“ว่าไงจ๊ะ! นัง...อสรพิษ!”แม้สีหน้ายังคงเกลื่อนด้วยรอยยิ้มละไม แต่ดวงตาเยาะหยันจ้องอีกฝ่ายอย่างดุดันเอาเรื่อง เธอยึดคติที่ว่า เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย แต่เสียใจที่เธอคือแพนด้าไม่ใช่ควาย ฉะนั้นใครดีมาดีตอบ แต่ถ้ามาร้ายคนอย่างภีรดาก็พร้อมจะไฝว้ให้รู้เรื่อง โดยเฉพาะกับหญิงร้ายชายเลวตรงหน้าที่เคยทรยศหักหลังเธออย่างเจ็บแสบ“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แพนสบายดีเหรอจ๊ะ”วีวิธพยายามกู้สถานการณ์อันเดือดพล่าน แต่ดวงตาที่มองหญิงสาวสวยตรงหน้านั้นเปลี่ยนไปจากเดิม เมื่อได้เห็นอดีตคนรักเก่าที่เขาเคยทิ้งไปอย่างไม่ไยดีสวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตา ภีรดาในวันนี้แทบไม่เหลือเค้ายายเฉิ่มในอดีตเลยสักนิด ตรงข้ามอีกฝ่ายกลับดูสวยเซ็กซี่แถมมีออร่ากระจายเกินหน้าแฟนของเขาอยู่หลายขุม เห็นแล้วเขาก็อดนึกเสียดายไม่ได้“ไปพูดดีกับมันทำไมคะพี่วี อย่าบอกนะว่ายังมีเยื่อใย ไม่ได้ยินข่าวเรื่องที่มันขายตัวว่อนเน็ตนั่นหรือไง หรือว่าพี่อยากจะซื้อของเหลือเดนเก่าๆ เน่าจนเฟะไปกินบ้าง”เซนส์ของผู้หญิงมักแรงกว่าผู้ชายเสมอ ลภัสสรเองก็เช่นกัน ใช่ว่าเธอจะตาบอดไม่เห็นความสวยเกินปกติของนังเพื่อนตัวร้ายที่วันนี้เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะปังขนาดล้ม
“นังแพน!”ลภัสสรกรี๊ดลั่น เงื้อมือพุ่งถลันเข้าใส่โดยที่คนเป็นสามีจับตัวไว้ไม่ทันเพราะมัวยืนอึ้งอยู่ แต่คนที่ตั้งท่าระวังอยู่แล้วไม่ยอมถูกรังแกได้ง่ายๆ เช่นในอดีต ภีรดาคว้าข้อมือฝ่ายนั้นไว้ได้ทันท่วงที ทีแรกหมายจะสวนกลับไปด้วยกำปั้นให้หายแค้นสักเปรี้ยง ถ้าไม่บังเอิญว่าหันไปเห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินมาทางเธอเสียก่อนก่อนที่ใครจะคาดคิด มือที่จับมือของลภัสสรไว้ก็ดึงเข้าหาใบหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว“โอ๊ย...” พริตตีสาวร้องลั่น ก่อนเซถลาราวกับนกปีกหักลงไปซบอกเจ้านายหนุ่มพอดีเป๊ะ ในขณะที่แม่สาวร่างเล็กยืนหัวโด่เงื้อมือค้างอย่างงุนงงเพราะยังไม่ทันได้ตบโดนหน้า ฝ่ายนั้นก็ชิงล้มลงไปเองดื้อๆรวินรุตม์ขมวดคิ้วมองหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างแปลกใจ ยายแพนด้านี่จะเล่นอะไรอีก ไม่ทันได้ถาม อีกฝ่ายก็แอบขยิบตาส่งซิกซ์ให้เสียก่อน“นั่นคนทรยศที่ฉันเคยเล่าให้ฟังไงคะ”อ่านจากปากขมุบขมิบของเธอแล้วชายหนุ่มก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อในทันทีรวินรุตม์รีบรับมุกด้วยการสวมกอดเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายสาวเอาไว้แนบอกอย่างห่วงใย ท่ามกลางสายตาไทยมุงทั้งงานที่ล้อมวงเข้ามารอดูละครฉากสำคัญ“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เสียงเข้มๆ พร้อมลูกต
“มีอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น!” เสียงทรงอำนาจดังขึ้น พร้อมกับที่ไทยมุงพร้อมใจกันแหวกทางให้คนเป็นเจ้าของงานเดินเข้ามา เจ้าสัวตระการมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมประเมินสถานการณ์ “ใครก็ได้ช่วยอธิบายทีว่านี่มันเรื่องอะไร”“คือคุณผู้หญิงคนนี้ตบหน้าคุณแพนน่ะครับคุณพ่อ” เป็นตติยะที่ก้าวเข้ามาชิงวางระเบิดฝ่ายตรงข้ามแทนภีรดาเสียก่อน หลังจากยืนเป็นตัวประกอบละครฉากเด็ดอยู่นาน“ไม่ใช่นะคะ ลูกศรไม่ได้ทำอะไร...”“หนูแพนเป็นยังไงบ้างลูก” รวีวรรณปรี่เข้าไปดูอาการว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วง“แพนไม่เป็นไรแล้วค่ะคุณแม่ แค่ตกใจ...อูย...เจ็บจัง”เพียงแค่ส่งเสียงครางออกมา ก็เรียกคะแนนสงสารจากคนรอบข้างได้ท่วมท้น คุณหญิงวิกานดาเรียกหาน้ำแข็งกับกล่องปฐมพยาบาลยกใหญ่ ส่วนรวินรุตม์นั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเขาก็ยังคงกอดประคองเธอไม่ห่างกายเอิ่ม...อินไปไหมเพ่ แค่นี้ก็หัวใจจะวาย หายใจหายคอไม่ทันแล้ว“แล้วสองคนนั่นใคร ใครเชิญมา” เพียงเจ้าสัวตระการปรายตามองดุๆ ทั้งวีวิธและลภัสสรก็เหงื่อแตกพลั่ก“เอ่อ...ผมเป็นตัวแทนของคุณลลิต วงศ์สุรเดช เจ้าของบริษัท ลลิต พร็อพเพอร์ตี้ครับ ส่วนนี่คุณลภัสสรเป็นลูกสาวคุณลลิตค
“หมดเรื่องแล้ว งั้นผมขอพาแพนไปดูอาการก่อนนะครับ”ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อถูกช้อนอุ้มลอยขึ้นจากพื้น จนต้องรีบโอบรั้งต้นคอหนาไว้“จะทำอะไรเนี่ยคุณ” ภีรดากัดฟันกระซิบถาม เริ่มจะเขินสายตาคนรอบข้างที่มองมา“ก็ทำหน้าที่ของคนรักไง”อะเฮือก! คนฟังหัวใจละลายตายคาที่ เมื่อโดนเจ้าชายอุ้มฝ่าวงล้อมไทมุงออกไปท่ามกลางสายตาคนทั้งงาน ลภัสสรมองภาพนั้นด้วยความริษยา ก่อนจะโดนต้อนออกไปจากงานพร้อมสามีเหตุการณ์ทุกอย่างก็จบลงพร้อมกับที่เจ้าสัวสั่งการให้เลขาฯ โทร. ไปตอบปฏิเสธข้อเสนอการขอกู้เงินของบิดาลภัสสร ทำให้วีวิธต้องกลับไปมือเปล่าด้วยความผิดหวังไม่น้อย ส่วนคนอื่นๆ รวมถึงตติยะก็แยกย้ายไปสนุกในงานกันต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อะแฮ่ม!” ภีรดากระแอมเบาๆ พลางมองอ้อมแขนอุ่นๆ ที่เนียนอุ้มเธอไว้ไม่ยอมปล่อยสักที “ปล่อยได้แล้วมั้งคะ ละครจบแล้ว”“งั้นเหรอ...” ดวงตาคมๆ ทอประกายลึกล้ำ แต่วูบเดียวก็หายวับไป พร้อมกับที่เขาวางร่างเธอบนโซฟาตัวหนึ่งอย่างเบามือ“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอ่ยอ้อมแอ้ม เขินเสียจนไม่กล้ามองสบตาอีกฝ่ายเช่นทุกที“ขอบคุณเรื่อง?”“ก็ขอบคุณที่คุณช่วยฉันให้ได้เอาคืนสองคนนั่น”รวินรุตม์มองคนพูดนิ่งด้วยแววตา
“คุณนั่นเอง จำฉันได้ไหมคะ” หญิงสาวร่างแบบบางผู้มีใบหน้าสวยหวานซึ้งสะกดใจนิ่งเงียบ “เราเคยชนกันที่สนามแข่งรถซูเปอร์ไบก์ที่พัทยาไงคะ”“คุณคงจำคนผิดแล้วค่ะ ฉันไม่เคยไปสนามแข่งอะไรนั่น” สาวสวยตัดบท แต่ดวงตาไหววูบ“เอ...ไม่ผิดนะคะ ฉันจำหน้าคุณได้ วันนั้นคุณยังถือช่อดอกไม้ไปให้...”“คุณจำผิดคนแล้วค่ะ” หญิงสาวรีบตัดบทเสียงแข็ง เหมือนไม่อยากเสวนาด้วย “ถ้าไม่มีธุระอะไร งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีรู้สึกไม่ค่อยสบาย”ว่าแล้วคนพูดก็เดินผละออกไปจากห้องน้ำทันที แต่ทว่าคงรีบร้อนไปนิดจึงลืมโทรศัพท์มือถือทิ้งไว้ที่อ่างล้างมือ และจู่ๆ เสียงโทรศัพท์เครื่องนั้นก็ดังขึ้น“อ้าว! คุณคนนั้นลืมมือถือนี่ คุณ...” ภีรดาร้องเรียก รีบฉวยมือถือแล้ววิ่งตามร่างบางออกไปทันทีรวินรุตม์ที่เพิ่งเดินไปส่งบิดามารดาขึ้นรถกลับที่ประตูทางเข้าโรงแรมพอดี หันมาเห็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาเดินดุ่มๆ ผ่านไปจึงเรียกไว้“นี่คุณ...