All Chapters of สยบ(รัก)คุณป๋า: Chapter 21 - Chapter 30

อ้ะ! ปัง อื้อ~เรือนร่างบอบบางที่กำลังเดินไปจะขึ้นรถตัวเองบริเวณลานจอดของคลับกลับถูกใครบางคนกระชากแขนแล้วพาเข้าไปยังเบาะด้านหลังของรถคันหนึ่งซึ่งคุ้นเคยเป็นอย่างดีโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากกระจับเล็กถูกฉกฉวยด้วยความเร็ว ก่อนที่เจ้าตัวการจะใช้ปลายลิ้นดุนดันเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของเธออย่างหิวกระหายแทบไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวได้พักหายใจจนเกิดเสียงครางแผ่วในลำคอ"อื้ม~"กลิ่นกายสาวอันหอมหวานชวนให้จิตใจของชายหนุ่มยิ่งเตลิดไปไกลแล้วค่อยๆ ละจากริมฝีปากชุ่มฉ่ำเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ซอกคอขาวกระจ่าง สูดดมโดยไม่ลืมขบกัดความอ่อนนุ่มด้วยความมันเขี้ยว“อ้ะ! คุณป๋า อื้ม” พยายามดีดดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา“ใส่สั้นๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เข้าง่ายดี” เสียงกระซิบแหบพร่ารวมถึงสายตาเจ้าเล่ห์และรอยยิ้มตรงมุมปากชวนให้คนฟังขนกายลุกซู่จนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่คนอย่างรามิลย่อมไม่เพียงแค่ขู่เพราะมือของเขาเริ่มละไล้ไปตามผิวนวลเนียนเป็นการปลุกปั่นอารมณ์ทำให้คนถูกกระทำถึงกับหายใจถี่จนทรวงอกกระเพื่อมไหว กระทั่งความซุกซนไปหยุดอยู่บริเวณเนินสวาทซึ่งมีซับในปกปิดไว้ภายใต้กระโปรงตัวสั้น“ยะ อย่า...” ค

“จะไม่กลับจริงๆ เหรอครับ” ผู้เป็นบิดาถามย้ำลูกชายตัวน้อยที่ยืนจับมือวันวิวาห์ไว้แน่นโดยมีเพื่อนชายคนสนิทยืนกอดอกพิงผนังบ้านมองมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย“ทะเลจะนอนที่นี่ครับ” ตอบออกมาอย่างชัดเจนถึงความต้องการของตัวเองเตกุณช์จับจ้องไปยังใบหน้าเล็กที่ถอดแบบเขามาอย่างกับแกะแล้วยื่นกระเป๋าเป้ส่งให้อย่างยอมแพ้ เมื่อเห็นแววตาใสซื่อทว่าเต็มไปด้วยความดื้อรั้นคู่นั้นจ้องกลับมา ชายหนุ่มรู้ดีว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้ลูกชายเป็นแบบนี้ก็เพราะเขาที่มัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาเอาใจใส่มากนัก“คืนเดียวเองน่า”เจ้าของบ้านที่มองใบหน้าอาลัยอาวรณ์ของเพื่อนมาสักพักแล้ว เริ่มปริปากขึ้นบ้าง ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย “พ่อสอนไว้ว่าไงครับ” ยังคงทวนถามถึงสิ่งที่พร่ำสอนลูกชาย“ไม่ดื้อ ไม่ซน ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ อีกอย่างลุงมิลไม่ชอบความวุ่นวายที่สุดครับ” ตอบทันควันแล้วหันไปส่งยิ้มทะเล้นให้ผู้ถูกกล่าวถึง หลังจากประโยคช่วงท้ายนั้นออกมาจากความคิดของตัวเองล้วนๆ ทำเอารามิลถึงกับมองอย่างคาดโทษแบบไม่จริงจังนัก“ดีมาก ตอนนี้ถึงเวลาต้องไปอาบน้ำแล้วครับ”“เดี๋ยวทะเลมา Good night kiss น๊าา” ให้คำมั่นพร้อมกระชับกระเป๋าเป้ไว้แน่น“ฝ

