All Chapters of Seductress Unforgotten: Chapter 81 - Chapter 90

Tumango si Lance, at tahimik na naglakad palabas ng silid. Sa huling paglingon, nakita niya si Apple na nakasandal kay Mia, ang mga luha'y tahimik na umaagos.Sa labas, patuloy pa rin ang ulan, tila luha ng langit na sumasabay sa mga pusong nagdurugo sa loob ng bahay ni Apple Imperial."Mia..." bulong ni Apple, ang boses ay nanghihina. "Hindi ko na kaya...""Shhhh..." alo ni Mia, habang hinahaplos ang likod ng kaibigan. "Tapos na. Wala na siya."Ngunit bago pa man tuluyang makalabas si Lance sa gate, isang malakas na sigaw ang umalingawngaw sa buong bahay."Ahhh!" ungol ni Apple, napahawak sa kanyang tiyan. "Mia... masakit!"Napalingon si Lance sa sigaw, at nakita niyang bumagsak si Apple sa sahig, hawak-hawak ang kanyang tiyan. Walang pag-aalinlangan, tumakbo siya pabalik."Apple!" sigaw niya, sabay sa sigaw ni Mia."Oh my God, Apple!" natatarantang sabi ni Mia. "Lance, tulungan mo ako! Kailangan nating dalhin siya sa ospital!"Sa kabila ng lahat ng nangyari, walang pag-aalinlangang

Tahimik ang paligid, ngunit sa kanyang puso, parang may bagyong rumaragasa. Pinagmasdan niya ang maamo at inosenteng mukha ng kanyang anak, ang kanyang tanging yaman at lakas. Ngunit sa kabila ng kanyang tapang, hindi niya maiwasang maramdaman ang kirot ng kawalan."Amara," mahinang bulong niya, hinaplos ang maliit na kamay ng sanggol. "Pangako, kahit ano’ng mangyari, hindi kita pababayaan. Ako ang magiging nanay at tatay mo. Kakayanin natin, kahit tayo lang dalawa." Ngunit habang sinasabi niya ito, ramdam niyang hindi buo ang kanyang loob.Napapikit siya, pilit na nilalabanan ang pighati. Ang mukha ni Lance ay patuloy na sumisiksik sa kanyang isipan—ang determinasyon nito, ang mga salitang puno ng pagmamahal na sinabi nito kanina. Alam niyang matigas siya sa kanyang desisyon, ngunit bakit ganito kahirap? Bakit tila may bahagi ng puso niyang gustong bumigay?"Hindi!" mariing sabi niya sa sarili, pilit na itinataboy ang mga alaala. "Hindi na kita babalikan, Lance. Hindi mo na ako mulin

Samantala, sa kanyang silid, si Apple ay mahigpit na yakap si Amara habang pinapasuso ito. Puno ng pag-aalala ang kanyang mukha. Kanina pa siya hindi mapakali mula nang marinig niya mula sa nurse na bumisita si Lance sa nursery."Ano na namang balak niya?" tanong niya sa sarili, ang mga mata’y puno ng galit at kaba. Alam niyang si Lance ay hindi basta-basta susuko, lalo na kung si Amara ang pinag-uusapan."Apple," mahinang tawag ni Mia, ang kanyang business partner at matalik na kaibigan, habang pumasok ito sa silid dala ang ilang prutas. Ang tinig nito ay puno ng implikasyon. "Nakita ko si Lance kanina. Mukhang seryoso siya sa plano niyang bumawi sa inyo.""Bumawi?" maanghang na sagot ni Apple. "Anong kabayaran ang magagawa niya sa sakit na idinulot niya? Hindi pera ang makakapuno sa mga butas na iniwan niya. Hindi niya ako madadala sa drama niya."Umupo si Mia sa gilid ng kama, tumingin kay Amara na nakasandal na ngayon sa dibdib ng ina. "Alam kong galit ka pa rin, Apple. At may kar

Ang araw ay nagsisimulang sumikat sa ospital, ang sinag nito ay tumagos sa makintab na bintana ng kwarto ni Apple. Bawat sinag na dumapo sa kanyang mukha ay tila nagsasabing, "Ito na ang simula ng bagong buhay." Si Apple, na abala pa sa mga huling minutong paghahanda, ay huminga ng malalim. Walang humpay ang mga luha at takot na tumangis sa kanyang mga mata mula sa mga nagdaang araw. Ngunit ngayon, nararamdaman niyang mas malakas siya kaysa dati. Magiging ina na siya—at ang lahat ng iyon ay para kay Amara.Habang tinutulungan siya ni Mia na ayusin ang mga gamit, pumasok ang nurse. "Miss Apple, ready na po kayong makauwi. Kailangan niyo po bang pumirma para sa clearance?" tanong nito, sabay abot ng discharge papers.Mabilis na tinanggap ni Apple ang mga papel, at habang pinagmamasdan ang mga ito, naramdaman niyang tila may bigat na dumapo sa kanyang dibdib. Hindi pa siya ganap na nakaka-recover mula sa lahat ng nangyari, ngunit kailangan niyang magpatuloy. Hindi siya pwedeng magpatalo.

Tahimik na nakatingin si Lance sa cellphone, hindi alam kung paano tutugon. Ang mga salitang sinabi ni Apple ay parang tinaga ang kanyang puso. Sa mga mata ni Apple, hindi na siya ang kailangan. Ang pag-asa na matagal niyang hinawakan ay unti-unting nawawala. Alam niyang hindi na siya pwedeng makialam pa."Palayain mo na ako..." Ang mga salitang iyon ay naglaro sa kanyang isipan, at parang may punit sa kanyang dibdib. Gusto niyang magalit, magtangkang kumapit pa, pero alam niyang hindi na iyon makikinig. Ni hindi na niya kayang humingi ng tawad para sa lahat ng pagkakamali niya sa nakaraan.Mabilis na tumingala si Lance, tumingala sa kawalan ng kasagutan. "Ang sakit, Apple," bulong niya sa sarili. "Bakit ganito?"Sa kabilang linya, narinig ni Apple ang pagbagsak ng bigat sa hangin. Nagbigay siya ng malalim na hininga bago nagsalita muli, ang boses niya puno ng tapang at sakit. “Hindi ko na kayang magpatuloy na parang wala nang nangyari. Hindi ko na kayang magpatawad sa sarili ko kung