3ลูกสาวแม่บ้าน
“ขอโทษที่วีลงมาสายค่ะ” วีรดารีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษทันทีที่เดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เห็นทุกคนในตระกูลชินณรงค์นั่งอยู่พร้อมหน้า ร่วมถึงคนที่เธอคิดว่าน่าจะออกไปข้างนอกแล้ว
“มาๆ แม่สั่งให้คนทำอาหารบำรุงเต็มโต๊ะเลย” คุณหญิงปาดวาดรีบลุกไปจูงมือลูกสาวที่ควบตำแหน่งลูกสะใภ้หมาดๆ
“คุณหญิงลุกไวๆ แบบนี้ไม่ดีนะคะ วีตกใจหมดเลย”
วีรดารีบก้าวไปประคองร่างของสตรีสูงวัยให้กลับไปนั่งประจำที่
“คุณหญิงอะไร เรียกแม่ซักทีเถอะวี ตั้งแต่เล็กจนโต วีไม่ยอมเรียกแม่ว่าแม่เลย ตอนนี้วีเป็นทั้งลูกสาวแล้วก็ลูกสะใภ้ของแม่แล้วนะ”
“โถ่ คุณหญิงค่ะ วีแค่ลูกแม่บ้าน มีทุกวันนี้เพราะคุณหญิงเมตตา”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว” ตรีภพพูดทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“ตาภพ ไม่รู้ล่ะถ้ายังเรียกคุณหญิงให้ได้ยินอีก แม่คงต้องโกรธวีจริงจังแล้ว อย่าขัดใจแม่เลย แม่อยู่ได้อีกไม่นานหรอก” เอากับท่านสิ อะไรไม่ถูกใจก็เอาชีวิตขึ้นมาอ้าง
“คุณแม่ครับ อย่าพูดแบบนี้อีก”
“ค่ะ คุณแม่” วีรดารีบรับคำเมื่อเห็นนายหญิงของบ้านสีหน้าเริ่มไม่สู้ดี อะไรที่ทำให้ท่านสบายใจเธอจะทำ เรื่องแค่นี้ไม่เหนือบากกว่าแรงเลย ขนาดแต่งานกับคนที่เกลียดเธอนอนร่วมเตียงเธอยังทำได้เลย
“หึๆ เมื่อวานยังเป็นอีกาอยู่เลย วันนี้มาชูคอเป็นหงส์ซะงั้น” ตรีภพ มองวีรดาด้วยสายตาดูแคลน วีรดาได้แต่ก้มหน้ารับคำ เถียงไม่ได้พูดไม่ออก เพราะมันเรื่องจริง บนโต๊ะนี้เธอเปรียบดังอีกาในฝูงหงส์ แต่เธอไม่เคยทำตัวเป็นหงส์อย่างที่เขาว่าเลยซักครั้ง อยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวมาโดยตลอดไม่เคยลืมว่าตัวเองเป็นใคร
“ผมไปทำงานก่อนน่ะ” คุณตรีดนัย ลุกขึ้นขยับเสื้อสูตรให้เข้าที่ หลังจากนั่งเงียบฟังมาซักพัก เขาไม่อยากนั่งฟังคำพูดเจ็บแสบที่ลูกชายเขาพูดกับเด็กในปกครอง ตอนเด็กๆ ก็เห็นรักกันดี พอรับวีรดามาเป็นลูกบุญธรรม ตรีภพก็ไม่เคยพูดจากดีๆ กับวีรดาอีกเลย หรือเขาเลือกผิด หากวันนั้นไม่ตามใจภรรยาที่ดึงดันจะรับหนูวีเป็นลูกบุตรธรรมให้ได้ หนูวีก็คงไม่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์ไร้สาระแบบนี้จากลูกชายเขา
“วันจันทร์ก็เตรียมตัวเข้าไปรับตำแหน่งและเรียนรู้งานที่บริษัท พ่อเตรียมคนช่วยงานเราเอาไว้หมดแล้ว”
“ครับคุณพ่อ ผมจะเอาประสบการณ์ที่ทำงานที่อเมริกามาปรับใช้กับบริษัทของเรา ผมจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวัง” คุณตรีดนัยเดินมาตบบ่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนลูกชายที่เขาภาคภูมิใจ แล้วก็เดินออกจากออกอาหารไป
“ป้าใจ บอกแม่ว่าอาหารกลางวันจะทำสเต๊กปลาแซลม่อน ช่วยบำรุงรังไข่ ไม่รู้เชื่อได้ไหม”
“แค่กๆ คะ?”
