All Chapters of หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา: Chapter 11 - Chapter 20

“นัส...” พอเจอเธอป่วนนลินก็จะบ่นๆ และบ่นเป็นหมีกินผึ้งต่อไปอีกสักหนึ่งถึงสองชั่วโมงพอให้เหนื่อยๆ แล้วถึงได้หยุดลมหายใจอุ่นร้อนพ่นออกจากริมฝีปากสีชมพูสด หน่วยตาเล็กเลิกขึ้นลง ปากอิ่มขยับซ้ายย้ายขวา คิดแล้วก็เหนื่อยใจไม่รู้ว่าจะต้องหูชาไปสักกี่วันถึงจะหาย แม้จะคิดและบ่นในใจไปแบบนั้น แต่เมื่อนึกถึงเพื่อนรักที่คอยอยู่ดูแลกันและกันมาตลอดหลายสิบปีแพรพนัสก็ยิ้มออก แต่แล้วความสดชื่นสดใสที่มีก็เริ่มจางหายจากใบหน้ากลายเป็นความหนักใจ เมื่อคิดถึงเรื่องที่เพื่อนกำลังลงมือทำ เตือนจนปากจะฉีกถึงใบหูแล้ว แต่นลินก็ยังดื้อรั้นและดันทุรังที่จะทำ“หยุดไม่ได้หรือหลิน ปล่อยให้เรื่องมันผ่านเลยไป ถือเสียว่าที่ผ่านมาเป็นเวรกรรมของเราที่ต้องชดใช้ให้เขาไป”การเอาตัวเองไปเล่นกับไฟกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิง ทั้งฉลาดและเจ้าเล่ห์ แถมมีเสน่ห์จนสาวๆ ต่างก็หลงใหลและเทใจให้ ที่เมื่อต้องการเหยื่อสาวคนไหน ไม่เคยที่จะปล่อยให้หลุดรอดเงื้อมมือไปได้ ถึงจะเก่ง มีจริตจะก้านแพรวพราว ฉลาดเฉลียวและมีฝีมือพอตัว แต่อ่อนด้อยประสบการณ์และไม่ทันคน หรือจะสู้จิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์อย่างเทพกานต์ได้ นลินช่างไม่รู้เลยว่าไฟที่แผดเผาอ

“แล้วคุณล่ะค่ะ จับฉันได้แบบนี้ คุณจะลงโทษฉันอย่างไรเอ่ย?” หญิงสาวแกล้งถาม สองมือเล็กลูบไล้กล้ามเนื้อแข็งแกร่งแถวๆ ขอบสะเอว บ้างก็ล่วงล้ำลงไปในขอบกางเกงแต่แล้วก็รีบดึงออกมาอย่างตกใจ ประกายในดวงตาไหววูบและหวาดหวั่น จนต้องรีบเคลื่อนกลับขึ้นไปสะกิดกระดุมเสื้อจนมันหลุดออกจากรังดุมเกือบจะหมด ให้ได้สัมผัสถึงกล้ามเนื้อแข็งแกร่งเต็มๆ สองมือ ไรขนเส้นเล็กๆ ที่ขึ้นประปรายบนอกกว้างสากระคายมือสร้างความปั่นป่วนให้ได้ไม่น้อยเหมือนกัน“แล้วเธออยากให้ฉันลงโทษยังไงล่ะแม่ตัวแสบ” เทพกานต์เอ่ยถาม แล้วคราวนี้เขาก็ไม่ยอมพลั้งเผลอไปกับความสวยงามที่คอยเย้ายวนชวนให้หลงใหลอีกแล้ว มือใหญ่เคลื่อนไหวไปตามผิวกายเนียนนุ่มส่วนที่อยู่นอกตัวผ้า ริมฝีปากหนาขบเม้มติ่งหูนุ่มอย่างหยอกเย้า“อืม...เอาอย่างนี้ดีไหมคะ” ดวงตาคมหลิ่วนิดๆ อย่างที่คิดว่าเซ็กซี่และยั่วเย้าอารมณ์ปรารถนาในกายหนุ่มให้ลุกโชนได้ง่ายๆ“กว่าที่หลินจะกลับมาร้องเพลงที่นี่อีกก็เป็นวันศุกร์โน่นแน่ะ หลินคงจะแบบว่าคิดถึงรสจูบของคุณมากมายจนนอนไม่หลับแน่”“แล้ว?” เทพกานต์ถามอย่างไม่เข้าใจว่าแม่นักร้องสาวตัวร้ายต้องการจะสื่ออะไร“ก็เอาเป็นเรานัดเจอกันตอนเย็นๆ ไงคะ

