‘ที่สวนสัตว์ของออสเตรเลีย เจ้าหน้าที่ได้เก็บภาพของแพนด้ายักษ์สองตัวที่กำลังผสมพันธุ์กัน ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยาก เพราะแพนด้ายักษ์เป็นหนึ่งในสัตว์โลกที่ใกล้จะสูญพันธุ์และจะมีฤดูผสมพันธุ์เพียงปีละครั้งเท่านั้น...’เสียงบรรยายประกอบภาพตรงหน้าคือแพนด้าสองตัวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาสาธิตวิธีทำลูกกันอย่างไม่อายฟ้าดิน สร้างความตระหนกและชีช้ำให้แก่หญิงสาวที่มีชื่อเล่นอยู่ในเผ่าพันธุ์เดียวกับพวกมันจนแทบบ้า“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอดังจากด้านหลัง ทำเอาแพนด้าสาวแทบจะกัดลิ้นตายคาที่ ด้วยความอับอายจนไม่อาจจะหาอะไรมาเปรียบ นึกแช่งชักไอ้แพนด้าหน้าด้านสองตัวในจอตรงหน้า แถมด้วยหมีตัวยักษ์อีกตัวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องเลียนแบบภาพจากในโทรทัศน์ตรงหน้าอย่างกลุ้มใจโถ...อนิจจัง ชีวิตสัตว์โลก“อยากเริ่มเรียนต่อจากที่ค้างไว้หรือยัง หืม?” เสียงก่อกวนดังที่ข้างหู พร้อมกับประคองใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นมาใกล้ หัวใจแพนด้าสาวน้อยสูบฉีดเลือดชนิดไม่กลัวปั๊มพัง นี่เธอกำลังฆ่าตัวตายใช่ไหม จะแกล้งเขาแต่ดันโดนโต้ตอบชุดใหญ่กลับมาจนล้มคว่ำไม่เป็นท่า หรือจะแกล้งตายอีกรอบดีนะรวินรุตม์ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำอย่างใจคิด ชายหนุ่ม
“โอ๊ย! จะขายอะไรกันนักหนาเนี่ย” บ่นงึมงำกำลังจะคลิกปิด จู่ๆ สายตาก็บังเอิญไปสะดุดกับข้อความกะพริบๆ ที่หน้าจอนั่นเสียก่อน “หืม?...”‘ผลิตภัณฑ์ปลุกหนอนชาเขียวให้ผงาดเป็นมังกรยักษ์ รับรองผล 100% ไม่พอใจยินดีคืนเงิน!’มือไวเท่าใจคิดรีบคลิกเข้าไปอ่านทันที ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนใจ เมื่อเห็นรีวิวของผู้ใช้ที่อวดอ้างสรรพคุณพร้อมโชว์ผลงาน พริตตีสาวตาโตเท่าไข่ห่าน แอบเหลือบตามองนายจ้างหนุ่มอย่างครุ่นคิดวางแผนในใจ ก่อนที่มือจะลั่นกดที่ปุ่มสั่งซื้อสินค้าทันทีหึ...ได้การแล้วงานนี้ไม่ได้ด้วยเสน่ห์ ก็ต้องเอาด้วยเล่ห์กล ถ้ายังไม่ได้ผลเธอคงต้องใช้ไม้ตาย!ฝ่ายหนูทดลองที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองแอบปรายตามองยายแพนด้าจอมยุ่งที่ตั้งหน้าตั้งตาจ้องหน้าจอคอมพ์อย่างเอาเป็นเอาตายมาหลายวัน พลางส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านรายงานการประชุมและยอดขายประจำเดือนที่คนของบริษัทเพิ่งส่งมาให้เมื่อเช้าต่อแม้จะเป็นท่านประธานใหญ่ของ บริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง ผู้นำเข้ารถบิ๊กไบก์รายใหญ่ของประเทศ ชายหนุ่มก็ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัททุกวัน แต่ก็ยังสามารถรับรู้ความเคลื่อนไหวของบริษัทตนเองได้ตลอดแบบเรียลไทม์ พร้อมสั่งงานทุกอย่างได้อย่างเฉียบขาด เพราะ
