All Chapters of ขุนศึกทะลุมิติ: Chapter 21 - Chapter 30

หนทางในอุงโมงค์นั้น ไม่ได้มืดอย่างที่ลิโป้คิด แสงสว่างจากภายนอกที่ลอดเข้ามาได้ นั่นทำให้ภายในอุโมงค์ที่ควรจะมืดกลับสว่างราวกับกลางวัน พอยิ่งเดินเข้าไปอากาศยิ่งหนาวเย็นขึ้นเรื่อย ๆ หิมะเริ่มปลิวเข้ามา เมื่อใกล้ทางออก เสียงคำรามก็ดังขึ้น ลิโป้ตั้งท่าเตรียมพร้อม เจ้าของเสียงคำรามปรากฏตัวขึ้น ภาพตรงหน้าเป็นสัตว์รูปร่างสูงใหญ่มีขนสีขาวเต็มตัวหน้าเหมือนลิง เดินสองขา มันส่งเสียงคำรามใส่อีก ลิโป้กำลังจะต่อสู้แต่ว่า“เดี๋ยว ๆ นี่ไม่ใช่พวกกลุ่มไคจู พวกนี้คือเยติ[1] สัตว์พื้นเมืองของที่นี่ ท่านลีแวร์ได้ฝึกพวกมันเอาไว้ใช้งาน” ชิว็อกพูดและเดินออกมาจ้องหน้ามัน สักพักเจ้าเยติดก็วิ่งออกไป ลิโป้มองชิว็อกอย่างแปลกใจ“ท่านชิว็อก เป็นกราโครน๊อต ท่านสื่อสารกับสัตว์ทุกชนิดได้” เซน่าอธิบาย ลิโป้พยักหน้ารับรู้“เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ โง่จริงหรือแกล้งโง่วะเนี่ย”โฮเซ่ยังไม่วายแขวะ เสียงหมาเห่าดังขึ้นมา ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้น เธอสวมเสื้อผ้าหนา ๆ ทำจากขนสัตว์สีขาว มีหมวกคุมหน้า เมื่อเธอเข้ามาใกล้ก็เปิดหมวกเห็นใบหน้าอย่างชัดเจน เธอเป็นผู้หญิงที่มีผิวขาวปากสีแดง ผมยาวที่น้ำตาล“สวัสดีท่านชิว็อก ข้า ครีมเป็

ที่ค่ายของบลูสโนว์ตอนนี้ ทุกคนกำลังเตรียมพร้อม สำหรับการโจมตีจากพวกกลุ่มไคจู ลิโป้เห็นว่าวันนี้โฮเซ่มาพร้อมดาบอีกเล่มหนึ่ง เขาคอยจับมันไว้ตลอดเวลา และท่าทางเหมือนจะมั่นใจในอาวุธชิ้นนี้มาก ทุกคนเตรียมพร้อมเสียงกลองศึกก็ดังขึ้นมา ลีแวร์สะดุ้งเขารีบมองไปทางที่กองทัพกำลังมา“ไม่ได้มาแค่เครื่องจักร มีพวกก็อปลินมาด้วย แสดงว่า แชมเปี้ยนก็มาด้วย ครีมรีบไปบอกให้ จิระเปลี่ยนแผนเร็ว” แต่ลิโป้ขวางไว้แล้วพูดว่า“ตัวอะไรข้าไม่สน ทำตามแผนเดิม” “เจ้าบ้าไปแล้วลิโป้ ไม่ทำตามที่ท่านลีแวร์ยอกพวกเราอาจแพ้ได้นะ” โฮเซ่แย้ง แต่ลิโป้กลับบอกว่า“ตามแผนเดิม”กองทัพที่กำลังเคลื่อนพลมา ประกอบด้วยทหารเครื่องจักรทุกตัวจะมีก็อปลินเกาะไหล่มาด้วย ผู้นำกองทัพของมันเป็นเกราะขนาดใหญ่ ถือดาบเล่มใหญ่ในมือ โดยมีก็อปลินหมวกสีแดงเกาะหลังของมันอยู่“ทำไมพวกมันต้องเกาะไว้แบบนั้น” ลิโป้ถาม“พวกก็อปลินจะควบคุมและระวังนะมันจะลอบโจมตีทันที แต่ที่น่ากลัว ไอ้ตัวใหญ่นั่นคือแชมเปี้ยน เป็นทหารเอกของไอแช๊กมันสร้างจากหัวใจของนักรบ เลยทำให้มีความสามารถในการต่อสู้สูงมาก เจ้าต้อง…” ลีแวร์พูดยังไม่ทันจบลิโป้ก็ส่งสัญญาณให้ทหารของเขาเข้าโจมตี

