Semua Bab ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก: Bab 351 - Bab 360

ฟู่เซียวหานอยู่ในสภาพตึงเครียดสุดท้าย ซังหนี่ก็สามารถใช้แรงดึงเขาออกไปได้ถ้าไม่ทำแบบนี้ แล้วเขาชกต่อยกับเออร์วินขึ้นมาจริงๆแม้ว่าเธอจะรู้ว่าทักษะการต่อสู้ของฟู่เซียวหานไม่เลว แต่เออร์วินยังมีบอดี้การ์ดอยู่รอบตัวเขามากมายถึงแม้ตอนนี้ซังหนี่จะเกลียดฟู่เซียวหานแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาต้องมาตายอยู่ที่นี่สุดท้าย พวกเขาก็กลับมาถึงโรงแรมซังหนี่ยังไม่ลืมเรื่องที่เธอถูกฟู่เซียวหานขังไว้ในห้องวันนี้ดังนั้นหลังจากกลับมาถึงห้อง มือของเธอที่จับเขาไว้ก็รีบปล่อยออกทันทีแต่ในวินาทีถัดมา ฟู่เซียวหานกลับกระชากเธอไปในห้องน้ำซังหนี่ตอนแรกยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งเขาเริ่มแกะเสื้อผ้าบนตัวเธอออกอย่างรีบร้อน และการกระทำที่รุนแรง ทำให้ซังหนี่นึกถึงคำพูดของเออร์วินก่อนหน้านั้น เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากขึ้นมา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คุณมาตรวจสอบตอนนี้ มันไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ?”ทันทีที่เธอพูดจบ การเคลื่อนไหวของฟู่เซียวหานก็ค่อยๆ ชะงักไป“ฉันนอนกับเขาแล้ว”ซังหนี่ยังคงพูดต่ออีกว่า “แล้วไง? คุณจะทำยังไง?”มือของฟู่เซียวหานหยุดนิ่งทันทีเดิมทีอีกแค่นิดเดียว ชุดเดรสของเธอก็จะร่ว

เมื่อซังหนี่ออกมาจากห้องน้ำ ฟู่เซียวหานยังคงยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงน้ำเสียงของเขาฟังดูราบเรียบ แต่พูดเร็วมาก ซังหนี่ได้ยินไม่ชัดว่าเขากำลังพูดอะไรแน่นอนว่า เธอเองก็ไม่ได้อยากฟังเธอเดินเข้าไปในห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ค่อยๆ ฉายซ้ำขึ้นมาในหัวของเธอทีละฉากซังหนี่รู้ดีว่า เออร์วินไม่ได้สนใจเธอ แต่เป็นคือเธอในสายตาของฟู่เซียวหานเพราะเขาคิดว่าเขากับฟู่เซียวหานเป็นคนประเภทเดียวกัน แต่ในฐานะคนประเภทเดียวกัน เขาไม่มีทางแต่งงาน และยิ่งไปกว่านั้นคือไม่มีทางเลือกเธอ ดังนั้น เขาจึงประหลาดใจในการเลือกของฟู่เซียวหานมากความคิดแบบนี้มันบ้าคลั่งอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ที่บ้ากว่านั้นคือ ซังหนี่กลับเข้าใจตรรกะและความคิดของเขาได้และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกกลัวจริงๆ แล้ว......การอยู่กับคนบ้าเป็นเวลานาน สุดท้ายเธอก็เปลี่ยนเป็นไม่ปกติแล้วเหมือนกันขณะที่ซังหนี่กำลังคิดเรื่องพวกนี้อยู่นั้น ฟู่เซียวหานก็กลับเข้ามาแล้วดูเหมือนว่ากลัวจะรบกวนเธอ การเคลื่อนไหวของเขาจึงเบามากแต่ซังหนี่ก็ไม่ได้สนใจจนกระทั่งเขาขึ้นมาบนเตียง แล้วขยับเข้ามาแนบชิดด้านห

ฟู่เซียวหานกำลังอยู่กับเออร์วิน แม้ว่าเมื่อวานจะเพิ่งโดนหมัดของฟู่เซียวหานไปหมาดๆ แต่ตอนนี้เออร์วินกลับไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด พอเห็นฟู่เซียวหาน เขายังเป็นฝ่ายยื่นบุหรี่ซิการ์ในมือตัวเองให้ด้วยซ้ำแต่ฟู่เซียวหานกลับปฏิเสธ“นี่คิดจะตัดเพื่อนกับผมจริงๆ งั้นเหรอ?” เออร์วินหัวเราะ พร้อมกับพูดขึ้น ฟู่เซียวหานไม่ได้ยิ้ม “ผมเลิกบุหรี่แล้ว”“โอ้? ให้ผมเดานะ เป็นเพราะภรรยาของคุณใช่ไหม?”ฟู่เซียวหานไม่ตอบอะไรเออร์วินจิ๊ปากไม่พอใจ “คุณรู้ไหมว่าคุณทำแบบนี้มันน่าเบื่อมาก? ก่อนหน้านี้คุณเคยเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีมาก แต่ตอนนี้กลับขังตัวเองไว้กับชีวิตแต่งงานและผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่รู้สึกว่ามันน่าสมเพชบ้างเหรอ?”“และผมก็มองไม่ออกเลยจริงๆ ว่า เธอมีอะไรพิเศษกันแน่ ถึงทำให้คุณหลงหัวปักหัวปำได้ขนาดนี้”ในสายตาของเออร์วิน ซังหนี่อาจจะนับว่าเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง ส่วนเรื่องสติปัญญา......ก็ไม่ถึงกับฉลาดมาก แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับปกติแต่เพราะว่าปกตินี่แหละ เธอถึงได้ดูธรรมดามากถ้าเธอโง่สักหน่อย อย่างน้อยยังจะพอบอกได้ว่าเธอแตกต่างจากคนอื่นบ้างฟู่เซียวหานเหลือบมองเขา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คุณเคยได้

