บทนำ

บทนำ

‘เตโช บุญมาก’ เป็นเพียงเด็กที่เกิดในสลัม แม่เป็นขี้เมาประจำซอย พ่อเป็นคนคุมซ่อง ส่วนพี่ชายเป็นเด็กแว้น ในครอบครัวที่เหลวแหลกนี้เตโชเป็นเหมือนต้นไม้ที่คอยประคับประคองครอบครัวนี้ ใช่ แต่บอกไว้ก่อนว่าไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิด เตโช หรือไอ้เต ไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิด “มึงขโมยเงินกูไปซื้อเหล้าแดกอีกแล้วหรออีแก่!!” เตโชเอ่ยพลางกระชากแขนหญิงวัยกลางคนขี้เมาขึ้นมาแล้วตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่อีกฝ่ายจะผลักเตโชออกไป แล้วเอ่ยด้วยเสียงอันดังอ้อแอ้กลับไปว่า

“เออ ทำไม มึงเป็นลูกกูทำไมกูจะเอาเงินมึงไปไม่ได้วะไอ้เต!!” เตโชยืนเข่นเขี้ยวเข่นฟัน ก่อนจะยกขาเตะขวดเหล้ากระทบผนังบ้านจนแตกละเอียด “ไอ้เต มึงทำบ้าอะไร!!!” เตโชยิ้มเยาะก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงถือดีว่า

“ก็มึงขโมยเงินกูไปซื้อเหล้าเวรพวกนี้ ทำไมกูจะเตะมันทิ้งไม่ได้ห่ะ!”

“อีเต!!!!” แล้วหญิงขี้เมาก็ลุกขึ้นมาจะเดินไปหยุมหัวเตโช แต่เจ้าตัวจิปากก่อนจะยกขาถีบไปที่เอวอีกฝ่ายจนล้มกับพื้น ก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากบ้าน “อีเต ไอ้เด็กเหี้ย ไอ้ลูกเนรคุณ!!!!”

“ด่าให้ตายไปเลยอีแก่!!!” เตโชวิ่งออกจากบ้าน ก่อนจะหอบหายใจเมื่อออกมาจากซอยบ้าน ก่อนจะจิปากเมื่อเจอกับกลุ่มเด็กแว้นของพี่ชายอยู่หน้าปากซอย

“ไหนจ๊ะ น้องเตคนสวย”

“วี๊ดวิ้ว!!!!” เตโชกลอกตาก่อนจะมองวาโยพี่ชายตัวเองที่หัวเราะไปกับเพื่อน ไม่สนใจเลยว่าน้องตัวเองกำลังโดนแซว เตโชเท้าเอวก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงรังเกียจว่า

“กูมีขาจะไปไหนก็ได้ ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกมึง!!!”

“อ้าวอีนี่ปากดีเดี๋ยวกูตบปากแตก!!” เตโชเม้มปากถอยห่างออกมาจากพวกหมาบ้าก่อนจะเดินออกไปทำงานที่ร้านอาหารตามสั่งฝั่งตรงข้าม

“กว่าจะมาได้นะมึงไอ้เต!!”

“ช้านิดช้าหน่อยเป็นอะไรล่ะป้า!” เตโชรีบวิ่งไปล้างจานที่หลังร้าน ก่อนจะเดินหนีเสียงบ่นของป้าเจ้าของร้าน แล้วถอนหายใจเงินที่แอบซ่อนไว้ก็โดนอีแก่นั่นขโมยไปหมด เตโชสุดเซ็ง ทำได้เพียงล้างจานด้วยเสียงกระทบดังลั่นจนได้เสียงป้าอุไรแกบ่นตามหลังมาว่า

“เดี๋ยวเถอะไอ้เต ถ้าจานกูแตกกูจะหักเงินมึง!!” เตโชจิปากก่อนจะเปลี่ยนท่าทางเป็นนุ่มนวลขึ้น แล้วนั่งล้างจานจนมือเปื่อยอยู่หลายชั่วโมง ก่อนจะได้ตังค์มา 300 บาทค่าแรงของวันนี้

