All Chapters of จ้าวเว่ยเว่ยสาวน้อยทะลุมิติพร้อมกระจกวิเศษ: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11 ต้องการตั้งตระกูลใหม่เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเดินมาถึงก็ได้ยินประโยคนั้นของแม่เฒ่าจ้าวพอดีเขาถึงกับก็ส่ายหน้า สตรีตระกูลนี้ทั้งอำมหิตและไร้ยางอายจริงๆ แบบนี้เขาคงต้องเตือนญาติๆ แล้วว่าห้ามเกี่ยวดองด้วยเด็ดขาด มิเช่นนั้นคงได้ปวดหัวและบ้านไม่สงบสุขแน่นอน เพราะแม่เป็นเช่นไร ลูก ๆ หลานๆ ก็ย่อมไม่หนีกันอยู่แล้วจ้าวเม่ยรู้สึกเจ็บใจมาก คนในบ้านหลังนี้นอกจากพี่สามจ้าวหลี่หยาง ที่เรียนอยู่ในเมืองแล้วนางไม่ไม่เคยรับรู้ถึงน้ำใจและความอบอุ่นแม้สักเสี้ยวเดียว ทุกคนล้วนเห็นนางต่างวัวต่างม้า ทว่านางก็ยึดที่แห่งนี้เป็นบ้านของตนมาโดยตลอด ดังนั้นถึงจะลำบากและเหนื่อยล้าเพียงใด ได้รับความไม่เป็นธรรมถึงเพียงไหน นางก็ไม่เคยบ่น และยังพยายามที่จะเอาใจพวกเขาด้วย เพราะกลัวว่าลูกๆ ของนางที่ไม่มีพ่อคอยปกป้องจะถูกรังแก แต่ว่ายิ่งนางยอมพวกเขาก็ยิ่งได้ใจและข่มเหงครอบครัวนางมากขึ้นอีก ทว่าวันนี้ ในที่สุดนางก็ฟื้นสติอย่างเต็มที่แล้วพร้อมกับบางสิ่งบางอย่างในตัวนางที่เริ่มฟื้นขึ้นมาเหมือนกัน บ้านหลังนี้ไม่ต้องการนางและลูกๆ ของนางถึงนางจะพยายามแทบตายก็คงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ดังนั้นการจากไปอาจจะเป็นการเริ่

บทที่ 13 ของในพื้นที่มิติตามมาครบหรือเปล่านะ?หนังสือตัดความสัมพันธ์ถูกส่งให้ทั้งสองครอบครัวคนละหนึ่งชุดและสำหรับหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อนำไปแจ้งที่อำเภออีกหนึ่งชุดเป็นอันว่าเสร็จตอนนี้ทั้งสองครอบครัวถือไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ขณะที่จ้าวเม่ยกับลูกๆ กำลังช่วยกันหอบข้าวของ และช่วยกันประคองจ้าวเว่ยเว่ยอยู่นั้น จ้าวหลี่หยางก็เดินตามมาช่วยหยิบของด้วยเช่นกันตอนนี้พวกเขาตกลงกันที่จะไปเช่าบ้านของน้องชายของหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ก่อนระหว่างที่รอการสร้างบ้านบนที่ดินร้างแห่งนี้ ซึ่งหัวหน้าหมู่บ้านนั้นด้วยความสงสารครอบครัวของเจ้าเม่ยเขาจึงคิดค่าเช่าเพียง 120 อีแปะต่อเดือน ซึ่งถ้าเป็นปรกติการเช่าบ้านเป็นหลังราคาจะอยู่ที่ 200-300 อีแปะต่อเดือนเลยทีเดียวซึ่งจ้าวเม่ยนั้นทราบราคาดีและนางก็ก้มขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้านหลายครั้งเช่นกันที่ยื่นมือช่วยเหลือคราวนี้แต่ปัญหาต่อมาของครอบครัวจ้าวก็คือตอนนี้ทั้งครอบครัวพวกเขามีเงินอยู่เพียง 100 อีแปะที่จ้าวเม่ยพยายามเก็บสะสมมานานแต่ว่ามันยังขาดอยู่20 อีแปะ จ้าวเม่ยนั้นเครียดจัดตาแดงเพราะกลัวว่าจะไม่มีบ้านให้ลูกของเธออยู่ เพราะตอนนี้จ้าวเว่ยเว่ยก็ยังไม่หายดี ป้าถงที่มองดูเห

บทที่ 15 ตอนนี้พวกเราต้องการเงิน“ท่านแม่ตอนที่พวกเขาเดินมาที่บ้านหลังนี้ ลุงสามแอบยัดเงินใส่มือข้า นี้เจ้าค่ะท่านแม่”จ้าวเว่ยหยิบเงิน 5 ตำลึงเงินที่จ้างหลี่หยางแอบให้นางมาและยื่นให้แม่ของนาง จ้าวเว่ยรับเงิน 5 ตำลึงมาพลางถอนหายใจ“เฮ้อ ลุงสามของพวกเจ้าใจดีกับพวกเรามาตลอด เงิน 5 ตำลึงนี้จะว่ามากก็มากจะน้อยก็น้อย แม่คิดว่าเขาคงจะเตรียมที่จะนำไปสอบที่เมืองหลวงด้วยแน่ๆ ถึงแม้ว่าคนอื่นๆ ในครอบครัวตระกูลจ้าวจะไม่ดีกับพวกเรา แต่ว่าลุงสามนั้นไม่ใช่ พวกเจ้าจำการช่วยเหลือของลุงสามเอาไว้นะว่าภายหน้าให้หากมีโอกาสก็ให้ตอบแทนเขาด้วย”จ้าวเม่ยสอนลูกๆ ของนาง เพราะที่ผ่านมาจ้าวหลี่หยางนั้นเป็นคนเดียวในครอบครัวจ้าวที่ค่อยช่วยเหลือครอบครัวเธอมาตลอด“ท่านแม่ตอนนี้ครอบครัวเราต้องการเงินมาก ข้ามีของมากมายในจี้กระจกวิเศษ แต่ว่าถ้าเรานำออกมาใช้ชาวบ้านจะต้องสงสัยแน่นอนว่าพวกเรานำเงินมาจากไหน ข้าคิดว่าพรุ่งนี้พวกเขาลองขึ้นเขาดูดีหรือไม่ ในมิตินั้นของข้านั้นมีโสมอยู่หลายแปลง ข้าคิดว่าเรานำโสมไปขายดีหรือไม่ โดยให้ชาวบ้านเห็นว่าพวกเราขึ้นภูเขาและได้โชคมาก จากนั้นค่อยนำไปขายแบบนี้ชาวบ้านจะได้ไม่สงสัยและอีกอย่างถ้

