All Chapters of หลินหลินกับระบบมิติผันผวน: Chapter 61 - Chapter 70

ทันทีที่กลุ่มของหลินหลินและเทียนชุนเดินทางกลับถึงค่ายอพยพ เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้น ทำหลินหลินหยุดชะงัก"ประกาศภารกิจเร่งด่วน! " ภารกิจ : ทุกคนในค่ายให้ดูดซับพลังจากหินเวท!อย่างต่ำ2ก้อนหลินหลินขมวดคิ้วด้วยความกังวล คำว่า "ทุกคน"นั้นหมายถึงน้องๆ ของนางด้วยและจำนวนมากถึง 2ก้อน! พวกเขายังเด็กเกินไปที่จะรับมือกับพลังงานมหาศาลจากหินเวท นางจึงรีบไปคัดเลือกหินเวทที่เล็กที่สุดเท่ากำปั้นเด็ก ให้หวาหวาและอาจิน"ทุกคนรีบไปเถอะ" เทียนชุนสั่งการ เหล่าทหารรับหินเวทตามธาตุของตนเอง ก่อนจะแยกย้ายกันไปยังที่พักส่วนตัว"ไป๋หู๋ เสี่ยวเฮย"หลินหลินหันไปหาสัตว์อสูรคู่ใจของนาง"ฝากพวกเจ้าดูแลค่ายด้วยนะ"ไป๋หูและเสี่ยวเฮยพยักหน้ารับคำอย่างแข็งขัน พวกมันเข้าใจสถานการณ์ดี และพร้อมที่จะปกป้องค่ายในยามที่ทุกคนต้องเก็บตัวหลินหลินเดินกลับเข้าเรือน พบว่าหวาหวาและอาจินกำลังนั่งมองหินเวทในมืออย่างตื่นเต้น"พี่รอง ให้ข้าหรือเจ้าคะ?" หวาหวาถามหลินหลินยิ้มอ่อนโยน"ใช่พี่ให้ พวกเจ้าต้องดูดซับพลังจากมันนะ" นางอธิบายวิธีการใช้หินเวทให้เด็กๆ ฟังอย่างละเอียด ก่อนจะปล่อยให้พวกเขาไปฝึกฝนกันเอง เพราะพวกเขามีพื้นฐาน

หลินหลิน เทียนชุน และเหล่าทหาร ก้าวเข้าไปในหมู่บ้านเอล์ฟอย่างระมัดระวัง เสียงฝีเท้าของพวกเขาเหยียบย่ำบนหิมะที่ปกคลุมพื้นเบา ๆความเงียบสงัดรอบข้างทำให้เสียงนั้นดังก้องอยู่ในใจราวกับกลัวว่าจะรบกวนความสงบสุขของสถานที่แห่งนี้แต่ทันทีที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในหมู่บ้าน ภาพเบื้องหน้าก็ทำให้ทั้งสองแทบลืมหายใจ หมู่บ้านเอล์ฟแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาที่ลาดชัน บ้านเรือนน้อยใหญ่ปลูกสร้างจากไม้แกะสลักอย่างประณีต ประดับประดาด้วยลวดลายดอกไม้และเถาวัลย์ หลังคาบ้านแต่ละหลังประดับด้วยผลึกคริสตัลหลากสีสัน ระยิบระยับราวกับอัญมณี ยิ่งเมื่อต้องแสงอาทิตย์ยามเย็น คริสตัลเหล่านั้นก็ยิ่งเปล่งประกายเจิดจรัส สะท้อนแสงสีรุ้งทั่วทั้งหมู่บ้าน ลำธารใสสะอาดไหลผ่านหมู่บ้าน มีสะพานไม้เล็กๆ ทอดข้าม สองฝั่งลำธารเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ที่ ส่งกลิ่นหอมอบอวล ผีเสื้อหลากสีบินว่อน ราวกับภาพวาดในเทพนิยาย เหนือยอดไม้สูงมีแสงสว่างเรืองรอง หลินหลินและเทียนชุนเงยหน้าขึ้นมอง พบว่ามีดวงไฟนับร้อยดวงลอยอยู่กลางอากาศ ดวงไฟเหล่านั้นเปล่งแสงสีฟ้า เขียว และม่วง ส่องสว่างทั่วทั้งหมู่บ้านราวกับดวงดาวน้อยๆ ที่หลุดลงมาจากฟ

