"Alam mo, Lance… hindi niya basta-basta isusuko ang bata sa'yo," seryosong saad ni Atty. Roman habang nakamasid kay Apple na papalabas ng klinika kasama ang kanyang anak.Matalim ang titig ni Lance habang sinusundan ng tingin si Apple at Amara. Kitang-kita niya kung paano mahigpit na niyakap ni Apple ang anak nila—tila ba sinasabi nitong hindi niya ito basta-basta ipapasa sa kanya."Wala akong balak kunin si Amara sa kanya," sagot ni Lance, ngunit may bahid ng lungkot at pangungulila ang kanyang tinig. "Gusto ko lang ng pagkakataon. Karapatan kong makilala ang anak ko."Huminga nang malalim si Atty. Roman. "Kung gano’n, dapat mong ipakita sa korte na karapat-dapat kang magkaroon ng visitation rights—o kahit joint custody."Lance clenched his jaw. Alam niyang hindi madali ang labanang ito, lalo na kung si Apple mismo ang kalaban niya. Pero hindi siya papayag na tuluyan siyang mawala sa buhay ng anak niya."Kung gano’n, dapat mong ipakita sa korte na karapat-dapat kang magkaroon ng visi
Sa wakas, lumabas na ang doktor at kinausap si Lance na 99% na tumpak ang DNA."Dok, kelan namin malalaman ang resulta?" tanong ni Lance, hindi maitago ang kaba sa kanyang tinig.Tiningnan siya ng doktor bago sumagot. "Mr. Martin, tapos na ang pagsusuri. The results are 99.9% accurate—ikaw ang biological na ama ng bata."Para bang huminto ang mundo ni Lance sa narinig."Anong… anong sabi mo, Dok?"Ngumiti ang doktor at muling inulit, "Congratulations, Mr. Montemayor. Walang duda—anak mo si Amara."Para siyang natulala, hindi agad makapagsalita. Ilang beses niyang inulit-ulit sa isip ang sinabi ng doktor. Hindi siya makapaniwala. Sa wakas, may hawak na siyang ebidensya.Ang kanyang dugo… ang kanyang laman… si Amara ay tunay niyang anak.Dahan-dahan siyang napaupo sa bangko, pilit nilalamon ang emosyon. Naramdaman niyang nanginginig ang kanyang mga kamay, ngunit hindi niya alam kung dahil sa saya o sa bigat ng katotohanang ito."Salamat, Dok," mahina niyang sabi bago tumayo.Nagmadali s
Tahimik ang buong gusali maliban sa tunog ng orasan sa dingding. Maghahatinggabi na, pero nananatili pa rin si Lance sa kanyang opisina, nakatutok sa laptop habang tinatapos ang mga dokumentong kailangang pirmahan.Ngunit isang malakas na katok ang pumunit sa katahimikan.Napakunot-noo siya. Sino ang pupunta rito nang ganitong oras?Tumayo siya at lumakad patungo sa pinto. Pagkabukas niya, isang pamilyar na mukha ang bumungad sa kanya—si Monique.Namumugto ang kanyang mga mata, halatang ilang beses nang umiyak. Kahit gano’n, hindi maitatanggi ang kagandahan niya sa suot niyang fitted na dress, ngunit ang mas nangingibabaw ay ang desperasyon sa kanyang ekspresyon."Lance..." Mahina ngunit puno ng emosyon ang tinig nito.Mariing pumikit si Lance bago bumuntong-hininga. "Anong ginagawa mo rito, Monique?"Humakbang ito papasok, hindi inalintana kung gusto siyang patuluyin o hindi. "Kailangan kitang makausap."Agad siyang hinarangan ni Lance. "Monique, hindi ito ang tamang lugar o oras par