“ขอบใจจ้ะ” เตยกมือไหว้ขอบคุณป้าอุไร ก่อนจะเดินบิดก้นไปทำงานที่สองต่อไปที่ตลาดนัด เตโชวิ่งส่งของในตลาดจนเหงื่อท่วมตัวกว่าจะเสร็จก็มืดค่ำแล้ว ก่อนจะเดินกลับบ้านด้วยเงินกว่า 500 บาทในมือ ทางเดินเปลี่ยวและมืดไม่ได้ทำให้เตโชกลัวไปมากกว่าว่าจะมีคนวิ่งราวมาขโมยเงินตัวเอง ก่อนจะจิปากเมื่อเห็นว่าไอ้พี่กล้วยเพื่อนไอ้พี่โยมันยืนดักตัวเองอยู่หน้าปากทางเข้าซอย

“ว่าไงจ๊ะน้องเตคนสวย” เตโชเงียบไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะกำหมัดแน่น และคิดหาทางหนีทีไล่ ก่อนที่ไอ้พี่กล้วย จะเดินเข้ามาแล้วเอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้าว่า “ได้ยินไอ้โยบอกว่ายังซิงใช่ไหม พี่ให้เงินห้าร้อยแลกกับซิงเราเป็นอย่างไร?” เตโชแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบาลงพร้อมกับเกร็งร่างกายเพื่อเตรียมรับมือกับอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

“มีปัญญาจ่ายแค่ห้าร้อย?” เมื่อได้ยินไอ้พี่กล้วยก็หน้าม่าน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงไม่ยอมแพ้ว่า

“ซิงมึงแค่ห้าร้อยกูว่าก็พอแล้วไหม!!” พูดจบไอ้พี่กล้วยก็พุ่งตัวเข้ามาหาเตโช ก่อนที่เตโชจะยกขาแล้ววาดแตะเข้ากลางเป้าจนมันล้มลงกับพื้น “อ๊าก!! ไอ้เหี้ยไข่กู!!!!”

“อยากได้กูหรอ ฝันไปเถอะไอ้กุ๊ยเอ๊ย!!!!” แล้วเตโชก็เตะอีกฝ่ายอีกทีสองทีก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่นกลับบ้านตัวเองไป พอกลับมาถึงก็เห็นแม่ตัวเองนอนหลับในบ้านเป็นตายเพราะเมาเหล้า แม้แต่เศษขวดเหล้ายังแตกกระจายจนเตต้องหาอะไรมาทำความสะอาด ก่อนจะปิดประตูเข้าไปในห้อง แล้วถอนหายใจมองเงินในกำมือด้วยสายมุ่งมั่น “ถ้ากูเก็บเงินได้เมื่อไร กูจะไม่ยอมอยู่ที่เส็งเคร็งนี่แน่!!”

..........................

“ไอ้เตข้าวเช้าล่ะวะ!!” เตโชที่กำลังทำกับข้าวไม่ได้ตอบคำเรียกของพี่ชายตัวเอง แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวของตัวเอง ก่อนที่ได้พี่เวรจะเข้ามาแล้วเอ่ยถามด้วยเสียงเย้ยหยันว่า “ไงเอาเงินห้าร้อยมาแบ่งกูบ้างสิวะ กูอุตส่าห์หาลูกค้าให้ ฮ่าๆ!!” เตโชกลอกตาก่อนจะทำเป็นไม่สนใจแล้วปิดกระทะเอาข้าวมานั่งกินโดยไม่ตอบอะไร

“..............”

“เฮ้ย ข้าวเช้ากูล่ะวะ!!” เตโชกลอกตาก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงไม่สบอารมณ์ว่า

“มีมือมีตีนก็หาแดกเองสิวะ กูไม่ใช่ขี้ข้ามึงนะไอ้โย” เมื่อได้ยินวาโยก็หัวเราะ ก่อนจะเดินไปจิกผมเตโชจนข้าวตกหล่นกระจาย “ไอ้เหี้ยโย!!!”

