All Chapters of ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก: Chapter 101 - Chapter 110

ใบหน้าที่แห้งแล้ง และดวงตาหม่นแสงชนิดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของเขาทำให้หญิงสาวอดสงสารไม่ได้ จึงเผลอตัวยื่นมือไปดึงร่างใหญ่เข้ามากอดปลอบโยน แม้จะยังข้องใจและมีคำถามอีกมากมาย แต่เธอกลับไม่กล้าจะเอ่ยอะไรออกไปอีกเพราะกลัวคำตอบ“ฉันเชื่อว่าวันหนึ่งคุณจะได้พบคนคนนั้น คนที่คุณรักเขา แล้วเขาก็รักคุณโดยไม่หวังผลตอบแทนแน่นอน”รวินรุตม์อุ่นวาบขึ้นมาในดวงใจ รับรู้ได้ถึงความอาทรจริงใจที่อีกฝ่ายส่งผ่านมาให้ วงแขนแข็งแรงกอดกระชับร่างกลมกลึงตอบ ดวงตาคมเข้มทอประกายลึกล้ำอ่อนโยน รู้สึกเหมือนหัวใจที่เคยเย็นชาราวกับห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งกำลังถูกแสงแดดอันอบอุ่นค่อยๆ ละลายเกราะกำแพงที่กั้นขวางลงทีละนิดๆ พร้อมความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นในส่วนลึกของหัวใจสัมผัสที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้หญิงสาวรับรู้ได้เช่นกัน ภีรดาซุกซบใบหน้ากับอกแกร่งนิ่ง เริ่มคุ้นชินกับอ้อมกอดของเขา และเธอคงเป็นบ้าไปแล้วที่อยากอยู่ในอ้อมกอดนี้ไปเรื่อยๆ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกับเขานั้นเป็นได้แค่ลูกจ้างกับนายจ้างเท่านั้น อีกไม่นาน ถ้างานสำเร็จเมื่อไหร่เธอกับเขาก็จะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก คิดถึงตรงนี้ก็ใจหาย หยาดน้

ห้องบอลรูมใหญ่ในโรงแรมหรูหราใจกลางเมืองแห่งนั้นถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดครบรอบหกสิบปีของเจ้าสัวบิดาของผู้เป็นเจ้าของโรงแรมนั่นเอง ผู้คนมากหน้าหลายตาที่ล้วนแล้วแต่มีฐานะ ชื่อเสียงในวงสังคม หรือไม่ก็เป็นผู้ที่มีตำแหน่งทางการเมือง คนใหญ่คนโตระดับประเทศ หรือแม้กระทั่งพวกไฮโซเซเลบชื่อดังทั้งหลายต่างก็ทยอยมาร่วมงานอย่างอบอุ่น เจ้าสัวผู้เป็นเจ้าของงานพร้อมครอบครัวต่างยืนต้อนรับทักทายแขกเหรื่อคนสนิทที่นำของขวัญมาร่วมอวยพรกันอย่างชื่นมื่นรวีวรรณและกฤษณ์ผู้เป็นสามีก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่กำลังปราศัยกับเจ้าของงานอย่างออกรสเพราะสนิทสนมกันมาแต่ไหนแต่ไร“ไงคุณกฤษณ์ สบายดีหรือ ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะช่วงนี้ ได้ข่าวพาภรรยาไปฮันนิมูนรอบที่ร้อยแปดที่ยุโรปมาเป็นยังไงบ้างล่ะ” เจ้าสัวตระการสัพยอกคนเป็นเพื่อนสนิทอย่างเป็นกันเอง“ก็สนุกดีตามประสาคนแก่นั่นละท่าน อายุมากอย่างพวกเราเที่ยวมารอบโลกแล้ว จนรู้สึกเฉยๆ ที่จริงถ้ามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ ไม่ว่าจะเมืองไทยหรืออยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน” คนพูดหันไปมองภรรยาสุดที่รักอย่างหวานชื่น ไม่ว่ากี่ปีความรักของเขากับภรรยาก็ไม่เคยจืดจาง“นั่นสินะ คนแก่ๆ อ

แล้วข่าวฉาวก็ถูกกลบจนกลายเป็นข่าวรักโรแมนติกด้วยฝีมือของรวินรุตม์ไปโดยปริยาย“จริงครับ! ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยรับประกันได้ว่า นายราล์ฟเป็นฝ่ายรุกตามตื๊อคุณแพนก่อนจริงๆ ขนาดเธอไม่เล่นด้วย หนีแล้วหนีอีก หมอนี่ก็ไม่ยอมแพ้ตามจีบเธอสำเร็จจนได้ นายแน่มากเพื่อนรัก!” ตติยะช่วยสำทับอีกแรง ทำให้สายตาของทุกคนที่มองหญิงสาวแปรเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น รวีวรรณยิ้มปลื้มปริ่มเพราะเพิ่งเคยเห็นลูกชายเธอออกโรงปกป้องผู้หญิงเป็นครั้งแรก“ว่าแต่หนูแพนเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันจ๊ะ”ยังไม่ทันได้โล่งอกดี บททดสอบใหม่ก็เริ่มขึ้น ภีรดาสูดลมหายใจเข้าปอด แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากตอบ คนข้างกายก็ชิงตอบแทนเสียก่อน“คุณพ่อของแพนเสียไปนานแล้วครับคุณป้า ส่วนคุณแม่ของเธอท่านเป็นนักธุรกิจน่ะครับ”ประโยคนั้นทำให้คนที่กำลังซาบซึ้งใจที่รวินรุตม์ช่วยแก้ข่าวถึงกับหุบยิ้มฉับ หันไปมองคนหวังดีช่วยตอบแทนตาค้าง เขากำลังเล่นตลกอะไร จะช่วยหรือจะแกล้งกันแน่ แม่เธอเนี่ยนะเป็นนักธุรกิจ?“อ้าว...งั้นเหรอ ว่าแต่แม่ของหนูทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรล่ะ เผื่อลุงจะรู้จัก” เจ้าสัวตระการผู้กว้างขวางในวงการธุรกิจระดับประเทศถามอย่างสนใจเวรแล้วไง...ภีรดาเห็นลาง