พอถึงเวลา รวินรุตม์ก็ชักอยากจะเปลี่ยนใจขึ้นมาดื้อๆ เมื่อได้เห็นชุดสุดจี๊ดของเด็กในสังกัด ดวงตาคมเข้มมองร่างอรชรตรงหน้าอย่างตกตะลึง เสื้อซีทรูคว้านคอลึกจนเห็นเกาะอกสีดำด้านในโชว์ความเซ็กซี่ กับกระโปรงรัดรูปสีดำสั้นเหนือเข่าอวดปลีขาเรียวยาวสวยน่าลูบไล้ ใบหน้านั้นหรือก็ตกแต่งมาเสียสวยพริ้งจัดเต็มอัตราศึก ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ชวนให้หลงใหลจนแทบจะละสายตาจากคนตรงหน้าไม่ได้เลย แต่ทั้งหมดนั่นกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกขุ่นมัวขึ้นมาแบบไร้สาเหตุ“กะพริบตาหน่อยไหมคะเจ้านาย” เธอเย้าอย่างอารมณ์ดี เพราะลึกๆ แล้วแอบพอใจกับสายตาที่ทอดมองมานิ่งๆ คู่นั้นหึๆ ไงล่ะ ตาค้างไปเลย ฉันสวยละเซ่! “ถ้าคิดจะล่อตะเข้ด้วยชุดนั้น ผมว่าคุณนอนเฝ้าบ้านดีกว่า”“หะ...หา?”“ไปเปลี่ยนชุดซะ” เสียงคุกรุ่นดับฝันกลางอากาศ “หรือไม่ก็ไม่ต้องไป!”ชะอุ๊ย! ตาหมีนี่เคืองอะไรหว่าเสียงเข้มมาเชียว นี่คนอุตส่าห์บรรจงแต่งมาเสียเช้ง เพราะกลัวเขาขายหน้าที่ควงเธอเที่ยวเชียวนะ“ทำไมล่ะคะ ชุดนี้ไม่สวยเหรอ” ความมั่นหน้าชักหดหาย เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าฝั่งที่เจียดให้เธอใช้ พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาเลือกเฟ้นเสื้อผ้าอยู่พักใหญ่ ก่อนต
“มากับใครครับ ”“มากับพ่ะ...” กำลังจะตอบว่ามากับพ่ออยู่แล้วเชียว แต่เสียงเรียบนิ่งก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อน“เธอมากับผมเอง” พร้อมคำพูดเรียบๆ และหน้าตาขึงขัง แขนล่ำๆ ก็พาดลงมาที่ไหล่มน“อ้าว เด็กคุณราล์ฟเองเหรอครับ”คนถูกถามพยักหน้ารับแบบเสียไม่ได้ แต่การ์ดหน้าผับก็ยอมเปิดทางให้ลูกค้าคนดังระดับซูเปอร์วีไอพีแถมยังเป็นเพื่อนกับเจ้าของผับอย่างนอบน้อม ภีรดาจึงได้รับอานิสงส์ผ่านเข้ามาได้แบบฉลุย เพิ่งเห็นคุณค่าของการเป็นเด็กในสังกัดของนายจ้างหนุ่มก็ตอนนี้เองตติยะหันมาเห็นเพื่อนรักก่อนใครก็รีบโบกไม้โบกมือเรียก พลางหรี่ตามองเรือนร่างขาวเรืองแสงวาววามในความมืดสลัวที่เดินเหมือนล่องลอยมาข้างๆ “อ้าว...คุณแพนนั่นเอง!” เพลย์บอยหนุ่มร้องทักขึ้น เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ “โหย ผมตกใจหมด นึกว่าเจ้าหมอนี่พกดวงวิญญาณใครมาเป็นบอดีการ์ดซะอีก วันนี้มาธีมไหนครับเนี่ย” ดวงวิญญาณแม่ชีสาวสะบัดค้อนคมใส่คนพามาอีกหนึ่งดอก ก่อนหันไปส่งยิ้มหวานให้คนถาม“ธีมแม่ชีหนีเที่ยวค่ะ!”พรืด!คนฟังหัวเราะครืน ส่วนหนุ่มหน้าตายเหลือบมองคนช่างประชดอย่างเข่นเขี้ยวเบาๆ“คุณแพนนั่งก่อนสิครับ มานั่งข้างผมก็ได้...” ตติยะรีบขยับที่นั่งให
