บทที่ 1 เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม

บทที่ 1 เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม

“ตัดผม กับแต่งตัวให้ดูดีขึ้น ก็ไม่น่ามีอะไรแล้ว” ปอเอ่ยพลางพาเตโชมาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อแปลงโฉม เตโชมองไปรอบๆ ด้วยสายตาวาววับ ก่อนที่เสียงของหญิงสาวที่เดินอยู่ด้านหน้าจะเอ่ยขึ้นว่า “และเก็บท่าทางอยากรู้อยากเห็นนั่นไปซะ ในวงการนี้ยิ่งรู้น้อยเท่าไรยิ่งดี” เตโชเม้มปากก่อนจะลดสายตาลง แล้วเอ่ยกับหญิงสาวว่า

“แล้วเรื่องเงิน?” หญิงสาวหัวเราะ ก่อนจะหันไปปรายมองเตโชจากด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเหยียดหยามว่า

“เอาไว้ให้มีคนเลี้ยงก่อนค่อยมาพูดเรื่องเงินกับฉัน” เมื่อได้ยินเตโชก็เม้มปาก ก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในร้านทำผมหรูหรา “เอาทรงที่เข้ากับเบ้าหน้าหมอนี่” ปอเอ่ยพลางชี้ไปที่เตโชที่กำลังทำท่าเหนียมอาย และพนักงานก็รับคำอย่างสุภาพก่อนจะเข้ามารุมล้อมเตโชเพื่อทำผม ในขณะที่หญิงสาวนั่งอ่านนิตยสารรออีกฝ่าย หลังจากเวลาผ่านไปราวชั่วโมงกว่าเตโชก็ทำผมเสร็จ หญิงสาวจึงพาไปต่อที่ร้านเสื้อผ้า ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า

“นอกจากเรื่องที่ยิ่งรู้น้อยเท่าไรยิ่งดี ก็เรื่องของความมั่นใจ ถ้าทำตัวเหนียมอายอย่าหวังว่าจะมีเสี่ยมาเลี้ยงเลย เพราะฉะนั้นนอกจากปากหวาน เอาใจเก่งแล้วยังต้องฉลาดคิดฉลาดพูดด้วย ไม่อย่างนั้นก็อยู่ที่วงการนี้ได้ไม่นานหรอก” หญิงสาวพูดพลางปรายตามองเตโชด้วยสายตาพอใจ เด็กนี่พอแต่งตัวก็ดูดีใช้ได้อยู่ เอามาล้างน้ำสักพักน่าจะตกปลาตัวใหญ่ได้ และส่วนแบ่งของเธอย่อมไม่น้อยอย่างแน่นอน เตโชเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หลายชุดก่อนจะเดินถือถุงเสื้อผ้าออกมาพร้อมกับหญิงสาวพลางเอ่ยถามด้วยเสียงเบาว่า

“คือพี่ปอ ผมยังไม่เคยทำเรื่องอย่างว่าเลย มันจะมีผลไหม?” เมื่อได้ยินหญิงสาวก็หรี่ตาลง ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก แล้วเอ่ยถามด้วยเสียงไม่เชื่อว่า

“แน่ใจนะว่ายังไม่เคย?” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ

“ใช่ๆ ผมไม่เคยจริงๆ ” เมื่อได้ยินหญิงสาวก็มีแววตาวาววับ และคิดไปถึงปลาใหญ่หลายๆ ตัวที่น่าสนใจ เอาล่ะดูเหมือนครั้งนี้เธอจะไม่ขาดทุนแล้ว

“ดี แต่ถ้ามาโกหกกันล่ะก็ อย่าหวังว่าจะได้อยู่ในวงการนี้อีกเลยเถอะ” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนที่หญิงสาวจะเอ่ยถึงเรื่องสำคัญว่า

“ว่าแต่แกเป็นเพศพิเศษใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเตโชก็เม้มปาก ก่อนจะพยักหน้ารับ

“จิ ดูเหมือนยังรับแขกไม่ได้เร็วๆ นี้” เตโชมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เธอจะโบกมือพาเตโชกลับไปที่ลานจอดรถ แล้วเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า “ฉันต้องพาแกไปตรวจโรค และฝังยาคุมก่อน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่แขกจะเอาแกแน่ๆ ” พูดจบเธอก็สตาร์ตรถก่อนจะขับออกจากห้างสรรพสินค้าตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

............................

