"Gagawin ko ang lahat para sa’yo, Amara," ang saloobin ni Apple. "At hindi na muling pababayaan ang sarili ko." Ang isang malalim na buntong-hininga ay lumabas mula kay Apple, ngunit hindi na ito ang parehong buntong-hininga ng pagkatalo. Itong mga huling salitang iyon ay nagsilbing gabay na magpapaalala sa kanya na sa kabila ng lahat ng hirap, may pag-asa pa. Habang si Lance ay nagmumuni-muni sa kanyang mga hakbang, patuloy na bumabagabag sa kanyang isipan ang mga nangyari sa pagitan nila ni Apple. Hindi siya maaaring magpatalo. Nais niyang maging bahagi ng buhay ng kanyang mag-iina, si Amara at si Apple, at kahit gaano man ito kasakit, handa siyang maghintay at magbago para sa kanila. Pero may isang tao pa na hindi mawala-wala sa kanyang buhay, at iyon ay si Monica.Matapos ang ilang oras ng pagmumuni-muni, narinig ni Lance ang kanyang cellphone na tumunog. Agad niyang kinuha ito at nakita ang pangalan sa screen—Monica.Nag-atubili siya sandali, pinagmumuni ang sitwasyon. Alam niya
Biglang nagsalita si Monica matapos ang isang minuto katahimikan, napansin niya ang kakaibang tensyon sa kabilang linya. Alam niyang hindi pa tapos ang usapan nila. Hindi na ito ang Monica na kilala niyang malakas at matatag; sa halip, narinig niya ang isang tao na desperado, na nais pa ring manghawak sa isang bagay na mahirap tanggapin."Hindi ako susuko, Lance," ang mariing wika ni Monica. "Hindi mo ako basta-basta iiwan. Hindi ko hahayaang mawala ka sa buhay ko."Hindi makapaniwala si Lance sa mga naririnig. Puno ng kalungkutan ang puso niya, ngunit hindi maiwasan ang pagkabahala sa nararamdamang determinasyon ni Monica."Monica, hindi ko kayang gawin 'to. Hindi ko kayang ipagpatuloy ang relasyon natin," sagot ni Lance na may kabuntot na bigat. "Hindi ko kayang magpatuloy sa isang bagay na nasira na. Alam mo na 'yan."Tahimik si Monica sa kabilang linya. Pero sa bawat segundo ng katahimikan, naramdaman ni Lance ang bigat ng lungkot na nararamdaman ng babae."Kahit pa nasaktan ako,
Muling napatingin si Apple kay Lance, at hindi siya nakapagsalita agad. "Gusto ko sanang magpasalamat, Lance. Salamat sa pagbisita at sa pagiging ama kay Amara." Muling napabuntong hininga si Apple, habang nakatitig kay Lance. Alam niyang may mga bagay silang kailangang pag-usapan, ngunit hindi pa siya handang magsimula ng usapan na iyon."Apple, hindi ko alam kung paano ko gagawin, pero hindi ko kayang mawala ka." Walang pag-aalinlangan sa mga mata ni Lance, ramdam ni Apple ang tindi ng pagmamahal nito. Ngunit pati siya, may mga tanong sa kanyang isipan. Puno ng emosyon, parang hindi niya kayang isuko ang mga pangarap nilang dalawa."Siguro, Lance, hindi pa tamang panahon para sa mga usapan na 'yan. Pero…" Sinubukan ni Apple na tapusin ang kanilang usapan, ngunit hindi niya kayang magtago ng damdamin. "Basta, nandiyan ka, at nandiyan si Amara. Sana magkaayos tayo, kahit hindi agad-agad."Lumingon si Lance at ngumiti ng konti, pero may halong lungkot. "Puwede bang maghintay ako, Apple