“หึ...หวงซะด้วยแฮะ”“เอาน่า รู้ว่ามันหวงก็เลิกซักฟอกมันสักทีเหอะ แล้วมาดื่มกันต่อดีกว่า” ตติยะช่วยเปลี่ยนเรื่องเพื่อกู้สถานการณ์ พลางแอบขยิบตาให้หวานใจคนใหม่ของเพื่อนอย่างรู้กัน นั่นเองเพื่อนๆ ในกลุ่มจึงเลิกสนใจเรื่องของเธออีกภีรดาจิบกามิกาเซจนหมดไปสองแก้วระหว่างฟังบทสนทนาของคนเหล่านั้น หลายคนเป็นนักธุรกิจ เป็นเจ้าของกิจการ หรือไม่ก็เป็นทายาทนักการเมืองชื่อดัง แต่ที่น่าทึ่งคือ ท่ามกลางกลุ่มคนคูลๆ รวินรุตม์ดูจะโดดเด่นกว่าใครทั้งในด้านรูปลักษณ์ที่สูงสง่าผ่าเผย แสนจะเท่ หน้าตามีเสน่ห์เลอค่า แม้จะชอบทำหน้าเย็นชาขวางโลกไปหน่อยก็ตาม แต่ก็ยังมีสาวๆ หลายคนอุตส่าห์แอบถ่ายรูปและส่งตาหวานมาสานสัมพันธ์ด้วยอยู่หลายครั้ง คนใจกล้าหน่อยก็เดินมาขอเซลฟี่และชนแก้ว ทว่าพ่อคนเนื้อหอมก็ใช้หน้านิ่งดุเป็นอาวุธไล่แขกไปได้หลายราย แต่ที่เด็ดสุดคือมาขอ...ท้าแดนซ์แบตเทิลด้วย อุแม่เจ้า!“ผมไม่ชอบเต้น ขอโทษด้วย”อีตาภูเขาน้ำแข็งปฏิเสธกันแบบไม่เหลือเยื่อใย จนภีรดาอดสงสารแม่สาวสวยหุ่นสะบึมที่ทำหน้าเจื่อนๆ น้ำตาปริ่มๆ เดินจากไปไม่ได้ เลยแอบสะกิดเขาเบาๆ“นี่คุณ...ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอคะ ผู้หญิงเขาอุตส่าห์มีน้ำใจชวนทั้ง
หญิงสาวมองตัวเองในกระจก พอเห็นสารรูปราวกับเด็กมัธยมแอบหนีแม่เที่ยวก็ถอนหายใจแรงๆ ช่างต่างกับแม่สาวสวยที่รายล้อมหนุ่มเนื้อหอมผู้เป็นนายจ้าง แต่ละคนแต่งกายแซ่บซี้ดยั่วน้ำลาย เปรียบเทียบกับตัวเองแล้วก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาในอกแปลกๆ คงเพราะไอ้พริกเม็ดนั้นละมั้งที่ทำให้เธอรู้สึกหน้าร้อนซู่ๆ ยังไงบอกไม่ถูก หรือไม่ก็อาจเพราะกามิกาเซ่แสนอร่อยสามสี่แก้วที่ดื่มไปก็เป็นได้ ตอนนี้เธอชักคิดถึงโซฟานุ่มๆ ที่ห้องขึ้นมาเสียแล้วสิรีบทำภารกิจให้เสร็จๆ แล้วชวนหมอนั่นกลับบ้านนอนดีกว่า!เสียงเพลงในผับเปลี่ยนเป็นจังหวะสนุกเร้าใจมากขึ้น เวทีตรงกลางเต็มไปด้วยหนุ่มสาวที่ออกไปวาดลวดลายอย่างสนุกสนาน เรือนร่างสูงสง่าโดดเด่นอยู่ท่ามกลางวงล้อมสาวๆ สวยๆ มากหน้าหลายตา ราวกับเป็นดาวล้อมเดือนไหนว่าไม่อยากเต้น นี่ถึงขั้นเพลินจนไม่ยอมกลับมานั่งที่โต๊ะ สงสัยนกเขาจะหายหงอยก็คราวนี้ละมั้ง ดีเหมือนกัน ไม่ต้องใช้ตัวช่วยให้เปลือง หญิงสาวสะบัดศีรษะไล่ความมึน ดวงตาพร่ามองเห็นนายจ้างหนุ่มที่ตอนนี้สองแขนไม่ว่าง เพราะข้างหนึ่งกำลังโอบรอบเอวแม่สาวชุดสีแดงแรงฤทธิ์ ส่วนอีกข้างก็มีร่างแน่งน้อยของสาวชุดเกาะอกสีขาวสุดเซ็กซี่ขยับโยกตาม
สิ่งที่ตติยะคาดไว้ไม่เกินจริงเลยสักนิดหลังจากพาหญิงสาวกลับมาที่คอนโดหรูอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มก็อุ้มร่างอรชรที่ดิ้นไม่หยุดพาดบ่า มิไยว่าอีกฝ่ายจะอาละวาดเพียงไหน หนักข้อเข้ามือใหญ่ๆ ก็หวดก้นเพียะเข้าให้จนแม่ตัวยุ่งร้องตะโกนเสียงหลง“โอ๊ย...มาตีฉ้านทามมายเนี่ย”“อยู่เฉยๆ ได้ไหมอย่าดิ้น เดี๋ยวตก...”“ก็ปล่อยสักทีเซ่”“ไม่ปล่อย คนนิสัยไม่ดีต้องโดนทำโทษแบบนี้” ว่าแล้วก็หวดอีกหลายเพียะอย่างมันเขี้ยวเรียกเสียงครวญครางเป็นระยะ ก่อนที่คนอุ้มจะโยนลงบนเตียง“โอ๊ย...