เตโชเม้มปากก่อนจะมองใต้ท้องแขนซ้ายด้วยสายตาอ่านยาก แล้วเงยหน้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งทานข้าวฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาสงสัย “ถ้าเราฝังยาคุมแบบนี้ แล้วเราจะจับเขาได้อย่างไร?” เมื่อได้ยินปอก็หัวเราะเยาะ ก่อนจะยกนิ้วเคาะไปที่หน้าผากของเตโช แล้วเอ่ยด้วยเสียงเหยียดว่า

“ฉันจะสอนแกในฐานะรุ่นพี่แล้วกัน วงการนี้แกเชื่อได้เลยว่าตัวเองอาจจะเป็นเมียน้อย เมียเก็บ เด็กเลี้ยง บลาๆ แล้วแต่คนจะนิยาม เพราะฉะนั้นเรื่องท้องเพื่อจับอีกฝ่ายนะอย่าคิดหวังจะดีกว่า เพราะคนพวกนั้นมีหลายวิธีที่ทำให้แกต้องจบไม่สวย เข้าใจใช่ไหมว่าฉันกำลังเตือนเรื่องอะไร?” เตโชที่ได้ยินก็พยักหน้ารับ ก่อนที่หญิงสาวจะพูดต่อว่า “จำวันเวลาหมดอายุของยาคุมที่ฝังไว้ให้ดี เข้าใจไหม?”

“อืม” เมื่อได้ยินหญิงสาวก็พยักหน้ารับ ก่อนจะพาเตโชกลับคอนโดฯ ของเธอแล้วบอกกับอีกฝ่ายว่า

“เพราะฉันคิดจะตกปลาตัวใหญ่ แกเลยต้องเรียนรู้เรื่องมรรยาทพวกนี้ไว้ด้วย อย่าทำให้ตัวเองรู้สึกด้อยค่าต่อหน้าคนอื่น เพราะหน้าตาของแกอาจแลกมาด้วยหน้าตาของอีกฝ่าย” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนจะรับไอแพดมาด้วยตาวาววับ เพราะความหรูหราที่ได้รับ “และใช่ ไอ้สายตาที่มองทุกอย่างแปลกใหม่นั่นเก็บไปด้วย อย่าทำตัวตื่นเต้นออกนอกหน้าเหมือนพวกไม่เคยเห็นโลก ไม่ว่าแกจะเคยเห็นหรือไม่เคยเห็น สิ่งที่แกแสดงออกได้มีเพียงแค่ความเฉยชาเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแกนอนนับวันรอเขี่ยทิ้งได้เลย”

“อืม” เตโชพยักหน้ารับ ก่อนที่หญิงสาวจะเท้าเอวแล้วเอ่ยต่อว่า

“เห็นแก่ที่เป็นคนละแวกเดียวกัน ฉันจะเตือนอีกอย่าง ในวงการนี้ถ้าแกตกหลุมรักอีกฝ่าย เท่ากับแกตัดทางรอดของตัวเองไปแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าเมื่อไรก็ตามที่แกตกหลุมรักอีกฝ่ายสิ่งที่แกทำได้คือต้องซ่อนให้ลึกที่สุดอย่าให้ใครรู้เด็ดขาด แม้แต่ตัวเองแกก็ต้องหลอกไว้ว่าไม่ได้รักเขา ไม่อย่างนั้นจุดจบของแกไม่สวยแน่” เมื่อได้ยินเตโชก็กลืนน้ำลาย ก่อนจะเอ่ยตอบรับเสียงเบา

