TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

Naramdaman ni Belle ang sinseridad sa tinig ni Luke, ngunit hindi niya maiwasang isipin: Paano kung si Luke mismo ang dahilan ng lahat ng ito? Paano kung siya ang dahilan ng pagkamatay ni Ana? Hindi niya magawang itapon ang pagdududang iyon, kahit gaano pa siya kamahal ni Luke.Samantala, sa kabilang bahagi ng mansyon, si Sheila ay nakatayo sa harap ng salamin, hawak ang isang basong alak. Ang mga mata niya ay puno ng galit habang iniisip ang pagiging malapit nina Luke at Belle. "Akin si Luke," bulong niya, mahina ngunit puno ng poot. "Hindi ko hahayaang ang babaeng iyon ang makuha ang lahat ng dapat ay sa akin."Napansin niya ang marka ng hickey sa leeg ni Belle noong selebrasyon ng binyag, at halos masira niya ang baso sa sobrang higpit ng pagkakahawak. "Kahit kailan, hindi ka na dapat bumalik, Ana. Ang kapal ng mukha mo para angkinin ang lahat ng meron ako. Pero hindi na magtatagal. Sisiguraduhin kong mawawala ka na nang tuluyan."Kinuha niya ang telepono at muling tinawagan ang kan

Pagkatapos ibalik ang painting upang muling maitago ang pader ng kanyang mga sikreto, si Sheila ay umupo sa gilid ng kama. Hawak niya ang isa pang litrato ni Luke—ang larawan ng lalaking minahal niya nang higit pa sa sarili niyang buhay. Dahan-dahang hinaplos niya ito, ang kanyang mga mata ay tila nawawala sa kawalan habang ang kanyang isipan ay puno ng madilim na plano. “Hindi mo siya kailangang mahalin, Luke. Dahil ako lang ang nararapat sa’yo,” mahina niyang bulong, puno ng kasiguruhan. Sa bawat salita, mas lalong lumalalim ang kanyang obsesyon, ang damdaming unti-unti nang nagiging lason sa kanyang pagkatao. Pumikit siya, pinipilit damhin ang mga ilusyon sa kanyang isipan. Nakikita niya ang sarili niya kasama si Luke—masaya, magkasama, malaya sa anumang balakid. Ngunit sa kanyang pantasya, si Belle ay wala na. Hindi siya bahagi ng larawang iyon, at ang bawat pagtatangka ni Sheila upang gawin itong totoo ay nagdadala sa kanya sa madilim na landas. Tumayo siya mula sa kama at m

Habang ang litrato ni Ana ay patuloy na pinagtutukso ng mga matutulis na sugat mula sa cutter, ang mga mata ni Sheila ay naglalaman ng galit na halos magliyab. Ang hangin sa kanyang kwarto ay tila malamig, ngunit ang kanyang dibdib ay puno ng init ng matinding galit at poot. Ang mga plano na tinatayang magtatagumpay ay hindi pa rin natutupad, at sa bawat sandali ng kabiguan, ang kanyang obsession kay Luke ay lalong lumalalim.Tinutok ni Sheila ang kanyang mga mata sa litrato na niyayakap ng kanyang mga galit na kamay. "Hindi ko kayang maghintay pa," bulong niya sa sarili habang ang mga ulap ng poot ay patuloy na bumabalot sa kanyang isipan. "Dapat mawala ka, Ana. Hindi ka kayang patagilid, hindi ako hihinto." Kinuha niya ang kanyang telepono at tinawagan ang mga tauhan na kanyang tinuturing na kasangkapan sa kanyang mga madilim na plano. Ang kanyang mga galit na salita ay umabot sa kabilang linya na may kasamang matinding inis."Pare-pareho kayong mga inutil!" sigaw ni Sheila. "Puro

Araw ng Linggo, isang tahimik at maaraw na umaga sa mansyon ng Villa, nang biglang dumating ang mag-asawang sina Belinda at Romeo Diosdado, ang mga nag-ampon kay Ana. Nang marinig nila mula kay Luke na buhay si Ana, halos hindi sila makapaniwala. Ang balitang iyon ang nagbigay ng lakas kay Romeo para agad gumaling mula sa kanyang sakit sa puso, na dati’y akala nila’y dulot ng pagdadalamhati sa pagpanaw ni Ana. Pagpasok pa lamang nila sa mansyon, agad na napatigil si Belle sa kanyang kinatatayuan. Hindi niya inaasahan ang pagdating ng mag-asawa. Ngunit alam niyang kailangang ituloy ang pagpapanggap bilang si Ana. Kahit paano, kailangang maitaguyod ang pekeng katauhan na nilikha niya para sa kanyang misyon.“Ma, Pa, buti nakarating kayo,” masayang bati ni Belle, pilit na pinipigilan ang pag-aalinlangan sa kanyang puso. Lumapit siya sa kanila at yumakap, tila tunay na anak na nasabik sa muling pagkikita.“Anak…” nanginginig ang tinig ni Belinda habang ang mga luha’y sunod-sunod na pumat

Kitang-kita sa kanilang mga mukha ang saya at pagmamahal na matagal nilang hinintay mula nang mabawi nila ang kanilang “anak” at ang apo. “Baby Anabella, halika dito!” tawag ni Romeo habang iniikot ang bata sa ere, dahilan upang humalakhak si Anabella. Napakalambing ng boses nito, na parang binawi ang mga taon ng lungkot at sakit na pinagdaanan nila bilang magulang.Nakangiting pinapanood ni Belle ang eksena mula sa gilid, hawak-hawak ang isang tasa ng kape. Sa kabila ng lahat, nararamdaman niyang kahit papaano, nagagawa niyang gawing buo muli ang pamilyang nawala sa trahedya. Ngunit alam niyang pansamantala lamang ang kapayapang ito; malayo pa ang laban laban kay Sheila.Lumapit si Belinda sa kanya habang buhat-buhat si Anabella. “Anak, kami na ang bahala kay baby Anabella,” sabi ni Belinda, bakas ang excitement sa kanyang mukha. “Mag-date muna kayo ni Luke. Matagal na rin kayong hindi nagkakaroon ng oras para sa isa’t isa, hindi ba?” “Ma, nakakahiya naman. Baka mapagod kayo kay An