หายไปไหนมา พ่อแม่ผมแล้วก็ผู้ใหญ่ในงานถามถึงกันขรม นี่ผมก็เพิ่งส่งท่านขึ้นรถกลับไป ทุกคนถามถึงคุณใหญ่เลย ไหนว่าจะไปเข้าห้องน้ำ หายไปตั้งนาน ท้องเสียหรือไง แล้วทำไมโผล่มาที่ล็อบบีได้...”“เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งสวดฉัน ช่
คำนั้นทำให้ใครอีกคนที่บังเอิญตามมาทันถึงกับช็อก ภีรดายืนตัวแข็งทื่อรู้สึกเหมือนเดินพลาดตกเหวลึก พลันหยาดน้ำใสๆ ก็รื้นขึ้นมากลบภาพอันแสนโรแมนติกของหนุ่มสาวที่กำลังยืนตระกองกอดกันจนพร่าเลือน แล้วหูของเธอก็แว่วได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น‘เธอเคยเป็นคนสำคัญกับผมมาก และเราเกือบจะได้แต่งงานกัน...’แล้วภีรดาก็ได้พบ ‘คนสำคัญ’ ที่อยู่ในใจของเจ้านายหนุ่มตลอดมา ผู้หญิงที่สวยหวานน่ารักน่าทะนุถนอม คนที่อุตส่าห์หอบหิ้วช่อดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับเขาที่สนามแข่งรถ ผู้หญิงที่ภีรดาไม่อาจทาบรัศมีของอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่นิดเดียว‘แล้วถ้าวันหนึ่งที่เธอหายโกรธแล้วอยากกลับมาเริ่มต้นใหม่กับคุณอีกครั้งล่ะคะ คุณจะว่ายังไง’‘ถ้าตอนนั้นผมยังไม่มีใคร และเธอรับได้ในสิ่งที่ผมเป็น เราก็คงเริ่มต้นกันใหม่ได้’คำที่เพิ่งออกจากปากเขานั่นไงที่เป็นเครื่องยืนยันได้ว่า...คนทั้งสองกำลังจะหวนกลับมาคืนดีกัน และสร้างครอบครัวแสนสุขในไม่ช้า คิดแล้วก็หน่วงๆ ในหัวใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลเธอควรยิ้มยินดีกับความสุขของคนตรงหน้า แต่ทำไมกลับยิ้มไม่ออก!เวลาแห่งความสุขที่มีเขาเคียงข้างในฐานะคนรักหมดลงแล้วสินะ เธอคงต้องตื่นจากความฝันของซินเดอเรล
“ไปกันใหญ่แล้วค่ะคุณตติยะ ไม่มีอะไรสักหน่อย อย่างคนพวกนั้นน่ะเหรอคะจะมาทำอะไรแพนได้ เห็นแบบนี้แพนก็สู้คนนะคะ”“อ้าว...ถ้างั้นคุณร้องไห้ทำไมล่ะครับ”“ฉันก็ร้องไห้...ให้คุณถามไงคะ กำลังฝึกวิทยายุทธ์เรียกร้องความสนใจ ดูซิจะมีใครสนใจไหม แล้วก็ได้ผล ฉันทำให้คุณสนใจได้ด้วย เก่งไหมล่ะ” จุดจบสายฮา...คือการขายผ้าเอาหน้ารอดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ แต่นั่นกลับทำให้ตติยะหลุดขำออกมาได้“ก็ได้ครับ ผมยอมแพ้คุณก็ได้ แล้วนี่ทำไมมานั่งเรียกร้องความสนใจตรงนี้คนเดียวล่ะครับ คนรักของคุณล่ะ เจ้าเพื่อนตัวดีของผมมันหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาสนใจแฟนตัวเอง”ถามแบบนี้ เอามีดทิ่มพุงกันเลยไหม คนยิ่งไม่อยากพูดถึงอยู่...“เขาก็มีธุระปะปังสำคัญมั้งคะหรือไม่ก็เจรจาธุระกับคนในงาน แล้วคุณล่ะทำไมไม่อยู่ในงาน มาเดินอ่อยสาวอะไรแถวนี้” “โธ่...อ่อยอะไรกันครับ รุ่นนี้ไม่ต้องอ่อยก็สับรางไม่ทันแล้ว อีกอย่างตอนนี้งานก็ใกล้จะเลิกแล้ว ผมไม่ชอบร้องคาราโอเกะก็เลยแอบหนีมาเดินสูดอากาศ แล้วก็มาเจอคุณกำลังเรียกร้องความสนใจนี่แหละ ก็เลยสนใจมานั่งด้วย”“แหม...ฉันยังไม่อยากโดนพวกสาวๆ ของคุณสับ กลับก่อนดีกว่า...” คนพูดทำท่าจะลุกหนี“อ้าว...แล้วนั่นคุ
