All Chapters of ถ้าหากว่า if: Chapter 41 - Chapter 50

43.ความจริง 1“คุณวีกลับมาหรือยัง”“ยังค่ะ ท่านประธานเรียกให้ท่านรองไปพบที่ห้องด้วยค่ะ” มุกมณีรีบตอบคนกลัวถูกภรรยาเข้าใจผิดเรื่องพริมา รีบตามกลับมาที่บริษัท กลับมาก็ยังไม่เจออีก รีบหมุนตัวเดินไปโถงอีกฝั่งของตึกตรีภพเปิดประตูห้องประธานเข้ามาก็สอดส่ายสายตาหาคนที่ต้องวีรดา“ไม่ต้องหา พ่อให้วีกลับไปแล้ว” ตรีดนัยเห็นสายตาลูกชายที่มองหาใครซักคนในห้อง ก็ไม่ต้องเดาให้ยาก“กลับยังไงครับ” ตรีภพคิ้ว“ป้าใจโทรมาบอกว่าพอแกขับรถออกมา แม่แกก็ยังอาการไม่ค่อยดี หนูวีเป็นห่วงเลยขอกลับไปก่อน”ตรีภพเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม คุณพ่อตอบไม่ตรงสิ่งที่เขาถามเลย ถามกินอะไรยัง ตอบไปตลาดมา มือหนายกหูโทรศัพท์โทรถามเองก็ได้ว่ะ“ฮัลโหล น้องวีกลับบ้านยัง ทำไมไม่บอกพี่ พี่กลับไปส่งก็ได้”(วีไม่อยากให้พี่ภพเสียงานค่ะ ล่ะเป็นห่วงคุณแม่มาก ป้าใจก็อายุทากแล้ว คนอื่นๆ ในบ้านก็ไม่รู้ใจคุณแม่เท่าวี แค่นี้ก่อนนะคะ วีขอบอกทางแท๊กซี่ก่อน)“โทรมาอัพเดทอาการคุณแม่ด้วยน่ะ พี่เป็นห่วงท่านเหมือนกัน”“หนูวีถึงไหนแล้วล่ะ” เมื่อเห็นลูกชายวางสายลูกสะใภ้แล้ว ก็กวักมือให้มานั่งที่โซฟารับแขกด้วยกัน“น่าจะครึ่งทางแล้วครับ คุณพ่อเรียกผมมา จะคุ

45.ความจริง ไม่ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้น 1ตรีภพหลังจากรับสายจากวีรดาก็รีบขับรถมาตรีดนัยมาโรงพยาบาลทันที เห็นผู้เป็นมารดานอนซูบซีดอยู่บนเตียงคนไข้ก็โกรุเรื่องที่ท่านปิดบังมาโดยตลอด โชคดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยทำอะไรกับวีรดารุนแรนจนเกินที่จะให้อภัยได้หลังจากนี้เขาจะดีกับเธอให้มากๆ ชดใช้กับความปากหมา ปากมอมของตัวเองที่ทำกับเธอมาตลอดสิบกว่าปี ต่อไปนี้เขาสามารถรักเธอก็ไม่ต้องคอยรู้สึกผิดกับมารดาอีกต่อไปแล้ว“เมื่อเช้าตอนผมจะพามาโรงพยาบาลก็ไม่ยอม ดื้อกว่าคุณแม่ก็คงเป็นลูกของผมกับวีในอนาคตแล้ว”“วีท้องเหรอลูก” คุณหญิงเมื่อได้ยินลูกจากปากตรีภพก็ดีดตัวขึ้นจากเตียง ไม่ฟังเสียงห้ามระคนตกใจของคนทั้งห้องเลย “คุณแม่ ลุกพรวดพราดแบบนี้ไม่ได้”“ยังไม่ได้ท้องครับ ผมแค่เปรียบเปรย” นิ้วมือลูบจมูกไปมา ไม่คอดว่าแค่พูดเล่นแม่เขาจะคิดจริงจังขนาดนี้“แต่ผมกับวีก็พยายามอยู่ครับ” ตรีภพล่ะสายตามาส่งยิ้มหวานให้ภรรยาหวังว่าจะได้รอยยิ้มกับมาเหมือนทุกครั้ง แต่ผิดคาด เธอสะบัดหน้าหนี เวรล่ะ วีโกรธเรื่องพริมาของจริง ตายห่าแล้วถ้าเธอรู้ว่า เขากับคุณแม่ใส่ความเรื่องน้าดากับคุณพ่อเป็นชู้กัน วีรดารักน้าดามากขนาดไหนทำไมเขาจะไม่ร

47. อดีตหวนมาทำร้ายปัจจุบัน 1“วี น้องวีครับ เปิดประตูออกมาคุยกันดีๆ พี่เข้าใจว่าวีโกรธ ตอนแรกพี่ก็โกรธคุณแม่เหมือนกันที่ปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ พี่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรท่านถึงทำแบบนี้ ตลอดเวลาที่อยู่อเมริกาพี่คิดถึงวีแทบขาดใจ พี่รู้สึกผิดกับคุณแม่มาตลอดที่พี่รักวีรักลูกสาวของคนที่ทำร้ายท่าน วียกโทษให้ท่านได้มั้ย ไม่ว่าเหตุผลที่ท่านโกหกเพราะอะไร แต่เพราะท่านเราทั้งคู่ถึงได้แต่งงานกัน” ตรีภพวิ่งตามวีรดามาถึงห้องนอน หาเท่าไหร่ก็ จึงเดินหาทั้งคฤหาสน์ปรากฏว่าเธอขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำห้องนอนของคุณแม่และคุณพ่อ“พี่ภพรักวีงั้นเหรอ” วีรดาพึมพำออกมาเขามาห้องนี้เพราะจะมาเตรียมเสื้อผ้าให้คุณตรีดนัย เธอไม่ได้จะขังตัวเอง แต่เรียวแรงมันหมด มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไรต่อ เธอโกรธคุณหญิงปานวาดที่ทำให้แม่เธอกลายเป็นคนไม่ดี แต่เธอก็รักคุณหญิงปานวาดไม่น้อย ท่านเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี มีทุกวันนี้เพราะท่านมอบให้“ครับ พี่รักน้องวี รักตั้งแต่แรกพบ การอยู่ห่างจากน้องวี พี่ทรมานมากๆ อยากกลับมาหาใจแทบขาดแต่เพราะหน้าที่และความรับผิดชอบพี่เลยต้องตั้งใจเรียน เพื่อที่จะรีบเรียนจบและกลับมา แต่พี่กลับต้องรู้เรื่องเลวร้ายภายในบ้

49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว

51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า