“หลานแม่จะได้มาไวๆ ไง ทานนี้ด้วยลูก ทานเยอะๆ เราน่ะผอมไปรู้ไหม” คุณหญิงปาดวาดยังคงตักอาหารใส่จานวีรดาไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ตรีภพเบนสายตากลับมายังโต๊ะอาหาร คุณแม่เขาตัดนั้นนู้นนี้ใส่จานของวีรดา จนแทบจะล้นออกมาจากจาน ถ้าเขาไม่เห็นด้วยตาตัวเอง เขาคงไม่มีทางเชื่อ ว่าแม่เขาจะรักลูกสาวของผู้หญิงคนนั้นได้ขนาดนี้ วีรดาใส่ยาเสน่ห์อะไรให้คุณแม่เขากิน ตาคมต้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่พยายามผื่นตักอาหารเข้าปากทั้งๆ ที่ตัวเธอนั้นอิ่มแล้ว เธอพยามเอาอกเอาใจคุณแม่เขาตลอดเวลาที่เขาอยู่ต่างประเทศเธอคงประจบสอพลอนี้สินะ จากลูกชู้กลายเป็นลูกรัก คุณแม่เขาเป็นคนใจดีมีเมตตา ถึงได้กลายเป็นคนโง่ให้เธอหลอกเหมือนเขาที่เคยรักเธอ หากวันนั้นแม่ของเธอไม่เป็นชู้กับพ่อเขาวันนี้เขาคงยังรักเธอ ไม่ว่าตอนนี้เขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน เขาก็ไม่อาจทำลายรอยยิ้มของคุณแม่เขาได้
4.อดีต 1“พี่ภพขา สอนการบ้านเลขน้องวีได้มั้ยค่ะ น้องวีทำไม่ได้เลยค่ะ” เด็กหญิงวีรดาวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในตัวตึกหลังใหญ่พร้อมสมุดการบ้านวิชาคณิตศาสตร์“หนูวี ลู๊ก คุณภพเพิ่งกลับมาจากโรงเรียน ให้คุณภพทานของว่างเสร็จก่อน น้าขอโทษด้วยนะคะคุณภพ เก็นรถเข้ามาจอดในบ้านก็คงจะวิ่งโร่มาเลย” รดา บ่นลูกสาวไม่จริงจังนัก“ไม่เป็นไรครับน้าดา” ตรีภพยื่นกระเป๋าให้ รดา ซึ่งทำงานแม่บ้านและพยาบาลส่วนตัวของแม่เขา ตรีภพย่อตัวลงไปอุ้มเด็กหญิงมัดผมแกละไว้แนบอก กดจมูกลงบนแก้มนุ่มที่หอมกรุ่นไปด้วยแป้งเด็ก“ตามใจกันจริงๆ” รดาได้แต่ส่ายหน้ามองตามแผ่นหลังคุณหนู คุณหญิงท่านเอ็นดู ลูกสาวของเธอมาก แม้แต่คุณภพก็ไม่เคยรังเกียจลูกสาวของเธอ ตัวแทบจะติดกันตลอดเวลา หากคุณภพอยู่บ้านต้องมีลูกเป็ดน้องสีเดินตามก้นต้อยๆ ไม่ห่าง ปีหน้าคุณภพต้องไปเรียนต่อที่เมืองนอก ไม่รู้ลูกสาวตัวแสบของเธอจะทนคิดถึงพี่ชายที่แสนดีคนนี้ได้ไหม คงจะร้องไห้ขี้มูกโป่งเป็นเดือนๆ แน่นอน“อ้าวดา ตาภพล่ะ เห็นรถเข้ามาจอดแล้วนิไปไหนซะแล้ว”“อุ้มน้องวีไปศาลข้างสระน้ำแล้วค่ะ”คุณหญิงปานวาดเดินส่ายหัวเข้ามาหาแม่บ้านคนสนิท เธอกับรดาอายุห่างกันเกือบ 5 ปี เธอรั
5.อดีต 2“ยากจังเลยค่ะพี่ภพ” บ่นไปพรางเคี้ยวขนมไปพรางจนแก้ตุ้ย“แค่นี้บ่นยาก แล้วจะสอบติดหมอหรอ”“น้องวีจะพยายามค่ะ น้องวีจะต้องเป็นหมอ และมารักษาคุณหญิงให้หายให้ได้เลย” วีรดาเงยหน้าขึ้นมาสบตาตรีภพด้วยสีหน้าจริงจัง เธอเรียกคุณแม่ของตรีภพว่าคุณหญิงเสมอ แม้คุณแม่ของเขาจะให้เรียกคุณป้าเธอก็ไม่ยอม บอกแม่ของเธอสั่งมาให้เรียกคุณหญิงเท่านั้น คุณหญิงมีบุญคุณมากมาย ต้องรักและเคารพท่าน ต่อให้ท่านจะเอ็นดูและเมตตามากแค่ไหน ก็ห้ามหลงระเริงเด็ดขาด ต้องเจียมตัวตรีภพมองเด็กน้อยของเขาด้วยแววตาอ่อนโยนระคนเอ็นดู มือหนายื่นไปหยีกลางกระหม่อมจนผมแกละยุ่งเหยิงเป็นรังนกไปแล้ว“พี่ภพอ่ะ ผมน้องวียุ่งหมดเลย” วีรดายู่หน้าใส่ลูกชายเจ้าของบ้าน