ถ้ารวินรุตม์เป็นหวานใจเธอจริงๆ ละก็ ไม่ต้องรอให้ถึงมือตติยะหรอก เธอนี่แหละจะออกโรงชิงตัวเขากลับมาเอง แต่นี่เขาเป็นเพียงนายจ้างแล้วก็ยังเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ แถมสัญญานั่นก็ระบุชัดว่าห้ามเธอรักเขา แล้วเขาก็คงไม่มีวันรักเธอได้เช่นกัน ยิ่งตอนนี้ผู้หญิงที่เขารักปรากฏตัวขึ้นด้วยแล้ว ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาก็คงกว้างขึ้นกว่าเดิม“เอาเถอะค่ะ ถ้าฉันต้องการหน่วยกล้าตายเมื่อไหร่ จะคิดถึงคุณเป็นคนแรกแล้วกัน แต่วันนี้เหนื่อยหมดแรงแล้ว ขอกลับไปชาร์จพลังก่อนแล้วกัน” “ให้ผมไปส่งที่บ้านไหม ดูท่าเจ้าราล์ฟคงจะมีเรื่องต้องเคลียร์กับทางนั้นอีกนานเลย”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณจะกลับเข้าไปในงานก่อนก็ได้นะคะ ไม่ต้องห่วง ฉันอยู่คนเดียวได้ค่ะ” น้ำเสียงที่ตอบเริงร่าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขัดกับแววตาแฝงรอยสะเทือนใจ จนคนฟังไม่อาจใจดำทิ้งให้เธออยู่คนเดียวได้“เอาอย่างนี้ไหมครับ ถ้าคุณไม่อยากกลับ ชั้นล่างของโรงแรมผมมีไนต์คลับ เราไปปลดปล่อยความเครียดกันให้สุดเหวี่ยง รับรองว่ากามิกาเซ่ที่โรงแรมผมอร่อยไม่แพ้กับที่คุณกินที่ผับวันนั้นแน่นอน”“ไม่กลัวไนต์คลับคุณแตกเหรอคะ เวลาฉันเมายิ่งรั่วๆ เลื้อยๆ อยู่”“เอาน่า...ถ้าคุณเมา อย่า
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่
‘ไฮโซหนุ่มนักแข่งรถมือทองสุดฮอตตั้งโต๊ะแถลงข่าวเตรียมความพร้อมล่าแชมป์ซูเปอร์ไบก์หลังอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถล้มตอนซ้อมหายเป็นปกติ พร้อมทำเซอร์ไพรส์ขอหวานใจพริตตีสาวสุดแซ่บที่ซุ่มคบหากันมาพักใหญ่แต่งงาน สร้างตำนานซินเดอเรลลาแห่งยุค 4.0 สุดโรแมนติก หักอกสาวๆ ค่อนเมือง...’ข่าวพาดหัวบนสื่อยักษ์ใหญ่หลายสำนัก พร้อมคลิปฉากบอกรักบันลือโลกแพร่กระจายในโลกออนไลน์จนติดอันดับในยูทูปอยู่นานเป็นเดือน พลอยทำให้ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทไลอ้อนดริงก์ที่ภีรดาเป็นพรีเซนเตอร์มียอดขายถล่มทลายติดลมบนเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับซินเดอเรลลายุคใหม่ และหนึ่งในสาวๆ ที่อกหักนั้นก็มีชื่อของ...ชารียา...ติดโผอยู่ในนั้นด้วยอีกคน สาวหน้าหวานกระแทกโทรศัพท์มือถือลงอย่างเจ็บใจ เมื่อเห็นคลิปอดีตคนรักที่เธอเพิ่งสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต แต่กลับมาสารภาพรักกับผู้หญิงกะโหลกกะลาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็แพ้เธอทุกประตู คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ ในขณะที่เธอกำลังมีปัญหากับสามีจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน รวินรุตม์กลับกำลังมีความสุขกับว่าที่เจ้าสาวโลโซของเขา“บ้าชะมัด! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวกำมือแน่นด้วยคว