Habang abala si Apple sa pakikipag-usap sa mga bagong couples na nagpaplanong ikasal, tahimik lang na nakaupo si Lance sa isang sulok ng opisina, hawak-hawak si Baby Amara. Hindi niya maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang anak na natutulog sa kanyang mga bisig.Mula sa kanyang kinatatayuan, dinig na dinig ni Lance ang masasayang pag-uusap nina Apple at ng kanyang mga kliyente."Gusto ko po ng elegant yet simple wedding. Yung parang fairytale pero hindi masyadong magarbo," sabi ng isang babaeng kliyente."Pwede po ba yung beach wedding? Para mas intimate at relaxed ang vibe?" tanong naman ng isa pang bride-to-be."Of course!" sagot ni Apple na may kasamang nakakaakit na ngiti. "We can customize everything based on your dream wedding. If you want a fairytale theme, we can make it elegant with pastel colors and lots of flowers. Kung beach wedding naman, we can arrange a sunset ceremony na sobrang romantic. Nasa sa inyo kung gusto niyong casual o formal ang setup."Habang ipinapali
Napangiti si Lance at tiningnan si Apple nang may ngiting puno ng pag-asa. "Kita mo? Kahit si Amara gusto tayong magkasama."Napabuntong-hininga si Apple. "Lance, hindi ganun kadali 'yun."Pero si Lance? Ni hindi natinag. Sa halip, mas lalo pang lumapit habang karga pa rin si Baby Amara, na abala sa paglalaro ng mga daliri niya sa mukha ng ama."Bakit hindi?" seryosong tanong ni Lance. "Apple, co-parenting lang ba talaga ang gusto mo? Wala na bang kahit konting puwang para sa’kin?"Tinitigan siya ni Apple, pinipilit panatilihin ang matigas niyang paninindigan. "Lance, ang daming nangyari. Sinaktan mo ako. Iniwan mo ako. Paano ko basta-basta na lang ipipikit ang mata ko sa lahat ng ‘yon?"Natahimik si Lance. Alam niyang may punto si Apple. Pero hindi siya susuko. "At paano kung patunayan kong hindi na ako 'yung Lance na iniwan mo noon? Paano kung sabihin kong mahal pa rin kita?"Napairap si Apple. "Naku, Lance, hindi ako uto-uto. Kung mahal mo ako, hindi mo ako pababayaan noon. Ngayon,
Sumabat naman ang groom. "Pero Miss Apple, parang bagay naman talaga kayo. May chemistry kayo eh!"Napatitig si Apple sa kanila, pilit na hindi nagpapahalata ng emosyon. "Salamat, pero mas mabuti sigurong pag-usapan natin ang kasal niyo kaysa sa buhay ko."Mia, na kanina pa natatawa sa tabi, ay biglang nagsalita. "Bakit ba kasi hindi mo na lang pagbigyan, Apple? Baka naman seryoso si Lance!"Sumingkit ang mata ni Apple at sinamaan ng tingin si Mia. "Mia, ‘wag kang dumagdag."Pero si Lance, halatang natutuwa sa sitwasyon. "O, kita mo? Kahit si Mia, agree na dapat bigyan mo ako ng second chance!"Napabuntong-hininga si Apple. "Lance, hindi mo ako mapipilit. Tapos na tayo. Ang tanging koneksyon na lang natin ay si Amara."Napayuko si Lance, saglit na natahimik. Pero ilang segundo lang, ngumiti ulit siya. "Kung hindi mo ako gustong balikan ngayon, sige. Pero tandaan mo, Apple, hindi ako susuko. Hindi ako aalis hangga't hindi kita napapanalo ulit."Nagtaas ng kilay si Apple. "Good luck na
Natapos ang araw at kailangan nang umalis ni Lance, pero hindi pa rin siya nagmamadaling lumabas ng opisina.Nakaupo siya sa waiting area, hawak ang maliit na kamay ni Amara, habang si Apple naman ay abala pa rin sa pakikipag-usap sa isa pang kliyente. Panay ang sulyap niya rito, pero agad ding iniiwasan ni Apple ang tingin niya.Napabuntong-hininga si Mia na kanina pa nakamasid. "Hoy, Lance, wala ka na bang ibang trabaho? O baka naman gusto mo na lang mag-apply dito bilang assistant ni Apple?" bulong nito, sabay tawa.Ngumiti si Lance. "Depende. Malaki ba ang sahod?""Naku, kahit libre pang pagkain, hindi kita kukunin! sagot ni Mia, pabirong sinamaan siya ng tingin. "Alis na at baka mabato ka na ni Apple ng flower vase!"Natawa si Lance pero hindi pa rin siya natinag. Tumayo siya, karga si Amara, at lumapit kay Apple. "Alis na ako."Saglit siyang nilingon ni Apple. "Good.""Namiss mo ba ako?" tanong niya bigla, may pilyong ngiti.Napatingin sa kanila ang kliyente ni Apple, kaya napil
