All Chapters of ถ้าหากว่า if: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำตรีภพ ชินณรงค์ อายุ 30 ลูกชายคนเดียวของ คุณหญิงปาดวาดและคุณตรีดนัย ดีกรีนักเรียกนอก จบ ตรี โท เอกบริหาร ว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่ของชินณรงค์กรุ๊ป บริษัทผลิตสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มเจ้าใหญ่ที่สุดของประเทศ วีรดา ชินณรงค์ อายุ 25 ลูกสาวบุตรธรรมของคุณหญิงปานวาด เรียนจบบริหารงานคหกรรมศาสตร์ หลังจากเรียนจบมาเธอก็ทำหน้าที่เลขาและดูแลคุณหญิงปาดวาดที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง คุณหญิงคือผู้มีพระคุณ ชุบเลี้ยงเธอที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไร้ญาติขาดมิตร เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ยื่นมือออกไปจับจูงผ่ามือใหญ่ที่อบอุ่นคู่นั้น เขาคนนั้นก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวใจและทำร้ายกันซ้ำๆ แบบนี้1. ห้องหอเคล้าน้ำตาหลังจากญาติผู้ใหญ่ออกจากห้องหอไปหมดแล้ว บ่าวสาวในชุดไทย ยังนั่งพับเพียบอยู่บนเตียงที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ“ไงล่ะ ดีใจไหมในที่สุดก็ได้จับฉันได้สมใจ” ตรีภพ กระชากพวงมาลัยคล้อยคอ แล้วปาใส่หน้าเจ้าสาวแสนสวยที่นั่งก้นหน้าก้มตาอยู่บนเตียง“คิดจะเป็นเมียฉันทั้งทีเชิดหน้าแล้วยิ้มไ

3ลูกสาวแม่บ้าน“ขอโทษที่วีลงมาสายค่ะ” วีรดารีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษทันทีที่เดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เห็นทุกคนในตระกูลชินณรงค์นั่งอยู่พร้อมหน้า ร่วมถึงคนที่เธอคิดว่าน่าจะออกไปข้างนอกแล้ว“มาๆ แม่สั่งให้คนทำอาหารบำรุงเต็มโต๊ะเลย” คุณหญิงปาดวาดรีบลุกไปจูงมือลูกสาวที่ควบตำแหน่งลูกสะใภ้หมาดๆ“คุณหญิงลุกไวๆ แบบนี้ไม่ดีนะคะ วีตกใจหมดเลย”วีรดารีบก้าวไปประคองร่างของสตรีสูงวัยให้กลับไปนั่งประจำที่“คุณหญิงอะไร เรียกแม่ซักทีเถอะวี ตั้งแต่เล็กจนโต วีไม่ยอมเรียกแม่ว่าแม่เลย ตอนนี้วีเป็นทั้งลูกสาวแล้วก็ลูกสะใภ้ของแม่แล้วนะ”“โถ่ คุณหญิงค่ะ วีแค่ลูกแม่บ้าน มีทุกวันนี้เพราะคุณหญิงเมตตา”“รู้ตัวก็ดีแล้ว” ตรีภพพูดทะลุกลางปล้องขึ้นมา“ตาภพ ไม่รู้ล่ะถ้ายังเรียกคุณหญิงให้ได้ยินอีก แม่คงต้องโกรธวีจริงจังแล้ว อย่าขัดใจแม่เลย แม่อยู่ได้อีกไม่นานหรอก” เอากับท่านสิ อะไรไม่ถูกใจก็เอาชีวิตขึ้นมาอ้าง “คุณแม่ครับ อย่าพูดแบบนี้อีก”“ค่ะ คุณแม่” วีรดารีบรับคำเมื่อเห็นนายหญิงของบ้านสีหน้าเริ่มไม่สู้ดี อะไรที่ทำให้ท่านสบายใจเธอจะทำ เรื่องแค่นี้ไม่เหนือบากกว่าแรงเลย ขนาดแต่งานกับคนที่เกลียดเธอนอนร่วมเตียงเธอยังทำไ

5.อดีต 2“ยากจังเลยค่ะพี่ภพ” บ่นไปพรางเคี้ยวขนมไปพรางจนแก้ตุ้ย“แค่นี้บ่นยาก แล้วจะสอบติดหมอหรอ”“น้องวีจะพยายามค่ะ น้องวีจะต้องเป็นหมอ และมารักษาคุณหญิงให้หายให้ได้เลย” วีรดาเงยหน้าขึ้นมาสบตาตรีภพด้วยสีหน้าจริงจัง เธอเรียกคุณแม่ของตรีภพว่าคุณหญิงเสมอ แม้คุณแม่ของเขาจะให้เรียกคุณป้าเธอก็ไม่ยอม บอกแม่ของเธอสั่งมาให้เรียกคุณหญิงเท่านั้น คุณหญิงมีบุญคุณมากมาย ต้องรักและเคารพท่าน ต่อให้ท่านจะเอ็นดูและเมตตามากแค่ไหน ก็ห้ามหลงระเริงเด็ดขาด ต้องเจียมตัวตรีภพมองเด็กน้อยของเขาด้วยแววตาอ่อนโยนระคนเอ็นดู มือหนายื่นไปหยีกลางกระหม่อมจนผมแกละยุ่งเหยิงเป็นรังนกไปแล้ว“พี่ภพอ่ะ ผมน้องวียุ่งหมดเลย” วีรดายู่หน้าใส่ลูกชายเจ้าของบ้าน แล้วก็ก้มลงแก้โจทย์ข้อต่อไปวีรดาอาจเห็นเขาเป็นแค่พี่ชาย แต่เขาจะอายุ 15 แล้ว ทำไมจะไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อเด็กน้อยตรงหน้านี้คือความรักไม่เคยคิดว่าเธอคือน้องสาวเลยซักครั้งอยากให้เธอเติบโตเคียงบ่าเคียงไหล่เขาตลอดไป เขายังจำวันแรกที่พบเธอได้เด็กน้อยจ้ำม่ำตัวขาวแก้มแดงถือไม้กวาดที่ขนาดพอๆ ตัวเอง พยามกวาดใบ้ไม้แห้งไปร่วมเป็นกองเดียวกัน สีหน้าและแววตามุ่งมั่น ถึงแม้ใบไม้มันจ

