All Chapters of I'm Crazy For You: Chapter 61 - Chapter 70

Habang abala si Cherry sa kanyang trabaho sa Blue Ocean Cruise, mas naging malinaw sa kanya ang mga bagay na kailangang bigyang-pansin sa kanyang buhay. Sa kabila ng naudlot na ugnayan nila ni Jal, hindi na siya nagpapatali sa sakit o panghihinayang. Sa halip, mas binigyang-halaga niya ang kasalukuyan at ang kanyang relasyon kay David, ang taong nagbigay sa kanya ng pag-asa at kasiguruhan.Sa bawat araw na lumilipas, abala si Cherry sa pagbibigay ng serbisyo sa mga pasahero ng cruise ship. Mula sa pag-aasikaso ng mga event hanggang sa pagbibigay ng maginhawang karanasan sa mga pasahero, tuloy-tuloy ang kanyang trabaho. Kapansin-pansin ang kanyang dedikasyon—isang dedikasyong tila mas tumibay mula nang mapagtanto niya ang halaga ng pagsusumikap at pag-asa sa hinaharap."Cherry, ang sipag mo na naman," biro ni Marites, ang kanyang pinakamalapit na kaibigan sa barko, habang inaayos ang mga mesa para sa darating na gala night.Ngumiti si Cherry at sinabing, "Kailangan lang maging producti

Habang nakaupo si Cherry sa maliit na coffee shop sa loob ng cruise ship, nakatitig siya sa screen ng kanyang telepono. Ilang araw na rin simula noong huling beses siyang makausap ni David sa telepono. Ang mga text message nito ay maikli, madalas ay isang salita lang ang sagot. Alam niyang busy ito sa trabaho, pero hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot at pangungulila.“Ang hirap pala ng long-distance relationship, Marites,” bungad niya sa kaibigang nakaupo sa harap niya, na tila mas abala sa paghalo ng kanyang iced coffee kaysa makinig. “Gusto mo siyang kausapin, pero ang sagot niya, ‘Okay lang ako.’ Gusto mo siyang makita, pero isang picture lang ang ipapadala niya. Hindi ba siya nahihirapan? Kasi ako, hirap na hirap na.”Tumingin si Marites sa kanya, itinigil ang paghalo, at ngumiti nang medyo mapait. “Cherry, hindi mo naman siya kasama araw-araw, kaya hindi mo rin masasabi kung ano ang nararamdaman niya. Pero kung ako ang tatanungin mo…” Napailing ito. “Hindi kasi ako naniniw

Sa gabing iyon, hindi makatulog si Cherry. Nakahiga siya sa kanyang kama, nakatitig sa kisame habang paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi ni Marites. "Sino ang pipiliin mong ipaglaban?" Ang tanong na iyon ay umalingawngaw sa kanyang isipan, parang sirang plakang ayaw tumigil. Pinilit niyang pigilin ang emosyon, pero tila pinipiga ang kanyang puso sa bigat ng lahat. Hindi niya alam kung paano haharapin ang sitwasyon. Ang dami niyang tanong sa sarili, pero wala siyang makuhang sagot.Napabuntong-hininga siya, bumangon, at naupo sa gilid ng kama. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tumingin sa inbox ng mga mensahe ni David. Halos puro, "Sorry, busy ako," "Mamaya na tayo mag-usap," "Good night, mahal." Hindi niya maiwasang ma-frustrate. Kahit gusto niyang unawain ang sitwasyon ni David, naroon pa rin ang kirot ng kawalan ng koneksyon nila. Parang unti-unti siyang nawawala sa buhay ng taong mahal niya. Ang dating masigla at puno ng pagmamahalan nilang relasyon ay tila napalitan ng malami

Sa bawat hakbang ni Jal palabas ng main office, dama niya ang magkahalong emosyon. Muli niyang maririnig ang dagundong ng makina ng barko, ang hagikgikan ng kanyang mga kasamahan, at ang tahimik na kalmadong dala ng karagatan. Ngunit higit sa lahat, ang tanong na matagal na niyang gustong sagutin: Kumusta na kaya si Cherry?Bago pa man siya tuluyang makaalis, hinarap ni Jal ang huling papel na kailangang pirmahan. Nagpaalam siya sa kanyang supervisor, na may ngiti sa labi ngunit may bakas ng lungkot sa tinig."Jal, mukhang mas maligaya ka tuwing nasa barko," anang supervisor. "Ang barko na yata ang totoong tahanan mo."Tumango si Jal, pilit na ngumingiti. "Oo nga, Sir. Parang nasa tamang lugar ako kapag nandoon. At siguro, kailangan kong bumalik para malaman kung saan talaga ako dapat."Habang nililinis ang kanyang mesa, nakita niya ang isang lumang larawan—isang grupo ng mga crew sa deck ng barko, masaya at walang iniintinding problema. Naroon si Cherry, nakangiti habang nakasandal s

Pagbalik ni Cherry sa kanilang quarters, halatang mabigat ang kanyang pakiramdam. Nakasimangot siya, at kahit pilit niyang itinatago ang lungkot sa kanyang mga mata, hindi iyon nakaligtas kay Marites, na abala noon sa pag-aayos ng kanyang mga gamit."Oh, ano na naman ang nangyari? Para kang sinakluban ng langit at lupa," biro ni Marites, ngunit halata ang pag-aalala sa kanyang boses.Napabuntong-hininga si Cherry at umupo sa gilid ng kama, tinanggal ang kanyang sapatos na parang napakabigat ng bawat galaw. "Wala, Marites. Huwag mo na akong tanungin," mahinang sabi niya, na pilit iniiwas ang tingin."Ha? Wala? Huwag mo nga akong gawing tanga, Cherry. Alam kong may nangyari," sagot ni Marites, nilapag ang hawak niyang bag at umupo sa tabi ng kaibigan. "Nagkita kayo ni Captain Jal, hindi ba? Tama ba ang hula ko?"Hindi sumagot si Cherry, ngunit ang saglit niyang pagkatigil at ang pamamasa ng kanyang mga mata ay sapat nang sagot para kay Marites."Ayan na nga ba," sabi ni Marites, huminga