“ปากดีนะมึง ห่างมือห่างตีนกูเข้าหน่อยทำตัวกำเริบเสิบสานนักนะมึง!!” แล้วหลังจากนั้นเตโชก็โดนวาโยทุบตี จนใบหน้าม่วงช้ำไปทำงานที่ร้านป้าอุไร

“มึงนี่นะไอ้เต ปากดีกับพี่มึงอีกแล้วสิ ไปๆ ไปทำแผลแล้วรีบมาทำงาน!!!” เตโชก้มหน้าลงเดินไปหยิบเอาเบตาดีนมาทาแผลก่อนจะกัดฟันกลั้นก้อนสะอื้น แล้วเดินไปล้างจาน เมื่อเลิกงานก็ต้องไปที่ตลาดเพื่อขนของอีก กว่าจะเสร็จก็หมดวันแล้ว แต่เตโชยังไม่ทันเดินกลับบ้านก็ได้ยินเสียงเจ๊หมวยเอ่ยเรียกเสียก่อน

“โดนพี่มึงตีมาอีกแล้วหรือไอ้เต” เจ๊หมวยพ่นควันบุหรี่ออกจากปากก่อนจะมองไอ้เตที่หน้าตาดูน่ารัก แต่เพราะแผลที่มุมปากและเบ้าตาทำให้ความน่ารักนั้นลดลง เตโชที่ได้ยินก็ขมวดคิ้วก่อนจะเดินเข้าไปคุยกับเจ๊หมวยเจ้าของร้านเสริมสวยในตลาด

“ร้านเจ๊ขาดคนไหม ผมสระผมเก่งนะ” เมื่อได้ยินเจ๊หมวยก็หัวเราะ ก่อนจะพ่นควันใส่หน้าเตโช “แค่กๆ!!” เตโชยกมือปักควันไปมา ก่อนจะมองเจ๊หมวยด้วยสีหน้ามุ่ยๆ

“ลูกค้ายังไม่ค่อยเข้าร้านกูเลย นับประสาอะไรกับกูจะจ้างมึงห่ะ” เตโชจิปากก่อนจะเท้าเอวแล้วเอ่ยด้วยเสียงหงุดหงิดว่า

“แล้วเจ๊เรียกเตทำไมอะ คิดว่าจะให้งาน” เจ๊หมวยหัวเราะ ก่อนจะเดินมากอดไหล่เตโชแล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“มึงจำอีปอได้ไหม?” เตโชกลอกตาคิดว่าอีปอในปากของเจ๊หมวยคือใครก่อนจะหรี่ตาลงแล้วเอ่ยด้วยเสียงสับสนว่า

“ลูกลุงชัยหลังวัด?”

“เออ นั่นแหละ”

“ทำไมอะเจ๊?” เตโชถามอย่างไม่เข้าใจว่าเจ๊มีอะไร ก่อนที่เจ๊แกจะลดเสียงลงแล้วเอ่ยอย่างมีลับลมคมนัยว่า

“กูได้ยินว่ามันได้เป็นเด็กเสี่ย ได้ทั้งเงิน ทั้งบ้าน แถมยังส่งเงินให้ที่บ้านมันใช้ได้อีกนะโว้ย” เมื่อได้ยินนัยน์ตาของเตโชก็วาววับ ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วเอ่ยด้วยเสียงรังเกียจเล็กน้อยว่า

“เสี่ยที่ว่าคงไม่ได้ลงพุง ทั้งแก่ ทั้งหัวล้านหรอกนะเจ๊” เจ๊หมวยจิปากก่อนจะผลักเตโชออกไปแล้วเอ่ยด้วยเสียงไม่อดทนว่า

“แล้วยังไงวะ ถ้ามันให้เงินมึง มึงไม่อยากได้หรือไง?” เมื่อได้ยินเตโชก็กลอกตาก่อนจะโบกมือไปมาแล้วเอ่ยด้วยเสียงไม่สนใจว่า