ขณะที่ฝ่ายไคจูกำลังจะแพ้พวกก็อปลินกลุ่มใหญ่ก็แบกกล่องไม้ขนาดใหญ่เหมือนกับโลงศพมา พวกมันยืนเรียงแถวกันสับคันโยก ลูกธนูจำนวนมาถูกสาดออกมา ราวกับห่าฝนร่างของทหารบาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมากการโจมตียังไม่สิ้นสุด โฮเซ่ชูดาบขึ้นและตะโกนว่า“กองทัพโล่” กองทหารถือโล่ขนาดใหญ่เดินออกเข้ามาในสมรภูมิ โล่นี้ใหญ่พอที่จะกันลูกธนูที่ถูกสาดมาขนาดนี้ได้ เหล่าทหารรีบหลบหลังกองทัพโล่ทันที จิระรีบสั่งเหล่าเซนทอร์“พลธนูยิง”การยิงที่แม่นยำของเหล่าเซนทอร์ทำให้พวกก็อปลินเริ่มล้มตายไป แม้ว่าพวกมันจะกระหน่ำลูกธนูมาอีกแต่ก็ไม่อาจเจาะกองทัพโล่ได้ เหล่าก็อปลินกลุ่มใหญ่ลากอาวุธใหม่มา มันคือ เครื่องดีดหิน[1] พวกมันเอาลูกเหล็กกลมมีหนามติดอยู่เต็มไปหมด มาเป็นกระสุน ทำให้กองทัพโล่แตกกระจาย และลูกเหล็กยังคงถูกยิงมาไม่หยุด ลีแวร์รวมพลังชูไม้เท้าขึ้นแท่งน้ำแข็งพุ่งมาจากฟ้าจำนวนมากทำลายเครื่องดีดหินไปทั้งหมด เหล่าก็อปลินเริ่มเสียขวัญแล้วเสียงเอี๊อดอ๊าดดังขึ้นมา ยานพาหนะรูปร่างสี่เหลี่ยมมีสี่ล้อ กำลังเคลื่อนที่มาอย่างช้า ๆ มีรูปหน้าปีศาจเขียนเอาไว้ทั้งสี่ด้าน“ไม่ได้เรื่องสักคน ต้องให้ข้าลงมือเอง พวกแกเป็นเหยื่อของปีศาจสี่หน้า

หลังจากนั้นครีมก็คอยดูแลลิโป้แทบทุกวัน จนเกิดความผูกพันโดยที่ไม่รู้ตัว หลังจากที่รักษาตัวจนหาย ขุนพลก็สั่งจัดทัพทันที เมื่อรู้ว่าลิโป้จะไปแล้วครีมได้ถอนใจเพราะเธอรู้ว่าคงห้ามลิโป้ไม่ได้แน่ ๆ ขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น ลิโป้ก็เดินเข้ามาหาเธอ“ข้าจะไปแล้ว” ครีมพยักหน้ารับรู้ ลิโป้จ้องหน้าของเธอแล้วพูดว่า“แต่ข้าจะกลับมาหาเจ้าอีกแน่ และวันนั้นข้าจะเป็นคนดูแลเจ้า” พูดจบลิโป้ก็เดินกลับไปหากองทัพของเขา ครีมเลยตะโกนตามหลังไปว่า“ท่านต้องกลับมานะ” ลิโป้ชูทวนขึ้นและตะโกนว่า“ข้าคือ ลิโป้ ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้าไม่มีอะไรหยุดข้าให้มาเจ้าได้หรอก” ครีมมองเขาจนลับตาไปกองทัพของลิโป้เคลื่อนพลผ่านอุโมงค์มาถึงไลท์บลูเม้าเทนต์ ชิว็อกมีท่าทางตกใจ เขาบอกลิโป้ว่า“มีการโจมตีค่ายของพวกเรา ต้นไม้บอกข้า” เมื่อได้ยินเช่นนั้นลิโป้จึงกระโกนเรียกเจ้ายูนิคอร์คู่ใจ“ไอ้แสบ !” เสียงยูนิคอร์ร้องดังขึ้นมา เจ้าแสบวิ่งมาหานายของมัน พร้อมกับเสื้อเกราะ เขาตบคอมัน เบา ๆ ลิโป้สวมเกราะกระโดดขึ้นหลังเจ้ายูนิคอร์ ชี้ทวนไปข้างหน้า และตะโกนว่า“บุก !” เจ้าแสบพานายของมันวิ่งนำไปโดยมีเหล่าทหารวิ่งตามไป เมื่อถึง เขาเห็นเหล่าทหารกำลั

“อนันตายแล้ว เราชนะแล้ว” ทหารกำลังจะร้องเฮแต่ วีโต้รีบตะโกนว่า“เดี๋ยวข้ายังสัมผัสถึงพลังของมันได้ อย่างเพิ่งดีใจไป” โฮเซ่และเหล่าทหารชะงัก เพราะสัมผัสของจอมเวทย์ตาบอดไม่เคยพลาด ลิโป้รีบทุกคนว่า“นี่แค่แขนซ้ายของมัน” โฮเซ่ได้ยินก็ตกตะลึง เขาคิดว่าหูฝาดไป เลยถามอีกครั้ง“ว่าอะไรนะ”“นี่แค่แขนซ้ายของมัน” เมื่อลิโป้พูดจบ เจ้าปีศาจก็กลายร่างกลับเป็นแขนซ้ายเหมือนเดิม มีประตูมิติถูกเปิดขึ้นมา แขนลอยเข้าไปในประตูนั่น และเสียงของอนันดังขึ้นมา“ลิโป้ เจ้าเก่งมาก ที่รับมือเราได้ แต่คราวหน้าเจ้าไม่รอดแน่” แขนซ้ายหายเข้าไปในประตูมิติ ทุกคนตกตะลึงแม้แต่วีโต้เองก็รู้สึกตึงเครียดไปด้วย ลิโป้ดึงทวนขึ้นมาและชูขึ้นฟ้าประกาศก้อง“จะมือซ้ายหรือมาทั้งตัวข้าก็จะกำจัดแก อนัน ข้าคือ ลิโป้ ! ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า”ที่ดินแดนของเหล่าไคจู แขนซ้ายกลับไปต่อกับร่างของอนัน มันมองแขนที่มีแผลเต็มไปหมด แต่สักพักแผลก็หายไป“ท่านอนันเป็นอะไรมาก หรือเปล่าขอรับ” ชายร่างผอมหัวโล้นผิวสีส้ม สวมเสื้อคลุมสีขาวมือถือลูกประคำเดินเข้ามาหาอนัน“ไม่เป็นอะไรมากหรอก อย่าห่วงไปเลย คราวิซ บอกทุกคนให้เตรียมพร้อมเราประมาทเจ้าลิโป้ไม่ได้