เจ็บนะ เบาๆ เซ่ ”รวินรุตม์นิ่วหน้ามองอาการแม่สาวจอมยุ่งตรงหน้าอย่างเพลียๆ ปนสงสัยไปโดนตัวไหนมาล่ะเนี่ย ถึงคลั่งจนน่าจับฟัดแบบนี้ จะว่าเมาเหล้าก็ไม่น่าใช่ เพราะเครื่องดื่มที่สั่งให้ก็ไม่ได้มีแอลกอฮอล์มากมายอะไรนัก แล้วทำไมสภาพถึงเละเทะแถมหื่นได้ใจขนาดนี้ คิดไม่ทันขาดคำชายหนุ่มก็ตาเหลือก เมื่อคนขี้เมาเริ่มก่อปัญหาใหม่ ขึ้นมา“ร้อน...ทามมายร้อนแบบนี้ เปิดแอร์เซ่...” ปากบ่น มือน้อยๆ ก็พยายามจะทึ้งเสื้อผ้าตัวเองออก“เฮ้ย จะทำอะไรน่ะยายตัวยุ่ง ห้ามถอดนะ” ชายหนุ่มร้องลั่น ผวาเข้าตะครุบมือซุกซนที่ทำท่าจะดึงเกาะอกตัวเองลงไว้แทบไม่ทัน โอ๊ย
“งอนที่ไหน ไม่ได้ง้อน...แล้วฉันก็บอกแค่ให้ไปเต้น แต่ไม่ได้ให้คุณไปกอดไปหอมใครสักหน่อย” คนพูดขึ้นเสียงใส่ ในใจเดือดปุดๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับนั่น“ทีคุณก็จูบผมเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”ชิ้ง! เออจริงด้วยว่ะ ภีรดาได้ยินแล้วแทบสร่างเมา“กะ...ก็ ฉันจูบได้เพราะมันเป็นหน้าที่ อย่าลืมสิ คุณจ้างฉันมายั่วไม่ใช่หรือไง” แก้ตัวมันไปน้ำขุ่นๆ หน้าร้อนวาบๆ“งั้นก็ทำหน้าที่ของคุณสิ ยั่วให้ผมตื่นสักที หรือถ้าทำไม่ได้ ผมก็จะได้ไปหาคนอื่นมาทำแทนซะ...” คำพูดไม่เท่านัยน์ตาพราวระยับท้าทายคู่นั้นที่ทำให้คนถูกจ้องหายใจแทบไม่ออก ในอกวูบโหวงเมื่อคิดว่าต้องเสียตำแหน่งและเงินรางวัลก้อนโต แถมยังต้องหลีกทางให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาใกล้ชิดคนตรงหน้าแทนตัวเอง“คุณท้าฉัน?”“ไม่ได้ท้า แต่ว่าพูดจริง ถ้าคุณทำไม่ได้ผมจะจ้างคนอื่น...อุ๊บ!”ไม่ทันขาดคำ กลีบปากนุ่มๆ ก็ทาบปิดลงมาที่เรียวปากของเขาเสียเต็มรัก เพราะไม่อยากได้ยินคำพูดแสลงหูนั่นออกจากปากร้ายกาจของอีกฝ่าย พริตตีสาวลืมอาย ลืมมันทุกอย่าง สารพัดความรู้สึกที่อัดอั้นในอกตีกันให้วุ่น ตอนนี้เธอไม่สนว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำ ไม่ว่ายังไงวันนี้เธอต้องทำงาน
แต่นั่นกลับเทียบไม่ได้เลยกับสายตาที่กำลังมองมาของกลุ่มคนตรงหน้าที่มองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย และจับผิดเวลานี้“ยิ้มหน่อยสิคุณ” เมื่อเห็นหญิงสาวเกร็งจนหน้าสั่น ชายหนุ่มจึงเอียงตัวไปกระซิบเบาๆ พอได้ยินกันสองคน “ทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวเขาก็หาว่าผมบังคับคุณมากันพอดี”“หึ...หรือไม่จริงล่ะ” เธอกัดฟันเถียง “ใครจะไปยิ้มออก ดูสายตาแต่ละคนนั่นสิ แค่ก้าวขาเดินได้นี่ก็บุญแล้ว นี่คุณว่าคนในงานจะจำฉันได้หรือเปล่า”“จำได้แล้วไง”“จะแล้วไงล่ะ ถ้าพวกเขาเชื่อข่าวฉาวในเน็ตนั่นจะว่าไง ฉันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พ่อแม่คุณจะขายหน้าน่ะสิ ฉันไม่เข้าไปในงานได้ไหม เรากลับกันดีกว่า” หญิงสาวเริ่มจะปอดแหก ร่ำๆ ว่าจะขอถอนตัวเอาดื้อๆ แต่พอทำท่าจะหันหลังกลับ ชายหนุ่มก็รีบรั้งข้อมือน้อยไว้ “เชื่อมั่นในตัวเองสิ คุณไม่ได้เป็นอย่างในข่าวลือนั่น แล้วจะต้องไปแคร์คนอื่นทำไม ใครจะว่าอะไรก็ช่าง รู้แค่ว่าผมเชื่อมั่นในตัวคุณก็พอ” ประกายตาพราวระยับที่คนพูดมองสบมาทำให้หัวใจดวงน้อยเต็มตื้นและมีสีหน้าผ่อนคลายขึ้น“ทำใจกล้าเข้าไว้ แล้วจำให้ขึ้นใจว่า...