All Chapters of หนิงชิง: Chapter 51 - Chapter 60

       หลังจากพวกหนิงชิงกลับไปแล้ว  เจียงเฉิงได้แต่สอบถามคนสนิทว่าเขาไม่หล่อหรือ  เหตุใดนางจึงได้เย็นชานัก“นายน้อยจะไม่หล่อได้อย่างไรขอรับ ในเมื่อสาว ๆ ต่างแย่งกันทิ้งผ้าเช็ดหน้าให้นายน้อยกันแทบจะทุกวัน”“แล้วเหตุใดนางไม่เหมือนหญิงสาวคนอื่นเล่า  ที่เห็นข้าแต่งตัวเสียเต็มยศเช่นนี้  นางก็ยังนิ่งได้เสียขนาดนี้  จะไม่ให้ข้าคิดมากได้อย่างไรเล่า แล้วเมื่อไหร่นางจะรู้ว่าข้าสนใจนาง ฮึ่ย”“เอ่อ  เรื่องนี้พวกข้าก็ไม่ทราบขอรับ  เหตุใดท่านไม่ลองเข้าทางผู้ใหญ่ดูเล่าขอรับ  บางทีอาจจะได้ผลบ้างก็ได้นะขอรับ”“เจ้าจะให้ข้าเข้าทางพ่อนางอย่างนั้นเหรอ  เจ้าไม่เห็นเหรอว่าพ่อของนางระวังข้าขนาดไหนน่ะ แล้วแบบนี้ข้าจะเข้าทางเขาได้เช่นไร”“เข้าทางพ่อไม่ได้ก็เข้าทางแม่สิขอรับ  แม่ของนางดูท่าทางจะคุยง่ายกว่าท่านพ่อของนางมากนะขอรับ ข้าสังเกตหลายหนแล้ว”“เจ้าคิดว่าแผนนี้จะได้ผลหรือ?  อย่าง

       เสี่ยวเจียงที่เช้านี้มากินข้าวที่ร้านรีบบอกท่านอาเขยของเขาว่าท่านแม่ทัพใหญ่อยากมางานปักปิ่นของหนิงชิงด้วย  เขาจึงได้แต่เชิญมาอย่างจำใจ  ทำเอาหนิงกวานได้แต่ตกตะลึงที่ท่านแม่ทัพขอหลานชายเขาเอาดื้อ ๆ แบบนี้  เขารู้ดีว่าหลานชายทำดีที่สุดแล้วจึงได้แต่จำใจพยักหน้ารับรู้ว่าจะต้องเตรียมงานให้ดีขึ้นกว่าเดิมเพราะมีคนใหญ่คนโตอย่างท่านแม่ทัพใหญ่จะมางานด้วยนั่นเอง  ส่วนเสี่ยวชุ่ยเองก็แปลกใจไม่น้อยที่ท่านแม่ทัพใหญ่อยากมางานปักปิ่นของลูกสาวนางด้วยตนเอง  นางพอจะมองออกว่าท่านแม่ทัพใหญ่คนนี้ดูจะสนใจลูกสาวของนางอยู่ไม่น้อย  หากเขาจริงใจกับลูกสาวนางจริง ๆ นางเองก็ไม่ขัดข้องที่จะให้พวกเขาทำความรู้จักกันสักหน่อย  แต่หนิงกวานที่หวงลูกสาวเล่าเขาจะยอมรับได้อย่างไร เสี่ยวชุ่ยคิดว่าคงต้องหาเวลาคุยกับสามีเรื่องนี้สักหน่อยแล้ว  เท่าที่นางดูท่านแม่ทัพก็ไม่เคยทำกิริยาไม่ดีกับพวกนางหรือหนิงชิงเลยแม้แต่น้อย  หากว่าเขายังคงมีใจมั่นคงกับลูกสาวนางจริง ๆ เขาก็ต้องทำตามเงื่อนไขของพวกนางได้เช่นเดียวกัน

