All Chapters of ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก: Chapter 81 - Chapter 90

“คุณช่วยป้อนหน่อยได้ไหม ผมเพลียจนมือไม่มีแรงเลย”เสียงอ่อนระโหยของคนป่วยทำให้หญิงสาวใจอ่อนไม่ติดใจสงสัย รีบเข้าไปช่วยประคองศีรษะอีกฝ่ายพร้อมป้อนน้ำให้เขาดื่ม โดยไม่ทันเห็นแววตาพราวระยับคู่นั้น“แค่ก!ๆ”จู่ๆ คนป่วยก็เกิดสำลักน้ำขึ้นมา จนน้ำในแก้วกระฉอกหกรดตัวเปียกชุ่ม“ตายแล้ว! น้ำหกหมดเลย” พริตตีสาวตาลีตาเหลือกรีบประคองเขาขึ้น พร้อมลูบหลังให้หายสำลัก “ขอโทษนะคะ ฉันป้อนเร็วไปหน่อยไม่ทันระวัง คุณเลยเปียกหมดเลย ทำไงดี”“หนะ...หนาวจัง ผมหนาว...” คนเจ็บเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น ตัวสั่นสะท้านภีรดามองเสื้อผ้าที่เปียกชื้นของอีกฝ่ายอย่างร้อนรน ด้วยความเป็นห่วง หมอนี่ยิ่งไม่ชอบให้เสื้อผ้าสกปรกเลอะเทอะอยู่ด้วย“งั้นเดี๋ยวฉันออกไปตามคุณพยาบาลมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดีกว่า”“ไม่...ไม่เอา!” มือใหญ่รีบคว้าข้อมือเธอไว้หมับ“แต่เสื้อผ้าคุณชื้นแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้เป็นปอดบวมอีกโรคหรอก”“งั้นคุณช่วยเปลี่ยนให้ผมหน่อยได้ไหม” แน้...มีต่อรองเสียด้วย “ผมไม่อยากให้ใครเห็นผมในสภาพ...ไม่น่าดู”ชิ...ที่แท้ก็กลัวเรตติงตกนั่นเอง“แต่ให้ฉันเห็นได้ว่างั้น” หญิงสาวเท้าสะเอว มึนตึ้บกับตรรกะผู้ชายตรงหน้า แต่พอเห็นสภาพหนาวจ

ระหว่างที่รวินรุตม์นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ก็มีเพื่อนที่สนิทอย่างตติยะและคนที่สโมสรฯ แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนบ้าง ส่วนพ่อแม่ของชายหนุ่มนั้นอยู่ระหว่างการทัวร์ยุโรป เขาจึงห้ามไม่ให้ใครโทร. ไปบอกเพราะกลัวทั้งสองจะเป็นห่วงเกินเหตุจนต้องรีบกลับมาก่อนกำหนด ชายหนุ่มพักฟื้นอยู่สองสามวันอาการต่างๆ ก็ทุเลาลงจนเป็นปกติ คุณหมอจึงอนุญาตให้เขากลับบ้านได้ในที่สุด ท่ามกลางความโล่งอกและยินดีปรีดาของคุณผู้ช่วยฯ สาวตลอดหลายวันที่ผ่านมาภีรดาแทบจะไม่เป็นอันทำอะไร เพราะต้องคอยปรนนิบัติพัดวีคนป่วยจอมเกเรที่แสนเอาแต่ใจแล้วก็ขยันหาเรื่องใช้ได้ใช้ดีทุกทีที่มีโอกาส จนบางครั้งพยาบาลจำเป็นก็ชักสับสนในหน้าที่ว่าตกลงแล้วตัวเองเป็นผู้ช่วยส่วนตัว หรือเป็นภรรยาสาวที่ต้องคอยดูแลสามีสุดที่รักยามป่วยไข้กันแน่!“คิดอะไรอยู่เหรอคุณ” นายจ้างหนุ่มหันไปถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งเหม่อใจลอยเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถเงียบๆ ผิดวิสัยคนช่างพูด“ก็คิดวิธีช่วยคุณไง ฉันอยากให้คุณรีบหายจากอาการ...นั่น...ไวๆ”คนฟังหันขวับมองหน้าคนพูด รู้สึกคันในหัวใจยิบๆ“อยากให้หายไวๆ เพื่อที่คุณจะได้เป็นไทเร็วๆ สินะ”“หรือคุณไม่อยากล่ะ เป็นไทเร็วๆ ไม่ดีหร