แล้วก็ก้มลงแก้โจทย์ข้อต่อไปวีรดาอาจเห็นเขาเป็นแค่พี่ชาย แต่เขาจะอายุ 15 แล้ว ทำไมจะไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อเด็กน้อยตรงหน้านี้คือความรักไม่เคยคิดว่าเธอคือน้องสาวเลยซักครั้งอยากให้เธอเติบโตเคียงบ่าเคียงไหล่เขาตลอดไป เขายังจำวันแรกที่พบเธอได้เด็กน้อยจ้ำม่ำตัวขาวแก้มแดงถือไม้กวาดที่ขนาดพอๆ ตัวเอง พยามกวาดใบ้ไม้แห้งไปร่วมเป็นกองเดียวกัน สีหน้าและแววตามุ่งมั่น ถึงแม้ใบไม้มันจ
6.ไม่อาจหวนคืน“ภพ คุณพ่อภพมีผู้หญิงคนอื่น”“ฮื่อ ภพ แม่ใจจะขาดแล้ว ทำไมคุณพ่อของภพทำกับแม่แบบนี้ เป็นคนอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นรดา”“รดาแอบเป็นชู้กับคุณพ่อของภพ ภพแม่จะทำยังไงดี”“แม่ผิดอะไร ภพแม่ผิดอะไร ทำไมคุณตรีถึงทำกับแม่ได้ลงคอ”“แม่เห็นมันออกมาจากห้องนอนใหญ่ มันกล้าถึงขั้นมานอนทับที่ของแม่ ภพแม่เกลียดมัน”“แม่ไม่น่ารับมันสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้านเลย”ตลอดปีแรกที่ตรีภพไปเรียนอเมริกา คุณหญิงปาดวานมักจะโทรไประบายเรื่องพ่อของเขากับรดาที่แอบเล่นชู้กันในบ้านเสมอ เสียงสะอื้นไห้ของคุณแม่ยังก้องอยู่ในหูมาจนถึงวันนี้ เขาเคยโทรเลียบๆ เคียงคุณพ่อให้หยุดพฤติกรรมนี้ซะแต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนกระทั้ง ข่าวการตายของรดา ประสบอุบัติเหตุตกบันไดลงมาจากชั้น 2 ของบ้านคอหักเสียชีวิตคาที่ หลังจากนั้นคุณแม่ก็หยุดโทรมาร้องไห้เรื่องของคุณพ่อกับรดา แต่รับเด็กหญิงวีรดาเป็นลูกบุญธรรมแทนถึงคุณแม่จะให้ลืมเรื่องนี้และให้รักวีรดาเหมือนน้องสาว แต่เขาไม่เคยลืม ไม่เคยลืมความเจ็บซ้ำที่ผู้หญิงคนนั้นทำไว้กับแม่ของเขา และเขาไม่เคยลืมว่าเธอคือลูกสาวของผู้หญิงคนนั้น“ไง วันนี้ประจบได้อะไรติดไม้ติดมือมาอีกล่ะ”หลัง
7.ตัวตายตัวแทน‘เลือดโสโครก เหอะ แต่เกิดมาต้อยต่ำ ถึงกับถูกตราหน้าขนาดนี้เลยหรอยัยวี’ น่าสมเพชตัวเองจริงๆ เธอรักผู้ชายแบบนี้ไปได้ยังไง ไม่ใช่สิ คนที่เธอรักคือพี่ภพต่างหาก พี่ภพในวัยเด็กไม่แบ่งแยกชั้นวรรณะ ไม่แบ่งฐานะสูงต่ำ พอโตขึ้นออกไปสู่โลกกว้างเข้าสังคมมากขึ้นเขาถึงได้ไม่อยากมาเกลือกกลั้วกับคนแบบเธอ ถามว่าเธอผิดหวังไหมที่เขาเปลี่ยนไป ตอบตามตรงก็ผิดหวังและเสียใจ แต่โลกมันเป็นแบบนี้สังคมมันบ่มเพาะมาแบบนี้แม่รดาถึงได้สอนเธอเสมอให้เจียมตัว ไม่งั้นคนจะหาว่าเธออยากได้อยากมีจนตัวสั่น ไม่ใช่แค่คุณภพที่เปลี่ยน มีอยู่ช่วงหนึ่งคุณหญิงก็เปลี่ยน ทันทีที่คุณภพไปเรียนอเมริกา จากที่ท่านเคยเอ็นดู กลับมองด้วยแววตารังเกียจ เรียกใช้งานเธอสารพัด มีอยู่ครั้งวีรดายกชามาเสริฟ คุณหญิงยกขึ้นจิบแล้วชาร้อนเกินไปลวกลิ้นท่าน ท่านก็ลงโทษด้วยการหยิกที่เอวจนเนื้อเขียว และสั่งไม่ให้บอกแม่ ท่านบอกว่าเพราะเธอทำพลาดจึงต้องถูกสั่งลงโทษ และก็เป็นแบบนั้นเรื่อยมา ไม่ว่าเธอจะทำผิดอะไร เล็กน้อยแค่ๆ ไหนก็ตาม ท่านจะไม่ดุด่าว่ากล่าว แต่มักจะหยิกเธอในร่มผ้าจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยเล็บ หลังจากแม่เสีย คุณหญิงก็กลับมาเอ็นดูเธอเหมื