วันนี้คุณมาในฐานะคนรักของผม ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่สนุกกับมันก็พอ ไปเถอะ ทุกคนกำลั
ห้องบอลรูมใหญ่ในโรงแรมหรูหราใจกลางเมืองแห่งนั้นถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดครบรอบหกสิบปีของเจ้าสัวบิดาของผู้เป็นเจ้าของโรงแรมนั่นเอง ผู้คนมากหน้าหลายตาที่ล้วนแล้วแต่มีฐานะ ชื่อเสียงในวงสังคม หรือไม่ก็เป็นผู้ที่มีตำแหน่งทางการเมือง คนใหญ่คนโตระดับประเทศ หรือแม้กระทั่งพวกไฮโซเซเลบชื่อดังทั้งหลายต่างก็ทยอยมาร่วมงานอย่างอบอุ่น เจ้าสัวผู้เป็นเจ้าของงานพร้อมครอบครัวต่างยืนต้อนรับทักทายแขกเหรื่อคนสนิทที่นำของขวัญมาร่วมอวยพรกันอย่างชื่นมื่นรวีวรรณและกฤษณ์ผู้เป็นสามีก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่กำลังปราศัยกับเจ้าของงานอย่างออกรสเพราะสนิทสนมกันมาแต่ไหนแต่ไร“ไงคุณกฤษณ์ สบายดีหรือ ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะช่วงนี้ ได้ข่าวพาภรรยาไปฮันนิมูนรอบที่ร้อยแปดที่ยุโรปมาเป็นยังไงบ้างล่ะ” เจ้าสัวตระการสัพยอกคนเป็นเพื่อนสนิทอย่างเป็นกันเอง“ก็สนุกดีตามประสาคนแก่นั่นละท่าน อายุมากอย่างพวกเราเที่ยวมารอบโลกแล้ว จนรู้สึกเฉยๆ ที่จริงถ้ามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ ไม่ว่าจะเมืองไทยหรืออยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน” คนพูดหันไปมองภรรยาสุดที่รักอย่างหวานชื่น ไม่ว่ากี่ปีความรักของเขากับภรรยาก็ไม่เคยจืดจาง“นั่นสินะ คนแก่ๆ อ
ก่อนถึงวันงานรวินรุตม์ก็พาผู้ช่วยสาวไปเลือกซื้อชุดสำหรับใส่ออกงานด้วยตัวเอง ทั้งยังพาไปเข้าคอร์สเสริมความงามฉบับเร่งด่วน จนพริตตีสาวหัวหมุน ไม่เข้าใจว่ากะอีแค่ไปเป็นไม้กันหมาจะต้องสวยอะไรขนาดนั้นหลังจากถูกขัดสีฉวีวรรณ วันงานภีรดาก็ออกมาสวยสมใจนายจ้างหนุ่มในที่สุด ร่างสูงเพรียวงามระหงในชุดราตรีแบบเรียบหรูดูผู้ดี๊ผู้ดีผิดหูผิดตา รับกับใบหน้าที่แต่งสไตล์เกาหลีดูฉ่ำน้ำแวววาวเป็นธรรมชาติ ล้อมกรอบด้วยเรือนผมสลวยเงางามที่จัดแต่งมาอย่างประณีตสวยหรูแลดูเฉิดฉาย จนทำเอาชายหนุ่มผู้สวมบทคู่รักกำมะลอของเธอถึงกับตกตะลึงเมื่อแรกเห็นไปนานหลายวินาที“ไงคะ สวยพอเป็นคนรักของคุณได้ไหม” พริตตีสาวหมุนกาย หยอกเย้าด้วยรอยยิ้มน่ารักที่ทำให้คนมองมาแอบหัวใจกระตุกเบาๆ“ผมว่าขาดอะไรไปอย่าง อยู่เฉยๆ ก่อนนะ” ว่าแล้วคนพูดก็เดินหายเข้าไปในห้องนอน ทำเอาหญิงสาวใจหายวาบไม่ใช่ว่าจะไปเอาชุดแม่ชีมาให้เธอใส่อีกหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็ไม่ปงไม่ไปมันแล้วเพียงชั่วครู่ ชายหนุ่มก็กลับออกมาพร้อมกับอะไรบางอย่างในมือ แต่ไม่ใช่ชุดแม่ชีที่เธอขยาด เฮ้อ...โล่งอกร่างสูงสง่างามในชุดทักซิโดสีเทาสุดเท่เดินอ้อมมาทางด้านหลังของหญิงสาว ก่