บทที่ 17 ม้าเหงื่อโลหิตถงเจี้ยนหลานเมื่อได้โสมมาเขาให้เถ้าแก่จัดการเรื่องเงินให้กับสองแม่ลูกส่วนตัวเองนั้นรีบห่อต้นโสมต้นนั้นและหายเข้าไปชั้นสองของร้านทันที“อยากซื้อรถม้าเช่นนั้นหรือ มีสิ มีแน่นอนเป็นน้องชายของข้าเองที่เป็นเจ้าของร้านเดี๋ยวข้าจะให้เด็กนำทางไปนะเจ้าเด็กน้อย ไม่ต้องห่วงข้าจะให้เขาขายให้พวกเขาในราคายุติธรรมแน่นอน”เถ้าแถ่เฉินหลง เมื่อเจ้านายไปแล้วก็หันมาคุยกับสองแม่ลูกอย่างถูกอัธยาศัยและเมื่อทราบว่าทั้งสองต้องการจะซื้อรถม้าเขาก็รีบบอกด้วยความดีใจ เพราะอย่างไรเสียวันนี้น้องชายของเขาต้องขายรถม้าให้กับสองแม่ลูกนี้ได้อย่างแน่นอน“ขอบคุณมากเจ้าค่ะเถ้าแก่ นอกจากรถม้าพวกข้ายังอยากจะได้บ้านที่อยู่ในเมืองเฟิงแห่งนี้ด้วย เพราะว่าน้องชายของข้ากำลังจะเข้าสถานศึกษาที่นี่ ถ้าหากว่าเถ้าแก่พอจะทราบว่ามีที่ไหนที่ทำเลดีๆ ข้าขอรบกวนท่านบอกด้วยเจ้าค่ะ”เมื่อจะซื้อรถ (ม้า) ก็ต้องมีบ้านในเมืองด้วย ดังนั้นจ้าวเว่ยเว่ยจึงได้เอ่ยปากถามเถ้าแก่ในครั้งเดียวเลย ถ้าได้ที่ทำเลดีๆ ก็ดี แต่ถ้ายังไม่มีนางก็จะหาต่อไป เพราะตอนนี้มีเงินแล้ว นางจะซื้ออะไรก็ได้แล้ว“อยากได้บ้านด้วยเช่นนั้นหรือ ฮื่ม! เดี๋ยวข

บทที่ 19 สร้างบ้านใหม่ขณะที่ครอบครัวของจ้าวเม่ยกำลังจะเดินเข้าบ้าน ที่ถนนหน้าบ้านก็มีแสงไฟดวงเล็ก 2-3 ดวงส่องเข้ามารอเพียงไม่นานก็มีเสียงถามขึ้นมา“แม่เว่ยเว่ย! แม่เว่ยเว่ยกลับมาแล้วหรือ พวกข้ามาหารอบหนึ่งแล้วแต่ประตูบ้านของพวกเจ้าปิดอยู่เมื่อสักครู่ได้ยินเสียงก็เลยเดินมาดู นี่เอา! เจ้าหนูรองพวกป้าเอาไข่กับแป้งมาให้พวกเจ้า เพราะรู้ว่าพวกเจ้าออกจากบ้านตระกูลจ้าวแต่พวกเขาไม่ได้ให้อะไรมา พวกข้าคิดว่าพวกเจ้าคงยังไม่มีอะไรกินก็เลยเอามาให้ มารับไปสิลูก”ป้าหยูที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากป้าถง เป็นคนเดินเข้านำอีกสองคนเข้ามาในบ้านและยื่นพวกไข่ไก่ป่ากับแป้งถุง ข้าวสารและเกลือห่อเล็กๆ ให้กับแม่ลูกจ้าว จ้าวเม่ยและจ้าวเว่ยเว่ยมองดูการกระทำของป้าๆ 2-3 คนที่นำไข่ ข้าวสารและแป้งถุงเล็กๆ มาให้พวกนางเพราะคิดว่าพวกนางคงไม่มีอะไรกินคืนนี้ ความรู้สึกอบอุ่นก็แผ่ซ่านขึ้นมาในหัวใจของพวกนาง แม้จะเป็นเพียงเพื่อนบ้านแต่ก็ยังมีน้ำใจมากกว่าคนที่เรียกว่าครอบครัวและอยู่กันมาหลายปีเสียอีก“ขอบคุณมากเจ้าค่ะพี่หยู พี่หง พี่ถง”จ้าวเม่ยเดินมารับของจากพวกนางพลางขอบคุณในน้ำใจครั้งนี้ แม้ว่าของมันจะน้อยแต่ว่าน้ำใจของพวกนางนั้นม