All Chapters of รักสำรอง: Chapter 141 - Chapter 150

ร้านชุดเจ้าสาวหรูในห้างสรรพสินค้าในเครือบริษัทAK"ชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ...พี่เอริว่าสวยไหมคะ?"เสียงหวานใสของนามิเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอาชุดราตรีสั้นสีขาวทาบตัวและหันมายิ้มหวานให้ฉัน ที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องลองชุดแห่งนี้ท่ามกลางชุดเจ้าสาวหลากหลายสไตล์แต่ละชุดดูสวยและดูแพงมากเลยล่ะ"ก็สวยนะคะ....ดูเหมาะสมกับคุณนามิดีค่ะ…..ดูสวยหวานและเซ็กซี่ไปในตัวค่ะ"ฉันเอ่ยบอกนามิไปตามความจริงหลังจากที่มองพินิจพิจารณาชุดที่เธอเลือกแล้ว เธอก็ฉีกยิ้มหวานให้ฉันก่อนจะหันไปหาพนักงานที่รอคอยบริการเธออยู่ด้วยท่าทางสุภาพและเป็นมิตร"ฉันอยากลองชุดนี้ค่ะ""งั้นเชิญคุณผู้หญิงทางด้านนี้เลยค่ะ"พนักงานว่าพร้อมกับผายมือไปทางด้านซ้ายเพื่อบอกเป็นนัยว่าห้องลองชุดอยู่ทางด้านซ้ายมือของเธอ "เดี๋ยวนามิมานะคะพี่เอริ"นามิหันมาบอกฉันก่อนที่เธอจะยิ้มหวานให้ฉัน"ค่ะ"ฉันตอบรับคำเธอพร้อมกับยิ้มให้เธอ เธอก็หันหลังเดินไปตามทางที่พนักงานร้านบอกโดยมีพนักงานประจำร้านนี้เดินตามหลังเธอไปพร้อมกับถือชุดราตรีสีขาวแบบสั้นเกาะอกเดินตามหลังเธอไป เมื่อเธอไปแล้วฉันก็ล้มตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดิมและหยิบหนังสือที่ทางร้านเตรียมมาให้ลูกค้าเลือกชุดแต่งงา

ครึ่งชั่วโมงต่อมาร้านชุดเจ้าสาวหรูในห้างสรรพสินค้าในเครือบริษัทAK"ไม่ทราบว่าคุณขุนศึกและคุณนามิเลือกร้านถ่ายพรีเวดดิ้งหรือยังคะ?"เสียงสุภาพเอ่ยขึ้นจากผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบร้อยวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของขุนศึกและนามิเธอคนนี้เป็นเจ้าของร้านน่ะ เธอถึงได้รู้จักขุนศึกและรู้ว่าเขาเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ซึ่งเป็นคนคนละคนกับที่มาบริการนามิตอนแรก"ยังเลยครับ.....หรือว่านามิดูๆไว้แล้วคะ?"ขุนศึกหันไปตอบเจ้าของร้านและหันกลับมามองหน้านามิเพื่อขอคำตอบจากเธออย่างสงสัย "ยังค่ะ....นามิว่าจะลองปรึกษาพี่เอริดูนะคะ....ว่าพี่เอริมีร้านแนะนำไหม?"นามิเธอกลับหามาขอความคิดเห็นจากฉันที่ยืนหลบมุมหลังเธออยู่อย่างเงียบๆ ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเธอพร้อมกับสบแววตาใสซื่อที่เธอมองฉัน ฉันก็ทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆ ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ฉันไม่เคยแต่งงานนะ"เอ่อคือ....."ฉันทำท่ายึกยักอึกๆอักๆไม่รู้จะตอบนามิยังไง โดยมีสายตาของคนสี่คนจับจ้องมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียวเพื่อคาดคั้นคำตอบจากฉันอย่างงั้นแหละ ว่าจริงๆเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิดนะ"ทางร้านมีบริการรับถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยไหมครับคุณช่อผกา?"ขุนศึกเอ่ยขึ้นทำ

พรึบ"เห้อ"ฉันโยนกระเป๋าสะพายทิ้งพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางห้องรับแขกอย่างหมดแรงและเหนื่อยล้าทั้งกายและใจก่อนจะหลับตาลงเพื่อให้สมองได้พักผ่อน วันนี้ทั้งวันฉันเสียเวลาไปกับเรื่องของคนอื่นโดยที่ไม่ใช่เรื่องของตัวฉันเองเลย แถมยังต้องไปนั่งช้ำใจเล่นดูความหวานของขุนศึกกับนามิอีกตั้งหาก พวกเขาชวนฉันไปทานข้าว ทานข้าวเสร็จก็พาฉันไปดูสถานที่ที่จะถ่ายทำพรีเวดดิ้ง โดยที่ไม่ถามความสมัครใจจริงๆของฉันเลยด้วยซ้ำว่าฉันเต็มใจที่อยากจะไปเป็นมือที่สามของพวกเขาด้วยหรือเปล่าและนี่ก็ทุ่มหนึ่งพอดีที่ขุนศึกขับรถมาส่งฉันโดยมีนามินั่งเคียงข้างเขามาด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขุนศึกทำในวันนี้เหมือนเขาต้องการประชดประชันฉัน ให้ฉันโมโหหึงเขาเล่นสินะ ซึ่งมันได้ผลจริงๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกนะ ที่จะอดทนเห็นผู้ชายที่ตัวเองรักไปสนิทสนมหยอกเย้ากับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าอย่างใกล้ชิดแบบนี้ได้น่ะ"ทำไมขุนศึกไม่เห็นดูเป็นทุกข์เป็นร้อนเลยล่ะ.....หรือว่าเขาจะยังไม่เห็นอีเมลของฉัน?"ฉันพึมพำขึ้นมาในขณะที่สติของตัวเองกำลังจะดำดิ่งอยู่ในห้วงนิทรา ใจของฉันก็ยังจะอดเป็นห่วงเขาไม่ได้ เป็นห่วงขุนศึกและบริษัทที่ฉันทุ่มเทแรงกายแรงใจสร้า