8.ชีวิตของอีเย็นพราวรีบตัดบทวางสายจากเพื่อนสนิท ไม่งั้นคงได้ต่อว่าคนบ้านนั้นไปอีกหลายประโยค พูดที่ไรคนที่ไม่สบายใจก็คือวีรดา แต่มันก็อดโมโหแทนไม่ได้จริงๆ ชีวิตทุกวันที่อยู่ในบ้านชินณรงค์สของสำหรับวีรดานั้น ในสายตาคนนอกว่ากันว่าวีรดานั้นโชคดี เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไร้ญาติขาดมิตรอยู่ๆ ครอบครัวชินณรงค์ก็ยื่นมือมาอุปการะ แต่ในสายตาของคนสนิทอย่างพราว กลับมองว่ามันวีรดานั้นถูกจองจำอยู่ในกรงที่ชื่อว่าบุญคุณ หายใจเพื่อต่อชีวิตให้คุณหญิงปาดวาดหากวีรดาพยามแหกกรงเมื่อไร คุณหญิงจะต้องล้มป่วยแบบไม่ทราบสาเหตุ หนักเข้าก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง ถึงแม้จะไม่พูดประโยคไม่ลำเลิกบุญคุณตรงๆ แต่มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าแกล้งทำให้วีรดายอมตามใจให้ในสิ่งที่คุณหญิงต้องการไหนจะการแต่งงานสาฟ้าแลบระหว่างทายาทคนเดียวของเครือชินณรงค์กับบุตรสาวบุญธรรม คุณตรีภพกลับมาเมืองไทยแค่อาทิตเดียวก็แต่งงานทันทีแถมแขกมีแค่ญาติกับคนใกล้ชิดไม่กี่คน ถึงจะลงข่าวหนังสือพิมพ์ แต่คนที่ได้รับเชิญไปงานแทบจะไม่มี มีใครรู้บ้างล่ะวีรดาโดนบังคับให้แต่งงานก็ไม่มี บ้างก็ว่าวีรดารวบหัวรวบหางทั้งตระกูล บ้างก็ว่าท้องก่อนแต่ง บางก็ว่าท้องกับคนอื่นแล
9.สี่หนุ่มสี่มุมผับ stormตรีภพให้คนขับรถที่บ้านมาส่งที่ผับของเพื่อนสนิท เขาไม่ได้ขับรถมาเอง เขื่อไอ้พวกนั้นมันเตรียมซัฟอกเขาจนขาวสะอาดแน่นอน ไม่เมางานเลี้ยงไม่มีทางแยกวงกลุ่มเขาที่คบกันมาตั้งแต่เรียนด้วยกันที่อเมริกา พาทิส วายุ และอาทิตย์ เขาทั้งสี่คนถูกทางบ้านส่งไปเรียนเมืองนอกเพื่อกลับมาบริหารบริษัท เรียนด้วยกัน กินเหล้า เที่ยวผู้หญิง หัวหกก้นขวิดมาด้วยกัน มือหนาเปิดประตูห้อง VVIP เข้ามาก็ส่ายหัวรัวๆ เพราะสายตาทุกคนในห้องจับจ่อมาทางเขาทันทีที่เปิดประตู“โหว ว่าจะเสด็จ รอกูปิดร้านเลยไหม” วายุทักเพื่อนรักทันที“เอาน่า มันคงเพิ่งขอเมียออกจากบ้านได้ เพื่อนเพิ่งแต่งงานมึงอย่าไปว่ามันเลย” อาทิตย์แหย่เพื่อนรักเจ้าบ่าวป้ายแดง“ขอเมียก็เหี้ยล่ะ” ตรีภพทิ้งตัวลงบนโซฟาข้างพาทิศที่นั่งจิบน้ำอำพันอยู่คนเดียว ต่างจากอีกสองหนุ่มที่มีสาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยในวงแขน“เอ้า! อะไรยังไง “วายุสัพยอกเพื่อนแล้วหันไปสั่งให้สาวๆ ออกไปก่อน เรื่องที่จะคุยค่อนข้างส่วนตัว ถึงทั้งสองสาวจะเป็นเด็กในร้านเขา เชื่อใจได้ แต่กันไว้ดีกว่าทันที่ไปสาวๆ ออกจากห้องไป วายุก็เปิดประเด็นทันที “ไอ้พามันเล่าแล้วแต่กูไม่ค่อยเชื่
10.จะให้ลืมได้ยังไงร่างหนาภายใต้ผ้าห่มค่อยๆ ลืมเปลือกตาขึ้น ขยับกาย เรือนกายทีีเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหันไปมองนาฬิกาข้างเตียงนอน เกือบเที่ยงแล้ว“แม่งชงสูตรไหนว่ะ ปวดหัวชิบหาย” ตรีภพยกมือขึ้นนวดขมับ บ่นอุบอิบอยู่คนเดียว เขาใส่ชุดนอนอยู่ จำได้ว่าเมื่อคืนกลับมาถึงก็สลบไปเลย