All Chapters of ผมอยากเป็นคุณชายไม่อยากเป็นแค่เด็กเลี้ยง (Mpreg, Yaoi): Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ‘เตโช บุญมาก’ เป็นเพียงเด็กที่เกิดในสลัม แม่เป็นขี้เมาประจำซอย พ่อเป็นคนคุมซ่อง ส่วนพี่ชายเป็นเด็กแว้น ในครอบครัวที่เหลวแหลกนี้เตโชเป็นเหมือนต้นไม้ที่คอยประคับประคองครอบครัวนี้ ใช่ แต่บอกไว้ก่อนว่าไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิด เตโช หรือไอ้เต ไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิด “มึงขโมยเงินกูไปซื้อเหล้าแดกอีกแล้วหรออีแก่!!” เตโชเอ่ยพลางกระชากแขนหญิงวัยกลางคนขี้เมาขึ้นมาแล้วตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่อีกฝ่ายจะผลักเตโชออกไป แล้วเอ่ยด้วยเสียงอันดังอ้อแอ้กลับไปว่า“เออ ทำไม มึงเป็นลูกกูทำไมกูจะเอาเงินมึงไปไม่ได้วะไอ้เต!!” เตโชยืนเข่นเขี้ยวเข่นฟัน ก่อนจะยกขาเตะขวดเหล้ากระทบผนังบ้านจนแตกละเอียด “ไอ้เต มึงทำบ้าอะไร!!!” เตโชยิ้มเยาะก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงถือดีว่า“ก็มึงขโมยเงินกูไปซื้อเหล้าเวรพวกนี้ ทำไมกูจะเตะมันทิ้งไม่ได้ห่ะ!”“อีเต!!!!” แล้วหญิงขี้เมาก็ลุกขึ้นมาจะเดินไปหยุมหัวเตโช แต่เจ้าตัวจิปากก่อนจะยกขาถีบไปที่เอวอีกฝ่ายจนล้มกับพื้น ก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากบ้าน “อีเต ไอ้เด็กเหี้ย ไอ้ลูกเนรคุณ!!!!”“ด่าให้ตายไปเลยอีแก่!!!” เตโชวิ่งออกจากบ้าน ก่อนจะหอบหายใจเมื่อออกมาจากซอยบ้าน ก่อนจะจิปากเมื่อเจอกับกลุ่มเด็ก

บทที่ 2 โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน“มานี่สิ” หลังจากที่มาถึงเพนต์เฮาส์ภาคย์ก็ให้เด็กหนุ่มไปอาบน้ำ ก่อนจะมาจิบไวน์รออีกฝ่ายที่ปลายเตียง เมื่อเด็กหนุ่มออกมาผิวขาวนวลตัดกับหลอดไฟ ใบหน้าหวานที่กำลังแดงก่ำ เต็มไปด้วยหยาดน้ำเกาะพราว ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมานั่งบนตักแล้วโอบรอบคออีกฝ่ายไว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงหวานว่า“ตอนนี้เตตัวหอมแล้วคุณป๋าลองดมดูสิ” เตโชยื่นซอกคอที่ตั้งใจขัดถูให้อีกฝ่ายดมถึงปลายจมูก ภาคย์ไม่ขัดความต้องการของเด็กหนุ่มก่อนจะสูดจมูกลงที่ผิวเนื้อ แล้วดูดดึงจนขึ้นรอยแดง เรียกเสียงครางอืออาในลำคอของเตโชให้อารมณ์ของภาคย์พุ่งสูงขึ้น ก่อนจะลูบมือไปที่ต้นขาขาวเนียนตามรอยแยกของเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้วบีบนวดเต็มแรงมือ“หอมมากค่ะ ไหนให้ป๋าดมใกล้ๆ อีกทีสิคะ” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้มก่อนจะยกมืออีกฝ่ายขึ้นมาจับที่หน้าอกนุ่มนิ่มของตัวเอง พร้อมกับเอ่ยกระซิบเสียงหวานว่า“ดมตรงนี้เลยนะคะคุณป๋า” เตโชเอ่ยพร้อมแอ่นหน้าอกให้อีกฝ่าย พร้อมกับมองด้วยสายตาหวานหยดย้อย ภาคย์กลืนน้ำลายก่อนจะก้มลงซุกใบหน้าเข้าหาอกนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย แล้วสูดจมูก เตโชกัดริมฝีปากเมื่อได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะโอบรอบคออีกฝ่ายเพื่อให้เข้า

บทที่ 4 ช้า ๆ ได้พร้าสองเล่มงามเตโชมองดูรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ใต้เพนต์เฮาส์ด้วยสายตาวาววับ ก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดคุณป๋าที่กำลังยืนมองตัวเองอยู่ด้วยความดีใจว่า “ขอบคุณครับคุณป๋า!!” ภาคย์ย่อตัวรับตัวเด็กหนุ่มไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า“คราวนี้หนูจะได้ขับรถพาป๋าไปเที่ยวได้แล้ว” เมื่อได้ยินเตโชก็มีนัยน์ตาวาววับ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเอาใจว่า“แน่นอนครับ คุณป๋าอยากไปที่ไหน เดี๋ยวหนูจะขับพาไปเอง” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ยกยิ้มเอ็นดู ก่อนจะลูบหัวอีกฝ่าย “ถ้าอย่างนั้นคุณป๋าว่างไหมครับ เราออกไปขับรถเล่นกัน?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ยกยิ้มอ่อน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้าว่า “เรามีใบขับขี่แล้วหรือ?” เมื่อได้ยินเตโชก็เบิกตากว้างอย่างคนเพิ่งนึกได้ ก่อนจะยู่ปากแล้วพูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่า“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้เตไปทำใบขับขี่แล้ว ถ้าวันไหนคุณป๋าว่างเราออกไปขับรถเล่นกันนะครับ?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ยกยิ้มอ่อน เด็กหนุ่มไม่เร่งรัดตัวเองให้ทำอย่างที่ใจต้องการ แต่เลือกที่จะหาวันว่างของภาคย์เองทำเอาภาคย์พออกพอใจลึกๆ ไม่ได้ที่เด็กหนุ่มฉลาดคิดฉลาดพูดให้ตัวเองพอใจอยู่เสมอ“โอเคค่ะ” เมื่อได้ยินเตโชก็กอดแขนพาคุ