“อืม” หญิงสาวจ้องมองเตโชด้วยสายตาพอใจเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวค่อนข้างเชื่อฟังที่เธอสอน ดีกว่าเด็กคนก่อนหน้านี้มาก ก่อนจะเอ่ยตัดบทว่า

“อ่านไอ้ที่ฉันให้อ่านในไอแพดให้หมด แล้วจำให้ได้ภายในสามวัน เพราะอีกสามวันต่อมาฉันจะพาแกไปตกปลา”

“ตกปลา?” เตโชไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ก่อนที่หญิงสาวจะหัวเราะแล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดี

“หาเสี่ยมาเลี้ยงแกนะสิ” เตโชที่ได้ยินก็ตาวาว ก่อนจะซ่อนสีหน้านั้นไว้แล้วเปลี่ยนเป็นราบเรียบ ทำเอาหญิงสาวปรบมืออย่างชอบใจที่เตโชหัวไวเรียนรู้ที่เธอสอนได้เร็ว “หัวไวใช้ได้ แต่อย่ามาตกม้าตายตอนเริ่มงานจริงล่ะ”

“แน่นอน” เตโชเอ่ยด้วยความมั่นใจ ก่อนจะนั่งอ่านสิ่งที่อยู่ในไอแพดด้วยความตั้งใจ

..........................

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ถึงวันที่เตโชต้องเริ่มงานแล้ว ปอจัดเตรียมแต่งตัวสอนแต่งหน้าบางๆ ให้เจ้าตัว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า “ในวงการนี้แกต้องดูแลตัวเอง อย่าอ้วน ห้ามหน้าโทรม และที่สำคัญยั่วให้เป็น ไม่อย่างนั้นแกก็ดับ” เตโชที่กำลังนั่งให้ปอแต่งหน้าพยักหน้ารับ ก่อนจะเริ่มแต่งตัว เป็นเสื้อแขนยาวสีดำคอเต่า แต่เผยให้เอวขาวผ่องเรียบเนียน ที่สวมด้วยสร้อยคล้องเอว รับกับกางเกงสีเดียวกันขายาว และรองเท้าผ้าใบสีดำดูทะมัดทะแมง “ใช้ได้” ปอเอ่ยชมเปาะเพราะอีกฝ่ายดูเนียนตา เชื่อเถอะว่าปลาใหญ่เห็นแล้วต้องอยากงาบเหยื่ออย่างเตโชอย่างแน่นอน

แล้วหญิงสาวก็พาเตโชไปที่คลับแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในโรงแรมสูง เพราะถูกหญิงสาวสั่งสอนมาถึงเรื่องการวางตัว เมื่อมาถึงเตโชก็ยังคงนิ่งเงียบ มองทุกอย่างด้วยสายตาราบเรียบไร้ระลอกคลื่นใด แต่ในใจกลับเต้นระรัวเพราะความตื่นเต้น ทำเอาปออดพยักหน้ารับในใจไม่ได้ที่อีกฝ่ายทำตามที่เธอสอนทุกอย่างอย่างมีสติ เมื่อมาถึงเลานจ์หรูปอก็พาเตโชเดินไปรอบๆ ที่นั่นแน่นอนว่ามีสายตาให้ความสนใจมากมาย ก่อนที่เธอจะพาเตโชไปนั่งที่บาร์แล้วเอ่ยกับบาร์เทนเดอร์ว่า “เด็กใหม่ค่ะคุณกิต” บาร์เทนเดอร์เหลือตามองเตโชที่ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมด้วยท่าทางสงบ ก่อนที่กิตติจะพยักหน้ารับ

“สอนมาดี” ปอที่ได้ยินก็ยกยิ้มหวานเมื่อได้รับคำชมจากเจ้านาย ก่อนที่เธอจะหันไปกระซิบกับเตโช

“นี่คุณกิตติเจ้าของเลานจ์ที่นี่ และนายหน้าหาเด็กๆ ให้ท่านทั้งหลาย” เธอกระซิบเสียงเบา ก่อนที่เตโชจะพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เธอพยักหน้ารับอย่างพอใจ ก่อนที่เสียงของกิตติจะเอ่ยขึ้นว่า