แสดงว่าคนที่นอนร่วมเตียงคงเป็นคนเปลี่ยนให้ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จแล้วจึงเดินลงไปที่ห้องอาหารเพราะตอนนี้ได้เวลาทานอาหารกลางวันพอดี“หนักหรอเรา ลงมาซะเที่ยง ดีน่ะวันนี้วันอาทิตย์ ถ้าวันทำงานแบบนี้ไม่เอานะ” คุณตรีดันทันทีที่เห็นลูกชายเดินสะโหลสะเหลลงจากบันไดมา ก็อดที่จะพูดเย้าไม่ได้“นิดหน่อยครับ ไม่ได้ครบทีมนาน เรื่องสังสรรค์กับเรื่องงานผมแยกได้ครับคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง”“มาๆ ตาภพ แม่สั่งป้าใจต้มน้ำแกงแก้แฮงค์ให้ น้องวีบอกแม่ว่าเราเมาหนักเลยเมื่อคืนวันนี้น่าจะลงมาสาย” คุณหญิงปาดวานเดินเข้ามาควงแขนลูกชายสุดที่รักเดินกึ่งจูงกึ่งลากไปยังห้องรับประทานอาหาร“หึ ขี้ฟ้องซะด้วย แล้วลูกสะใภ้คุณแม่ไปไหนล่ะครับ ปกติเสนอหน้าอยู่ข้างคุณแม่ตลอด” ตรีภพทำเสียงขึ้นจมูก ได้แต่แค่นเขี้ยวหมั้นไส้ ฟ้องแม่เขาว่าเขาเมากลับมาสินะ แล้วหา
11.ถ้าหาก 1ตรีดนัย เขาว่าจะพาภรรยาไปนั่งดูกล้วยไม้ที่เรือนเพาะชำหลังทานอาหารเสร็จ รอนานแล้วลูกชายไม่ตามไปซักทีจึงหยิบเอกสารออกมาให้เอง เห็นลูกชายและภรรยากอดกันกอดอยู่ที่จึงเดินเข้าไปสวมกอดข้อนหลังภรรยา“แอบกอดกันแบบนี้พ่อน้อยใจน่ะ โตจนแต่งงานมีเมียแล้ว ยังอ้อนแม่แบบนี้อยู่หรอไอ้ลูกชาย” ช่วงที่ตรีภพไปเรียนเมืองนอก เขาไม่เคยไปเยี่ยมเลยเพราะทำงานทุกวัน ส่วนภรรยาก็ร่างกายอ่อนแอเขาไม่กล้าให้เดินทางคนเดียว ถึงตรีภพจะกลับมาเยี่ยมบ้านทุกปี แต่ก็คงไม่เหมือนอยู่บ้าน คงคิดถึงอ้อมกอดของครอบครัวไม่น้อย เขารู้สึกผิดที่ผลักดันลูกชายให้ไปใช้ชีวิตคนเดียวแต่เขาไม่มีทางเลือกอนาคตชีวิตพนักงานหลายพันคนจะตกอยู่ในกำมือของตรีภพเขาจำเป็นให้ตรีภพเติบโตและเรียนรู้ด้วยตนเอง “โถ่ คุณค่ะอย่าแซวลูกแบบนั้น สำหรับวาดไม่ว่าจะอายุเท่าไรก็ยังเป็นเด็กเสมอและค่ะ”“ต่อให้ผมจะมีเมียอีก 3 ลูกอีก 5 ผมก็จะยังกอดคุณแม่แบบนี้ครับ” ตรีภพแนบหน้าชุกลงไปบนหน้าท้องแบนราบ ยิ่งกอดแบบนี้เขายิ่งรู้สึกว่าคุณแม่ของเขาผอมแห้งเหลือเกิน ท่านเหมือนแก้วที่สามารถแตกหักได้ทุกเมื่อ“เอาลูกหนึ่งให้ได้ก่อน แม่อยากอุ้มหลานไวๆ แม่สั่งป้าใจทำของบำรุง
56.ไม่อาจหายใจร่วมกันได้ จบบริบูรณ์วีรดา ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าในรั้วคฤหาสน์ชินณรงค์ ความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ วันแรกที่เธอก้าวเข้าเมื่อ 20ปี ก่อนเธอจำได้ดี วันที่เสียเสาหลักของครอบครัว แม่ดาจูงมือน้อยๆ ของเธอเดินผ่านรั้วสีทองเข้ามาใน กว่าจะเดินมาถึงตัวตึกเล่นเอาเด็กอายุเพียง 5 ขวบอย่างวีรดาเหงื่อซึม แต่เธอไม่ร้องโยเย ไม่งอแง เพราะรู้ดีว่าแม่พามาหาที่พึ่งพิง หากไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ เธอกับแม่อาจต้องอดตาย อดมื้อกินมื้อมาหลายวันแล้ว ไม่นึกเลยว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายกลับกลายเป็นที่ตายของแม่เธอ“วี” คุณหญิงปานวาดวิ่งออกมารับวีรดา หลังจากที่ยามหน้าประตูบอกว่าวีรดากลับมาแล้ว“วี วีให้อภัยแม่นะ แม่ผิดไปแล้วลูก ให้แม่ทำอะไรก็ได้ ขอแค่วีกลับมา”“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ แดดร้อน” วีรดาพยักหยักหน้าเรียกให้คนที่มากับเธอตามเข้าตึกไปด้วยเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง พี่ชาติและพี่มุกขอตามมาด้วยไม่งั้นจะไม่ให้มา เธอจึงยอมวีรดานั่งลงบนโซฟา แจ้งคุณหญิงปานวาดว่าต้องการคุยกับทุกคนของชินณรงค์ เธอนั่งรออย่างใจเย็น รอ รอจนทุกคนมาครบ“วี” ตรีภพวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาแทบจะเหาะกลับบ้าน ที่เธอยอมกลับมา
55.สุดท้ายผ่านไปเกือบสามเดือนที่วีรดาหายตัวไป ตรีภพมาทำงานด้วยสภาพร่างกายไม่ต่างจากศพ เขาโหมงานหนัก ทั้งเลขาอย่างมุกมณีก็ลาออก เลขาคนใหม่ก็ทำงานยังไม่คล่อง ทำให้เหนื่อยอีกเท่าตัวตรีภพเปิดรูปภาพในโทรศัพท์ขึ้นดู เดือนแรกที่เธอหายไปเขาให้นักสืบหยุดตามหาเธอ เพราะละอายใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วในที่สุดเขาก็ทนความคิดถึงไม่ไหว จึงให้ตามหาเธออีกครั้ง เขาไม่ได้ไปหาไปหาเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีมั้ย ไม่เคยคิดที่จะตามเธอกลับมา ผิดกับคุณแม่ ที่อยากให้เขาพาเธอกลับมา คุณแม่ยังเชื่อมั่นว่าวีรดารักเขา หากเขาออกปากคุยกับเธอให้อภัย โดยนิสัยของวีรดาต้องยอมอภัยให้เธอยิ่งถ้าเขาทำให้เธอท้องได้ หลานจะทำให้วีรดาไม่ทิ้งครอบครัวชินณรงค์ไปไหน เขาจึงทำได้เพียงแค่บอกว่ายังหาวีรดาไม่เจอข่าวลือว่าวีรดาย้ายออกจากคฤหาสน์ จนถึงขั้นว่าตรีภพกับวีรดาเลิกลากันแล้ว เหตุจากมือที่สามทำเอาพริมาเนื้อเต้น ในที่สุดเวลาของเธอก็มาถึง ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตหรูหราแบบเก่าได้อีกต่อไป คุณปู่ตัดเงินกงสีเธอจริงๆ เพราะตรีภพสั่งหยุดโครงปูเเลยมโนว่าเป็นเพราะเธอ เธอพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เค
54.หมด 2สิ้นเสียงสุชาติ ก็เกิดความชุนละมุน คุณหญิงปานวาดหมดสติไป ตรีภพต้องปล่อยมือวีรดาเพื่ออุ้มคุณหญิงขึ้นรถ ขับบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ท่านแต่เป็นลมหมดสติไป พอวางใจเรื่องคุณแม่แล้ว เขาจึงให้คุณพ่อเฝ้าดูอาการของคุณแม่รีบขับรถกลับบ้าน เพราะเขาโทรหาก็ปิดเครื่อง ข้อความไปก็ไม่อ่าน เมื่อถึงบ้านกลับไม่เจอคนที่ตามหา วีรดา สุชาติแม้แต่ลุงชม ก็หายไปโดยไม่ได้เอาอะไรไปด้วยเลย ข้าวของเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นตรีภพตัดสินใจโทรพาพาทิศให้ถามจากพรนับพันให้ที่ ซึ่งก็ไม่ไเ้คำตอบ พรนับพันก็ติดวีรดาไมด้เหมือนกันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นอาทิตย์ จนคุณหญิงออกจากโรงพยาบาล วีรดาก็ยังไม่ติดต่อกลับ จนตรีภพทนไม่ไหว ถามตรีดนัย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับคุณพ่อ ที่ผมเงียบ เพราะผมรอได้ยินจากปากคุณพ่อเอง แต่จนแล้วรอเล่าจนจะบ้าตายอยู่แล้วคุณพ่อก็เงียบ เมียผมหายไปกับไอ้ชาติทั้งคน”ในเมื่อปิดไม่ได้อีกต่อไป ตรีดนัยจึงพาตรีภพออกมานั่งที่สวนเพื่อบอกความจริงทั้งหมดตรีภพนั่งฟังสิ่งที่คุณพ่อเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ“ทำไม คุณพ่อกับคุณแม่ทำกับวีแบบนี้”“มันเป็นอุบัติเหตุ” ตรีดนัยพูดเพียงสั้นๆ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้