บทที่ 6 กำแพงมีหูประตูมีช่อง / กำแพงมีหูอี้นั่งกัดเล็บอยู่ภายในห้องนอนอย่างขบคิดเมื่อได้รับจดหมายเตือนจากท่าน แน่นอนว่าการกระทำที่เหมือนยุแยงของตนกับเจย์รู้ถึงหูท่านจริงๆ แม้จะโดนเพียงจดหมายเตือนแต่การอยู่เฉยๆ ย่อมไม่ใช่วิสัยของอี้ มีเด็กใหม่มากมายที่เข้ามาใหม่แล้วอยู่ได้ไม่ถึงเดือน อี้และเพียวก็มักใช้วิธีต่างๆ นานาเพื่อขับไล่อีกฝ่ายออกไป ท่านเองก็รู้แต่ไม่ได้ทำอะไรเพราะเด็กส่วนใหญ่ที่ออกไป ส่วนใหญ่มักเล่นใหญ่ออดอ้อนเกินพอดี แต่อี้ไม่รู้ว่าไอ้เด็กใหม่ที่ชื่อเตโชนั่นใช้วิธีอะไรท่านถึงได้ส่งคุณพัดมาเตือนตัวเองแบบนี้ เพราะฉะนั้นดูเหมือนคราวนี้วิธีธรรมดาจะไม่ได้ผล บางทีอี้อาจต้องไปเจอเด็กนั่นการตามหาเด็กนั่นไม่ใช่เรื่องยาก ถ้ามีเส้นสายมากพอ ที่อยู่ของเตโชก็มาปรากฏหราให้เห็นในอีกไม่กี่วันต่อมา อี้เตรียมตัวเป็นอย่างดี วันนี้แม้สุดท้ายต้องโดนไล่ออก แต่เด็กที่ชื่อเตโชก็ต้องออกไปกับตัวเองด้วย เพราะอี้จะไม่ยอมให้เด็กที่มีแนวโน้มที่ท่านจะเอามันกลับไปกกที่บ้านใหญ่ปรากฏตัวอยู่ข้างท่านอย่างแน่นอน เมื่อช่วงสายอี้เดินขึ้นลิฟต์มาที่หน้าประตูห้องเพนต์เฮาส์ด้วยสายตาที่ปกปิดความอิจฉาไว้ไม่มิด ก่อนจะจาง

บทที่ 8 ขว้างงูไม่พ้นคอเตโชเพิ่งสอบเทียบมัธยมปลายเสร็จเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนี้กำลังรอให้มหาลัยเปิดรับสมัครในปีหน้า ส่วนเรื่องของคนที่โทรมาข่มขู่ตัวเองคุณป๋าบอกว่าจัดการแล้วเรียบร้อย เตโชไม่คิดจะใส่ใจอะไรอีกเพราะรู้ดีว่าถ้าคุณป๋าลงมือเองอย่างไรก็ต้องเรียบร้อย เพราะฉะนั้นชีวิตช่วงนี้จึงค่อนข้างสงบ แต่คุณป๋าก็คือคุณป๋าเมื่อเร็วๆ นี้คุณป๋าหายตัวไปอีกครั้ง และเตโชได้ยินข่าวมาจากพี่ปอว่าคุณป๋ารับเด็กใหม่มาเลี้ยงเพิ่มอีกแล้ว แต่เตโชไม่ได้เร่งร้อนเพราะกำลังรอโอกาส ตนจะไม่เคลื่อนไหวถ้าอีกฝ่ายไม่เคลื่อนไหว แม้พื้นผิวจะดูสงบ แต่เตโชรู้ดีว่าพวกเก่าๆ เริ่มทนไม่ไหวแล้ว โดยเฉพาะคนที่ความอดทนต่ำที่สุดในบรรดาเด็กเก่าอย่างเจย์ วันนี้เตโชได้รับข้อความจากเจย์ว่าจะมีนัดทานข้าวกระชับมิตรในบรรดาเด็กในปกครองอีกครั้งเพื่อต้อนรับคนใหม่เตโชตอบตกลงแต่คราวนี้ตนจะไม่เคลื่อนไหว เพราะรู้ดีว่าเจย์ต้องการใช้ตัวเองเป็นหนังหน้าไฟ กำจัดเด็กใหม่คนโปรดออกไป แต่สำหรับเตแล้วนั้นเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย การจะจับคุณป๋าให้อยู่สิ่งหนึ่งที่ต้องมีคือความอดทน เพราะฉะนั้นเมื่อถึงเวลานัดเตโชส่งข้อความไปหาคุณป๋าว่าจะออกไปทา