บททั้งหมดของ ขุนศึกทะลุมิติ: บทที่ 51 - บทที่ 60

กองทัพวานรเริ่มเคลื่อนพลมาแล้ว โดยมีกองทัพช้างงาจอบเป็นทัพหน้า ช้างทุกเชือกตัวใหญ่โตปานขุนเขา งาสีขาวคู่โตที่อยู่ใต้คางแบบนี้ เหมือนเขี้ยวของสัตว์ร้าย งวงยาวของมันกวัดแกว่งไปทั่วเหมือนกับพร้อมจะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า เสียงร้องของมันดังลั่น ทุกตัวจะมีลิงอุรังอุงตัง นั่งอยู่บนคอทุกตัวสวมเกราะนักรบทำจากโลหะสีเงินเป็นมันวาว เมื่อต้องกับแสงแดด หัวหน้าของพวกมันเป็นลิงอุรังอุตังเผือก ขี่ช้างตัวใหญ่ที่สุด เมื่อทัพช้างเริ่มเคลื่อนพลมาใกล้ ๆ เหล่าทหารยิ่งรู้สึกว่ามันตัวใหญ่ขึ้น เรื่อย ๆ แม้แต่ลิโป้เองก็รู้สึกหวาดหวั่น แต่ในยามเขาคือผู้นำ จะต้องข่มใจเอาไว้ ส่งสัญญาณให้ บัสติสต้ายิงทันที แต่พวกอุรังอุตังยิงมนต์ไฟออกมาทำลาย พวกมันยังคงเคลื่อนพลเข้ามา ลิโป้สั่งให้ยิงธนูกลแต่ด้วยขนาดของพวกช้าง ทำให้ลูกธนูไม่ระคายผิวเลย ลิโป้รู้ได้ทันทีว่า เขาทำอะไรไม่ได้ เขาต้องออกคำสั่งที่เขาไม่เคยอยากสั่งมาก่อน“ถอยทัพ”เมื่อสู้ไม่ได้ก็จำเป็นต้องถอย ทัพช้างเข้ามาถึงหมู่บ้านได้ อัคคีกับนูนคูรีบสร้างกำแพงไฟมาขวางเอาไว้ เหล่าช้างงาจอบชะงัก เมื่อเจอกำแพงไฟ เจ้าอุรังอุตังเผือกร่ายมนตร์ เกิดฝนตก ไฟเริ่มมอดลง ลิโป้เ

“ทำแบบนั้นพวกช้างจะทรมาณมากนะขอรับ” ชิว็อกรีบค้าน“ช่วยไม่ได้นี่มันสงคราม และพวกเราก็ไม่ได้เอามันเข้าสู่สงคราม ถ้าไม่ทำแบบนี้ เราก็จะถูกโจมตีอีกคราวนี้คงตายกันหมด” ลิโป้พูด ชิว็อกเถียงไม่ออก “แกพูดง่ายน่ะสิไอ้หนวดแมลงสาบ แต่ทำมันยาก จะเข้าไปได้ไงกันโดยที่พวกมันไม่รู้ตัว คงมียามคุ้มกันอย่างแน่นหนา” “ตรงข้ามเลย ไอ้พวกลิงเนี่ยพอรบชะมันจะฉลองกัน จนแทบจะไม่ใครเฝ้ายามเลย” นูนคูบอก โฮเซ่เลยหันไปถามว่า “แล้วทำไมไม่เอาทหารบุกแทน” “ยามน่ะแทบไม่มี แต่ก็ยังมีพวกช้างนะ” อัคคีตอบแทน ตอนนี้คงมีแต่แผนนี้เท่านั้นที่จะเอาชนะพวกมันได้ “แล้วจะให้ใครไปทำอย่าบอกนะ ว่าแกจะไปเอง” โฮเซ่ถาม อย่างลิโป้น่ะหรือจะซุ่มโจมตีเป็น “ก็จะให้โดวาฟแอบลอบเข้าไป ร่างกายที่เตี้ย ๆ ของมันนี่ล่ะจะทำให้เราซุ่มเข้าไปโดยง่าย” เซน่ากลับแย้งขึ้นมา“ไม่นะพวกโดวาฟหนีไม่เร็วพอหรอก ให้ข้ากับพวกวายาไปดีกว่า อย่างน้อยทักษะของพรานก็น่าจะช่วยพวกเราได้มากกว่านะ” ลิโป้หันไปมองนางแล้วถามว่า“ทำได้แน่นะ” “แน่นอน” เซน่ารับคำ โฮเซ่จะแย้งแต่เซน่าหันมาสบตาเขาเป็นเชิงห้าม หลังเสร็จศึก ลิโป้เห็นชิว็อกกับเหล่าโดวาฟ และชนพื้นเมืองกำลังช่วยรักษ