Pinagmasdan siya ni Lance—isang babaeng dati niyang minahal, pero ngayon ay isa na lang sakit sa kanyang buhay. "Dahil mali ang relasyon natin, Monique. Hindi na tayo masaya.""Hindi ako masaya dahil iniwan mo ‘ko!" Napahawak si Monique sa dibdib niya, hingal sa pag-iyak. "Lance, please... Baka hindi mo lang iniisip nang maayos. Baka may problema ka lang, kaya mo ‘ko nilalayuan. Hayaan mo akong tulungan ka!""Ang kailangan ko, Monique, ay tuluyan kang mawala sa buhay ko."Nanlaki ang mga mata ni Monique, parang tinaga sa dibdib. "H-hindi mo ‘yan sinasabi nang totoo..." bulong niya, nanginginig ang labi. "Hindi mo ‘ko kayang iwan. Hindi mo ako kayang mawala.""Kung hindi mo ako kayang mawala, problema mo na ‘yon."Napapikit si Monique, humihikbi nang malakas. Maya-maya’y nag-angat siya ng tingin, puno ng desperasyon ang kanyang mga mata. "Paano kung magpakamatay na lang ako? Ha, Lance? Paano kung hindi na lang ako mabuhay?! Matutuwa ka ba?!"Biglang nanlamig ang dugo ni Lance. Alam niy
Nanginginig si Monique, pilit na pinoproseso ang sakit ng mga salitang binitawan ni Lance. Bigla siyang tumalikod at tumakbo palabas ng opisina.Habang naglalakad si Monique sa kalsada, hindi niya napansin ang mga sasakyang dumadaan. Tila wala siya sa sariling mundo—malalim ang iniisip, nawawalan ng dahilan para mabuhay."Hindi niya na ako mahal..."Paulit-ulit na umuugong sa isip niya ang tinig ni Lance. Ang paningin niya'y lumalabo dahil sa luha, at hindi niya namalayang nasa gitna na siya ng kalsada.Isang malakas na busina ang pumunit sa katahimikan ng kanyang isip."Miss! Tabi!" sigaw ng isang naglalakad na tao sa sidewalk.Bago pa niya napagtanto ang nangyayari, isang dambuhalang truck ang paparating na sa kanya—sobrang bilis, at huli na para umiwas.BAGGGG!Tumilapon ang kanyang katawan sa ere, bumagsak siya sa matigas na semento.Nakita ng mga tao ang pagsabog ng dugo sa kalsada. Nagkagulo ang lahat. May mga sumisigaw, may tumatawag ng ambulansya."Diyos ko! May naaksidente!"
Tuluyan nang bumagsak ang mundo ni Monique. Ang sakit ay parang tinutusok ang puso niya ng paulit-ulit. Hinang-hina siyang napatingin sa kisame. "Kaya pala... Kaya pala kahit anong gawin ko, hindi mo ako kayang mahalin. Hindi ko pala kailanman mapapalitan si Apple."Tumulo ang isang luha sa pisngi ni Lance, pero agad niya itong pinunasan. Ayaw niyang makita ni Monique ang pag-aalalang nasa mga mata niya. "Monique… Hindi mo kailangang ipilit ang sarili mo sa akin. Deserve mo rin ang pagmamahal na totoo, ‘yung hindi mo kailangang ipaglaban ng mag-isa.""Pero paano kung ayaw ko? Paano kung ikaw lang ang gusto ko?" humihikbing tanong ni Monique.Mahigpit na pumikit si Lance bago bumuntong-hininga. Pagkatapos, tumayo siya at marahang hinawakan ang kamay ng dalaga."Patawarin mo ako, Monique. Pero hindi ako ang taong makakapagpasaya sa’yo.""Umalis ka na.Pinapangako ko wala ka ng makikita at maririnig na Monique sa buhay mo.Tandaan mo yan Lance.Kung ano mangyari sa akin Lance sisihin mo ang
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Apple habang yakap-yakap ang mahimbing na natutulog na si Amara. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang marahang hinahaplos ang buhok ng anak. Hindi niya alam kung paano haharapin ang kinakatakutan niya-ang posibilidad na mawala si Amara sa kanya.Dahil alam na ni Lance ang totoo.At ngayon, dumating na ang kinatatakutan niyang sandali.Isang mensahe mula sa abogado ni Lance ang natanggap niya kanina."Ms. Apple Navarro, nais ipaalam sa inyo na may itinakdang pag-uusap tungkol sa custody rights ng batang si Amara. Kayo ay inaasahang dumalo sa meeting kasama si G. Lance Montemayor upang mapag-usapan ang mga legal na aspeto ng usaping ito. Hinihiling namin ang inyong pakikiisa para sa kapakanan ng bata. Salamat."Tila gumuho ang mundo ni Apple matapos mabasa ang mensahe."Hindi... Hindi ito puwedeng mangyari..."Mahigpit niyang niyakap ang anak, pinipilit pigilan ang pag-agos ng kanyang luha.Alam niyang darating ang araw na ito-ang