ราวกับมีใครกดปุ่มหยุดเวลาไว้ ทุกสิ่งรอบกายของหญิงสาวกลายเป็นภาพเลือนลางไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเธอได้ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอ่อนโยน ความหวานล้ำแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูขุมขน ซึมลึกลงไปในหัวใจ ความรู้สึกที่ถูกสะกดห้ามไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยฤทธิ์เสน่หาแห่งรอยจูบอันร้ายกาจนั้นรวินรุตม์กดยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อรับรู้ถึงการโอนอ่อนของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน ความห่วงหาอาทรระหว่างเขากับเธอถูกถักทอรัดร้อยเข้าไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดจะรู้ได้ แต่เมื่อตอนนี้รู้แล้วเขาก็ไม่คิดจะปล่อยคนในอ้อมแขนให้ไปเป็นของใครอื่นอีกเขารักเธอ...รักแม่สาวแพนด้าจอมยุ่งคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว“ทีนี้จะลงเอยได้หรือยัง หืม?” เสียงกระซิบนุ่มหวานล้อร่างเพรียวระหงที่แข้งขาอ่อนปวกเปียกจนต้องยืนพิงอกเจ้านกยักษ์ตัวร้ายอย่างหมดเรี่ยวแรง “หรือต้องให้ใช้ไม้ตาย...เฟรนช์คิส!”คำถามนั้นไม่มีใครได้ยินนอกจากหญิงสาวผู้ต้องมนตร์สะกดของหมีขั้วโลกในคราบนกยักษ์ตัวร้ายอย่างภีรดาเท่านั้น เธอทำได้แค่เสหลบตาคมๆ ที่มองมาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อน ทั้งที่ความจริงเธอหมดมุกจะเล่นแล้วก็ตาม“คนหน้าไม่อาย คิดเหรอว่าจูบของคุณจะทำอะไรฉัน
“เพราะผมรักคุณไง!” เสียงที่ตอบออกมานั้นทั้งมั่นคง หนักแน่น แววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเฮือก! เสียงลมหายใจคนโดนบอกรักแบบไม่ทันตั้งตัวสะดุดกึก พร้อมกับบรรยากาศรอบข้างที่ชะงักงันไปชั่วครู่ ภีรดาหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวจนเกือบจะทะลุออกมานอกอก กับคำที่ยืนยันว่าการเดิมพันครั้งนี้ของเธอสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ อีกด้านตติยะที่ยืนเป็นพยานรักถึงกับดีดนิ้วเปาะด้วยทีท่าสาสมใจที่สามารถง้างปากเพื่อนรักได้“คะ...คุณว่าอะไรนะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานเกือบนาทีเต็มๆ“ผมบอกว่าผมรักคุณ...แพนด้า” ดวงตาเข้มคมมองสบตาหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป “คุณล่ะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า”คนถูกถามยกมือปิดปากถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น กะจะเล่นตัวอีกสักหน่อย แต่ขอบตาก็ดันร้อนผ่าวมีละอองน้ำคลอคลอง ลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งจนคนรอบข้างต้องเงียบรอลุ้นกับคำตอบของสาวเจ้า“ตอบเลย!” เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มคนดูตะโกนเชียร์ดังขึ้น และคนอื่นๆ ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ตามทีละคนสองคนจนดังไปทั่วบริเวณนั้น “ตอบเลยๆๆ”งานเข้าละ! เล่นเอามวลชนมากดดันแบบนี้เธอก็แย่สิเอาไงดีๆ แพนด้าเอ๋ย...รีบตอบรับไปก็ดูจะใจง่า