บททั้งหมดของ หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา: บทที่ 41 - บทที่ 50

ลับสองร่างน้าหลานแพรพนัสก็รีบผลักอกหนุ่มร่างเล็กออกไปไกล ใบหน้าขาวสวยบูดเบี้ยวบึ้งตึง ดวงตาเป็นประกายขุ่นขวางและเขียวปั๊ด สองมือเล็กยกขึ้นเท้าสะเอว แต่ริมฝีปากอ้าค้างเพราะไม่ทันจะได้พูดอะไรหนุ่มน้อยหน้าหวานก็พูดเสียก่อน“ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ ยังไงผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ”แพรพนัสได้แต่ยืนอึ้งเมื่อหนุ่มหน้าหวานตรงหน้าเปลี่ยนนิสัยเป็นคนสุภาพและอ่อนโยนโดยฉับพลัน พร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆ ที่กระตุกใจเธอให้พาลคิดไปถึงใครอีกคนที่มีรอยยิ้มละม้ายคล้ายกันเหลือเกิน เสียแต่ว่าคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายแต่เป็นผู้หญิง“เอาเป็นว่าตอนนี้ผมช่วยทำงานให้หลินเสร็จเรียบร้อยแล้วคงต้องขอตัวก่อน ผมต้องไปทำธุระต่อน่ะฮะ” ชายหนุ่มบอก ถึงตอนแรกจะสนุกที่ได้แกล้งฉัตรจักร แต่ตอนนี้เขาชักจะเป็นห่วงเจ้านายหนุ่มเสียแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้จะถูกไก่แก่แม่ปลาช่อนคนใดงาบไปเสียหรือยัง“เดี๋ยวคุณ” มือเล็กยื่นไปจับแขนชายหนุ่ม พร้อมกวาดมองไปทั่วกายเล็กซึ่งถ้าเทียบความสูงกันแล้วมันก็ไล่เลี่ยกับนลิน รอยยิ้มที่เธอสะดุดใจคราแรกก็เหมือนกัน“มีอะไรฮะ ผมรีบ” อรินธวัชถามด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่เขาบอกไม่ถูกเมื่อเห็นประกายในดวงตาคู่นั้น แพรพนัสกำลังสงสัย

“อือ...ไม่นะเจ้านาย” ชายหนุ่มพยายามบอกแต่ทว่าเสียงกลับไม่ออกจากปากเลยสักนิด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง วงหน้าหล่อหวานเบือนหนีจุมพิตร้อนผ่าว พร้อมพยายามดึงรั้งแขนเล็กให้ออกจากการจับกุม แต่ก็ทำไม่ได้สักอย่าง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงรัวเร็วจนแทบจะทะลุออกจากทรวง สองขาเรียวที่พยายามดันกายแกร่งให้ออกห่างก็ถูกตรึงไว้ด้วยสองขาแกร่งเสียอีกเมื่อหนึ่งพยายามหาทางหนี แต่อีกหนึ่งกลับรุกไล่ สองกายจึงบดเบียดเสียดสีกันเพิ่มอุณหภูมิความร้อนและไฟปรารถนาในเรือนกายให้ปะทุและลุกโชติช่วงได้อย่างรวดเร็ว คนที่เบือนหนีเริ่มตอบรับ ปากเล็กอวบอิ่มเผยออ้าให้ลิ้นใหญ่ลากไล้ไปตามเรียวฟันขาวสะอาดและเรียงตัวสวย กระพุ้งแก้มนุ่มถูกแตะแต้มหยอกล้อ จนถึงโคนลิ้นซึ่งไวต่อสัมผัสมือเล็กค่อยๆ ดึงออกจากมือใหญ่ไปโอบรัดและเคลื่อนไหวบนแผ่นหลังกว้าง ลิ้นเล็กๆ ที่เคยดุนดันขับไล่ลิ้นใหญ่ให้ถอยห่างกลับตามติดและเกี่ยวพัน กายเล็กบดเบียดเข้าหากายใหญ่ อากาศยามดึกสงัดเงียบสงบและเย็นยะเยือกเพราะความหนาวกลับไม่มีผลอะไรต่อสองกาย เมื่อตอนนี้เปลวเพลิงแห่งความปรารถนาได้ห่อหุ้มและห้อมล้อมคนทั้งคู่ไว้เสียหมดสิ้นแล้วเทพกานต์ลุ่มหลงในผิวกายเนียนและนุ่มดุจใยไหม