"Biro? Sa tingin mo nagbibiro ako, Lance?!" Maluha-luha si Monica habang nanginginig ang kamay niyang may hawak ng kutsilyo. "Anong silbi ng buhay ko kung iiwan mo lang ako? Minahal kita ng sobra, Lance! Ginawa ko ang lahat para sa'yo! At ano?! Si Apple pa rin ang gusto mo?!"Huminga nang malalim si Lance, pilit pinapanatili ang kalmado niyang boses. "Monica, alam kong nasasaktan ka. Pero hindi ito ang tamang paraan. Hindi mo kailangang saktan ang sarili mo.""Bakit? Para saan pa? Para lang makita kong masaya kang bumabalik-balik kay Apple?!" Nag-uumapaw ang emosyon sa boses ni Monica. "Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal, Lance? Ako lang ang dapat mong piliin!"Dahan-dahang lumapit si Lance, iniunat ang kamay. "Wala nang kailangang piliin, Monica. Ang gusto ko lang ay tumigil ka sa ganito. Ibalik mo 'yan, ayokong may mangyaring masama sa'yo.""Mahal mo ba ako?" tanong ni Monica, puno ng desperasyon ang tingin niya kay Lance. "Kahit konti?"Natahimik si Lance. Alam niyang mal
"Biro? Sa tingin mo nagbibiro ako, Lance?!" Maluha-luha si Monica habang nanginginig ang kamay niyang may hawak ng kutsilyo. "Anong silbi ng buhay ko kung iiwan mo lang ako? Minahal kita ng sobra, Lance! Ginawa ko ang lahat para sa'yo! At ano?! Si Apple pa rin ang gusto mo?!"Huminga nang malalim si Lance, pilit pinapanatili ang kalmado niyang boses. "Monica, alam kong nasasaktan ka. Pero hindi ito ang tamang paraan. Hindi mo kailangang saktan ang sarili mo.""Bakit? Para saan pa? Para lang makita kong masaya kang bumabalik-balik kay Apple?!" Nag-uumapaw ang emosyon sa boses ni Monica. "Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal, Lance? Ako lang ang dapat mong piliin!"Dahan-dahang lumapit si Lance, iniunat ang kamay. "Wala nang kailangang piliin, Monica. Ang gusto ko lang ay tumigil ka sa ganito. Ibalik mo 'yan, ayokong may mangyaring masama sa'yo.""Mahal mo ba ako?" tanong ni Monica, puno ng desperasyon ang tingin niya kay Lance. "Kahit konti?"Natahimik si Lance. Alam niyang mal
Natapos ang araw at kailangan nang umalis ni Lance, pero hindi pa rin siya nagmamadaling lumabas ng opisina.Nakaupo siya sa waiting area, hawak ang maliit na kamay ni Amara, habang si Apple naman ay abala pa rin sa pakikipag-usap sa isa pang kliyente. Panay ang sulyap niya rito, pero agad ding iniiwasan ni Apple ang tingin niya.Napabuntong-hininga si Mia na kanina pa nakamasid. "Hoy, Lance, wala ka na bang ibang trabaho? O baka naman gusto mo na lang mag-apply dito bilang assistant ni Apple?" bulong nito, sabay tawa.Ngumiti si Lance. "Depende. Malaki ba ang sahod?""Naku, kahit libre pang pagkain, hindi kita kukunin! sagot ni Mia, pabirong sinamaan siya ng tingin. "Alis na at baka mabato ka na ni Apple ng flower vase!"Natawa si Lance pero hindi pa rin siya natinag. Tumayo siya, karga si Amara, at lumapit kay Apple. "Alis na ako."Saglit siyang nilingon ni Apple. "Good.""Namiss mo ba ako?" tanong niya bigla, may pilyong ngiti.Napatingin sa kanila ang kliyente ni Apple, kaya napil
