Chapter 22 กินเลอะเป็นเด็ก

อ้ะ! ปัง อื้อ~

เรือนร่างบอบบางที่กำลังเดินไปจะขึ้นรถตัวเองบริเวณลานจอดของคลับกลับถูกใครบางคนกระชากแขนแล้วพาเข้าไปยังเบาะด้านหลังของรถคันหนึ่งซึ่งคุ้นเคยเป็นอย่างดีโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ริมฝีปากกระจับเล็กถูกฉกฉวยด้วยความเร็ว ก่อนที่เจ้าตัวการจะใช้ปลายลิ้นดุนดันเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของเธออย่างหิวกระหายแทบไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวได้พักหายใจจนเกิดเสียงครางแผ่วในลำคอ

"อื้ม~"

กลิ่นกายสาวอันหอมหวานชวนให้จิตใจของชายหนุ่มยิ่งเตลิดไปไกลแล้วค่อยๆ ละจากริมฝีปากชุ่มฉ่ำเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ซอกคอขาวกระจ่าง สูดดมโดยไม่ลืมขบกัดความอ่อนนุ่มด้วยความมันเขี้ยว

“อ้ะ! คุณป๋า อื้ม” พยายามดีดดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา

“ใส่สั้นๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เข้าง่ายดี” เสียงกระซิบแหบพร่ารวมถึงสายตาเจ้าเล่ห์และรอยยิ้มตรงมุมปากชวนให้คนฟังขนกายลุกซู่จนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

คนอย่างรามิลย่อมไม่เพียงแค่ขู่เพราะมือของเขาเริ่มละไล้ไปตามผิวนวลเนียนเป็นการปลุกปั่นอารมณ์ทำให้คนถูกกระทำถึงกับหายใจถี่จนทรวงอกกระเพื่อมไหว กระทั่งความซุกซนไปหยุดอยู่บริเวณเนินสวาทซึ่งมีซับในปกปิดไว้ภายใต้กระโปรงตัวสั้น

“ยะ อย่า...” ค