53.หมด 1สุชาติขับรถเข้ามาภายในคฤหาสน์ เข้าเดินมุ่งหน้าไปยังตัวตึกอย่างไม่ลังเล ตอนบอกเรื่องนี้กับวี เขาจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างๆ เธอ“ชาติจะไปไหนเหรอ”“ผมมีธุระคุณกับน้องวีครับ” สุขาติหลบสายตาคุณตรีดนัย เขาเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้“ชาติ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว บ่อยให้มันถูกลืมไปกับกาลเวลาได้มั้ย ฉันของร้อง ฉันรู้ว่าที่ขอมันมากไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ อย่าไปเรื้อฟื้นมันอีกเลย” ลูกน้องโทรมาแจ้งว่า มือปืนที่จ้างวานทำงานไม่สำเร็จ มีคนไปช่วยจอมพลเอาไว้ในเมื่อวีรดาอยู่บ้าน แสดงว่าคนที่ช่วยคงเป็นสุชาติ และคงรู้เขทั้งหมดจากจอมพลแล้ว“น้องวีแค่ต้องการรู้ความจริง ให้น้องวีดูหลักฐานทั้งหมดแล้วตัดสินใจเองเถอะครับว่าเป็นอุบัติเหตุหรือเปล่า”“ทำไมที่ผ่านมา ฉันไม่แอะใจซักนิด ว่าวีกับชาติ สืบเรื่องดามาตลอด” ถ้าเขาแอะใจซักนิด เขาคงปิดปากจอมพลตั้งแต่ในคุกไปแล้ว“ทำไมครับ ถ้าคุณรู้คุณจะฆ่าปิดปากพยานบุคคลแบบที่ทำวันนี้เหรอครับ”“นายออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะให้คนมาลากนายกับพ่อออกไป” ตรีดนัยย่างสามขุมประชิดตัวสุชาติ แววตาแข็งกร้าว เขาพูดจริง หากยังไม่หยุดเขาคงไม่แต่ไล่ออกจากบ้านไป“วี วี ได้ยินพี่มั้ย วีออกมา
52.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 3จอมพล หนีหัวซุกหัวซุก จากเดิมตั้งใจไปเข้าหาคุณหญิงปานวาดเพื่อข่มขู่ของเงินเพิ่ม แต่กลับถูกคนของตรีดนัยตามล่า เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่จิตใจดีแบบตรีดนัยแล้วคุณหญิงปานวาด จะกล้าลงมือเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้ หากมือปืนไม่ยิงพลาด วันนี้เขาคงได้ไปเยี่ยมยมบาลแล้ว จอมพลยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า“ขอบคุณที่ช่วยลุงเอาไว้”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รู้ว่าใครปองร้ายคุณลุง แต่ที่ผมช่วยในวันนี้ ผมหวังประโยชน์” นักสืบแจ้งว่าเจอจอมพลแล้ว เขาจึงรีบขับรถมาหา คาดไม่ถึงว่ารถของจอมพลกำลังถูกประกบไล่ยิง“ผมไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ผมกำลังสืบเรื่องน้ารดา คนที่ประสบอุบัติเหตุตกบันไดในคฤหาสน์ชินณรงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมกับวีรดาลูกสาวของคนตาย วีจะให้เงินคุณลุง 1 ล้าน แลกกับคุณลุงต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นทั้งหมด”จอมพลกลืนน้ำลาย ดูจากที่ตรีดนัยส่งมือปืนมาคงไม่ต้องการเจรจาและถูกเขาขู่เอาเงินแน่นอน หากไม่หนีไปคงไม่มีชีวิตรอด “ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่า คุณจะไม่ฆ่าผม”“ถ้าคิดแบบนั้นคงไม่เสี่ยงเข้ามาช่วย”จอมพลพยักหน้า พอสุชาติโทรศัพท์มาอัดวีดีโอ จอมพลจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด “ผมเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัย
51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า
50.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 1ในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คุณหมออนุญาตให้ออกจาก ICCU ได้แล้ว“น้องวีครับ ทานอะไรหน่อย หน้าซีดไปหมดแล้ว” ตรีภพรู้สึกว่า 2-3 วันมานี้วีรดาทานน้อยลงมาก เกือบเป็นลมก็หลายหน ทั้งคุณพ่อและวีรดาผลัดกันเฝ้าคุณแม่ไม่ห่างแทบจะกินนอนอยู่โรงพยาบาลกลายเป็นว่าเขาจ้างพยาบาลมาแค่สอบถามอาการคนป่วย ที่เหลือญาติคนป่วยหยิบจับเองหมด นอกยากคุณพ่อเขาดูแลหมด ป้อนข้าว เช็ดตัว ท่านก็ทเองหมด เขากลัวว่ากว่าที่คุณแม่จะออกจาก ICCU สองคนนี้จะพลอยล้มป่วยไปด้วย“วีไม่ค่อยหิวค่ะ” เธอไม่ค่อยหิวจริงๆ เห็นอะไรก็เบื่อ กินได้ไม่กี่คำก็กลืนไม่ลง เธอยอมรับว่าเครียด ในหัวตีกันยุ่งวุ่นวายไปหมด ทั้งห่วงคุณหญิง ทั้งรอข้อมูลจากสุชาติ เธอไม่ได้ติดต่อนักสืบโดยตรงแล้ว เพราะตรีภพแทบจะตัวติดเธอ“วีกินอีกนิสิลูก หนูผอมลงเยอะเลย หนูกลับไปนอนที่บ้านซักวันดีมั้ยลูก” ปานวานคะยั้นคะยอลูกสะใภ้ วีรดาผอมลงอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเพียงไม่กี่วัน“ไม่เอาค่ะ วีสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับคุณแม่ ตราบใดที่คุณแม่ยังไม่ออกจากโรงพยาบาล วีก็จะนอนค้างที่นี่ค่ะ”“งั้นพี่ลงไปซื้อผลไม้มาให้นะคะ ไม่มานข้าวทานผลไม้ก็ยังดี”“ค่ะ”หลังจากแวบไ
49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว
48.อดีตหวนมาทำลายปัจจุบัน 2พรนับพันเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทให้มารับไปค้างที่บ้าน เธอก็แทบวิ่งสี่คูณร้อยออกจากห้องน้ำ เธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำเพราะพาทิศเพิ่งมาส่งที่บ้าน วีรดาไม่เคยนอนค้างที่อื่น ไม่เคยมานอนค้างบ้านเธอทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปากจมูก ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเพื่อนเธอแน่นอน“วี แกคิดอะไรกับพี่ชาติเปล่าว่ะ” พรนับพันตกใจตอนที่เขามาจอดเทียบ เห็นภาพวีรดากอดสุชาติ ตั้งแต่คบกันมาเฌอไม้เคยเห็นวีรดาเข้าใครผู้ชายคนไหน กับพี่ชาติก็รู้ว่าสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้“แกจะบ้าเหรอ” วีรดาค้อนให้แค่กอดมาคิดเป็นตุเป็นตะก็เกินไป“เอ้าจะไปรู้เหรอ หญิงชายกอดกัน มันไม่ใช่เพื่อนอยู่แล้วมั้ยว่ะ ตกลงยังไง”“เออ ไม่ได้คิดอะไรฉันรักพี่ชาติแบบพี่ชาย ที่สำคัญพี่ชาติเขามีแฟนอยู่แล้ว แค่เขาแอบกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แต่ฉันรู้ ฮ่าๆๆ” สุชาติคงคิดว่าปิดเธอเรื่องมุกมณีได้สินะ“แล้วไป โล่งอก เรื่องพิมมาเพิ่งจะเคลียร์มามีเรื่องพี่ชาติต่อ ปวดหัวตาย แล้วเกอดอะไรขึ้นแกถึงได้อัปเปหิตัวเองมาค้างกับฉันได้”วีรดายอมรับว่าคิดไม่ตกจริงๆ เรื่องคุณหญิง จึงตัดสินใจมานอนค้างกับพรนับ