ใบหน้าที่แห้งแล้ง และดวงตาหม่นแสงชนิดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของเขาทำให้หญิงสาวอดสงสารไม่ได้ จึงเผลอตัวยื่นมือไปดึงร่างใหญ่เข้ามากอดปลอบโยน แม้จะยังข้องใจและมีคำถามอีกมากมาย แต่เธอกลับไม่กล้าจะเอ่ยอะไรออกไปอีกเพราะกลัวคำตอบ“ฉันเชื่อว่าวันหนึ่งคุณจะได้พบคนคนนั้น คนที่คุณรักเขา แล้วเขาก็รักคุณโดยไม่หวังผลตอบแทนแน่นอน”รวินรุตม์อุ่นวาบขึ้นมาในดวงใจ รับรู้ได้ถึงความอาทรจริงใจที่อีกฝ่ายส่งผ่านมาให้ วงแขนแข็งแรงกอดกระชับร่างกลมกลึงตอบ ดวงตาคมเข้มทอประกายลึกล้ำอ่อนโยน รู้สึกเหมือนหัวใจที่เคยเย็นชาราวกับห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งกำลังถูกแสงแดดอันอบอุ่นค่อยๆ ละลายเกราะกำแพงที่กั้นขวางลงทีละนิดๆ พร้อมความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นในส่วนลึกของหัวใจสัมผัสที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้หญิงสาวรับรู้ได้เช่นกัน ภีรดาซุกซบใบหน้ากับอกแกร่งนิ่ง เริ่มคุ้นชินกับอ้อมกอดของเขา และเธอคงเป็นบ้าไปแล้วที่อยากอยู่ในอ้อมกอดนี้ไปเรื่อยๆ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกับเขานั้นเป็นได้แค่ลูกจ้างกับนายจ้างเท่านั้น อีกไม่นาน ถ้างานสำเร็จเมื่อไหร่เธอกับเขาก็จะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก คิดถึงตรงนี้ก็ใจหาย หยาดน้
“หา?” หญิงสาวทำตาโต“ส่วนใหญ่ก็เป็นลูกเป็นหลานเพื่อนๆ ของทั้งสองคนนั่นแหละ ผู้หญิงคนไหนดี คนไหนสวย มีคุณสมบัติเพียบพร้อมถูกใจก็ไปขอนัดให้ผมไปดูตัวหมด จนช่วงหลังนี่ผมงานยุ่งแล้วไหนจะต้องตระเวนแข่งรถก็เลยชักจะขี้เกียจเริ่มเบี้ยวนัด ทั้งสองคนเลยต้องหามุกใหม่ แทนที่จะนัดให้ผมไปดูตัวทีละคน ก็บังคับให้ผมไปตามงานเลี้ยงสารพัดสโมสร ไม่ก็งานวันเกิดเพื่อนๆ ของท่าน แล้วก็แนะนำผู้หญิงที่หมายตาเอาไว้แทนทีละหลายๆ คนไง อย่างงานวันมะรืนนี้ไง เจ้าสัวตระการที่ว่าน่ะเป็นทั้งเพื่อนสนิทพ่อผม แล้วก็ยังเป็นพ่อของนายเต้ เอ่อ...นายตติยะเพื่อนผมที่คุณเคยเจอด้วย ได้ข่าวว่าปีนี้จัดงานวันเกิดใหญ่โต เชิญพวกเซเลปและคนในแวดวงไฮโซมากันเยอะ เดาว่างานนี้ก็คงไม่แคล้วเป็นงานมหกรรมดูตัวอีกตามเคย”นานครั้งอีกฝ่ายถึงจะเล่าอะไรยาวๆ ให้ฟังสักที ภีรดาเลยเท้าคางฟังเพลิน“หึ...แต่ก็อย่างที่รู้กันว่าผมทำหลานให้ท่านอุ้มไม่ได้เพราะไอ้อาการที่เป็นอยู่เนี่ย ต่อให้ผมถูกใจเลือกผู้หญิงที่ท่านหมายตาสักคนมาแต่งงานด้วยก็ใช่ว่าจะผลิตหลานให้อุ้มได้...”“แล้วพวกท่านรู้หรือเปล่าคะว่าคุณ...เอ่อ...มีอาการอย่างว่าน่ะ”ชายหนุ่มหันมามองสบตา ก่อนส่าย