เดิมทีฟู่เซียวหานตั้งใจจะไปส่งซังหนี่กลับเถาหรานจวีก่อนแต่ต่อมาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจ แล้วพาเธอมาที่บริษัทแทนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ซังหนี่มาที่จื้อเหอแต่เป็นครั้งแรก ที่เธอถูกฟู่เซียวหาน จูงมือพาเดินเข้าไปแบบนี้เพราะการกระทำนี้ของเขา ทำให้ระหว่างทางทุกสายตาจับจ้องมาที่พวกเขา แต่ด้วยสถานะของฟู่เซียวหาน ทำให้ไม่มีใครกล้ามองอย่างเปิดเผย สุดท้ายทุกสายตาที่แอบมองอย่าง “ลับๆ ล่อๆ” นั้นก็พุ่งตรงมาที่ซังหนี่แทนเธอรู้สึกอึดอัด และอยากที่จะสะบัดมือของฟู่เซียวหานออกแต่ฟู่เซียวหานกลับเหมือนจงใจจะแข่งกับเธอ ยิ่งเธออยากจะสะบัดออก เขาก็ยิ่งจับแน่นขึ้นท่ามกลางสายตาผู้คน เธอจึงไม่สามารถยื้อยุดกับเขาต่อไปได้ สุดท้าย ซังหนี่จึงต้องยอมแพ้ และเลือกที่จะเมินเฉยต่อสายตาเหล่านั้น แล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้องทำงานที่จริงแล้วที่ฟู่เซียวหานบอกกับคุณนายฟู่ว่าเขาไม่มีเวลานั้นไม่ใช่ข้ออ้างเพราะหลังจากที่เขาไปทำงานต่างประเทศหลายวัน ตอนนี้มีงานสะสมจนกองเป็นภูเขา พอเข้าบริษัทมาก็ต้องประชุมอยู่อย่างนั้นไม่จบไม่สิ้นส่วนซังหนี่ที่ยังปรับเวลาไม่ได้ ก็นั่งรออยู่ในห้องทำงานของเขาได้ไม่นานสุดท้ายก็ทนไม่ไห

ฟู่จินหยวนตอบสนองได้รวดเร็วพอฟู่เซียวหานเดินเข้ามา เขาก็ปล่อยมือออกทันทีเมื่อครู่ซังหนี่ที่ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดไปที่เขา พอฟู่จินหยวนปล่อยมือออกโดยไม่ทันให้เธอเตรียมตัว ตัวของเธอก็เซเสียหลักไปอีกครั้งแต่ฟู่เซียวหานไม่สนใจ เพียงออกแรงดึงเธอกลับมา!“พี่ ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ”ฟู่จินหยวนรีบพูดขึ้น “เมื่อกี้พี่สะใภ้ตกใจน้ำพุ ผมกลัวว่าเธอจะเปียกก็เลยดึงเธอออกมาก้เท่านั้นเอง พี่อย่าเข้าใจผิดนะ”ฟู่เซียวหานไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่จ้องเธอด้วยสายตาเย็นชาซังหนี่ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสถานการณ์ที่แย่ขนาดนี้มาก่อนแม้แต่ตอนเผชิญหน้ากับจี้อวี้หยวนก็ยังไม่เป็นแบบนี้แต่ไม่นานซังหนี่ก็นึกถึงอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ว่า คนตรงหน้า......คือน้องชายต่างแม่ของเขาและตอนนี้ก็ยังเอาหุ้นของเขาไป และเข้ามาอยู่ในจื้อเหอดังนั้นสิ่งที่ทำให้เขาโกรธขนาดนี้ น่าจะเป็นเรื่องนี้มากกว่าฟู่เซียวหานไม่ได้ตอบอะไรฟู่จินหยวน เพียงแค่มองอีกฝ่ายเล็กน้อย แล้วพาซังหนี่เดินออกไปจังหวะก้าวเดินของเขาเร็วมาก จนซังหนี่เกือบสะดุดล้มเพราะเขาอยู่หลายครั้งเมื่อครู่ที่ลานน้ำพุจริงๆ แล้วไม่ได้มีแค่พวกเขาสามคนฟู่เซียวหานน่าจะเ