การเดินทางกลับค่ายอพยพเป็นไปอย่างราบรื่น ปราศจากอุปสรรคใดๆ ราวกับธรรมชาติเปิดทางให้เหล่านักเดินทางผู้กล้าหาญ เมื่อขบวนของหลินหลินมาถึง ทุกคนในค่ายต่างพากันออกมาต้อนรับด้วยความยินดี เหล่าทหารที่ร่วมเดินทางต่างเล่าขานถึงประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นในการผจญภัยครั้งนี้ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้ที่อยู่ค่ายหลินหลินประกาศเสียงดังฟังชัด"รอบหน้า ข้าจะพาคนอีก 10 คนที่ไม่ได้ไปรอบนี้ไป เลือกอาวุธประจำกายของตนเอง!"เสียงเชียร์ดังขึ้นทั่วค่าย ทุกคนต่างตื่นเต้นกับโอกาสที่จะได้สัมผัสกับสมบัติวิเศษจากหวาหวาและอาจินรออย่างใจจดใจจ่อจนหลินหลินพูดจบ ก่อนจะพุ่งเข้ามาหานางทันที"พี่รอง!"หวาหวาร้องเรียกด้วยดวงตาเป็นประกาย"หมีขาว!"อาจินโพล่งออกมาอย่างตื่นเต้นหลินหลินแกล้งทำเสียงน้อยใจ"น้องทั้งสองไม่คิดถึงพี่สาวคนนี้แล้วกระมัง"หวาหวารีบโผเข้ากอดหลินหลิน "ข้าคิดถึงพี่รองแทบแย่เจ้าค่ะ ไม่กินไม่นอนเลย"หลิวเคอที่ยืนอยู่ข้างหลังหลินหลินหลุดขำ เขาอยากจะแย้งเหลือเกินว่าคุณหนูของเขาทานวันละ 4 มื้อ แถมยังตื่นสายทุกวัน แต่เขาก็เลือกที่จะเก็บความลับนี้ไว้หลินหลินยิ้มขำเมื่อเห็นท่าทีของหลิวเคอ"น้ำตาลปั้นสำห

เมื่อกลับมาถึงมิติผันผวน หลินหลินก็สั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน"ทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว พรุ่งนี้หยุดพักผ่อน 1 วัน มะรืนค่อยมารวมตัวกันเพื่อรับของรางวัลนะ"นางพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเหล่าทหารและสัตว์อสูรต่างแยกย้ายกันไป หลินหลินอุ้มหวาหวาขึ้น ส่วนเทียนชุนก็อุ้มอาจิน พวกเขามุ่งหน้ากลับไปยังเรือนไม้"คืนนี้พวกพี่จะนอนที่นี่กันนะ"หลินหลินบอกน้องๆ ของนางเทียนชุนพยักหน้ารับ "เจ้าอยู่ที่ไหน ข้าย่อมอยู่ที่นั่น"หลินหลินพาหวาหวาและอาจินกินข้าวนางเตรียมอาหารอร่อยๆ ไว้ให้พวกเขา ก่อนจะพาไปอาบน้ำอุ่นและส่งเข้านอน"ฝันดีนะเด็กๆ"หลินหลินบอกพร้อมกับหอมแก้มน้องๆ ทั้งสองหลังจากนั้น นางสั่งให้ระบบจัดเตรียมอาหารและสุราอย่างดีส่งไปให้เหล่าทหาร เพื่อให้พวกเขาได้เฉลิมฉลองความสำเร็จและพักผ่อนอย่างเต็มที่เหล่าทหารต่างปลื้มปิติในความใส่ใจของนายหญิงของพวกเขา ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคงไม่มีใครดูแลลูกน้องได้ดีเท่านายหญิงอีกแล้วเทียนชุนเดินสำรวจห้องนอนของหลินหลินอย่างเงียบๆ เขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน สายตาของเขาไปสะดุดกับกรอบรูปที่แขวนอยู่บนผนัง ในภาพมีชายหญิงวัยกลางคนและหญิงสาวยืนอยู่ด้วยกัน ใบหน้าของ

หลินหลินออกจากมิติมาในรุ่งเช้าของอีกวัน ความทรงจำของเดือนที่ผ่านมาในมิติผันผวนยังคงสดใหม่ในใจนางเหลือบมองกำไลเวทที่ตอนนี้มีรอยร้าว ก็อดรู้สึกขุ่นเคืองไม่ได้ ตอนแรกนางคิดว่ามันคงร้าวเพราะเผลอไปกระแทกกับอะไร แต่พอถามไปยังร้านค้าในระบบ... นางถึงกับอยากจะมุดดินหนี"เรียนท่านผู้ซื้อกำไลเวทป้องกันครรภ์ของทางร้าน" "กำไลของทางร้านไม่สามารถทุบให้แตกได้เพราะลงเวทป้องกันไว้ หากกำไลจะร้าวมีเพียงสาเหตุเดียวคือ.....ถูกใช้งานเกินขีดจำกัด ขยายความคือลูกค้าใช้ในจำนวนครั้งที่มากเกินไปหรือถี่เกินไป""แต่กำไลรุ่นนี้มีระบบเวทผสาน ท่านผู้ซื้อสบายใจได้ กำไลจะกลับมาสมานตัวอีกครั้ง....ขอให้ท่านงดกิจกรรมการร่วมรัก หรือลดให้น้อยลงให้เป็นปกติ ไม่ต้องหักโหม""เพื่อให้พลังเวทได้มีเวลาผสานตัวกันก่อน หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติมสามารถส่งข้อความมาได้ทุกเมื่อ ขอบคุณค่ะ"หลินหลินมองรอยร้าวที่แทบจะแตกหัก ก็ไม่กล้าตอบอะไรไป นางได้แต่ถามหาว่า "กำไลรุ่นนี้มีอีกไหม "แต่คำตอบที่ได้ก็ต้องทำให้นางผิดหวัง!กำไลรุ่นนี้ 1 ปีจะผลิตได้ 1 อันเท่านั้น!"หลินเอ๋อร์"เทียนชุนที่เห็นนางนิ่งเงียบไป ก็เรียกนางด้วยสายตากังวล"ท่านไม่ต้องมาเร