All Chapters of หนิงชิง: Chapter 61 - Chapter 70

       หนิงชิงให้ต้าเจียงไปหาช่างทำรั้วที่ที่ดินใหม่ของนางให้มีรั้วรอบขอบชิด ไม่เช่นนั้นชาวบ้านจะมาเก็บสมุนไพรในสวนของนางไปขายเสียแทน นางยังให้ทำประตูสวนอย่างดีเพื่อให้เกวียนหรือรถม้าเข้าออกได้ด้วย รวมทั้งเรือนนอนของบ่าวทั้งห้าพร้อมสุขาที่นางร่างแบบเอาไว้ให้ต้าเจียงเมื่อคืนนี้  ตั้งแต่นางมาที่นี่นางยังไม่เคยปรับปรุงสุขาของร้านเลย มีเพียงแต่ทำที่เมืองเดิมเท่านั้น  แต่หนิงชิงเห็นว่าสุขาที่นี่ก็เป็นสัดส่วนดีอยู่แล้วนางจึงไม่คิดทำให้ยุ่งยาก  อย่างไรอนาคตพวกนางก็ต้องย้ายถิ่นฐานกันอีกเพื่อขยายกิจการของตนเองออกไป  ตอนนี้ใกล้สิ้นปีแล้วพวกนางยังไม่ได้กลับไปเยี่ยมท่านตาท่านยายเลย  ใช่ว่าพวกนางไม่คิดถึง  เพียงแต่ช่วงนี้พวกนางยุ่งกันมาก ไหนจะร้านค้าของหนิงกุ้ยเพิ่งจะเปิดอีก คงอีกหลายปีกว่าที่พวกเขาจะได้กลับไป  นางไม่รู้ว่าป่านนี้เครื่องปรุงที่นางให้ท่านป้าไว้หมดหรือยัง  เอาไว้นางจะให้ต้าเจียงกับพี่ชายเสี่ยวเจียงกลับไปส่งให้ท่านป้าสักหลายวัน  รอให้ทุกอย่างที่นี่เรียบร้อยดีเสียก่อน&nb

       บรรดาบ่าวของหนิงชิงที่รู้ข่าวการมาอาละวาดของหลานชิงเหลียนก็ได้แต่พากันมาดูว่าคุณหนูใหญ่เป็นอันใดไปหรือไม่  พอรู้ว่านางสบายดีก็ต่างกลับไปทำงานกัน  ส่วนต้าเจียงไปควบคุมการก่อสร้างที่สวนให้หนิงชิงอยู่จึงยังไม่รู้ข่าว  เขากินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ไปรอคนงานที่จะมาก่อสร้างที่สวนก่อนหน้านี้นานแล้ว       บ่าวคนใหม่ที่มาช่วยงานที่ร้านอาหารต่างตกตะลึงที่เจ้านายของพวกเขามีแม่ทัพใหญ่หนุนหลังอยู่  ถึงว่าร้านนี้คนเข้าไม่ขาดสาย ไม่รวมว่าอาหารอร่อยและราคาถูก  แต่เพราะมีแม่ทัพใหญ่คอยมาเทียวไล้เทียวขื่อมากกว่าที่คนอยากมาดูกัน       เสี่ยวชุ่ยบอกให้หนิงชิงหาโอกาสขอบคุณท่านแม่ทัพใหญ่ดี ๆ ไม่ใช่พูดแบบขอไปทีเหมือนวันนี้  นางยังบอกลูกสาวให้ทำอาหารไปให้เขากินที่ค่ายทหารในมื้อเที่ยงนี้อีกด้วย  จนหนิงชิงได้แต่โอดครวญว่านางเป็นเพียงแม่ค้าชาวบ้าน จะเข้าไปในค่ายทหารได้อย่างไรเล่าหากไม่มีธุระ แต่เสี่ยวชุ่ยไม่เชื่อว่าหากลูกสาวนางไปแล้ว เจี