“ไม่เจ็บแล้วงั้นพี่ไปต่อนะที่รัก” ไม่เพียงแค่พูดปากร้อนผ่าวงับเม็ดบัวนุ่มและกลืนกินจนเต็มปาก ปลายลิ้นไล้เลียดุนดันปลายยอดถันนุ่มหวานในอุ้งปากอย่างหลงใหล มือใหญ่ฟอนเฟ้นจนปลายยอดทับทิมบวมเป่งตามติดมือใหญ่ สะโพกสอบก็ขยับเคลื่อนออกก่อนจะผลักดันแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุดทางสวาท“จะ...เจ้านาย...” อรินธวัชหวีดร้องเสียงหลงโดยไม่รู้เลยว่าเสียงร้องของเขานั้นจะเป็นการปลุกเร้าอารมณ์เทพกานต์ให้ลุกโชติช่วง เรือนกายแอ่นโค้งเหมือนกับคันศร สองมือเล็กขยับเคลื่อนไปตามกายแกร่งอย่างสะเปะสะปะสลับซอกซอนเข้าไปจิกทึ้งดึงเส้นผมหนานุ่ม พร้อมเสียงร้องหวานๆ ที่ดังออกจากเรียวปากบางนุ่มไม่ขาดสายเรือนกายเบาหวิวเหมือนกับปุยนุ่น ล่องลอยไปในกระแสลมอันอบอุ่น ก่อนจะแตกกระจายเหมือนกับพลุไฟท่ามกลางสายธารเย็นฉ่ำ ทว่าความเสียวซ่านและสุขสมยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เมื่อกายใหญ่ยังคงขยับไหวโยกไปในความอบอุ่นและฉ่ำชื้นรัวเร็วสลับเชื่องช้า“หลินจ๋า...ที่รัก...สุดยอดเลยคนดี...” เทพกานต์ร้องบอกอย่างหลงใหล ในความรู้สึกของเขาคนที่อยู่ด้วยในค่ำคืนนี้คือนลิน นักร้องสาวที่เขาอยากได้ ที่ต้องทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด เพื่อคราวต่อไปยามถูกเขาขอร้

เทพกานต์กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกใหญ่ มือถูกตรึงไว้ด้วยความอวบอัดนุ่มนิ่มของปทุมใหญ่“ไม่โว้ย!” ชายหนุ่มสะบัดศีรษะขับไล่ความรู้สึกที่มันแผ่ซ่านไปทั่วร่างจากการปลุกเร้าของเลขาหนุ่มหน้าหวาน เทพกานต์ขบกัดฟันอยู่ครู่ใหญ่ พยายามระงับสติอารมณ์ที่เกิดขึ้นมาให้ดับมอดลงไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่าน“ถอยออกไปนะไอ้บ้า! ถ้าแกไม่อยากเจ็บตัว”น้ำเสียงแหบห้าวและดุร้ายไม่ทำให้อรินธวัชหวั่นเกรงและขลาดกลัวเลย แต่กลับกระตุ้นต่อมหัวเราะให้ทำงานจนสองปทุมถันกระเพื่อมไหวเสียอีก “ว้า...เจ้านายใจแข็งกว่าที่คิดแฮะ อืม...เอาไงดีหว่า...” ชายหนุ่มพึมพำและแกล้งถามกายเล็กนอนทาบบนกายใหญ่ หูแนบกับอกกว้างที่กำลังเต้นตึกตักๆ เหมือนกับมีใครเอากลองมาตีอยู่ภายในแล้วก็ยิ้มกริ่ม อยากที่จะแกล้งคนปากหนักใจแข็งให้มากกว่าที่เป็นอยู่ แต่พอเหลือบมองนาฬิกาเรือนเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งแล้วก็เบ้หน้า วันนี้มีงานสำคัญรอเขาสองคนอยู่ ถ้าขืนชักช้ากว่านี้มีหวังถูกคุณหญิงแม่ของเทพกานต์เล่นงานเอาแน่ อีกอย่างเวลาที่เขาจะมีความสุขกับเจ้านายน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้นี่นามือใหญ่จับแขนเรียวบิดไพล่ไปไว้ด้านหนึ่ง “ฉันไม่ใช่ของเล่นสนุกของแกไอ้สัตว์ประหลา

“ถ้าผมถามใหม่ล่ะครับ ให้เจ้านายกับท่านประธานเลือกซื้อปากกาอีกครั้ง แต่คราวนี้เราเพิ่มตัวเลือกอีกทางหนึ่ง” มือเล็กยื่นไปดึงปากกาด้ามสวยหรูจากปกเสื้อเทพกานต์มาวางเรียงกัน และถามใหม่อีกครั้ง“คราวนี้เรามีสามทางเลือก ทางเลือกแรก ของถูกใช้ได้ไม่ถึงกับดี ทางที่สองก็คือของดีแต่ราคาแสนแพง กับทางเลือกที่สามก็คือของดีแต่ราคากลางๆ ไม่แพง เจ้านายกับท่านประธานจะเลือกอย่างไหนครับ”“ก็เลือกข้อสามซิถามได้” แม้เขาจะเป็นคนเลือกซื้อของตามยี่ห้อหรูๆ ก็จริงแต่ก็ยังคิดถึงการนำมาใช้งานด้วยเช่นกัน ไม่ใช่ว่าจะซื้อแล้วทิ้งขว้างเสียเมื่อไหร่“นั่นน่ะซิครับ เจ้านายเลือกของดีราคาถูก ถึงผมจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเจ้านายผมเองก็เลือกข้อนี้เหมือนกัน”“แล้วมันเกี่ยวกับงานนี้ยังไง” ร่างหนาใหญ่เดินไปยืนอิงโต๊ะทำงานมารดา โดยมีขาแข็งแกร่งข้างหนึ่งพาดยื่นออกมาด้านหน้าและดวงตาจับจ้องไปที่ร่างเล็กกว่าเหมือนกับต้องการข่มขู่“งานทุกอย่างทุกครั้งเราตั้งเป้ากำไรไว้ที่แปดสิบเปอร์เซ็นต์ใช่ไหมฮะ แต่ถ้าเรายอมขาดทุนกำไรลดลงมาให้เหลือเพียงแค่ห้าถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์ต่องานต่อครั้ง ลดราคาจำหน่ายห้องและแพ็กเกจต่างๆ ลงอีกสักหน่อย แต่เราได้ลูกค้