All Chapters of Seductress Unforgotten: Chapter 111 - Chapter 120

Halatang pigil na pigil si Lance sa emosyon. Pero sa loob niya, naguguluhan siya. Hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag ang sakit na nararamdaman niya ngayon—ang sakit ng isang amang matagal nang nawalay sa anak niya nang hindi niya alam."Wala akong balak ipagkait sa’yo si Amara," mahina ngunit matigas na sabi ni Lance. "Pero hindi ko rin hahayaang palayuin mo pa siya sa akin.""Ano'ng gusto mong mangyari, Lance?" tanong ni Apple, puno ng pangamba."Gusto kong makasama ang anak ko. Gusto kong magkaroon ng visitation rights. Kung maaari, joint custody."Biglang nanlabo ang paningin ni Apple. Parang pinutol ang hininga niya sa narinig."H-hindi... Hindi ako papayag... Hindi pwedeng alisin mo siya sa akin!""Wala akong sinabing aalisin kita sa buhay niya! Pero hindi lang ikaw ang may karapatan sa kanya, Apple!"Napailing si Apple, bumagsak ang luha sa kanyang mga mata. "Hindi mo naiintindihan, Lance... Ako lang ang meron siya. Ako lang ang kilala niyang pamilya! Hindi mo lang bas

Pagkauwi sa bahay, agad napansin ni Mia ang lungkot sa mga mata ni Apple. Kahit pa pilit nitong iniangat ang sarili, halata pa rin ang bigat na dinadala niya."Apple... okay ka lang ba?"Narinig niya ang mahinang tanong ni Mia, pero parang lumulutang ang isip niya. Hindi sumagot si Apple. Dumiretso siya sa kusina, binuksan ang ref, at kumuha ng malamig na tubig. Halos isang baso ang naubos niya bago siya bumuntong-hininga."Napagkasunduan na namin ang visitation rights ni Amara," mahina niyang sabi, hindi tumitingin kay Mia. "Weekends kay Lance. Walang overnight. Walang biglaang dalaw. Ako ang may full custody."Tumaas ang kilay ni Mia. "So... dapat masaya ka, ‘di ba? Nakuha mo ang gusto mo."Napaupo si Apple sa dining chair at ipinatong ang noo sa kamay niya. "Oo nga... pero bakit parang ang bigat pa rin?"Umupo si Mia sa harap niya at hinawakan ang kamay niya. "Dahil alam mong hindi mo na siya kayang itaboy, Apple. Kahit anong gawin mo, may karapatan si Lance kay Amara, at may puwan

At sa unang pagkakataon, nakita ni Apple ang determinasyon sa mga mata nito.Dumating ang sandali ng paghihiwalay.Dahan-dahang iniabot ni Apple si Amara kay Lance. Nang maramdaman ng bata ang ibang bisig, bigla itong naghanap kay Apple, umiiyak ng mahina.Napakagat-labi si Apple, gustong bawiin ang anak niya, pero pinigilan niya ang sarili."Shh... anak, babalik ka kay Mommy mamaya, ha?" mahina niyang bulong kay Amara habang hinahaplos ang pisngi nito.Niyakap ni Lance ang anak nilang mahigpit, halatang kinakabahan pero determinado. "Huwag kang mag-alala, Apple. Hindi ko siya pababayaan."Tumango lang si Apple, pilit nilulunok ang bigat sa lalamunan niya."Sige na. Baka mahuli pa kayo sa schedule."Nagtama ang kanilang mga mata. Sa loob ng ilang segundo, walang gumagalaw sa kanilang dalawa. Ramdam niya ang kaba, ang bigat, at ang sakit na parang sumasakal sa kanya. Pilit niyang pinanatili ang matibay na anyo, pero hindi niya maikakaila ang paninikip ng dibdib niya.Si Lance ang unang

Napansin ni Mia ang lungkot sa mga mata ni Apple pagkatapos ng tawag. Alam niyang kahit pa pilit nitong pinapakita na kaya niya, mabigat pa rin ang emosyon ng kaibigan niya."Hey," malambing na tawag ni Mia habang nilalapitan siya. "Alam kong ang bigat ng araw mo ngayon, pero gusto kitang ilabas. Pumunta tayo sa Imperial Couture. May kailangan tayong ayusin sa business natin, at baka kahit papaano, makalimutan mo ‘yang bigat sa dibdib mo."Napatingin si Apple kay Mia, halatang nag-aalangan. "Mia… hindi ko alam kung kaya ko ngayon. Parang gusto ko lang humiga buong araw.""Alam kong gusto mong magkulong, pero hindi ko hahayaan ‘yon," sagot ni Mia, sabay hawak sa kamay niya. "Business partner mo ako, at best friend mo rin ako. Alam mong hindi kita pababayaan, ‘di ba?"Napabuntong-hininga si Apple. "Ang kulit mo talaga.""Syempre! Alam kong kailangan mo ng distraction. Kaya tumayo ka na d'yan, mag-ayos ka, at pupunta tayo sa Imperial Couture!" sabay hila ni Mia sa kanya papunta sa kwarto

Natigilan si Apple. Hindi niya alam kung bakit, pero parang gusto niyang maiyak."Hindi ko alam kung dapat akong matuwa sa sinabi mo, Lance.""Bakit?"Tumingin siya kay Lance, puno ng emosyon ang mata niya. "Kasi, kung hindi mo ako iniwan noon… baka hindi ako kinailangang lumakas nang ganito."Tahimik si Lance. Kita sa mukha nito ang bigat ng kanyang sinabi."Apple… hindi ko na mababago ang nakaraan. Pero gusto kong bumawi. Hindi lang kay Amara, kundi pati sa’yo."Umiling si Apple. "Lance, hindi mo kailangang bumawi sa akin. Ang mahalaga, maging mabuting ama ka kay Amara.""Gusto ko rin maging mabuting tao para sa’yo."Muli silang nagkatitigan. Ramdam ni Apple ang sinseridad sa mga mata ni Lance, pero hindi niya alam kung handa siyang buksan muli ang puso niya."Isa-isa lang, Lance.""Isa-isa lang."Tumango si Apple, kahit pa sa loob niya, hindi niya alam kung may patutunguhan pa ang muling paglapit ni Lance sa kanya.Sa tabi nila, biglang tumawa si Amara habang mahigpit na hinawakan