All Chapters of รักสำรอง: Chapter 161 - Chapter 170

"คุณมีหลักฐานหรือเปล่า?"ฉันเอ่ยถามคุณหญิงไปด้วยท่าทางมั่นใจ แต่ท่าทีของคุณหญิงกลับทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบขึ้นมา ด้วยท่าทางที่มั่นใจกว่าของเธอ"มีสิ......ไว้ไปเจอกันในศาลนะทั้งเธอและไอ้จอมพล"คุณหญิงเอ่ยเสร็จก็กระตุกรอยยิ้มมุมปากขึ้นมา ฉันก็กำหมัดแน่นด้วยความแค้น เธอทำมันสำเร็จแล้ว เธอทำให้ฉัน ออกมาจากชีวิตของขุนศึกได้แล้ว"คุณผิดสัญญา........"ฉันเอ่ยออกมาพร้อมกับแววตาสั่นไหวที่จับจ้องไปที่ผู้หญิงใจร้ายคนนั้น แววตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อยที่เห็นว่าฉันกล้าพูดแบบนี้ออกมา"แกอย่ามาพูดอะไรมั่วๆนะ.....ขุนอย่าไปฟังมันลูก""คนมันคิดทรยศเราอย่าไปฟังคำพูดของหมาที่มันกำลังจนตอก!!!""หึ......ฉันจะไม่พูดอะไร......เพื่อแก้ตัวหรอกค่ะ.....แต่คุณกำลังทำให้พี่น้องเขาต้องแตกแยกกัน"ฉันบอกคุณหญิงเสร็จก็หันไปจ้องหน้าขุนศึกต่อ ฉันมองเขาเข้าไปในดวงตาสีดำคู่นั้น ที่ก็จ้องฉันกลับมาเหมือนกัน"ขุนศึก........ถึงต่อให้ตอนนี้เราจะยังเป็นแฟนกันอยู่และนายขอฉันแต่งงาน.....ฉันก็คงจะตอบคำคำเดิม""เหมือนที่ฉันเคยตอบนายไป.......""ฉันไม่มีวันเอาผู้ชายที่ยังไม่มีความคิดและความเชื่อมั่นในตัวเองมาเป็นคู่ชีวิตเด็ดขาด""เอริ"ขุนศึ

และที่สำคัญ ที่ผมรู้มาอีกวันนี้ก็คือ บริษัทที่เป็นคู่แข่งของผมที่ทำกิจการเกี่ยวกับห้างเหมือนกัน ที่เราต่อสู้กันมาโดยตลอด บริษัทOPผู้บริหารใหญ่ของบริษัทคือไอ้จอมพล มันโกงเงินบริษัทผมจนมันไปเปิดบริษัทเป็นของตัวเองได้ผมจึงแค้นและเกลียดมันมากกว่าเดิม ผมจึงรวบรวมเอกสารเพื่อจะฟ้องร้องมันในศาลเอาให้มันหมดตัวจนไม่เหลืออะไรเลยแต่ที่ทำให้ผมเจ็บใจไปยิ่งกว่านั้นคือ คนที่ผมรักที่สุดรองจากแม่ของผมกลับหักหลังผมแทงข้างหลังผมซะจนไม่เหลือชิ้นดี อย่างเงียบเฉียบโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยสักนิดเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจมากเอริ.............01:30น.ผับEโซนVIPโต๊ะ5ขุนศึก ขุนณรงค์.........ฮึก"มึงเรียกกูมาฉลองอะไรวะไอ้ขุน?"เสียงห้วนอย่างสงสัยเอ่ยขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากแก้วเหล้าเพียวๆไปมองหน้าไอ้ทีภพ เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของผม"ยังไม่ถึงปาตี้สละโสดไม่ใช่หรือไง?"มันถามผมต่ออย่างสงสัย ผมก็มองมันด้วยแววตาเรียบเฉยอย่างเย็นชา จนมันทำหน้างงๆก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือมันกระดกขึ้นบ้าง"และมึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ยที่ไม่ยอมให้กูเอาสาวมานั่งด้วย?"ไอ้ทีเอ่ยออกมาอีกอย่างไม่พอใจ แต่ผมก็ทำเพียงแค่เงียบใส่มัน ก่อนจะยกขวดเหล้าขึ้นกระด