7.ตัวตายตัวแทน‘เลือดโสโครก เหอะ แต่เกิดมาต้อยต่ำ ถึงกับถูกตราหน้าขนาดนี้เลยหรอยัยวี’ น่าสมเพชตัวเองจริงๆ เธอรักผู้ชายแบบนี้ไปได้ยังไง ไม่ใช่สิ คนที่เธอรักคือพี่ภพต่างหาก พี่ภพในวัยเด็กไม่แบ่งแยกชั้นวรรณะ ไม่แบ่งฐานะสูงต่ำ พอโตขึ้นออกไปสู่โลกกว้างเข้าสังคมมากขึ้นเขาถึงได้ไม่อยากมาเกลือกกลั้วกับคนแบบเธอ ถามว่าเธอผิดหวังไหมที่เขาเปลี่ยนไป ตอบตามตรงก็ผิดหวังและเสียใจ แต่โลกมันเป็นแบบนี้สังคมมันบ่มเพาะมาแบบนี้แม่รดาถึงได้สอนเธอเสมอให้เจียมตัว ไม่งั้นคนจะหาว่าเธออยากได้อยากมีจนตัวสั่น ไม่ใช่แค่คุณภพที่เปลี่ยน มีอยู่ช่วงหนึ่งคุณหญิงก็เปลี่ยน ทันทีที่คุณภพไปเรียนอเมริกา จากที่ท่านเคยเอ็นดู กลับมองด้วยแววตารังเกียจ เรียกใช้งานเธอสารพัด มีอยู่ครั้งวีรดายกชามาเสริฟ คุณหญิงยกขึ้นจิบแล้วชาร้อนเกินไปลวกลิ้นท่าน ท่านก็ลงโทษด้วยการหยิกที่เอวจนเนื้อเขียว และสั่งไม่ให้บอกแม่ ท่านบอกว่าเพราะเธอทำพลาดจึงต้องถูกสั่งลงโทษ และก็เป็นแบบนั้นเรื่อยมา ไม่ว่าเธอจะทำผิดอะไร เล็กน้อยแค่ๆ ไหนก็ตาม ท่านจะไม่ดุด่าว่ากล่าว แต่มักจะหยิกเธอในร่มผ้าจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยเล็บ หลังจากแม่เสีย คุณหญิงก็กลับมาเอ็นดูเธอเหมื

9.สี่หนุ่มสี่มุมผับ stormตรีภพให้คนขับรถที่บ้านมาส่งที่ผับของเพื่อนสนิท เขาไม่ได้ขับรถมาเอง เขื่อไอ้พวกนั้นมันเตรียมซัฟอกเขาจนขาวสะอาดแน่นอน ไม่เมางานเลี้ยงไม่มีทางแยกวงกลุ่มเขาที่คบกันมาตั้งแต่เรียนด้วยกันที่อเมริกา พาทิส วายุ และอาทิตย์ เขาทั้งสี่คนถูกทางบ้านส่งไปเรียนเมืองนอกเพื่อกลับมาบริหารบริษัท เรียนด้วยกัน กินเหล้า เที่ยวผู้หญิง หัวหกก้นขวิดมาด้วยกัน มือหนาเปิดประตูห้อง VVIP เข้ามาก็ส่ายหัวรัวๆ เพราะสายตาทุกคนในห้องจับจ่อมาทางเขาทันทีที่เปิดประตู“โหว ว่าจะเสด็จ รอกูปิดร้านเลยไหม” วายุทักเพื่อนรักทันที“เอาน่า มันคงเพิ่งขอเมียออกจากบ้านได้ เพื่อนเพิ่งแต่งงานมึงอย่าไปว่ามันเลย” อาทิตย์แหย่เพื่อนรักเจ้าบ่าวป้ายแดง“ขอเมียก็เหี้ยล่ะ” ตรีภพทิ้งตัวลงบนโซฟาข้างพาทิศที่นั่งจิบน้ำอำพันอยู่คนเดียว ต่างจากอีกสองหนุ่มที่มีสาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยในวงแขน“เอ้า! อะไรยังไง “วายุสัพยอกเพื่อนแล้วหันไปสั่งให้สาวๆ ออกไปก่อน เรื่องที่จะคุยค่อนข้างส่วนตัว ถึงทั้งสองสาวจะเป็นเด็กในร้านเขา เชื่อใจได้ แต่กันไว้ดีกว่าทันที่ไปสาวๆ ออกจากห้องไป วายุก็เปิดประเด็นทันที “ไอ้พามันเล่าแล้วแต่กูไม่ค่อยเชื่