญญ.....”เสียงพูดง้องอน คำตัดพ้อ และคำสัญญาที่ไม่อาจจะทำได้ของเจ้าเมืองฟงที่บอกฮูหยินของเขา

บทที่ 37 พลังจิตที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ …..กระจกสั่งวิญญาณนั้นเริ่มจะมีปฎิกิริยาตอบสนองต่อคาถาโบราณที่นางเฝ้าท่องอยู่หลายปี วันนั้นเป็นวันที่ลูกสาวของนางป่วยนอนไม่มีเรี่ยวแรงโดยไม่ทราบสาเหตุ เมื่อนางกลับมาจากทำงานก็เข้าไปดูลูกสาวเมื่อเห็นว่านางหลับอยู่นางจึงได้ไม่ปลุก จ้าวเม่ยนั้นรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง นางรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมากลางหน้าอกของนางมันเป็นความอบอุ่นที่นางคุ้นเคยเมื่อสิบหกปีก่อนนั้นเองกลางดึกคืนนั้นเมื่อลูกๆ หลับนางจึงได้เดินไปหยิบกระจกสั่งวิญญาณที่นางเก็บเอาไว้อย่างดีขึ้นมาดู จากนั้นนางก็ท่องคาถาโบราณที่ใช้ควบคุมกระจกเบาๆ เพียงไม่นางกระจกก็มีปฎิกิริยาตอบสนอง มันมีแสงสีทองสว่างวับขึ้นมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะจางหายไป จ้าวเม่ยดีใจมาก นางจึงลองใช้พลังจิตของตัวเองดูอีกครั้ง นางมองไปที่ผ้าห่มผืนบางที่หลุดจากร่างของเจ้าเล็กชิงชิง และสั่งให้ผ้าห่มคลุมกลับเข้ามาใหม่ ผ้าห่มผืนบางค่อยๆ ขยับขึ้นมา แต่แล้วไม่นานมันก็ตกลงไปเช่นเดิม เช่นเดียวกับนางจ้าวเม่ยที่ตอนนั้นทั้งเหงื่อไหลออกมาเต็มตัวและมีเลือดซึมออกมาจากปากด้วย เพราะนางใช้พลังไปเยอะม

บทที่ 39 บาดแผลนี้ใครเป็นคนทำ“เช่นนั้นคืนนี้พวกเราไปทักทายพวกมันกันดีหรือเจ้าค่ะท่านแม่”จ้าวเว่ยเว่ยเอ่ยกับท่านแม่เบาๆ จ้าวเม่ยมองหน้าลูกสาว“ตกลง”ขณะที่พูดจ้าวเม่ยก็ไอออกมาเล็กน้อย จ้าวเว่ยเว่ยเห็นแม่ไอและเอามือจับหน้าอกด้านขวาจึงได้เอ่ยถามขึ้นมา“ท่านแม่ ท่านเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ ข้าเห็นตั้งแต่ตอนที่ท่านมาเปิดประตูแล้ว ข้าขอดูหน่อยเจ้าค่ะ หากเป็นอะไรจะได้รักษาทัน ท่านก็รู้ว่าข้ามีวิชาแพทย์”จ้าวเว่ยเว่ยเอ่ยพลางจูงมือของท่านและพานางเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง เมื่อนางลงบนเตียงจ้าวเม่ยก็เอ่ยขึ้นมาว่า“เป็นเพียงแผลเก่านะลูก ที่ตอนนั้นแม่ต่อสู้กับพวกที่ทรยศสำนักและถูกพวกมันฟันและแทงหลายแผล อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้แม่กลับมาใช้พลังได้อีกครั้งมันก็เลยกระทบกระเทือนเล็กน้อย”จ้าวเม่ยพูดพลางแกะสาบเสื้อเพื่อให้ลูกสาวได้ดูแผลเมื่อสาบเสื้อเปิดออกจ้าวเว่ยเว่ยถึงกับขมวดคิ้ว ร่างกายที่ควรจะสวยงามไร้ที่ติของท่านแม่เต็มไปด้วยรอยแผลจากของมีคมมากมาย และแผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือตรงบริเวณหน้าอกด้านขวาที่เป็นรอยนูนและมีสีแดงอยู่บ้าง“แผลนี้ใครเป็นคนทำ?”จ้าวเว่ยเว่ยหลังจากที่เห็นแผลมากมายตามตัวแม่จึงถามออกมาเสีย