“วันนี้มีแขก VVIP พอดี ถ้าท่านถูกใจก็ถือว่าบุญหล่นทับ” เมื่อได้ยินปอก็มีแววตาของความอิจฉาชั่วครู่ก่อนจะสงบลง แล้วเอ่ยตอบรับด้วยเสียงยินดีว่า

“ขอบคุณค่ะคุณกิต ขอบคุณคุณกิตสิเต” เตโชยกมือไหว้คุณกิตติอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหวานว่า

“ขอบคุณครับคุณกิต” อีกฝ่ายพยักหน้ารับ จ้องมองเตโชด้วยสายตาพิจารณา ก่อนจะวางแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าเตโช แล้วเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า

“เห็นโซนที่กั้นด้วยเส้นแดงไหม” เมื่อเห็นว่าเตโชหันไปตามที่ตัวเองชี้แล้วพยักหน้ารับ กิตติก็เอ่ยต่อว่า “โต๊ะในสุดที่มีผู้ชายตัวใหญ่สองคนยืนคุมอยู่ เดินเข้าไปแล้วเสิร์ฟเครื่องดื่มให้อีกฝ่าย ถ้าท่านสนใจ เธอจะได้อยู่นั่งเป็นเพื่อนท่าน แต่ถ้าไม่ก็แค่เดินกลับมา” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้น แล้วเดินอย่างมั่นใจไปตามทางที่ว่า แม้จะรู้สึกประหม่าและมองทางไม่ค่อยเห็นเพราะความมืด แต่เพื่อชีวิตที่ดีกว่าเดิมเตโชทำได้เพียงกัดฟันแล้วเดินหน้าต่อไปเท่านั้น เพราะตนไม่อยากกลับไปที่สลัมนั่นอีกต่อไป!!

“ผมมาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ท่าน” เตโชเอ่ยกับบอดีการ์ดด้วยท่าทางสงบ ไม่ได้ตื่นตระหนกหรือแสดงความกลัวใดใด เพราะในโลกนี้สิ่งที่เตโชกลัวคงจะมีเพียงแค่ การกลับไปอยู่ในสลัมนั่นอีกครั้ง กลายเป็นไอ้เตที่เป็นได้แค่ที่รองมือรองตีนของคนในบ้านเท่านั้น ในระหว่างที่เตโชกำลังเอ่ยกับบอดีการ์ดด้านหน้า สายตาคมก็จับจ้องที่ร่างเล็กด้วยความสนใจ ก่อนจะโบกมือให้อีกฝ่ายเข้ามา เตโชไม่ได้ถอนหายใจหรือทำท่าโล่ง แต่เดินผ่านไปด้วยความมั่นใจ แล้ววางเครื่องดื่มด้วยท่าทางสงบ ก่อนจะเดินถอยออกมา คล้ายจะเดินกลับ ทำเอาอีกฝ่ายนิ่งไปก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า

“มานั่งสิ” เมื่อได้ยินนัยน์ตาของเตโชก็เต็มไปด้วยระลอกคลื่นก่อนจะจางหายไป แล้วเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายพลางนั่งลงที่ด้านข้าง

“ขอบคุณครับ” เตโชไม่ได้นั่งจนชิดเกินไป แต่ก็ไม่ได้ออกห่างจนน่าเกลียด อีกฝ่ายจ้องมองใบหน้าของเตโช ในขณะที่เตโชเองก็ยกยิ้มให้อีกฝ่าย แล้วแอบประเมินอีกฝ่ายในใจ ดูท่าอีกฝ่ายน่าจะอายุ 30 ปลายๆ หรือมากกว่านั้น รูปร่างไม่ได้อ้วนหรือผอมเกินไป ดูเป็นคนรักสุขภาพพอสมควร แต่ที่สำคัญคือเจ้าตัวมีออร่าที่รู้สึกว่าตัวเองต้องโค้งคำนับเจ้าตัวอยู่เสมอ