Sumabat naman ang groom. "Pero Miss Apple, parang bagay naman talaga kayo. May chemistry kayo eh!"Napatitig si Apple sa kanila, pilit na hindi nagpapahalata ng emosyon. "Salamat, pero mas mabuti sigurong pag-usapan natin ang kasal niyo kaysa sa buhay ko."Mia, na kanina pa natatawa sa tabi, ay biglang nagsalita. "Bakit ba kasi hindi mo na lang pagbigyan, Apple? Baka naman seryoso si Lance!"Sumingkit ang mata ni Apple at sinamaan ng tingin si Mia. "Mia, ‘wag kang dumagdag."Pero si Lance, halatang natutuwa sa sitwasyon. "O, kita mo? Kahit si Mia, agree na dapat bigyan mo ako ng second chance!"Napabuntong-hininga si Apple. "Lance, hindi mo ako mapipilit. Tapos na tayo. Ang tanging koneksyon na lang natin ay si Amara."Napayuko si Lance, saglit na natahimik. Pero ilang segundo lang, ngumiti ulit siya. "Kung hindi mo ako gustong balikan ngayon, sige. Pero tandaan mo, Apple, hindi ako susuko. Hindi ako aalis hangga't hindi kita napapanalo ulit."Nagtaas ng kilay si Apple. "Good luck na
Napangiti si Lance at tiningnan si Apple nang may ngiting puno ng pag-asa. "Kita mo? Kahit si Amara gusto tayong magkasama."Napabuntong-hininga si Apple. "Lance, hindi ganun kadali 'yun."Pero si Lance? Ni hindi natinag. Sa halip, mas lalo pang lumapit habang karga pa rin si Baby Amara, na abala sa paglalaro ng mga daliri niya sa mukha ng ama."Bakit hindi?" seryosong tanong ni Lance. "Apple, co-parenting lang ba talaga ang gusto mo? Wala na bang kahit konting puwang para sa’kin?"Tinitigan siya ni Apple, pinipilit panatilihin ang matigas niyang paninindigan. "Lance, ang daming nangyari. Sinaktan mo ako. Iniwan mo ako. Paano ko basta-basta na lang ipipikit ang mata ko sa lahat ng ‘yon?"Natahimik si Lance. Alam niyang may punto si Apple. Pero hindi siya susuko. "At paano kung patunayan kong hindi na ako 'yung Lance na iniwan mo noon? Paano kung sabihin kong mahal pa rin kita?"Napairap si Apple. "Naku, Lance, hindi ako uto-uto. Kung mahal mo ako, hindi mo ako pababayaan noon. Ngayon,
Habang abala si Apple sa pakikipag-usap sa mga bagong couples na nagpaplanong ikasal, tahimik lang na nakaupo si Lance sa isang sulok ng opisina, hawak-hawak si Baby Amara. Hindi niya maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang anak na natutulog sa kanyang mga bisig.Mula sa kanyang kinatatayuan, dinig na dinig ni Lance ang masasayang pag-uusap nina Apple at ng kanyang mga kliyente."Gusto ko po ng elegant yet simple wedding. Yung parang fairytale pero hindi masyadong magarbo," sabi ng isang babaeng kliyente."Pwede po ba yung beach wedding? Para mas intimate at relaxed ang vibe?" tanong naman ng isa pang bride-to-be."Of course!" sagot ni Apple na may kasamang nakakaakit na ngiti. "We can customize everything based on your dream wedding. If you want a fairytale theme, we can make it elegant with pastel colors and lots of flowers. Kung beach wedding naman, we can arrange a sunset ceremony na sobrang romantic. Nasa sa inyo kung gusto niyong casual o formal ang setup."Habang ipinapali
Muling napatingin si Apple kay Lance, at hindi siya nakapagsalita agad. "Gusto ko sanang magpasalamat, Lance. Salamat sa pagbisita at sa pagiging ama kay Amara." Muling napabuntong hininga si Apple, habang nakatitig kay Lance. Alam niyang may mga bagay silang kailangang pag-usapan, ngunit hindi pa siya handang magsimula ng usapan na iyon."Apple, hindi ko alam kung paano ko gagawin, pero hindi ko kayang mawala ka." Walang pag-aalinlangan sa mga mata ni Lance, ramdam ni Apple ang tindi ng pagmamahal nito. Ngunit pati siya, may mga tanong sa kanyang isipan. Puno ng emosyon, parang hindi niya kayang isuko ang mga pangarap nilang dalawa."Siguro, Lance, hindi pa tamang panahon para sa mga usapan na 'yan. Pero…" Sinubukan ni Apple na tapusin ang kanilang usapan, ngunit hindi niya kayang magtago ng damdamin. "Basta, nandiyan ka, at nandiyan si Amara. Sana magkaayos tayo, kahit hindi agad-agad."Lumingon si Lance at ngumiti ng konti, pero may halong lungkot. "Puwede bang maghintay ako, Apple