"พี่คงจะบอกเธอในตอนนี้ไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร.....แต่สักวันเธอจะต้องได้รู้แน่"คุณจอมพลพูดเสียงเข้มหน้าตาจริงจัง ฉันมองหน้าเขาและเงียบไป และกลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าที่คุณจอมพลพูดมันคืออะไร เขาสร้างบริษัทที่เป็นน้องใหม่ของวงการธุรกิจห้างสรรพสินค้าขึ้นมาได้หลังจากบริษัทฉันแค่สองปี แต่กลับกลายมาเป็นคู่แข่งอันดับหนึ่งของบริษัทAKได้ โดยที่ฉันและคนอื่นๆก็ไม่รู้เช่นกันว่าใครคือเจ้าของบริษัท OPจนมาวันนี้ที่ฉันมาได้ยินจากปากของคุณจอมพลทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมากขุนศึกจะรู้เรื่องนี้ไหมนะ และเขาจะทำยังไงต่อไป หรือว่าเขารู้เรื่องนี้ เลยหาวิธีไล่คุณจอมพลออก"และหุ้นที่บริษัทSMผู้หญิงคนนั้นก็บีบบังคับจะยึดของพี่ไปหมดแล้นะ.....ตอนนี้พี่ไม่เหลือและไม่มีความเกี่ยวข้องกับสองแม่ลูกนั้นอีกแล้ว"คุณจอมพลเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แววตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะก้มต่ำหลบสายตาสงสัยและจับผิดของฉันไป โดยการทำทีเป็นกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดตรงหน้า ฉันก็ขมวดคิ้วงุนงงสงสัย แต่ก็ถามอะไรคุณจอมพลมากไม่ได้ เพราะดูจากสายตาของเขา เขาเองก็เสียใจอยู่พอสมควร ฉันเข้าใจดี การเป็นส่วนเกินในครอบครัว ถึงฉันจะไม่เคยมีครอบครัวแ

ฉันเลยเผลอหลับตาและกอดคอของชายคนนั้นแน่น ที่ฉันรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายเพราะรูปร่างที่หนาแน่นอย่างชายอกสามศอกยังไงล่ะ"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ.....ต้องขอโทษด้วยที่ผมไม่ทันได้ดูทาง"เสียงนุ่มเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ ทำให้ฉันรู้สึกผิดเลยกับนิสัยสุภาพบุรุษของเขา ที่เอ่ยปากเป็นฝ่ายผิดเองทั้งๆที่คนที่ผิดคือฉันเอง ฉันเป็นฝ่ายเดินไม่ดูทางจนไปชนเข้ากับเขามากกว่าพรึบ"คุณเควิน?"ฉันลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อมองเห็นใบหน้าหล่อใสของหนุ่มลูกครึ่งที่เซ็ตผมหน้าของเขาไปไว้ด้านข้างใบหน้าหล่อใสไร้ที่ติ จมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากสีชมพูระเรื่อในตาคมสวยคิ้วดกดำกำลังจ้องมองฉันอย่างไม่วางตาเช่นกัน"คุณเอริ?"คุณเควินเอ่ยออกมาอย่างตกใจและแปลกใจไม่แพ้ฉัน ฉันก็ยิ้มแหยๆให้เขาก่อนที่เราทั้งคู่จะรู้ตัวว่าเราสองคนเหมือนคนที่กำลังกอดกันอยู่ฉันจึงรีบปล่อยแขนที่โอบรอบคอของคุณเควินให้ออกมาแทบจะทันทีด้วยความตกใจปนเขินอาย ที่ฉันไปแต๊ะอั๋งเขา"ขอโทษครับ"คุณเควินเอ่ยขอโทษฉันมาอีกครั้งเมื่อเขาปล่อยร่างของฉันให้ยืนทรงตัวเองได้และเป็นอิสระจากอ้อมกอดเขาพร้อมกับโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อทำการขอโทษฉัน"ริก็ต้องขอโทษคุณเควินเช่นกันค่ะที่กอดคอคุณเคว

"โอกาสหน้าเชิญอีกนะครับ"พนักงานเอ่ยลาเราทั้งคู่พร้อมกับก้มศีรษะให้เราทั้งคู่อย่างเคารพ ฉันก็ยิ้มให้กับเขาและก้มศีรษะให้เขากลับคืนไปก่อนที่เราสองคนจะพากันเดินออกมาจากห้องอาหารแห่งนั้น ที่ถูกสร้างอยู่ภายในภัตตาคารหรูหราแห่งนี้ ที่มีอยู่หลายชั้นทำเป็นร้านอาหารอย่างเดียวโดยแบ่งเป็นอาหารประเทศต่างๆและมีอาหารทุกอย่าง"คุณเควินขนาดไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองไทยแต่กลับรู้จักร้านอาหารอร่อยๆแบบนี้ด้วยหรือคะ?"ฉันเอ่ยถามคุณเควินไปในขณะที่เราสองคนเดินมาตามทางเดินแล้วเพื่อจะไปยังโรงจอดรถของภัตตาคารแห่งนี้ที่มีไว้ให้ลูกค้าได้มาจอด"ผมก็แค่ตามมาจากที่เขารีวิวในโซเชียลนะครับ""ผมไม่ค่อยได้มาเมืองไทยสักเท่าไหร่....จะมาก็แค่มาประชุมประชุมเสร็จก็บินกลับฝรั่งเศสเลย"คุณเควินว่าพร้อมกับหันมายิ้มหวานให้ฉัน ฉันก็ยิ้มกับไปให้เขา"ว่าแต่คุณเอริจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ?""อ้อริว่าจะไปดูคอนโดนะคะ""คุณเอริจะไปดูคอนโดหรือครับ?"คุณเควินเอ่ยถามฉันพร้อมกับหยุดชะงักฝีเท้าลงอย่างคนที่ตกใจ"ใช่ค่ะ....คุณเควินมีอะไรหรือเปล่าคะ?"ฉันเองก็ต้องหยุดเดินตามคุณเควินและหันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย"พอดีผมมีคอนโดอยู่นะครับ....ผมใช้เป็นที่