Halatang pigil na pigil si Lance sa emosyon. Pero sa loob niya, naguguluhan siya. Hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag ang sakit na nararamdaman niya ngayon—ang sakit ng isang amang matagal nang nawalay sa anak niya nang hindi niya alam."Wala akong balak ipagkait sa’yo si Amara," mahina ngunit matigas na sabi ni Lance. "Pero hindi ko rin hahayaang palayuin mo pa siya sa akin.""Ano'ng gusto mong mangyari, Lance?" tanong ni Apple, puno ng pangamba."Gusto kong makasama ang anak ko. Gusto kong magkaroon ng visitation rights. Kung maaari, joint custody."Biglang nanlabo ang paningin ni Apple. Parang pinutol ang hininga niya sa narinig."H-hindi... Hindi ako papayag... Hindi pwedeng alisin mo siya sa akin!""Wala akong sinabing aalisin kita sa buhay niya! Pero hindi lang ikaw ang may karapatan sa kanya, Apple!"Napailing si Apple, bumagsak ang luha sa kanyang mga mata. "Hindi mo naiintindihan, Lance... Ako lang ang meron siya. Ako lang ang kilala niyang pamilya! Hindi mo lang bas
Umiling si Lance at nagpahinga ng sandal ang kanyang ulo sa likod ng upuan. "Wala. Sinubukan lang niyang manggulo ulit. Pero pinaalis ko na siya.""Pinaalis mo?" Napaismid si Apple. "Alam mo namang hindi siya titigil, di ba?"Sumeryoso ang mukha ni Lance. "Alam ko.""Tapos ano?" tanong ni Apple, nakapamewang. "Pabayaan mo na lang ulit hanggang sa bumalik siya at gumawa ng mas matinding kaguluhan?"Tumahimik si Lance, tila hindi alam kung paano sasagutin iyon. Alam niyang tama si Apple—hindi si Monica ang tipo ng taong sumusuko at sumunod si Mia kay Apple sa opisina ni Lance. At sinabi nito habang hawak si Amara, "OMG, may bagyo bang dumaan?" "Si Monica nanggugulo. Pero okay na, pinaalis ko na siya at binitbit na siya ng security ko." "Katakot pala ang nobya mo, Lance," saad ni Mia. "Oo nga pala, bakit kayo napadaan sa opisina ko?" tanong ni Lance kay Apple. "Sabi kasi ni Mia, nagkita kayo kanina sa baba. Oo nga pala, may sasabihin ako na importante; hindi ko palang mapahiram si Am
Ang Emerald Malls ay puno ng tao. Karaniwan ito sa isang weekend kung kailan dagsa ang mga mamimili at pamilya na namamasyal. Ngunit para kay Lance, hindi ito isang ordinaryong araw. May bumabagabag sa kanya—isang hindi maipaliwanag na pakiramdam. Habang naglalakad siya papunta sa opisina niya sa loob ng mall, hindi niya alam na sa isang sulok ay naroon si Monica—nakamasid, tahimik, at may mahigpit na hawak sa loob ng kanyang coat. "Lance!" Nagulat siya nang biglang sumulpot si Mia mula sa kabilang hallway. Hawak nito si Amara, na masiglang nakatingin sa kanya. "Dada!" tawag ng bata habang hawak ni Mia si Amara papalapit sa kanya. Mabilis niyang sinalubong ang anak at binuhat ito. "Kamusta ang baby ko?" "Napadaan kami dito ni Apple at tumawag ang kliyente niya. Nagkataon, nakita ka namin, buti na lang," saad ni Mia. Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Lance, kahit alam niyang may bumabagabag pa rin sa kanya. "Talaga? Saan si Apple?" Bumuntong-hininga si Mia. "Nasa loob ng aes
