All Chapters of Seductress Unforgotten: Chapter 101 - Chapter 110

Bumangon si Apple mula sa kanyang upuan at mabilis na naglakad palayo kay Lance. "Nagpapatawa ka ata, Lance! Anak ang gusto mo, di ba? Bakit hindi ka humingi ng anak kay Mirasol? Bakit mo pa ginugulo ang tahimik kong buhay! Matagal na tayong wala! At hindi mo anak si Amara; sa akin lamang siya!"Ang mga mata ni Lance ay sumik sa galit at pagkadismaya. “Hindi pa tapos ang laban, Apple. Hindi ka pwedeng umalis sa akin.”Sabay silang tumingin sa isa't isa, at naramdaman ni Apple ang sakit ng nakaraan. Pero sa mga salitang iyon, alam niyang may katapusan na ang lahat.Humihingal si Apple, ngunit pinipilit niyang panatilihin ang kanyang kalmado habang tumatalon ang puso niya sa galit at takot. Hindi na siya pwedeng magpatalo kay Lance, hindi sa pagkakataong ito. Hindi na siya pwedeng magpatawad o magbigay ng kahit anong pagkakataon.“Wala na tayong dapat pag-usapan, Lance!” sigaw ni Apple, ang tinig niya’y puno ng poot. “Wala na akong pakialam sa mga plano mo! Nasa akin na si Amara, at hin

Sa kabila ng lahat, umasa siyang matitinag pa niya si Lance. Umasa siyang may natitira pang konsensya ang lalaking minsan niyang minahal. Pero hindi. Hindi siya titigilan nito."Mama?"Napalingon siya sa maliit na boses na pumukaw sa kanyang ulirat. Nakatayo sa tabi niya si Amara, nakatingin sa kanya ng may pagtataka. Walang kamuwang-muwang ang bata sa kung anong gulong pinasok ng kanyang ina.Napayuko si Apple at mahigpit na niyakap ang anak. "Anak… anong gagawin ko?" bulong niya habang tumutulo ang kanyang luha.Alam niyang hindi niya pwedeng takasan ito. Kapag sumuway siya, baka lalo pang lumala ang sitwasyon.Isang Araw Bago ang Deadline…Madilim ang paligid nang huminto ang sasakyan sa harapan ng isang gusali. Humugot ng malalim na hininga si Apple bago bumaba, dala ang mabigat na pasya sa kanyang dibdib.Pagpasok niya sa loob ng isang law firm, isang sekretarya ang sumalubong sa kanya."Magandang araw po, ma’am. May appointment po ba kayo?""Oo. Nandito ba si Atty. Samson?""San

Sa wakas, lumabas na ang doktor at kinausap si Lance na 99% na tumpak ang DNA."Dok, kelan namin malalaman ang resulta?" tanong ni Lance, hindi maitago ang kaba sa kanyang tinig.Tiningnan siya ng doktor bago sumagot. "Mr. Martin, tapos na ang pagsusuri. The results are 99.9% accurate—ikaw ang biological na ama ng bata."Para bang huminto ang mundo ni Lance sa narinig."Anong… anong sabi mo, Dok?"Ngumiti ang doktor at muling inulit, "Congratulations, Mr. Montemayor. Walang duda—anak mo si Amara."Para siyang natulala, hindi agad makapagsalita. Ilang beses niyang inulit-ulit sa isip ang sinabi ng doktor. Hindi siya makapaniwala. Sa wakas, may hawak na siyang ebidensya.Ang kanyang dugo… ang kanyang laman… si Amara ay tunay niyang anak.Dahan-dahan siyang napaupo sa bangko, pilit nilalamon ang emosyon. Naramdaman niyang nanginginig ang kanyang mga kamay, ngunit hindi niya alam kung dahil sa saya o sa bigat ng katotohanang ito."Salamat, Dok," mahina niyang sabi bago tumayo.Nagmadali s

Pinagmasdan siya ni Lance—isang babaeng dati niyang minahal, pero ngayon ay isa na lang sakit sa kanyang buhay. "Dahil mali ang relasyon natin, Monique. Hindi na tayo masaya.""Hindi ako masaya dahil iniwan mo ‘ko!" Napahawak si Monique sa dibdib niya, hingal sa pag-iyak. "Lance, please... Baka hindi mo lang iniisip nang maayos. Baka may problema ka lang, kaya mo ‘ko nilalayuan. Hayaan mo akong tulungan ka!""Ang kailangan ko, Monique, ay tuluyan kang mawala sa buhay ko."Nanlaki ang mga mata ni Monique, parang tinaga sa dibdib. "H-hindi mo ‘yan sinasabi nang totoo..." bulong niya, nanginginig ang labi. "Hindi mo ‘ko kayang iwan. Hindi mo ako kayang mawala.""Kung hindi mo ako kayang mawala, problema mo na ‘yon."Napapikit si Monique, humihikbi nang malakas. Maya-maya’y nag-angat siya ng tingin, puno ng desperasyon ang kanyang mga mata. "Paano kung magpakamatay na lang ako? Ha, Lance? Paano kung hindi na lang ako mabuhay?! Matutuwa ka ba?!"Biglang nanlamig ang dugo ni Lance. Alam niy

Tuluyan nang bumagsak ang mundo ni Monique. Ang sakit ay parang tinutusok ang puso niya ng paulit-ulit. Hinang-hina siyang napatingin sa kisame. "Kaya pala... Kaya pala kahit anong gawin ko, hindi mo ako kayang mahalin. Hindi ko pala kailanman mapapalitan si Apple."Tumulo ang isang luha sa pisngi ni Lance, pero agad niya itong pinunasan. Ayaw niyang makita ni Monique ang pag-aalalang nasa mga mata niya. "Monique… Hindi mo kailangang ipilit ang sarili mo sa akin. Deserve mo rin ang pagmamahal na totoo, ‘yung hindi mo kailangang ipaglaban ng mag-isa.""Pero paano kung ayaw ko? Paano kung ikaw lang ang gusto ko?" humihikbing tanong ni Monique.Mahigpit na pumikit si Lance bago bumuntong-hininga. Pagkatapos, tumayo siya at marahang hinawakan ang kamay ng dalaga."Patawarin mo ako, Monique. Pero hindi ako ang taong makakapagpasaya sa’yo.""Umalis ka na.Pinapangako ko wala ka ng makikita at maririnig na Monique sa buhay mo.Tandaan mo yan Lance.Kung ano mangyari sa akin Lance sisihin mo ang