คำนั้นทำให้ใครอีกคนที่บังเอิญตามมาทันถึงกับช็อก ภีรดายืนตัวแข็งทื่อรู้สึกเหมือนเดินพลาดตกเหวลึก พลันหยาดน้ำใสๆ ก็รื้นขึ้นมากลบภาพอันแสนโรแมนติกของหนุ่มสาวที่กำลังยืนตระกองกอดกันจนพร่าเลือน แล้วหูของเธอก็แว่วได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น‘เธอเคยเป็นคนสำคัญกับผมมาก และเราเกือบจะได้แต่งงานกัน...’แล้วภีรดาก็ได้พบ ‘คนสำคัญ’ ที่อยู่ในใจของเจ้านายหนุ่มตลอดมา ผู้หญิงที่สวยหวานน่ารักน่าทะนุถนอม คนที่อุตส่าห์หอบหิ้วช่อดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับเขาที่สนามแข่งรถ ผู้หญิงที่ภีรดาไม่อาจทาบรัศมีของอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่นิดเดียว‘แล้วถ้าวันหนึ่งที่เธอหายโกรธแล้วอยากกลับมาเริ่มต้นใหม่กับคุณอีกครั้งล่ะคะ คุณจะว่ายังไง’‘ถ้าตอนนั้นผมยังไม่มีใคร และเธอรับได้ในสิ่งที่ผมเป็น เราก็คงเริ่มต้นกันใหม่ได้’คำที่เพิ่งออกจากปากเขานั่นไงที่เป็นเครื่องยืนยันได้ว่า...คนทั้งสองกำลังจะหวนกลับมาคืนดีกัน และสร้างครอบครัวแสนสุขในไม่ช้า คิดแล้วก็หน่วงๆ ในหัวใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลเธอควรยิ้มยินดีกับความสุขของคนตรงหน้า แต่ทำไมกลับยิ้มไม่ออก!เวลาแห่งความสุขที่มีเขาเคียงข้างในฐานะคนรักหมดลงแล้วสินะ เธอคงต้องตื่นจากความฝันของซินเดอเรล
“ไปกันใหญ่แล้วค่ะคุณตติยะ ไม่มีอะไรสักหน่อย อย่างคนพวกนั้นน่ะเหรอคะจะมาทำอะไรแพนได้ เห็นแบบนี้แพนก็สู้คนนะคะ”“อ้าว...ถ้างั้นคุณร้องไห้ทำไมล่ะครับ”“ฉันก็ร้องไห้...ให้คุณถามไงคะ กำลังฝึกวิทยายุทธ์เรียกร้องความสนใจ ดูซิจะมีใครสนใจไหม แล้วก็ได้ผล ฉันทำให้คุณสนใจได้ด้วย เก่งไหมล่ะ” จุดจบสายฮา...คือการขายผ้าเอาหน้ารอดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ แต่นั่นกลับทำให้ตติยะหลุดขำออกมาได้“ก็ได้ครับ ผมยอมแพ้คุณก็ได้ แล้วนี่ทำไมมานั่งเรียกร้องความสนใจตรงนี้คนเดียวล่ะครับ คนรักของคุณล่ะ เจ้าเพื่อนตัวดีของผมมันหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาสนใจแฟนตัวเอง”ถามแบบนี้ เอามีดทิ่มพุงกันเลยไหม คนยิ่งไม่อยากพูดถึงอยู่...“เขาก็มีธุระปะปังสำคัญมั้งคะหรือไม่ก็เจรจาธุระกับคนในงาน แล้วคุณล่ะทำไมไม่อยู่ในงาน มาเดินอ่อยสาวอะไรแถวนี้” “โธ่...อ่อยอะไรกันครับ รุ่นนี้ไม่ต้องอ่อยก็สับรางไม่ทันแล้ว อีกอย่างตอนนี้งานก็ใกล้จะเลิกแล้ว ผมไม่ชอบร้องคาราโอเกะก็เลยแอบหนีมาเดินสูดอากาศ แล้วก็มาเจอคุณกำลังเรียกร้องความสนใจนี่แหละ ก็เลยสนใจมานั่งด้วย”“แหม...ฉันยังไม่อยากโดนพวกสาวๆ ของคุณสับ กลับก่อนดีกว่า...” คนพูดทำท่าจะลุกหนี“อ้าว...แล้วนั่นคุ