       พิธีการปักปิ่นเป็นไปอย่างเรียบง่าย  มีเพียงแม่ของหนิงชิงเท่านั้นที่สางผมให้นางก่อนการปักปิ่น  หลังจากสวมปิ่นที่แม่กับพ่อเลือกซื้อมาให้นางแล้วก็ใส่เสื้อคลุมก่อนที่จะดื่่มเหล้าเป็นอันเสร็จพิธีการ  ส่วนคนอื่น ๆ เองก็นำปิ่นมาให้กับนายหญิงน้อยของพวกเขาด้วย  แม้ว่าจะไม่ใช่ของราคาแพงแต่พวกเขาก็เต็มใจหามาให้ด้วยใจ  หนิงชิงขอบคุณทุกคนที่ให้ปิ่นนาง  ส่วนเจียงเฉิงเป็นคนสุดท้ายที่นำปิ่นมาปักให้นางเองกับมือ เขาบอกนางว่าปิ่นนี้เขาตั้งใจซื้อมาให้นางโดยเฉพาะ  เขาอยากเห็นนางปักปิ่นของเขาบ่อย ๆ นางจะได้คิดถึงเขาบ้าง  หนิงชิงได้แต่อึ้งไปเลยกับคำพูดของเจียงเฉิง  นางทำตัวไม่ถูกที่จู่ ๆ ถูกจู่โจมอย่างกระทันหัน  นางได้แต่ตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ว่านางมีปิ่นมากมายเสียขนาดนี้ก็คงจะสลับสับเปลี่ยนใส่มากกว่าที่จะปักปิ่นของเขาเพียงคนเดียว       คนอื่น ๆ ที่ได้ยินต่างพากันอมยิ้มที่เจียงเฉิงถูกตอบกลับมาเช่นนี้ พวกเขารู้ดีว่าหนิงชิงเป็นคนอย่างไร นางเป็นคนพูดตรงจนน่ากลัวจริง

       หลายวันต่อมาหนิงกุ้ยที่กล้า ๆ กลัว ๆ มาคุยกับหนิงชิงเรื่องนางอยากเปิดร้านสมุนไพรเองมากกว่าส่งขายที่โรงหมอ  หนิงชิงก็นึกว่าน้องสาวมีเรื่องคับข้องใจอันใด  นางเห็นหนิงกุ้ยเงียบมาหลายวันแล้ว ที่แท้น้องสาวนางก็คิดมากเรื่องนี้นี่เอง  นางที่เป็นพี่สาวมีหรือจะไม่สนับสนุนน้องสาวคนเก่งของนาง  ในเมื่อนางรักชอบในการปลูกและขายสมุนไพร  นางก็จะเปิดร้านให้น้องสาวของนาง“หากเจ้าต้องการเปิดร้านจริง ๆ เจ้าต้องไปหาพี่ชายเสี่ยวเจียงให้เขาพาหาร้านใกล้ ๆ กันเพื่อเปิดร้านเข้าใจหรือไม่  พี่สาวจะให้เจ้าเริ่มต้นทำเองทั้งหมด  หากเป็นสิ่งที่เจ้าชอบ พี่สาวเชื่อว่าเจ้าจะทำได้ดี ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินค่าร้านค้า  ขอเพียงเจ้าชอบ พี่สาวจะให้เงินทุนเจ้าไปทำกิจการของเจ้าเอง  ส่วนร้านอาหารเช้าเจ้าก็มาช่วยเท่าที่เจ้าช่วยได้ก็แล้วกัน  ส่วนจะเปิดปิดร้านตอนไหนบ้างเจ้าก็ต้องคิดให้ดี  สิ่งของต่าง ๆ หากในร้านที่เจ้าดูไม่มีแล้วอยากให้พี่สาวทำให้ก็บอกมาได้ คนของเราเยอะแยะแค่ช่วยเจ้าปรับปรุงร้านคงใช้เวลาไม่นานนัก

“ขอรับคุณหนู ข้าจะทำบัญชีรายจ่ายมาให้คุณหนูดูเสียก่อนที่จะออกไปดูที่ดินรอบ ๆ เมืองนะขอรับ”“ได้สิ ขอบใจเจ้ามาก เจ้าไปทำงานเถอะ  มีอันใดสงสัยค่อยมาถามข้าอีกที”“ขอรับคุณหนู เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับ”       หลังพูดคุยกับต้าเจียงรู้เรื่องแล้วหนิงชิงก็ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย นางเห็นว่าต้าเจียงอายุมากที่สุดในหมู่บ่าวไพร่และเคยอยู่ในจวนใหญ่มาก่อน นางจึงอยากให้โอกาสเขาในการทำงานเพิ่มมากขึ้น  เพราะหนิงชิงไม่คิดที่จะมีร้านเพียงร้านเดียว  นางอยากขยายกิจการของนางให้ครอบคลุมทั่วทั้งแคว้นสำหรับร้านขายของแปลกของนาง  เวลาที่นางคิดสิ่งใดได้ นางก็จะได้ส่งคำสั่งให้แต่ละสาขาผลิตออกมานั่นเอง  แต่กว่าที่นางจะขยายสาขาได้นางจะต้องจัดการเรื่องของน้องสาวให้เสร็จสิ้นเสียก่อน       ต้าเจียงนั่งเขียนบัญชีค่าใช้จ่ายที่เขาประมาณเอาไว้  ที่ดินที่จะปลูกสมุนไพรหากว่าใช้คนห้าคนในการดูแลเขาจะซื้อประมาณ 10 หมู่เท่านั้นเพื่อการดูแลอย่างทั่วถึง  เขาเคย