วันถ่ายพรีเวดดิ้งของขุนศึกและนามิเอริ ฐิติมน....."เห้อ"ฉันผ่อนลมหายใจออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ สายตาก็ทอดมองร่างของชายหญิงสองคนที่กำลังกอดแนบชิดอิงกายอย่างสนิทสนมกันอยู่ด้านหน้าของฉัน ที่ด้านหลังของพวกเขาทั้งสองคนเป็นวิวทะเลสีฟ้าครามสดใสและมีตากล้องพร้อมทีมงานมากมายคอยSetฉากเซ็ตผมSetเสื้อผ้าให้คู่รักที่มาถ่ายพรีเวดดิ้งในวันนี้ด้วยให้ทุกอย่างออกมาดีและเพอร์เฟคที่สุด โดยที่นามิก็ลากฉันมาด้วย ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะเอาฉันมาด้วยทำไม ในเมื่อมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรเกี่ยวกับฉันเลยสักนิด"ขอน้ำหน่อยจ๊ะ"เสียงหวานของนามิเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทางกองถ่ายให้เธอและขุนศึกหยุดพักการถ่ายหลังจากที่ถ่ายกันไปหลายท่าและหลายมุมแล้ว เธอก็เดินมานั่งในเต็นท์เดียวกับฉันพร้อมกับเอ่ยสั่งพนักงานที่คอยดูแลเธอให้เอาน้ำมาให้เธอดื่มด้วยท่าทางกระหายเพราะตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆเธอคงจะร้อนเพราะเห็นแต่ละฉากต้องใช้แสงจากแสงของดวงอาทิตย์เพื่อภาพให้ออกมาสวยตามแบบฉบับที่นามิต้องการ"ร้อนมากเลยนะคะพี่เอริ"นามิเอ่ยพูดกับฉันขึ้นหลังจากที่เธอดื่มน้ำเย็นๆจากพนักงานเสร็จแล้ว ฉันก็ยิ้มบางๆให้เธอก่อนจะตอบเธอไป"ใช่ค่ะร้อน

เอริ ฐิติมน......ชายหาดต่างจังหวัด18:45น.พรึบ"มืดแล้วหรือเนี่ย......ไม่รู้ตัวเลยแหะ"ฉันพึมพำขึ้นในขณะที่สายตามองไปยังเบื้องหน้าและบรรยากาศรอบๆของตัวเองในตอนนี้ที่พระอาทิตย์ได้ลาลับขอบฟ้าไปแล้วโดยที่ฉันนั่งมองพระอาทิตย์ที่คอยๆจมหายไปในท้องทะเลอย่างช้าๆโดยสติที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัวสมองฉันมันเต็มไปด้วยความสงสัยปัญหาหลายๆเรื่องมันรุมเร้าฉัน ไหนจะเรื่องบริษัทหุ้นของคุณหญิงนฤมิตร และไหนจะเรื่องการทุจริตเงินในบริษัทของขุนศึกอีก ไม่รู้ว่าขุนศึกอ่านเมลของฉันแล้วหรือยัง อีกสองวันก็จะถึงวันประชุมบอร์ดผู้บริหารประจำเดือนแล้วด้วยถ้ามีการสรุปยอดเงินล่ะก็ มีหรือที่บอร์ดผู้บริหารจะไม่สงสัยว่าเงินมันหายไปไหนน่ะและทีนี้ก็จะต้องเกิดเรื่องตรวจสอบเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมา ฉันกลัวว่าขุนศึกจะหาวิธีรับมือและแก้ไม่ได้จนเขาต้องโดนตรวจสอบ ว่าเขาเป็นคนทุจริตเงินส่วนที่หายไปหรือเปล่า และเรื่องก็จะใหญ่โตเพิ่มขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในสถานะท่านประธานและยังเป็นผู้ถือหุ้นสูงสุดอีก แต่ตำแหน่งไม่ได้การันตรีว่าเขาจะไม่หลุดจากเก้าอี้ท่านประธาน เพราะถ้าผู้ถือหุ้นอีกห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือขอถอนหุ้นออกหมดล่ะ