ถ้ารวินรุตม์เป็นหวานใจเธอจริงๆ ละก็ ไม่ต้องรอให้ถึงมือตติยะหรอก เธอนี่แหละจะออกโรงชิงตัวเขากลับมาเอง แต่นี่เขาเป็นเพียงนายจ้างแล้วก็ยังเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ แถมสัญญานั่นก็ระบุชัดว่าห้ามเธอรักเขา แล้วเขาก็คงไม่มีวันรักเธอได้เช่นกัน ยิ่งตอนนี้ผู้หญิงที่เขารักปรากฏตัวขึ้นด้วยแล้ว ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาก็คงกว้างขึ้นกว่าเดิม“เอาเถอะค่ะ ถ้าฉันต้องการหน่วยกล้าตายเมื่อไหร่ จะคิดถึงคุณเป็นคนแรกแล้วกัน แต่วันนี้เหนื่อยหมดแรงแล้ว ขอกลับไปชาร์จพลังก่อนแล้วกัน” “ให้ผมไปส่งที่บ้านไหม ดูท่าเจ้าราล์ฟคงจะมีเรื่องต้องเคลียร์กับทางนั้นอีกนานเลย”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณจะกลับเข้าไปในงานก่อนก็ได้นะคะ ไม่ต้องห่วง ฉันอยู่คนเดียวได้ค่ะ” น้ำเสียงที่ตอบเริงร่าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขัดกับแววตาแฝงรอยสะเทือนใจ จนคนฟังไม่อาจใจดำทิ้งให้เธออยู่คนเดียวได้“เอาอย่างนี้ไหมครับ ถ้าคุณไม่อยากกลับ ชั้นล่างของโรงแรมผมมีไนต์คลับ เราไปปลดปล่อยความเครียดกันให้สุดเหวี่ยง รับรองว่ากามิกาเซ่ที่โรงแรมผมอร่อยไม่แพ้กับที่คุณกินที่ผับวันนั้นแน่นอน”“ไม่กลัวไนต์คลับคุณแตกเหรอคะ เวลาฉันเมายิ่งรั่วๆ เลื้อยๆ อยู่”“เอาน่า...ถ้าคุณเมา อย่า
“แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร...” ชัชดลเอ่ยถามบ้าง แน่นอนว่าด้วยรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายย่อมทำให้เขาไม่ไว้วางใจในฐานะผู้ชายด้วยกัน สัญชาตญาณของบุรุษบอกว่าฐานะอีกฝ่ายไม่ธรรมดาปฏิกิริยาของทั้งสองหนุ่มทำให้คนกลางเริ่มจะอึดอัด พยายามคิดแก้ไขสถานการณ์ “ดลคะ รียาว่าเรา...”“ผมชื่อรวินรุตม์ครับ” คนพูดมองสบตาของอดีตคนรักนิ่งอย่างกล้าหาญ และเห็นแววตาไหววูบเป็นกังวลของหญิงสาว หัวใจของเขาก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการสิ่งใด คำตอบที่ออกมาจึงเปลี่ยนไปในนาทีสุดท้าย“ผมเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับรียาน่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณชัชดล”สีหน้าของชัชดลดีขึ้นทันตาเห็น เมื่อได้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอย่างที่ระแวงก็คลายกังวล ยื่นมือไปเช็กแฮนด์ด้วยตามมารยาท“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณรวินรุตม์”“เช่นกันครับ และผมขอแสดงความยินดีด้วยที่คุณกับรียาใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีความสุขมาถึงสี่ปีแล้ว คุณเป็นผู้ชายที่โชคดีมาก” เอ่ยพลางส่งสายตาตัดพ้อไปให้หญิงสาวที่ยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา “งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่า พวกคุณจะได้ฉลองกันเสียที”“ราล์ฟคะ...” ชารียารีบเรียกอดีตคนรักไว้ เธอยอมรับว่ายังมีเยื่อใยและเสียดายรวินรุตม์อยู่มา
แต่พอเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มชินที่มีใครอีกคนเพิ่มเข้ามาในชีวิต คอยมากวนใจ คอยแหย่ คอยมาให้ลับฝีปากเพลินๆ บางทีก็มาทำให้เขาหมั่นไส้แต่หลายครั้งก็ทำให้หัวเราะได้ โลกที่มีเขาเป็นศูนย์กลางของจักรวาลมันค่อยๆ บิดเบี้ยวไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เวลาที่ภีรดาไม่อยู่ดูเหมือนว่าห้องนี้มันจะโล่งขึ้นยังไงไม่รู้ หัวใจของเขาก็เช่นกัน“หายไปไหนนะยายแพนด้าตัวยุ่ง ไม่รู้หรือไงว่าทำให้คนอื่นเป็นห่วง” ชายหนุ่มรำพึงด้วยความเป็นห่วง เงาบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นจนเริ่มเป็นรูปเป็นร่างในหัวใจทีละนิดๆในเมื่อตอนนี้หัวใจของเขาเป็นอิสระจากชารียาแล้ว และหากภารกิจนี้สำเร็จทำให้เขาหลุดพ้นจากคำสาปบ้าๆ นี่ได้ เขาก็หวังเพียงว่าจะได้เริ่มต้นสานต่อความผูกพันครั้งใหม่กับใครสักคนอย่างอิสระเสียทีในขณะที่รวินรุตม์ต้องพบกับความผิดหวังในรักครั้งเก่า อีกด้านหนึ่งคนที่ต้องการเยียวยาหัวใจเหี่ยวเฉาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็กำลังสนุกสุดเหวี่ยงกับเพื่อนสนิทของเขาจนเมาปลิ้นตติยะมองคนที่ออกไปแดนซ์กระจายกลางฟลอร์อย่างสุดอึ้ง ทึ่ง เสียว แต่แล้วก่อนที่เธอจะถลกกระโปรงชุดสวยแล้วปีนขึ้นไปวาดลวดลายบนบูทดีเจอย่างก๋ากั่น ชายหนุ่มก็ตัดสินใจพุ่งเข้าชาร
“มีอะไรคะ คงไม่ได้โทร. มาแค่จะทวงค่าห้องแต่เช้าใช่ไหม”“ฮ่าๆ อย่าเอ็ดไปฮะ เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าผมหน้าเลือดกับผู้หญิงสวยๆ เรตติงตกหมด ผมจะชวนคุณลงมาทานข้าวเช้าน่ะครับ ตอนนี้รออยู่ที่คอฟฟีช็อปตรงล็อบบีแล้ว แต่ถ้าคุณไม่สะดวก...หรืออยากให้ผมพาไปส่งที่บ้าน ก็ไม่เป็นไรนะครับ”“ตกลงค่ะ ขอเวลาเสริมสวยไม่เกินครึ่งชั่วโมง อย่าเพิ่งแอบทานของอร่อยหมดแล้วกัน เดี๋ยวพบกันค่ะ”ภีรดาถอนหายใจเบาๆ เธอยังไม่อยากกลับไปเผชิญหน้ากับคนทั้งสอง ยอมรับก็ได้ว่าขี้ขลาด ขอเวลาทำใจอีกนิดแล้วกัน ถึงยังไงก็ไม่ใช่คนสำคัญอยู่แล้วนี่นาพอมาถึงที่ล็อบบีที่ตติยะนั่งไขว่ห้างอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่แล้วก็เดินตรงเข้าไปหา แต่จังหวะนั้นชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาพอดี“ฉันไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ”“ไม่สายหรอกครับ เพียงแต่...” คนพูดมองชุดราตรีสวยหวานที่ฉายซ้ำกับงานเมื่อคืนของอีกฝ่ายนิ่งๆ จนคนใส่นึกกระดาก แต่ข่มใจตีหน้ามึนเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหน้าตาเฉย“ชุดนี้?...”“ไม่เคยได้ยินเหรอคะ ชุดนอนชุดเที่ยวชุดเดียวกัน ประหยัดจะตาย”เท่านั้นเองตติยะก็หลุดขำก๊าก“ว่าแต่ทำไมวันนี้คุณไม่ใส่ชุดยูนิฟอร์มล่ะคะ” หญิงสาวถามกลับ เมื่อเห็นลุคของอีก
การสัมมนาจัดขึ้นเพียงไม่ถึงสามชั่วโมงก็เสร็จ เจ้าของโรงแรมหนุ่มจึงได้ชวนพริตตีสาวไปทานอาหารซีฟูดร้านอร่อย แต่พอเอ่ยชื่อร้านขึ้นมาเท่านั้น หญิงสาวก็หน้าเปลี่ยนสี จำได้ทันทีว่าเป็นร้านเดียวกับที่เคยมานั่งกินกับนายจ้างหนุ่มจนทำให้เขาอาหารเป็นพิษเข้าโรงพยาบาล พอรำลึกถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมา ใจก็พานลอยไปไกลลิบ“คิดอะไรอยู่ครับคุณแพนด้า หรือว่าไม่ชอบอาหารซีฟูด”“อะ...อ๋อ เปล่าค่ะ แพนทานอะไรก็ได้ค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้ท้องไส้ไม่ค่อยดี เราไปหาอย่างอื่นทานดีกว่านะคะ”“ได้สิครับ คุณอุตส่าห์นั่งรถมาเป็นเพื่อนผมทั้งที อยากทานอะไรก็บอกมาเลย เดี๋ยวป๋าเต้คนนี้จัดให้”พริตตีสาวหัวเราะคิกคักเพราะท่าทางโอ้อวดอย่างน่าหมั่นไส้ของอีกฝ่าย“มีความสุขกันจริงนะ!”จู่ๆ เสียงเย็นยะเยือกก็ดังขึ้นด้านหลังสองหนุ่มสาว ทำเอาคนกำลังหัวเราะร่วนชะงักค้าง ภีรดาตะลึงงัน ยืนตัวแข็งทื่อเพราะจำเสียงนั้นได้แม่นเขา...มาอยู่นี่ได้ยังไง“อ้าว! นายตามพวกเรามาถูกได้ไงเนี่ย” ตติยะที่ตั้งสติได้ก่อนใครหันไปเอ่ยยิ้มๆ “หรือว่าแวะมาหาใครที่นี่กันล่ะเพื่อน”รวินรุตม์มองร่างเพรียวระหงในชุดลำลองแบบที่เขาจำได้ว่าไม่เคยซื้อให้เจ้าหล่อนใส่นิ่งๆ ส