“ชื่อ?” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงไพเราะน่าฟังว่า

“ผมชื่อเตโชครับ เรียกว่าเตเฉยๆ ก็ได้” เตโชเอียงศีรษะก่อนจะเม้มปากทำท่าเหมือนอยากพูดอะไร แต่ไม่กล้า ก่อนจะกัดฟันแล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนน้อมว่า “เตถามชื่อท่านได้ไหมครับ?” เตโชถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัว จนมือเหงื่อออกไปหมด ก่อนที่อีกฝ่ายจะเลิกคิ้วแปลกใจ แล้วเอ่ยตอบด้วยเสียงราบเรียบว่า

“ภาคย์ แต่จะดีกว่าถ้าเธอเรียกฉันว่าคุณป๋า?” เมื่อเห็นสายตาหยอกเย้าของอีกฝ่าย เตโชก็เริ่มมีความกล้าจึงได้เอนตัวไปเข้าอีกฝ่าย แล้วเอ่ยด้วยเสียงกระซิบยั่วเย้าว่า

“คุณป๋า?” เตโชเอ่ยด้วยเสียงหวานยั่วเย้า ก่อนจะเอ่ยถามต่อว่า “แบบนี้ใช่ไหมครับ?” นัยน์ตาของเตโชเต็มไปด้วยการเชิญชวนอย่างไม่ปิดบังเมื่อเห็นอีกฝ่ายเองก็ดูจะเล่นด้วยกับตัวเอง ภาคย์มองเด็กตรงหน้าด้วยสายตาขบขัน ก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อโอบไหล่เล็กเข้ามาในอ้อมอก แล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“ไหนบอกฉันสิว่าเธออายุเท่าไรแล้ว” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้ม ก่อนจะขยับให้ตัวเองเข้าใกล้อีกฝ่ายอย่างพองาม

“18 แล้วครับ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็เลิกคิ้ว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงทุ้ม

“เรียนจบอะไรมา?” เมื่อได้ยินเตโชก็มุมปากกระตุกก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า

“เตเรียนจบม.3ครับ คุณป๋ารังเกียจคนการศึกษาน้อยอย่างเตไหมครับ?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็เลิกคิ้วก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอ่อนลงว่า

“แล้วเราอยากเรียนเพิ่มไหม?” เตโชยกยิ้มยินดี ก่อนจะเอ่ยพร้อมกับจับเนื้อตัวอีกฝ่ายอย่างพองาม

“อยากสิครับ ถ้ามีโอกาสเตก็อยากเรียนให้จบมหาลัยฯ เลย” เมื่อได้ยินสีหน้าของภาคย์ก็อ่อนลงอีกระดับ ก่อนที่ภาคย์จะเอ่ยถามต่อว่า

“แล้วถ้าฉันให้โอกาสนั้นเธอจะคว้าไว้ไหม?” เมื่อได้ยินเตโชก็ช้อนสายตาก่อนจะกอดอีกฝ่ายแล้วเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนว่า

“ถ้าคุณป๋าใจดีมอบโอกาสนั้นให้เต เตก็จะน้อมรับด้วยความเต็มใจครับ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็หัวเราะก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้มเด็กหนุ่มข้างกาย แล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“แล้วเตจะให้อะไรฉันเป็นการแลกเปลี่ยนล่ะ?” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้ม ก่อนจะยกมือป้องปาก แล้วยืดตัวจนมือของภาคย์เลื่อนไปจับที่ผิวเนื้อข้างเอว พร้อมกับเสียงกระซิบชิดริมใบหูที่ว่า