หนึ่งเดือนต่อมา...คฤหาสน์หลังงามตั้งตระหง่านอยู่บนเนื้อที่กว้างกว่าสี่ไร่ท่ามกลางความเงียบสงบแถบชานเมือง ภายในขอบรั้วปกคลุมไปด้วยหญ้าไทเปเขียวขจีที่มีโต๊ะวางอยู่บริเวณเดียวกันกับสระว่ายน้ำ รวมถึงพื้นที่รอบๆ ก็เต็มไปด้วยดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์กำลังบานสะพรั่งดูมีชีวิตชีวาตรงกันข้ามกับบรรยากาศภายในบ้าน ณ เวลานี้ หญิงสาวตักอาหารในจานเข้าปากด้วยความกระอักกระอ่วนแล้วพยายามบดเคี้ยวมันให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อหลีกเลี่ยงการขย้อนออกมาตอนกลืนลงคอ เสียงช้อนและส้อมยังคงกระทบจานกระเบื้องให้ได้ยินเป็นระยะท่ามกลางความเงียบชวนอึดอัดนั้นกระทั่งอาหารมื้อค่ำผ่านพ้นไปอย่างไม่ค่อยดีนักจนถึงช่วงเวลาการดื่มน้ำชาอุ่นๆ ซึ่งเป็นธรรมเนียมของที่นี่หลังรับประทานอาหารในทุกมื้อ และนี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของบทสนทนาที่ออกมาจากปากหญิงวัยเกือบหกสิบอย่างนภาลัย“เมื่อเดือนก่อนแม่บังเอิญเห็นลูกที่แผนกเด็กอ่อน” แววตาแฝงอารมณ์ความรู้สึกอ่านยากจับจ้องไปยังรามิลโดยไม่ลืมปรายตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ“ครับ” รามิลไม่ได้ปฏิเสธพร้อมจ้องตอบมารดาด้วยแววตาไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆ“ไม่ใช่อย่างท

“วีว่าถามว่านี่มันอะไรกัน” ครั้นเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ยืนเงียบไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา เธอจึงทวนถามประโยคเดิมอีกครั้งเพื่อต้องการให้เขาอธิบายเรื่องราวพวกนั้น“ยุ่งไม่เข้าเรื่อง” ใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดถึงความไม่พอใจ เมื่อเห็นเธอเริ่มยุ่งวุ่นวายกับข้าวของของเขา ก่อนจะนำกล้องถ่ายรูปที่ถืออยู่ในมือเก็บเข้าลิ้นชักตามเดิม“จะไม่ให้ยุ่งได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงในรูปพวกนั้น คือวีว่า” เน้นย้ำประโยคหลังพร้อมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย จากนั้นจึงเริ่มเอ่ยในสิ่งที่คิดออกมาไม่หยุด“คุณป๋ากำลังทำให้วีว่าสับสน”"ในเมื่อที่ผ่านมาก็เย็นชาใส่กันตลอด”“แต่แล้วทำไมกันล่ะ ทำไมรูปพวกนั้นถึง...”แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนระคนต้องการรู้ความจริงในเวลาเดียวกัน ว่าเรื่องราวที่ผ่านมามันเป็นยังไงกันแน่ แต่อีกฝ่ายกลับเอาแต่เงียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่หลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่“คุณป๋าไปหาวีว่าทุกปีเลยเหรอ แล้วทำไมถึงไม่บอกกันบ้าง” จบประโยคก็ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วหยุดยืนมองใบหน้าอีกฝ่ายด้วยดวงตากลมโตที่วูบไหว ทำไมถึงปล่อยให้เธอเอาแต่คิดน้อยใจไปเองว่าไม่เคยได้รับความสนใจไยดีเหล่านั้นจากเขาหากหญิงสาวไม่บังเอิญไปเห็นภาพ

ป๊อก ป๊อก ป๊อก!เจ้าของเรือนร่างบอบบางที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกระโปรงตัวสั้นสีเดียวกันกำลังเคลื่อนไหวไปตามจังหวะลูกเทนนิสที่ตีกระทบเข้ากำแพงหนาภายในสนามกีฬาจนเกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณติดต่อกันกว่าหนึ่งชั่วโมงถึงแม้สีหน้าของเธอจะเรียบเฉยเหมือนผิวน้ำที่นิ่งสนิท ทว่าดวงตากลมโตกลับบวมเป่งเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก บ่อยครั้งที่พยายามเรียกสติตัวเองโดยการสลัดความคิดสับสนออกไป แต่ยิ่งทำแบบนั้นส่งผลให้สายตาเริ่มกลับมาพร่าเลือนเพราะหยาดน้ำใสอีกครั้งป๊อก ป๊อก ป๊อก พลั่ก!ลูกเทนนิสที่ดังต่อเนื่องในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยเสียงล้มตึงลงบนพื้นอย่างแรง แต่ถึงกระนั้นกลับปราศจากเสียงร้องโอดโอยของเจ้าตัวจะมีก็เพียงจังหวะการหอบหายใจหนักหน่วงเพราะความเหน็ดเหนื่อยแค่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เธอกลับพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอีกครั้งโดยไม่แม้แต่จะสนใจหัวเข่าทั้งสองข้างที่เริ่มมีเลือดไหลออกมาแล้วเริ่มตีลูกเทนนิสด้วยอารมณ์บ้าคลั่งกว่าเดิมราวกับต้องการระบายความอัดอั้นตันใจวันวิวาห์ขับรถออกมาจากบ้านหลังนั้นทันทีพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องไปที่ไหนหรือตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เธอ