ภีรดาโกรธจนควันออกหูกับความเผด็จการไร้เหตุผลของคนตรงหน้า จึงหาทางระบายด้วยการจิกปลายเล็บคมเข้าที่เอวสอบของเขาอย่างแรง แต่คนโดนหยิกกลับนิ่งเหมือนไม่สะดุ้งสะเทือน แถมยังกระชากรถออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วเป็นการตอบโต้“ว้าย!” พริตตีสาวร้องลั่นด้วยความตกใจรีบกอดเอวเขาแน่นรวินรุตม์ก้มมองมือนุ่มๆ คู่นั้นอย่างพอใจ ความใกล้ชิดระหว่างกันทำให้เขารู้สึกดีขึ้น ความโมโหที่ถูกเพื่อนแกล้งยั่วโทสะหายไปเป็นปลิดทิ้ง แล้วพอถึงแยกที่ต้องเลี้ยว ตติยะก็เลี้ยวนำทางไปก่อน แต่คนขับรถบิ๊กไบก์ตามเกิดเปลี่ยนใจเลี้ยวรถไปอีกทางทำให้คนซ้อนโวยขึ้นมา“นั่นคุณจะไปไหน รถคุณเต้ไปทางนั้นไม่ใช่เหรอคะ เลี้ยวมาทางนี้ทำไมเนี่ย” เสียงตะโกนแข่งกับสายลมที่พัดมากระทบหน้า“ผมเปลี่ยนใจไม่อยากกินที่ร้านนั้นแล้ว เบื่อคนเยอะ อยากกินแบบเงียบๆ สองคน!”ประโยคสุดท้ายของเขาทำให้หัวใจคนฟังกระตุกสั่นไหวเขาเนี่ยนะอยากกินฉัน เอ๊ย! อยากกินข้าวกับฉันสองคน แล้วผู้หญิงคนเมื่อคืนเล่า หมอนี่เอาไปไว้ไหนกัน พริตตีสาวได้แต่คิด ทว่าไม่กล้าเอ่ยปากถามเพราะกลัวงานเข้าช่างเหอะ...จะทำอะไรก็ทำไป เอาที่เขาสบายใจเลยแล้วกัน ภีรดาคิดพลางแนบใบหน้ากับแผ่นหลังกว้
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่
‘ไฮโซหนุ่มนักแข่งรถมือทองสุดฮอตตั้งโต๊ะแถลงข่าวเตรียมความพร้อมล่าแชมป์ซูเปอร์ไบก์หลังอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถล้มตอนซ้อมหายเป็นปกติ พร้อมทำเซอร์ไพรส์ขอหวานใจพริตตีสาวสุดแซ่บที่ซุ่มคบหากันมาพักใหญ่แต่งงาน สร้างตำนานซินเดอเรลลาแห่งยุค 4.0 สุดโรแมนติก หักอกสาวๆ ค่อนเมือง...’ข่าวพาดหัวบนสื่อยักษ์ใหญ่หลายสำนัก พร้อมคลิปฉากบอกรักบันลือโลกแพร่กระจายในโลกออนไลน์จนติดอันดับในยูทูปอยู่นานเป็นเดือน พลอยทำให้ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทไลอ้อนดริงก์ที่ภีรดาเป็นพรีเซนเตอร์มียอดขายถล่มทลายติดลมบนเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับซินเดอเรลลายุคใหม่ และหนึ่งในสาวๆ ที่อกหักนั้นก็มีชื่อของ...ชารียา...ติดโผอยู่ในนั้นด้วยอีกคน สาวหน้าหวานกระแทกโทรศัพท์มือถือลงอย่างเจ็บใจ เมื่อเห็นคลิปอดีตคนรักที่เธอเพิ่งสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต แต่กลับมาสารภาพรักกับผู้หญิงกะโหลกกะลาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็แพ้เธอทุกประตู คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ ในขณะที่เธอกำลังมีปัญหากับสามีจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน รวินรุตม์กลับกำลังมีความสุขกับว่าที่เจ้าสาวโลโซของเขา“บ้าชะมัด! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวกำมือแน่นด้วยคว