“เตให้คุณป๋าทุกอย่างเลย ทั้งใจ ทั้งกาย แต่คุณป๋าต้องค่อยๆ สอนเตนะครับ เพราะเตยังไม่เคย” เตโชหน้าแดง พลางก้มหน้าลงซบกับอกของอีกฝ่าย ทำเอาภาคย์หลุดยิ้มกับความออดอ้อนนั้น ก่อนจะตาวาวเมื่อได้ยินว่าเจ้าตัวยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน พลางเชยคางอีกฝ่ายแล้วพูดด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“ไม่โกหกฉันนะเด็กดี?” เตโชยิ้มหวาน ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วเอ่ยต่อ

“สาบานเลยครับ” เมื่อได้ยินนัยน์ตาของภาคย์ก็เต็มไปด้วยความสนใจ ก่อนจะโอบกระชับรอบเอวอีกฝ่าย แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้มว่า

“ดี ถ้าอย่างนั้นไปกับฉันเถอะ ฉันจะค่อยๆ สอนเธอคืนนี้” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเขินอาย แล้วเดินกอดแขนอีกฝ่ายออกไปจากเลานจ์ ทันเห็นหญิงสาวยกยิ้มย่างภูมิใจให้ตัวเอง พลางยกแก้วขึ้นชู เตโชยกยิ้มก่อนจะกอดแขนอีกฝ่ายลงลิฟต์ เมื่อมาถึงรถเตโชไม่ได้แสดงอาการตกใจกับความหรูหราที่ว่า แต่ค่อนข้างสงบ แน่นอนว่าภาคย์เองก็มองเห็นจึงได้พยักหน้ารับอย่างพอใจ ก่อนจะพาเด็กหนุ่มเข้าไปในรถ แล้วเอ่ยกับคนขับให้ไปที่เพนต์เฮาส์ของตัวเองเพราะความถูกใจของภาคย์

“ไหนบอกฉันสิว่ายังไม่เคยทำอะไรบ้าง?” เมื่อได้ยินเตโชก็ยิ้มอย่างเขินอาย ก่อนจะเอียงตัวไปกอดแขนอีกฝ่าย แล้วป้องปากกระซิบว่า

“ทุกอย่างเลยครับ คุณป๋าจะเป็นคนแรกของเตทุกอย่าง” เมื่อได้ยินภาคย์ก็มีสีหน้าสนใจ ก่อนจะเชยคางอีกฝ่าย แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่ริมฝีปากบาง พลางเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“รู้ใช่ไหมว่าถ้าโกหกจะเจออะไร?” เตโชยกยิ้มก่อนจะเผยอปาก กลืนนิ้วเข้าไปในปาก แล้วเอ่ยด้วยเสียงอู้อี้ว่า

“ให้คุณป๋าลงโทษเตได้เลย” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ดึงนิ้วมืออก ก่อนจะละเลียดชิมริมฝีปากของเด็กที่บอกว่าไม่เคยทุกอย่าง อย่างค่อยเป็นค่อยไป และใช่ ถ้าเตโชไม่แสดงเก่งเกินไป ก็ต้องเชี่ยวชาญมากเกินไปที่จะปลอมแปลงแม้แต่ความเงอะงะของการจูบที่ว่า และเพราะแบบนั้นภาคย์ถึงได้ติดใจ กดจูบเด็กหนุ่มซ้ำๆ อย่างเอาแต่ใจ จนมือของเตโชเลื่อนมาจับที่อกเสื้อแล้วผละใบหน้าออก หอบใจด้วยดวงตาสั่นไหวฉ่ำน้ำ “ฮ่าส์ เตหายใจไม่ทันครับคุณป๋า” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ยกมือลูบแก้มเนียน ก่อนจะก้มลงจุ๊บริมฝีปากฉ่ำวาว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงทุ้มอ่อนโยนว่า

“เรามาลองอีกครั้งเถอะ เดี๋ยวครั้งนี้ฉันจะค่อยๆ สอนเธอเอง” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนจะยกยิ้ม แล้วเผยอปากหรี่ตาเพื่อรอให้อีกฝ่ายเข้ามาจูบตัวเอง แล้วมีหรือที่ภาคย์จะไม่สนอง

+++++

Lady Zombie

23/11/67