“ไม่เอาอะเจ๊ ไม่ชอบคนแก่” พูดจบเตโชก็เดินหนีไป ก่อนจะกลับเมื่อถึงบ้านก็เจอกับชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งสูบบุหรี่หน้าบ้านพร้อมกับนิ้วที่กระดิกเรียกตัวเอง

“เงินวันนี้?” เตโชกัดฟันกรอดก่อนจะกำเงินในมือแน่น แล้วเอ่ยด้วยเสียงติดจะหวาดกลัวว่า

“เตได้มาแค่นี้” เตโชยื่นเงินทั้งหมดให้คนเป็นพ่อ ก่อนที่อีกฝ่ายจะยกมือขึ้นแล้วตบเตโชจนเลือดกบปาก

เพี๊ยะ

“เงินแค่นี้มันพอใช้หนี้ที่ไหน กูบอกแล้วใช่ไหม ว่าถ้าไม่อยากถูกส่งไปเป็นกะหรี่ให้ทำงานให้หนักขึ้น!!!” เตโชที่ได้ยินก็ตัวชาวาบก่อนจะเดินเข้าไปกอดขาคนเป็นพ่อแล้วเอ่ยด้วยเสียงละล่ำละลักว่า

“ได้ๆ เตจะทำงานให้มากกว่านี้ พ่ออย่างส่งเตไปเป็นกะหรี่ในซ่องเลยนะ!!” โชคจ้องมองลูกชายด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะเตะอีกฝ่ายจนกระเด็นไปติดผนังรั้วบ้าน แล้วเดินข้ามเจ้าตัวที่กำลังนอนร้องโอดครวญออกไปจากบ้านไป แต่ยังทิ้งท้ายให้เตโชตัวชาวาบไว้ว่า

“ถ้าเงินยังไม่พอใช้หนี้อีกกูจะจับมึงไปส่งซ่องให้เป็นกะหรี่อยู่ในนั้นจนตาย” เตโชนอนร้องโอดครวญกับพื้นบ้านทั้งน้ำตาที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ ก่อนจะเดินกุมท้องเข้าไปในบ้าน เห็นแม่นั่งพิงผนังสภาพยุ่งเหยิงกินเหล้าอย่างเมามาย ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง แล้วปล่อยให้น้ำตาของความคับข้องใจไหลออกมาจากดวงตา ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเก็บของส่วนหนึ่งใส่กระเป๋าเป้ใบเก่า แล้วเดินออกจากบ้าน มองไปทางแม่ที่กำลังนอนหลับพิงกำแพง แล้วเดินกัดฟันออกไป

ทางเดินที่คุ้นเคยทำให้เตมาถึงร้านเสริมสวยของเจ๊หมวยได้ในเวลาไม่นาน เตโชตัดสินใจแล้ว กลายเป็นเด็กเสี่ยแก่ๆ ดีกว่าต้องไปเป็นกะหรี่ให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ดีกว่าจนวันตาย “เจ๊หมวยเปิดประตู!!!”

“โว้ยอะไรวะไอ้เต!!” เจ๊หมวยที่อยู่ในชุดนอนเดินออกมาเปิดประตูก่อนจะนิ่งไปเมื่อเห็นสภาพของเตโช แล้วจิปาก “คราวนี้ใครทำมึงแม่หรือพ่อมึงล่ะ?” เตโชไม่ตอบแต่เอ่ยด้วยเสียงมุ่งมั่นว่า

“เจ๊พูดจริงไหมเรื่องพี่ปอเป็นเด็กเสี่ยแล้วได้ทั้งเงินทั้งบ้านนะ?” เมื่อได้ยินเจ๊หมวยก็มองไปทางเตโชด้วยสายตาสมเพช ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบาลงว่า

“เข้ามาเดี๋ยวกูติดต่ออีปอให้ แต่อย่าตั้งความหวังมากนักล่ะ เพราะกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะช่วยมึงได้ไหม”