“คือ...แพน...”“เรื่องจริงใช่ไหมลูก” รวีวรรณร้องลั่น ดวงตาเป็นประกาย “งั้นก็แปลว่าลูกกับแม่หนูคนนี้...ทำหลานให้แม่อุ้มเรียบร้อยแล้วสินะ”“อุ๊ย! เปล่านะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น” ภีรดาตาเหลือก รีบปฏิเสธลั่น“โธ่...อย่าเขินไปเลยจ้ะ ถ้าเราสองคนคิดจริงจังกันถึงขั้นจะสร้างครอบครัวมีลูกมีเต้า จะนอกลู่นอกทางไปบ้าง แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย กลับจะดีใจด้วยซ้ำ”อ้าวเฮ้ย...ไหงอีกฝ่ายกลับดีใจล่ะ“ว่าแต่คุณแม่ยังไม่บอกเลยว่าแวะมาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”“อ๋อ...ก็ลูกน่ะเล่นไม่ยอมกลับบ้านตั้งเป็นเดือนแล้ว แม่ก็เลยคิดถึง แล้วอีกอย่างคุณพ่อก็ฝากเตือนเรื่องงานเลี้ยงแซยิดเจ้าสัวตระการเพื่อนคุณพ่อวันมะรืนนี้ด้วย บอกว่าให้ลูกไปให้ได้” เอ่ยถึงตรงนี้ดวงตาคนพูดก็แอบฉายรอยกังวลขึ้นมานิดๆ “เออ...จริงสิ ทำไมลูกไม่พาหนูแพนด้าไปงานด้วยเสียเลยล่ะจ๊ะ”“หา! ไม่ดีมั้งคะ งานเลี้ยงที่ว่าคงมีแต่ผู้ใหญ่ อย่าพาแพนไปเกะกะเลยนะคะ...” ภีรดารู้สึกผิดที่ต้องมาโกหกผู้หญิงที่แสนจะใจดีตรงหน้า แต่ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตาหมีภูเขาน้ำแข็งนี่ด้วยที่ทำให้เรื่องบานปลาย“ไม่ต้องห่วงครับ เราสองคนจะไปร่วมงานแน่นอน จริงไหมครับที่รัก” ภีรดาสะดุ
ภีรดาเงยหน้ามองนายจ้างหนุ่มที่ตีหน้าขรึมทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับดันหลังเธอไปข้างหน้าเบาๆ หญิงสาวจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำใจดีสู้เสือพร้อมกับขยับเข้าไปหาอีกฝ่าย“เข้ามาใกล้ๆ อีกสิ” เสียงเย็นยะเยือกสำทับพร้อมกับยื่นมือมา เสี้ยววินาทีที่ภีรดานึกว่าจะถูกอีกฝ่ายจิกหัวตบคว่ำขย้ำม้ามแตก เหมือนที่เคยดูในละครน้ำเน่าเรื่องแม่ผัวตัวร้ายกับลูกสะใภ้ทีเด็ดนั้นเอง จู่ๆ เสียงกังวานอย่างน่าเกรงขามก็ดังขึ้นว่า...“เฮ้อ...ท่าทางไม่เลวนี่”หะ...หา? อะไรคือไม่เลวหญิงสาวถึงขั้นช็อก อ้าปากค้าง คิดว่าตัวเองตาฝาดไป เมื่อได้เห็นรอยยิ้มกว้างของคนมากวัยกว่าหืม...นี่มันเรื่องอะไรกัน? ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าเหตุการณ์มันกลับตาลปัตรแบบนี้ได้ยังไง!รวินรุตม์อมยิ้มขำ พร้อมยกมือขึ้นทำไฮไฟว์กับมารดาของเขาอย่างอารมณ์ดี“ไง คราวนี้แม่เล่นเนียนเลยใช่ไหม”“สุดๆ เลยครับ” ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้ดาราเจ้าบทบาทที่เปลี่ยนบุคลิกราวกับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือภีรดาหันมองคนทั้งสองสลับไปมา งุนงงเป็นไก่ตาแตก “เอ่อ...เดี๋ยวนะคะ ช่วยบอกดิฉันทีว่าตกลงเมื่อกี้คือการแสดงเหรอคะ”“แม่ผมเคยเป็นนางเอกละครเวทีของมหาวิทยาลัยเก่าน่ะคุณ” ร