       เสี่ยวเจียงฟังแล้วก็ได้แต่แนะนำเมืองต่าง ๆ ที่อยู่ไม่ไกลนักให้กับสองพ่อลูกที่จะเดินทางไปดูทำเล  มีเมืองสือที่ส่วนใหญ่เป็นคหบดีใหญ่หลายคนอาศัยอยู่เพราะอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงนัก  ห่างจากเมืองกังประมาณสามวันหากใช้รถม้า  เสี่ยวเจียงเล่าถึงเมืองนี้ว่าเป็นเมืองมณฑลใหญ่ คนจึงมีจำนวนมาก  ตอนที่เขาไปสอบมณฑล เขาก็ไปสอบที่มณฑลนี้นี่แหละ       หนิงชิงกับพ่อฟังแล้วก็ได้แต่ดีใจที่เมืองกังอยู่ไม่ไกลจากเมืองมณฑลนัก หากพวกเขาได้ทำเลที่นั่นแล้วก็น่าจะเปิดร้านขายของแปลกได้เป็นแน่ เพียงแต่ว่าเขาจะให้ใครไปประจำที่สาขานั้นบ้างเท่านั้นเอง  หากไปหาคนใหม่หนิงชิงก็ต้องสอนใหม่อีก  นางอยากให้พวกพี่ชายแซ่เจิ้งเป็นหัวหน้าคนงานมากกว่าที่จะมานั่งทำเองแบบนี้  ในเมื่อพวกเขามีความสามารถด้านการทำสิ่งของได้ดีไม่ต่างจากนางกับพ่อมากนัก       หนิงชิงคิดไปคิดมาแล้วก็ตัดสินใจที่จะบอกกับต้าเจียงเรื่องคนงานหากได้ทำเลใหม่แล้ว  เพราะต้าเจียงเองก็

       หลังจากบอกรายละเอียดชื่อของหนิงชิงแล้วนางก็แยกกับเจ้าหน้าที่ที่หน้าที่ว่าการทันที  สองคนพ่อลูกกลับไปที่โรงเตี๊ยมและเช่าเพิ่มอีกหนึ่งคืน นางจ่ายเงินให้เจ้าของร้านเสร็จก็ชวนพ่อไปเดินซื้อเสื้อผ้าและดูร้านรวงต่างๆ แน่นอนว่าหนิงชิงต้องสอบถามเสี่ยวเอ้อถึงร้านขายเสื้อผ้า  นางเห็นว่าเจ้าหน้าที่มองเสื้อผ้านางกับพ่ออย่างกับเป็นคนจนจึงไม่อยากเสียหน้าอีก  นาน ๆ ทีได้มาในเมืองใหญ่พวกนางจึงต้องแต่งตัวให้ดูดีเสียหน่อย       ทั้งสองคนเดินมาอีกถนนหนึ่งที่เสี่ยวเอ้อบอกก็พบว่ามีแต่ร้านขายเสื้อผ้าเต็มถนนไปหมดจนพวกเขาตาลาย  นี่เหมือนกับว่าผังเมืองจะแยกขายของแต่ละประเภทเป็นถนน ๆ ไป แต่ก็มีร้านอย่างอื่นวางขายของอยู่บ้าง  หนิงชิงเลือกร้านที่พอจะมีคนเข้าออกเป็นคนธรรมดา  มากกว่าที่จะเข้าร้านที่พวกคุณหนูทั้งหลายเข้า  เพราะนางกลัวว่าจะถูกดูถูกอีกนั่นเอง       หนิงกวานที่ไม่คิดมากเรื่องภาพลักษณ์มาแต่ไหนแต่ไร  แต่คราวนี้กลับเห็นด้

       ฮุ่ยหลางเองไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าครอบครัวหนิงนอกเวลาอาหารเช้า  เขามักซ่อนอยู่ในเงาอยู่เสมอ จึงทำให้ไม่มีใครรับรู้ว่ามีคนคอยคุ้มกันพวกเขาอยู่นั่นเอง  ความจริงมีร้านค้าหลายร้านที่ไม่พอใจร้านของหนิงชิงที่มีลูกค้าเข้าออกอยู่ตลอดเวลา  แต่ทำอย่างไรได้นางเป็นถึงน้องสาวนายอำเภอและว่าที่คนรักของแม่ทัพใหญ่  ใครเล่าจะกล้าล้อเล่นกับสองคนนี้ มีหวังพวกเขาได้เข้าไปนอนคุกเล่นกันเป็นแน่       ฮุ่ยหลางเองเพิ่งอายุ 20 ปีเท่านั้นก็ถูกส่งมาที่นี่เสียแล้ว  คราแรกเขาโอดครวญไม่อยากจะเดินทางไกลมาถึงชายแดน  แต่เพราะคนอื่นมีครอบครัวหมดแล้วเขาจึงถูกส่งมาแทน  แถมงานไม่ได้ยากลำบากอันใดด้วยเขาจึงต้องมา  ฮุ่ยหลางพอเห็นหนิงกุ้ยแล้วก็ชอบที่นางเรียบร้อยน่ารักแต่ตัวเขาไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนาง ด้วยรู้ดีว่าความลับไม่มีในโลก หากแม่ทัพใหญ่รู้ว่าเขาแอบชอบน้องสาวของว่าที่ภรรยาของเขาแล้วล่ะก็ฝ่าบาทก็ต้องรู้ด้วย  เขายังไม่อยากกลับไปเมืองหลวงเร็วนักหรอกหนา เขายังอยากเห็นรอยยิ้มแล