“อ่านอะไรอยู่คะ” คนพูดแสร้งอิงแอบแนบกายซบกับแผ่นอกกว้างกำยำ ตามองหนังสือที่เขากำลังอ่านอย่างสนอกสนใจ ส่วนมือก็ขยับลูบไล้แผ่นอกตึงเปรี๊ยะอย่างซุกซน จมูกแอบสูดกลิ่นหอมสะอาดที่เธอหลงไหลจนฉ่ำปอดได้ผล! กิริยาออดอ้อนออเซาะของแพนด้าน้อยจอมยั่วทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหนังสือเล่มโปรดมองคนในอ้อมแขนของตนอย่างตกใจ แววตาหวานเยิ้มช้อนขึ้นมองพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้ตาพร่า ทำเอาคนใจแข็งและเย็นชากระตุกเยือกแปลกๆ ไป ยายนี่ไปแอบฝึกสกิลหว่านเสน่ห์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ“ว่าไงคะ หนังสือนั่นน่าสนใจกว่า...แพนอีกเหรอคะ...” เสียงกระเง้ากระงอดไม่เท่าสีหน้าราวกับน้อยใจที่แสดงออกมา “อยากรู้จังว่าระหว่างหนังสือเล่มนี้ กับ ‘ออฟชันเสริม’ ที่คุณซื้อมาให้แพนใส่...อะไรจะน่าสนใจมากกว่ากันน้า...”รวินรุตม์ต้องสูดหายใจเข้าลึกสุดปอดเพื่อตั้งสติให้มั่นคง ในสมองปรากฏภาพเรือนร่างอันน่าหลงใหลในชุดชั้นในสุดวาบหวามที่เขาเลือกหยิบมาแบบส่งเดชเพียงเพราะอยากจะแกล้งยั่วโมโหคนในอ้อมกอด หากยายนี่เกิดบ้าจี้ใส่ให้เขาดูขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไงนะ เพียงแค่คิดหัวใจก็ถูกสั่นคลอนอย่างรุนแรงไออุ่นร้อนระหว่างสองร่างแผ่ซ่าน ก่อปฏิกิริยาแปลกๆ ก

“โอ๊ย! จะขายอะไรกันนักหนาเนี่ย” บ่นงึมงำกำลังจะคลิกปิด จู่ๆ สายตาก็บังเอิญไปสะดุดกับข้อความกะพริบๆ ที่หน้าจอนั่นเสียก่อน “หืม?...”‘ผลิตภัณฑ์ปลุกหนอนชาเขียวให้ผงาดเป็นมังกรยักษ์ รับรองผล 100% ไม่พอใจยินดีคืนเงิน!’มือไวเท่าใจคิดรีบคลิกเข้าไปอ่านทันที ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนใจ เมื่อเห็นรีวิวของผู้ใช้ที่อวดอ้างสรรพคุณพร้อมโชว์ผลงาน พริตตีสาวตาโตเท่าไข่ห่าน แอบเหลือบตามองนายจ้างหนุ่มอย่างครุ่นคิดวางแผนในใจ ก่อนที่มือจะลั่นกดที่ปุ่มสั่งซื้อสินค้าทันทีหึ...ได้การแล้วงานนี้ไม่ได้ด้วยเสน่ห์ ก็ต้องเอาด้วยเล่ห์กล ถ้ายังไม่ได้ผลเธอคงต้องใช้ไม้ตาย!ฝ่ายหนูทดลองที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองแอบปรายตามองยายแพนด้าจอมยุ่งที่ตั้งหน้าตั้งตาจ้องหน้าจอคอมพ์อย่างเอาเป็นเอาตายมาหลายวัน พลางส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านรายงานการประชุมและยอดขายประจำเดือนที่คนของบริษัทเพิ่งส่งมาให้เมื่อเช้าต่อแม้จะเป็นท่านประธานใหญ่ของ บริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง ผู้นำเข้ารถบิ๊กไบก์รายใหญ่ของประเทศ ชายหนุ่มก็ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัททุกวัน แต่ก็ยังสามารถรับรู้ความเคลื่อนไหวของบริษัทตนเองได้ตลอดแบบเรียลไทม์ พร้อมสั่งงานทุกอย่างได้อย่างเฉียบขาด เพราะ

“มากับใครครับ ”“มากับพ่ะ...” กำลังจะตอบว่ามากับพ่ออยู่แล้วเชียว แต่เสียงเรียบนิ่งก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อน“เธอมากับผมเอง” พร้อมคำพูดเรียบๆ และหน้าตาขึงขัง แขนล่ำๆ ก็พาดลงมาที่ไหล่มน“อ้าว เด็กคุณราล์ฟเองเหรอครับ”คนถูกถามพยักหน้ารับแบบเสียไม่ได้ แต่การ์ดหน้าผับก็ยอมเปิดทางให้ลูกค้าคนดังระดับซูเปอร์วีไอพีแถมยังเป็นเพื่อนกับเจ้าของผับอย่างนอบน้อม ภีรดาจึงได้รับอานิสงส์ผ่านเข้ามาได้แบบฉลุย เพิ่งเห็นคุณค่าของการเป็นเด็กในสังกัดของนายจ้างหนุ่มก็ตอนนี้เองตติยะหันมาเห็นเพื่อนรักก่อนใครก็รีบโบกไม้โบกมือเรียก พลางหรี่ตามองเรือนร่างขาวเรืองแสงวาววามในความมืดสลัวที่เดินเหมือนล่องลอยมาข้างๆ “อ้าว...คุณแพนนั่นเอง!” เพลย์บอยหนุ่มร้องทักขึ้น เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ “โหย ผมตกใจหมด นึกว่าเจ้าหมอนี่พกดวงวิญญาณใครมาเป็นบอดีการ์ดซะอีก วันนี้มาธีมไหนครับเนี่ย” ดวงวิญญาณแม่ชีสาวสะบัดค้อนคมใส่คนพามาอีกหนึ่งดอก ก่อนหันไปส่งยิ้มหวานให้คนถาม“ธีมแม่ชีหนีเที่ยวค่ะ!”พรืด!คนฟังหัวเราะครืน ส่วนหนุ่มหน้าตายเหลือบมองคนช่างประชดอย่างเข่นเขี้ยวเบาๆ“คุณแพนนั่งก่อนสิครับ มานั่งข้างผมก็ได้...” ตติยะรีบขยับที่นั่งให