“ขอบคุณมากเจ๊” เตโชกลืนน้ำลายก่อนจะยกมือไหว้เจ๊หมวย แล้วเดินเข้าไปในบ้าน และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชีวิตของเตโชกำลังจะเปลี่ยนไป ไม่มีอีกแล้วไอ้เตที่เป็นที่รองมือรองตีนให้กับคนในครอบครัว เพราะต่อไปนี้ไอ้เตจะไม่มีครอบครัว มีเพียงตัวเองเท่านั้นในโลกนี้!!!

.....................................

“หน้าตาใช้ได้ แต่ผอมไปหน่อย” เสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นในร้านเจ๊หมวยของสายวันถัดมา เจ้าตัวจับเตโชหมุนตัว ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “รักษาแผลบนหน้ามึงก่อนเลย ก่อนจะเข้าวงการนี้นะ” เมื่อได้ยินเตโชก็กลืนน้ำลายก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า

“โอเค แล้วเตต้องทำอะไรอีก” ปอมองสภาพเตโชที่รู้จักกันเพราะเป็นคนละแวกบ้านเดียวกันก่อนจะเอ่ยว่า

“ตอแหลให้เป็นแล้วมึงจะสบาย ถ้ามึงทำตัวแข็งกระด้างไม่รับแขก ไม่ต้องให้กูบอกใช่ไหมว่าคงไม่มีเสี่ยที่ไหนเขาอยากรับเลี้ยงมึงหรอก” เมื่อได้ยินเตโชก็กำหมัดแน่น ก่อนจะพยักหน้ารับ

“ได้” ปอยกยิ้มก่อนจะเอ่ยกับเจ๊หมวยว่า

“เดี๋ยวฝากเจ๊ไปสักสองสามวันนะ แล้วเดี๋ยวฉันมารับมันไปเอง ตอนนี้ช่วยดูแลเรื่องแผลตามตัวมันหน่อยนะเจ๊” เมื่อได้ยินเจ๊หมวยก็พยักหน้ารับ ก่อนจะดีดนิ้วแล้วเอ่ยด้วยเสียงดังโดยไม่สนใจว่าสีหน้าของเตโชจะเปลี่ยนไปแค่ไหนว่า

“กูแนะนำเด็กให้มึงแล้ว ไหนเงินค่านายหน้ากู?”

“ฮ่าๆ เอาไป” แล้วปอก็หยิบเงินให้เจ๊หมวยสามพัน ก่อนจะมองไปทางเตโชที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกหลอก ก่อนที่ปอจะพูดทิ้งท้ายไว้ว่า “ถ้ามึงอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองก็อยู่กับเจ๊หมวยไปจนกว่ากูจะมารับ หรือถ้ามึงอยากเป็นกะหรี่ในซ่องพ่อมึงก็กลับไปตั้งแต่วันนี้เลยกูไม่ได้ว่าอะไร” แล้วหญิงสาวก็เดินสวมแว่นกันแดดออกไป ทิ้งเจ๊หมวยยืนนับตังค์ ก่อนจะเอ่ยกับเตโชที่มีหน้าไม่สู้ดีนักว่า

“ซึมทำไม มึงไม่อยากเป็นกะหรี่ไม่ใช่หรือ? ทำหน้าให้ดีๆ หน่อยเดี๋ยววันนี้กูพาไปกินหมูกระทะ” เมื่อพูดจบเจ๊หมวยก็เดินไปกอดเตโช ก่อนที่เตโชจะมีสีหน้าดีขึ้น ไม่เป็นไร เตโชปลอบใจตัวเองก่อนจะกล้ำกลืนความไม่พอใจที่โดนเจ๊หมวยหลอก แล้วก้าวเดินต่อไปในทางที่ตัวเองเลือกเดิน ชีวิตของเตโชมันต้องดีกว่านี้สิวะ!!!!

+++++

Lady Zombie

22/11/67