Biglang nagsalita si Monica matapos ang isang minuto katahimikan, napansin niya ang kakaibang tensyon sa kabilang linya. Alam niyang hindi pa tapos ang usapan nila. Hindi na ito ang Monica na kilala niyang malakas at matatag; sa halip, narinig niya ang isang tao na desperado, na nais pa ring manghawak sa isang bagay na mahirap tanggapin."Hindi ako susuko, Lance," ang mariing wika ni Monica. "Hindi mo ako basta-basta iiwan. Hindi ko hahayaang mawala ka sa buhay ko."Hindi makapaniwala si Lance sa mga naririnig. Puno ng kalungkutan ang puso niya, ngunit hindi maiwasan ang pagkabahala sa nararamdamang determinasyon ni Monica."Monica, hindi ko kayang gawin 'to. Hindi ko kayang ipagpatuloy ang relasyon natin," sagot ni Lance na may kabuntot na bigat. "Hindi ko kayang magpatuloy sa isang bagay na nasira na. Alam mo na 'yan."Tahimik si Monica sa kabilang linya. Pero sa bawat segundo ng katahimikan, naramdaman ni Lance ang bigat ng lungkot na nararamdaman ng babae."Kahit pa nasaktan ako,
"Gagawin ko ang lahat para sa’yo, Amara," ang saloobin ni Apple. "At hindi na muling pababayaan ang sarili ko." Ang isang malalim na buntong-hininga ay lumabas mula kay Apple, ngunit hindi na ito ang parehong buntong-hininga ng pagkatalo. Itong mga huling salitang iyon ay nagsilbing gabay na magpapaalala sa kanya na sa kabila ng lahat ng hirap, may pag-asa pa. Habang si Lance ay nagmumuni-muni sa kanyang mga hakbang, patuloy na bumabagabag sa kanyang isipan ang mga nangyari sa pagitan nila ni Apple. Hindi siya maaaring magpatalo. Nais niyang maging bahagi ng buhay ng kanyang mag-iina, si Amara at si Apple, at kahit gaano man ito kasakit, handa siyang maghintay at magbago para sa kanila. Pero may isang tao pa na hindi mawala-wala sa kanyang buhay, at iyon ay si Monica.Matapos ang ilang oras ng pagmumuni-muni, narinig ni Lance ang kanyang cellphone na tumunog. Agad niyang kinuha ito at nakita ang pangalan sa screen—Monica.Nag-atubili siya sandali, pinagmumuni ang sitwasyon. Alam niya
Nagkatinginan sila ni Mia. Maging ang best friend niya ay tila nagulat sa narinig.Sa unang pagkakataon, hindi alam ni Apple kung ano ang dapat niyang gawin.Dahil sa kabila ng takot, sa kabila ng lahat ng sakit… gusto pa rin niyang maniwala kay Lance. Ngunit kailangan niyang maging matatag. Kailangan niyang ipaglaban ang sarili at ang kanyang desisyon. Hindi na siya pwedeng magpadala sa mga emosyon lamang."Ang usapan natin, Lance, ay custody rights. Matagal na wala na tayo. Sana respetuhin mo ang desisyon ko."Sa kabilang linya, nanatiling tahimik si Lance. Pakiramdam ni Apple na isang napakatagal na katahimikan ang bumalot sa kanilang usapan. Hindi niya alam kung paano tumugon si Lance, o kung anong ibig sabihin ng mga sinabi niyang iyon. Naramdaman niyang may masakit na boses sa loob ni Lance, ngunit nagpakita siya ng lakas ng loob."Apple…" nagsimula si Lance, ang boses nito ay puno ng lungkot at panghihinayang. "Hindi ko alam kung paano ko pa ipapaliwanag sa'yo, pero ang gusto k