“นั่งนี่แหละ!”สองเสียงเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทำเอาคนเป็นส่วนเกินสะดุ้งโหยง ก่อนค่อยๆ หย่อนกายนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้าม สีหน้าร่ำๆ ว่าอยากจะปล่อยโฮเสียให้ได้ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย...ฮือๆ“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วเข้ามาทำอะไรในห้องลูก” รวีวรรณเปิดฉากซักลูกชายด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งจนอ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ภีรดารู้สึกมือไม้เย็นเฉียบ เหงื่อแตกพลั่กๆ ภาวนาให้คนตรงหน้าไม่ได้เห็นข่าวฉาวๆ ของเธอในเน็ต ในขณะที่คนถูกถามไม่ตอบกลับ ทำเป็นนิ่งเฉย ท่าทีเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนกับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานตรงหน้าเลยสักนิด“คืออย่างนี้ค่ะ หนู...เอ๊ย...ดิฉันขออนุญาตแนะนำตัวนะคะ ดิฉันชื่อภีรดา ชื่อเล่นแพนด้า เป็นผู้...”“เธอเป็นผู้หญิงของผมครับ”เปรี้ยงเดียวจบเห่! พริตตีสาวหันขวับไปมองคนหวังดีประสงค์ร้ายตาค้าง หมอนี่เล่นบ้าอะไรเนี่ย ไปแนะนำแบบนั้นได้ไง ไม่นะ! หรือว่าตาบ้านี่อยากเห็นเธอโดนแม่เขาเชือดคอหอย... “ผู้หญิงของลูกงั้นเหรอ...” แม่เสือหรี่ตามองมาทางลูกแพนด้าน้อยที่นั่งตัวลีบอย่างจับผิด “ผู้หญิงประเภทไหนล่ะ ชั่วคราวหรือว่าแบบเหมาจ่ายรายเดือน...”หืม...นั่นมันคนหรือโพรโมชันมือถือคะคุณแม่ ภีรดากลอก
ปล้ำเนี่ยนะ! งามหน้าแล้วไอ้แพนด้า! ไม่ใช่โดนเขาปล้ำ แต่เป็นปล้ำเขาเสียเอง รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น!พริตตีสาวกุมขมับอยากหลับไปโดยไม่ต้องตื่น รีบก้มลงสำรวจความเสียหายที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ นอกจากชุดที่ใส่เป็นคนละชุดกับเมื่อวาน ซึ่งเธอแน่ใจว่าไม่ได้เปลี่ยนเอง งั้นก็แปลว่า...ฝีมือคนตรงหน้าอยากจะบ้าตาย งั้นก็สรุปว่าเหตุการณ์เมื่อคืนก็ลงเอยที่...เธอปล้ำเขาจนสำเร็จสินะหมดกันพรหมจารีย์ที่หวงแหนมากว่ายี่สิบสามปี ต้องมาขาดวิ่นพังพินาศเพราะผู้ชายที่เซ็กซ์เสื่อมแบบนี้เหรอเนี่ย รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่นเซ็กซ์เสื่อมเหรอ...เดี๋ยวนะลองมาคิดดูอีกทีในเมื่อหมอนี่นกเขาไม่ขัน แล้วเธอจะปล้ำเขาสำเร็จได้ไง หรือจะเป็นเพราะไอ้ยาขวดนั้น หญิงสาวนึกถึงสินค้าออนไลน์ที่ตนแอบเทใส่ไว้ในแก้วเครื่องดื่มของรวินรุตม์เมื่อคืน แต่เท่าที่จำได้เขายังไม่ทันกินนี่หว่า หญิงสาวคิดแล้วสะดุ้งวาบในใจ เมื่อนึกถึงพริกในยำแซลมอนจานนั้นขึ้นมาได้ อย่าบอกนะว่า...ดาบนั้นคืนสนอง!ฮือ...ซวยกว่านี้มีอีกไหมเนี่ยเผ่นก่อนดีกว่า! ไม่แน่หมอนี่อาจจะจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้ หรือไม่ก็คิดว่าฝันไปก็ได้ ว่าแล้วแม่สาวโก๊ะก็รีบย่องลุกจากที่เก