"Huwag mong gamitin ang pagpapakamatay mo, Monica," malamig niyang sabi. "Hindi na ako maniniwala sa iyo."Lalong lumakas ang hikbi ni Monica. "Lance, hindi mo ba naiintindihan? Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal? Lahat ng ginawa ko, para lang sa’yo!"Napailing si Lance, napuno ng pagod at hinanakit ang kanyang tinig. "Sinamantala mo ang pagiging maunawain ko, Monica. Akala mo, noong may nangyari sa atin, matatali mo na ako."Pinahid ni Monica ang kanyang luha, umiiling. "Hindi… hindi lang ‘yon, Lance! Hindi lang iyon!"Lumuhod si Lance sa kanyang harapan, hinawakan ang kanyang mga kamay at mahigpit itong pinisil. Sa unang pagkakataon, nakita ni Monica ang matinding lungkot sa mga mata ni Lance."Mahal kita," ani Lance. "Pero bilang kapatid… bilang kaibigan. Hanggang doon lang, Monica."Parang binagsakan ng langit at lupa si Monica. Hindi siya makahinga, hindi makagalaw."Huwag, Lance… please… huwag mong sabihin ‘yan.""Kailangan mo nang tanggapin ang totoo," sagot ni Lance,
Natahimik si Bianca sa kabilang linya. Ramdam niya ang panggigigil at desperasyon sa boses ng kaibigan."Monica, ano bang pinaggagawa mo?!" may halong takot at kaba ang boses nito.Ngunit sa halip na sumagot nang diretso, napangiti si Monica—isang mapanlinlang na ngiti na punong-puno ng determinasyon."Hindi niya ako pwedeng talikuran, Bianca. Lalo na ngayon. Hindi na siya makakatakas."Naglakad siya papunta sa salamin, tinitigan ang sarili at hinaplos muli ang kanyang tiyan."Kailangan ko lang hintayin ang resulta. Pero kung hindi ito magtagumpay… gagawa ako ng paraan para siguruhing hindi siya makakawala sa akin."Sa kabilang linya, napalunok si Bianca. Alam niyang seryoso si Monica. At alam din niyang hindi ito uurong sa kahit anong paraan—kahit pa ito’y mapanganib at mali."Monica, huwag mong ipilit ang sarili mo sa taong hindi ka mahal. Hindi mo pwedeng kontrolin ang buhay niya—"Ngunit agad siyang pinutol ni Monica."Kung si Apple ang pipiliin niya… edi aalisin ko siya sa equati
Hinila niya siya at pinaikot upang humarap sa kanya. "Laging seryoso ako pagdating sa pagbibigay sa'yo ng orgasms."Binalot niya ang kanyang mga braso sa kanyang leeg, ang kanyang ari ay pumasok sa pagitan nila.Ipinatong niya ang kanyang bibig sa kanya, pinayagan niyang makalusot ang kanyang dila sa pagitan ng kanyang mga labi. Ang halik ay malalim at makabuluhan. "Oo, Lance, ito ay simula pa lamang, at buti na lang at pinindot mo ang go; magiging akin ka." Isang masamang ngiti ang nanatili sa mukha ni Monica, determinado na agawin si Lance at mapasakanya ulit . Malapit na siyang magtagumpay, kahit na maraming beses na tinawag siya ni Lance na Apples dahil sa kalasingan at epekto ng gamot. Habang natutulog silang hubad, mahigpit siyang niyayakap ni Lance.Pagmulat ng mata ni Lance, pakiramdam niya ay mabigat ang kanyang katawan. Nasa kama siya, hubo’t hubad, at may nakahiga sa tabi niya—si Monica.Napabalikwas siya ng bangon, hawak ang kanyang ulo na tila sumasabog sa sakit."A
Mabilis siyang sumunod at agad na naroon ang kanyang ari, pumasok muli sa kanyang puki habang hinahawakan ang kanyang mga suso."Ahh...Lance..Mas malalim pa please..mas matindi at mas mabilis ahhh...." Magiging maganda ito. Maaari niyang ipasok nang malalim muli at malamang ay makatagpo ng isa pang orgasmo. Wala nang pakialam si Monica kung marinig ng ibang silid ang kanyang mga bulong ng kaligayahan.Ang mga kamay ni Lance ay nasa lahat ng dako, hinahaplos ang kanyang katawan na parang hindi niya alam kung saan unang hahawakan. Hinila niya ang kanyang mga utong hanggang sa maging matigas ang mga ito, pagkatapos ay hinawakan ang mas mabigat na ilalim ng kanyang mga suso at piniga ang mga ito nang magkasama."Yumuko ka," sabi niya sa kanyang tainga. “Maaabot ko nang husto ang loob mo mula sa anggulong iyon.”Hindi inisip ni Lance na maaari pa siyang lumalim kaysa sa dati, pero nahulog siya pasulong, ang kanyang mga palad ay lumubog sa impiyernong kama.Pinagkabit niya ang kanyang mg