หมอนั่นชักจะแสดงเกินบทไปแล้วนะ จ้างร้อยเล่นล้านแบบนี้เธอก็แย่สิ คำก็คนรัก สองคำก็ที่รัก เดี๋ยวเธอก็หวั่นไหวแล้วรักเขาขึ้นมาจริงๆ ซะเลยนี่ เฮ้อ...ไม่อยากบอกเลยว่าตอนนี้ก็ชักจะใจแกว่งๆ ยังไงพิกลอารามรีบร้อนแถมแสงไฟยังมืดสลัว ประกอบกับชุดราตรียาวระพื้นพันแข้งพันขาทำให้ส้นเข็มที่ใส่มาเผลอเหยียบชายกระโปรงตัวเองจนเสียหลักอย่างไม่ทันตั้งตัว“ว้ายยย!”ไร้สแตนด์อิน ไร้ตัวช่วย ล้มจริง เจ็บจริง แถมท่าแลนดิงยังไม่สวยงามอย่างที่ใจคิดอีกต่างหาก แต่เหนือความซวยที่ว่ามา ชีวิตเธอยังบัดซบยิ่งกว่า เมื่อดันเงยหน้าขึ้นมาพบ...โจทก์เก่า...ที่ไม่ได้มาเดี่ยวๆ แต่ควงกันมาเป็นแพ็กคู่“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ...อ้าว!” โจทก์ฝ่ายชายร้องอุทานลั่น เมื่อได้เห็นดวงหน้าที่เงยขึ้นจากพื้นชัดๆ“แพน!”ดับอนาถ! จะล้มทั้งที ล้มที่ไหนไม่ล้มดันมาล้มไม่เป็นท่าตรงหน้า...แฟนเก่ากับเพื่อนทรยศ!“ซี้ด...อูย...” เสียงครางระโหยคล้ายคนจะสิ้นใจ แต่ร่างเพรียวระหงก็ยังกัดฟันกระเสือกกระสนที่จะลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล จนฝ่ายนั้นอดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามาช่วย แต่กลับโดนมือของผู้หญิงข้างกายรั้งไว้เสียก่อน“จะทำอะไรคะพี่วี” หญิงสาวดักคอแฟนหนุ่มของ

“นังแพน!”ลภัสสรกรี๊ดลั่น เงื้อมือพุ่งถลันเข้าใส่โดยที่คนเป็นสามีจับตัวไว้ไม่ทันเพราะมัวยืนอึ้งอยู่ แต่คนที่ตั้งท่าระวังอยู่แล้วไม่ยอมถูกรังแกได้ง่ายๆ เช่นในอดีต ภีรดาคว้าข้อมือฝ่ายนั้นไว้ได้ทันท่วงที ทีแรกหมายจะสวนกลับไปด้วยกำปั้นให้หายแค้นสักเปรี้ยง ถ้าไม่บังเอิญว่าหันไปเห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินมาทางเธอเสียก่อนก่อนที่ใครจะคาดคิด มือที่จับมือของลภัสสรไว้ก็ดึงเข้าหาใบหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว“โอ๊ย...” พริตตีสาวร้องลั่น ก่อนเซถลาราวกับนกปีกหักลงไปซบอกเจ้านายหนุ่มพอดีเป๊ะ ในขณะที่แม่สาวร่างเล็กยืนหัวโด่เงื้อมือค้างอย่างงุนงงเพราะยังไม่ทันได้ตบโดนหน้า ฝ่ายนั้นก็ชิงล้มลงไปเองดื้อๆรวินรุตม์ขมวดคิ้วมองหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างแปลกใจ ยายแพนด้านี่จะเล่นอะไรอีก ไม่ทันได้ถาม อีกฝ่ายก็แอบขยิบตาส่งซิกซ์ให้เสียก่อน“นั่นคนทรยศที่ฉันเคยเล่าให้ฟังไงคะ”อ่านจากปากขมุบขมิบของเธอแล้วชายหนุ่มก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อในทันทีรวินรุตม์รีบรับมุกด้วยการสวมกอดเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายสาวเอาไว้แนบอกอย่างห่วงใย ท่ามกลางสายตาไทยมุงทั้งงานที่ล้อมวงเข้ามารอดูละครฉากสำคัญ“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เสียงเข้มๆ พร้อมลูกต