ราวกับมีใครกดปุ่มหยุดเวลาไว้ ทุกสิ่งรอบกายของหญิงสาวกลายเป็นภาพเลือนลางไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเธอได้ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอ่อนโยน ความหวานล้ำแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูขุมขน ซึมลึกลงไปในหัวใจ ความรู้สึกที่ถูกสะกดห้ามไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยฤทธิ์เสน่หาแห่งรอยจูบอันร้ายกาจนั้นรวินรุตม์กดยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อรับรู้ถึงการโอนอ่อนของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน ความห่วงหาอาทรระหว่างเขากับเธอถูกถักทอรัดร้อยเข้าไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดจะรู้ได้ แต่เมื่อตอนนี้รู้แล้วเขาก็ไม่คิดจะปล่อยคนในอ้อมแขนให้ไปเป็นของใครอื่นอีกเขารักเธอ...รักแม่สาวแพนด้าจอมยุ่งคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว“ทีนี้จะลงเอยได้หรือยัง หืม?” เสียงกระซิบนุ่มหวานล้อร่างเพรียวระหงที่แข้งขาอ่อนปวกเปียกจนต้องยืนพิงอกเจ้านกยักษ์ตัวร้ายอย่างหมดเรี่ยวแรง “หรือต้องให้ใช้ไม้ตาย...เฟรนช์คิส!”คำถามนั้นไม่มีใครได้ยินนอกจากหญิงสาวผู้ต้องมนตร์สะกดของหมีขั้วโลกในคราบนกยักษ์ตัวร้ายอย่างภีรดาเท่านั้น เธอทำได้แค่เสหลบตาคมๆ ที่มองมาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อน ทั้งที่ความจริงเธอหมดมุกจะเล่นแล้วก็ตาม“คนหน้าไม่อาย คิดเหรอว่าจูบของคุณจะทำอะไรฉัน
“เพราะผมรักคุณไง!” เสียงที่ตอบออกมานั้นทั้งมั่นคง หนักแน่น แววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเฮือก! เสียงลมหายใจคนโดนบอกรักแบบไม่ทันตั้งตัวสะดุดกึก พร้อมกับบรรยากาศรอบข้างที่ชะงักงันไปชั่วครู่ ภีรดาหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวจนเกือบจะทะลุออกมานอกอก กับคำที่ยืนยันว่าการเดิมพันครั้งนี้ของเธอสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ อีกด้านตติยะที่ยืนเป็นพยานรักถึงกับดีดนิ้วเปาะด้วยทีท่าสาสมใจที่สามารถง้างปากเพื่อนรักได้“คะ...คุณว่าอะไรนะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานเกือบนาทีเต็มๆ“ผมบอกว่าผมรักคุณ...แพนด้า” ดวงตาเข้มคมมองสบตาหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป “คุณล่ะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า”คนถูกถามยกมือปิดปากถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น กะจะเล่นตัวอีกสักหน่อย แต่ขอบตาก็ดันร้อนผ่าวมีละอองน้ำคลอคลอง ลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งจนคนรอบข้างต้องเงียบรอลุ้นกับคำตอบของสาวเจ้า“ตอบเลย!” เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มคนดูตะโกนเชียร์ดังขึ้น และคนอื่นๆ ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ตามทีละคนสองคนจนดังไปทั่วบริเวณนั้น “ตอบเลยๆๆ”งานเข้าละ! เล่นเอามวลชนมากดดันแบบนี้เธอก็แย่สิเอาไงดีๆ แพนด้าเอ๋ย...รีบตอบรับไปก็ดูจะใจง่า