“ใครยอมข้าอยู่ ใครขวางข้าตาย !” เมื่อได้รับคำสั่งมาเช่นนี้หากโดวาฟตนไหนไม่ยอมจำนนก็จะถูกฆ่าทันที เมื่อฟรายเดย์เห็นว่าเหล่าโดวาฟของตนเริ่มบาดเจ็บล้มตายและยอมจำนน ก็รู้เลยว่าลิโป้เล่นใช้แผนนารีพิฆาต มันโกรธมาก รีบวิ่งเข้าไปในโรงตีเหล็ก สักครู่ก็มีเสียงโลหะกระทบพื้นดังสนั่น เหล่าทหารถูกชนกระเด็น ฟรายเดย์ขี่ไทเซราท็อปโลหะร่างยักษ์ออกมา โกดอนเห็นก็ตกตะลึง“นี่แกใช้วิชาเดียวกับไอแซ็กงั้นเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิ พวกแกเป็นเหยื่อของไทเซราท็อปเหล็กของข้าซะเถอะ” มันบังคับเครื่องจักรสังหารของมันให้วิ่งชนทุกคนที่ขวางหน้าและใช้หน้าไม้ยิงลูกเหล็กไปคอยยิงสนับสนุนอีก ทำให้เหล่าทหารได้แต่คุมเชิงเอาไว้ก่อน ลิโป้ควบไอ้แสบเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว ฟรายเดย์รีบยิงลูกเหล็กใส่ แต่ลิโป้ ควบไอ้แสบหลบได้อย่างรวดเร็ว จนประชิดตัวได้เขาฟาดทวนไปเต็มแรง ฟรายเดย์เอาหน้าไม้รับตามมีตามเกิด ด้วยแรงฟาดของลิโป้ทำให้หน้าไม้พังคามือของฟรายเดย์ มันรีบบังคับให้ไทเซทาท็อปเหล็กให้ห่างออกมา และบังคับให้ชนอีก ลิโป้ต้องคอยบังคับยูนิคอร์หลบอยู่ ๆ ลิโป้ก็สั่งให้ไอ้แสบหยุด และเผชิญหน้ากับฟรายเดย์ เจ้าโดวาฟเลยบังคับให้เครื่องจักของมันวิ่งเต็มก

“คอยดูนะเซน่า ข้าจะชนะใจดาร์ลิ่งให้ได้”ลิโป้ตื่นขึ้นมา เห็นเซน่านั่งอยู่ตรงหน้าพร้อมกับกวานของเขานางทำความสะอาดมันอยู่ นับเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดแล้วยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรกับนาง เกลก็เดินเข้ามาพร้อมกับเหล่าโดวาฟที่ขนอาวุธและชุดเกราะของเขามา“ดาร์ลิ่งข้าคุมการตีเกราะใหม่ให้กับท่านเองเลยนะดูสิว่าชอบมั้ย” ลิโป้ลุกขึ้นมาดูมันชัด ๆ ทวนของเขายังคงมีรูปร่างเหมือนเดิม ส่วนเกราะสีดำของมีอัญมณีประดับเหลือง ประดับอยู่“ข้าไม่ได้สั่ง เจ้าประดับอัญมณีทำไม” ลิโป้หันไปถามโกดอน โดวาฟหน้าซีดเผือดแล้วรีบตอบว่า“ท่านเกลเป็นคนบอกถ้าเอาอัญมณีเวทย์มนต์ที่ตรงกับอาวุธประดับไว้ที่เกราะ จะช่วยเสริมพลังให้ท่านครับ” ลิโป้หันไปทางเกล นางพูดว่า“จากการศึกคราวที่แล้ว ข้าคิดหากใช้แค่เขี้ยวของพวกไดโนเสาร์คงไม่พอ ก็เลยให้....”“ขอบคุณมากนะ” ลิโป้พูด เกลยิ้มแก้มแทบแตก เขากำลังจะหันไปขอบคุณเซน่าอีกคน แต่นางเดินจากไปแล้วลิโป้สวมเกราะและเอากวานมาประดับผม เกลมองเขาอย่างชื่นชม เพราะเมื่อยามลิโป้สวมเกราะและใส่เครื่องประดับผมนั้นทำให้ดูสง่างามและแข็งแกร่งราวกับเทพบุตร“พวกผู้นำกองทัพกำลังประชุมกันท่านควรรีบไปร่วมปร

“บอกจำนวนไม่ได้หรือไง” ลิโปถาม“ต้นไม้นับเลขไม่เป็นหรอกครับ” เซน่าได้ยินก็แอบขำในใจเสียงคำรามดังขึ้น ทำลายขวัญของพวกทหารไปหลายคน“อย่าไปกลัวมัน เพราะพวกเราคือทหารแห่งออเร็นดราก้อน” มาร์แชลเรียกขวัญของทหารให้กลับมาดีดังเดิม“ข้าจะขอนำกำลังเทราโนดอนไปสกัดพวกมันเอาไว้ก่อน ขอรับ” นิโคลัสพูดขึ้นมา“ได้ ท่านระวังตัวด้วยล่ะ” มาร์แชลอนุญาต เหล่ากองกำลังเทราโดดอนบินนำไปก่อน คราวนี้มาร์แชลไม่ได้ตามไปด้วย ลิโป้กำลังจะสั่งให้เคลื่อนพลตาม แต่องค์ราชาบอกว่า“รอสัญญาณก่อน ขืนบุกส่งเดช อาจทำให้เสียแผนได้” ตอนแรกลิโป้จะแย้ง แต่จิระรีบพูดว่า“ใช่ขอรับ รอดูไปก่อน”นิโคลัสนำทัพอากาศเมื่อใกล้เข้าเขตของดราก้อนทั่ง ทีเร็กไม่ต่ำกว่าสิบตัวเดินลาดตะเวณอยู่ จอมเวทย์กำคฑาเอาไว้แน่น แม้จะมีเริ่มมีความหวาดกลัวเข้ามาในใจแล้วก็ตาม แต่เขาเป็นทัพหน้าจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด เมื่อได้ระยะก็ออกคำสั่งทันที“ยิงได้” เครื่องยิงธนูกลสาดลูกธนูมาร่าวกับห่าฝน เสียงทีเร็กคำรามด้วยความเจ็บปวดดังสนั่น นั่นคือสัญญาณเคลื่อนพล ! กองทัพรีบเคลื่อนพลตามไป เครื่องยิงธนูกลได้ผลเกินคาด เมื่อเหล่าทีเร็กซ์บาดเจ็บ ล้มตาย ฝ่ายดราก้อนทั่งลากบัส