แพรพนัสถึงกับตัวสั่น ความกลัวเกาะกุมหัวใจดวงน้อยอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ให้ชายหนุ่มมาเอารัดเอาเปรียบโดยไม่ต่อสู้ และถึงแม้ว่ามือจะโดนจับมัดไว้ เรือนกายจะถูกตรึง แต่เท้ายังสามารถใช้การได้ดี หญิงสาวค่อยๆ ทิ้งน้ำหนักตัวลงไปบนเท้าข้างหนึ่งและเหวี่ยงเต็มแรง แต่ทว่าไอ้บ้าที่ชอบเอาเปรียบผู้หญิงดันรู้ทันจึงใช้สองขาแข็งแกร่งกดลงไปบนขาเรียวยาว“โอ๊ะโอ่...ยังฤทธิ์มากนะแม่ตัวแสบ” ดวงตาคมมองสบเข้าไปในดวงตากลมโตเป็นประกายแข็งกร้าวและเอาเรื่อง “แต่บอกแล้วไงว่าฤทธิ์มากอย่างนี้ฉันชอบ เดี๋ยวขอจูบหวานๆ อีกสักฟอดนะแล้วเราไปฟัดกันต่อที่โซฟานะ” ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปเกือบจะแนบปากหนาบนเรียวปากนุ่ม แต่เผอิญนึกขึ้นมาได้“อย่ากัดฉันอีกนะแม่ตัวแสบ ถ้าไม่เชื่อละก็รับรองได้ว่าเจอปล้ำกลางทางเดินนี่แหละ” พูดจบชายหนุ่มก็ฉกริมฝีปากหนาร้อนไปบนเรียวปากนุ่มแพรพนัสฮึดฮัดอยากจะกัดอยากจะทำร้ายไอ้บ้าห้าร้อยคนนี้ให้เจ็บปวดไปถึงกระดองใจ แต่รู้ดีว่าไอ้คำพูดที่พ่นออกจากปากเมื่อครู่ไม่ใช่แค่คำเตือนแต่เป็นคำขู่ และที่สำคัญคือไอ้บ้าห้าร้อยนี่เอาจริงแน่ แต่เธอก็ไม่ล้มเลิกความคิดที่จะเอาคืนหัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักๆ จนแทบจะหล

ทำไมวันนี้อะไรๆ มันถึงไม่เป็นอย่างใจต้องการสักคนนะ ไปทำงานแทนที่จะได้พบลูกค้า อีตาผู้จัดการบ้านั่นก็ดันออกไปธุระด่วนข้างนอก คลาดกับเธอเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง แล้วไม่รู้ว่าจะหาทางเข้าพบได้อีกเมื่อไหร่วันจันทร์กับอังคารนี้เธอยังต้องไปต่างจังหวัดอีก ถ้ายังตกลงกับผู้จัดการของอีกฝ่ายไม่ได้งานนี้โดนหัวหน้าดุและสับเละเป็นหมูสับแน่ๆ คิดแล้วมันก็กลุ้มโว้ย...ทำไมหลังจากที่ได้เจอกับฉัตรจักร ดวงของเธอถึงได้ซวยแบบนี้ หรือว่าอีตานั่นเป็นตัวซวยสำหรับเธอ ใช่...ต้องใช่แน่ๆ คอยดูนะเจอคราวต่อไป แม่จะเอาให้ความซวยวิ่งออกแทบไม่ทันเลยคอยดูซิ“เออ...” หญิงสาวพยักหน้ารับ “คราวหน้าจะไม่ขัดแกเลย จะวางแผนให้แกเอาคืนอีตานั่นให้สาสมใจดีไหม” นลินเอ่ยถาม เพราะดูท่าจะต้องช่วยแพรพนัสรับศึกจากฉัตรจักรด้วยแล้ว เล่นงานเขาไว้หนักแบบนี้ไม่รู้ว่าเวลาโดนเอาคืนเพื่อนเธอจะเอาตัวรอดได้ไหม นลินได้แต่เป็นกังวลที่ลากเพื่อนรักซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่เข้ามาอยู่ในวังวนแห่งการแก้แค้นในครั้งนี้ด้วย‘ฉันขอโทษนะนัส ที่ดึงเอาแกมาเกี่ยวข้องด้วย’“อือ...แกวางแผนให้มันดีๆ นะหลิน ให้ฉันเอาคืนอีตาฉัตรนั่นให้มันสูญพันธุ์ไปเลยยิ่งดี” คิ

ตอนนี้เขาสามารถทำให้ตัวเองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่นี่ได้แล้ว เหลือเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้นเอง คือการนำพารองกรรมการบริหารสุดหล่อแต่เกียจคร้านสุดๆ ไปทำงาน“ครับ สวัสดีครับคุณนุช ผมกำลังคิดถึงคุณนุชอยู่พอดีเลยครับ” อรินธวัชส่งคำหวานหยอดใส่ นึกเห็นภาพหญิงสาววัยเลยสามสิบไปประมาณสามสี่ปีนั่งอายม้วนกับคำพูดของเขา แต่พอนึกถึงใบหน้าอวบอูม นัยน์ตาชั้นเดียวและยังสวมแว่นตาหนาเตอะ กับจมูกที่ไม่มีดั้งใหญ่และบาน กับริมฝีปากหนาก็หนาวสั่นในอก อาหารที่ทานเข้าไปได้เพียงเล็กน้อยเมื่อตอนเช้าทำท่าจะขย้อนออกมา“แหม...คุณรินนี่ปากหว้านหวานนะคะ ถ้านุชเป็นสาวๆ คงจะตัวอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งโดนลนไฟไปแล้วละค่ะ”จิตรานุชกระเซ้ากลับใบหน้ายังคงเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มอย่างไม่สนใจว่าคำพูดนั้นจะมาจากความรู้สึกที่แท้จริงของชายหนุ่มหรือไม่ เพราะคนอย่างเธออายุมากแล้วและหุ่นก็ยังเป็นมะขามข้อเดียวอีกด้วย ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ต้องเมินหน้าหนีทั้งนั้น หากมีใครกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามา ขอให้รู้ไว้เลยว่าไม่จริงใจและต้องหวังสิ่งใดสิ่งหนึ่งแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่เคยมีสายตาเหลียวมองหนุ่มคนไหน ยอมกลายเป็นนังแก่เกาะคานทองอย่างที่หลายๆ คนในบริษัทแอบ