Ang kumot ay kumikiskis sa kanyang mga tuhod, mga paa, at puwet, habang sinimulan niyang sipsipin siya ayon sa gusto niya. Gusto ni Monica na maging espesyal ito para kay Lance gaya ng para sa kanya."Ah oo," sabi niya, nakatingin sa ibaba, nakabuka ang bibig. "Ang ganda ng ginagawa mo."Nilawayan niya ang dulo at pagkatapos ay isinubo nang mas malalim, pinatigas ito nang todo. Napakasarap magtalik nang walang proteksyon, binibigyan siya ng oral sex. Isang panganib na tanging kay Lance lang niya gagawin at handa siya magbuntis.Pagkalipas ng ilang minuto, natakpan ng pre-cum ang kanyang dila.Hinila niya siya para tumayo, ang mga suso niya ay dumampi sa kanyang dibdib habang hinahalikan siya. "Masarap ba, Lance?" "Nasalo niya ang kanyang matibay na ari.""Sabayan mo akong labasan." Kumislap ang kanyang mga mata. "Gusto kong nasa loob kita kapag labasan na ako.""Maging ikaw." Lumapit siya sa kama, hinahatak siya sa kanyang ari.Sinundan niya ito na may braso sa paligid niya. P
Ito ang araw na matagal na niyang pinlano. Ang araw na hindi lang siya basta magdiriwang ng kaarawan kundi sisiguraduhin niyang hindi matatapos ang gabing ito nang hindi natutupad ang pangarap niyang magkaroon ng anak. Anak na mag-uugnay sa kanya kay Lance magpakailanman.Sa loob ng mamahaling hotel suite na pinili niya para sa espesyal na selebrasyon, naglakad-lakad si Monica habang hawak ang cellphone. Tumawag siya sa kanyang kaibigan na si Bianca. Ang tanging taong alam niyang makakatulong sa kanya."Bianca, kailangan ko ng tulong mo. May alam ka bang aphrodisiac na mabilis at malakas ang epekto?""Hala, girl. Para saan? Baka naman may masama kang balak, ha?""Wala. Gusto ko lang ng perpektong birthday celebration. Gusto kong maging espesyal ang gabi ko kasama si Lance."Natahimik si Bianca sa kabilang linya."Hmm... Alam kong may mga natural na pampagana. Pero kung gusto mo ng siguradong epekto, meron akong gamot na mabilis at tiyak ang resulta. Pero Mon, sigurado ka ba dito?""Oo
"Biro? Sa tingin mo nagbibiro ako, Lance?!" Maluha-luha si Monica habang nanginginig ang kamay niyang may hawak ng kutsilyo. "Anong silbi ng buhay ko kung iiwan mo lang ako? Minahal kita ng sobra, Lance! Ginawa ko ang lahat para sa'yo! At ano?! Si Apple pa rin ang gusto mo?!"Huminga nang malalim si Lance, pilit pinapanatili ang kalmado niyang boses. "Monica, alam kong nasasaktan ka. Pero hindi ito ang tamang paraan. Hindi mo kailangang saktan ang sarili mo.""Bakit? Para saan pa? Para lang makita kong masaya kang bumabalik-balik kay Apple?!" Nag-uumapaw ang emosyon sa boses ni Monica. "Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal, Lance? Ako lang ang dapat mong piliin!"Dahan-dahang lumapit si Lance, iniunat ang kamay. "Wala nang kailangang piliin, Monica. Ang gusto ko lang ay tumigil ka sa ganito. Ibalik mo 'yan, ayokong may mangyaring masama sa'yo.""Mahal mo ba ako?" tanong ni Monica, puno ng desperasyon ang tingin niya kay Lance. "Kahit konti?"Natahimik si Lance. Alam niyang mal