All Chapters of I'm Crazy For You: Chapter 71 - Chapter 80

Pagbalik nila ni Marites sa Blue Ocean Cruise, si Cherry ay may halong kalituhan at pagod. Hindi na niya inisip pa si Jal, kahit na sa mga sandaling iyon, may piraso pa rin sa kanyang puso na hindi kayang paalisin ang mga alaala ng kanilang mga sandali. Sa bawat pag-alon ng dagat, parang naririnig niya ang mga tawag ng nakaraan, ngunit pinili niyang magsimula ng bagong kabanata.Habang naglalakad sila papasok sa loob ng barko, tahimik si Cherry. Napansin ni Marites ang pagbabago sa kanyang kaibigan—wala na ang tensyon na nararamdaman niya noong mga nakaraang araw. "Anong nangyari?" tanong ni Marites habang nilingon si Cherry.Napatingin si Cherry kay Marites at ngumiti ng bahagya. "Wala. Parang… okay na siguro. Siguro kailangan ko lang din talagang tanggapin na kailangan ko na siyang kalimutan."Nakangiting tinapik ni Marites ang balikat ni Cherry. "Masaya akong naririnig kong nagsisimula ka nang mag-move on. Hindi mo na kailangan pang maghanap ng mga sagot sa mga tanong mo, Cherry. T

Pinilit ni Cherry na ngumiti kay Marites at iwasan ang tanong. “Oo naman. Tapos na. Matagal nang tapos,” sagot niya, pero kahit siya mismo, hindi naniniwala sa sinasabi niya.Tumango-tango si Marites habang nakahalukipkip. “Ah, ganun? Eh bakit ang lungkot-lungkot ng mukha mo?”Napairap si Cherry. “Hindi ako malungkot.”“Ahhh, hindi malungkot? Eh bakit para kang ewan diyan kanina, tulala, muntik pang mabasag ang baso?” inis na tukso ng kaibigan.Cherry sighed. “Marites, please lang. Ayokong pag-usapan si Capt. Jal. Ang importante, may David na ako. Siya ang mahalaga sa akin.”“Talaga ba?”Hindi agad nakasagot si Cherry.Dahil kahit anong pilit niyang sabihin na tapos na sila ni Jal… bakit parang ang puso niya, may ibang sinasabi?Pagbalik nila sa Blue Ocean Cruise Ship, agad na nag-ring ang phone ni Cherry. Si David.David: “Hey, love. Kumusta ka na?”Dama ni Cherry ang lambing sa boses ng fiancé niya, pero sa kabila noon, parang may kung anong bumabagabag sa kanya.Cherry: “Mabuti nam

Makalipas ang ilang linggo, nanatiling malamig ang ugnayan nina Cherry at Capt. Jal. Hindi na tulad ng dati na kahit may distansya, ramdam pa rin niya ang presensya nito. Ngayon, parang may isang mataas na pader sa pagitan nila at tila wala nang balak si Capt. Jal na sirain iyon. Hindi naman iyon inaantala ni Cherry.Pero habang lumilipas ang mga araw, may iba pang bagay na unti-unting nagbabago.Si David.Nang huli silang mag-usap, sinabi ni David na magdiriwang siya ng kanyang kaarawan kasama ang mga kasamahan niya sa trabaho. Hindi naman iyon naging problema kay Cherry. Pero simula noon, hindi na ito tumawag. Wala ni isang mensahe.Sa una, inisip niyang baka abala lang ito. Pero lumipas ang isang linggo. Dalawa. Hanggang sa isang buwan na ang nakakalipas at wala pa ring paramdam si David.Nabahala na si Cherry.Habang hawak ang cellphone, kinakabahan siyang nag-type ng mensahe."David, nasaan ka na? Anong nangyayari?"Sinundan niya ito ng sunod-sunod pang text.— David, bakit di ka

Ang mga salita ni Marites ay parang hangin na dahan-dahang humaplos sa puso ni Cherry. Isang init ang naramdaman niya mula sa yakap ng kaibigan, isang init na nagpawi sa ilang bahagi ng kanyang takot at panghihina. Hindi na siya nag-iisa. Ang mga galit at pagkabigo na kanyang kinikimkim ay unti-unting nawawala, dahil sa suporta at pag-unawa ni Marites."Marites…" Mahina ang tinig ni Cherry habang inilalabas niya ang mga huling patak ng luha. "Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung wala ka.""Magiging okay ka, Cherry. Kaya mo 'to. At hindi ako aalis," sagot ni Marites, mas malumanay ang boses. "Lahat tayo may mga pagsubok, at minsan, kailangan natin ng oras para maghilom. Pero matututo ka, at magiging mas malakas ka."Nagkatinginan sila, at ang mga mata ni Cherry ay punong-puno ng pasasalamat. Sa kabila ng lahat ng sakit na nararamdaman niya, naramdaman niyang may pag-asa pa. May pagkakataon pang makakabangon, at hindi na siya kailangang mag-isa."Sigurado ka ba na maghihilom pa ako?

Nakayuko si Cherry sa kanyang desk, pilit na idinadaan sa trabaho ang sakit na bumabagabag sa kanya. Hindi niya alam kung bakit biglang naglaho si David. Isang buwan na siyang hindi nagrereply, hindi tumatawag, hindi nagpaparamdam. Isang buwan na siyang nag-aantay, umaasa, at lumuluha sa bawat gabi.Napahawak siya sa kanyang dibdib, pilit pinipigilan ang muling pag-agos ng luha. Ayaw na niyang umiyak, ayaw na niyang magmukhang mahina. Ngunit paano kung hindi niya talaga kayang tiisin ang sakit?Sa loob ng tatlong taon, siya at si David ay magkasama. May mga pagsubok, oo, pero lagi silang nagkakaayos. Nung minsang na-fall siya sa iba, pinatawad siya ni David. Bumalik siya rito, pinatunayan niya na siya lang ang mahal niya. Kaya bakit ngayon, si David naman ang biglang nawala?Hawak niya ang cellphone, nag-alinlangan kung tatawagan ang pamilya nito. Ilang beses na siyang sumubok, ngunit pareho lang ang sagot nila."Wala kaming alam, Cherry. Hindi namin siya nakakausap."Ang huling pagka