All Chapters of ลิขิตกาลบันดาลรัก: Chapter 101 - Chapter 110

ยามอวิ๋นเสิ่นเยี่ยนฟางตื่นก่อนแล้ว นางเอาแขนหนาของสามีออกจากตัว ก่อนจะลุกขึ้นเสิ่นเยี่ยนฟางหอมแก้มเจ้าตัวน้อยทีละคน จนกระทั่งมาถึงสามีรูปงามนางก้มลงหอมเขา แต่เมิ่งหย่งชวนกลับรัดแผ่นหลังนางเอาไว้จากนั้นก็จูบนางเว้าวอน จนกระทั่งเขาพอใจจึงยอมปล่อย“ขี้โกง”“หึๆๆ..ไปเถอะต้องไปเกล้าผมแต่ตัวให้พวกนางมิใช่หรือ เดี๋ยวพี่อยูกับลูกๆเอง”เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้า เจ้าก้อนแป้งทั้งหกคนขยับยุกยิกเอาผ้าห่มออก เมิ่งหย่งชวนมองเห็นแล้วว่ามีคนแอบดูเขารักเมียเมื่อกี้นี้จึงทำเป็นนอนละเมอแล้วจี้เอวเด้กทั้งหกคน เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง“คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ท่านพ่อเจ้าคะเสี่ยวฮวาไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”“ท่านพ่อเสี่ยวเฟิงก็ไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”ทั้งห้าคนหัวเราที่บิดาเล่นด้วย แต่มีคนหนึ่งที่ไม่หัวเราะจนบิดาต้องอุ้มมานั่งตัก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความห่วงใย“เสี่ยวเย่า..ลูกเป็นอะไรไป ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า บอกพ่อมาเถอะ”“เปล่าขอรับ....ท่านพ่อข้ากลัวขอรับ”“หืม..ลูกกลัวอันใด พ่อสัญญาจะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกของพ่อได้”“ท่านพ่อ..หากมีคนต้องการตัวลูกแล้วท่านพ่อก็ไม่สามารถที่จะสู้เขาได้เล่าขอรับ”“สู่ไม่ได้พ่อก็จะพยายามปกป้องลูกจนถึงที่สุด

หลังจากกลับมาจากงานแต่งงานของโจวหยวน เมิ่งหย่งชวนก็เอาบุตรชายบุตรสาวเข้านอน จากนั้นตัวเองก็แอบอุ้มเมียมานอนอีกห้อง เสิ่นเยี่นฟางปวดหัวกับเขาจริงๆ แต่นางก็ยอมเพราะนางอยากตั้งครรภ์เพื่อให้เสี่ยวเย่าได้มาเกิดสักที นางเกรงว่าหากพวกเซียนอะไรนั่นมาเจอก่อนลูกๆของนางจะถูกจับไป รวมถึงตัวนางด้วยอย่างที่ท่านตาเจ้าที่บอกเมิ่งหย่งชวนยังคงตักตวงความหวานจากร่างงามไม่หยุดหย่อน สองร่างสอดประสานขยับขับเคลื่อนไปพร้อมกัน เสียงรัญจวนสลับกับเสียงคำรามของบุรุษวัยฉกรรจ์ยังคงขัวขานราวกับท่วงทำนองของราตรีกาล หลังจากสุขสมไปหลายครั้งเมิ่งหย่งชวนจึงถอนกายออกมาแล้วพลิกลงข้างๆนอนกอดเสิ่นเยี่ยนฟางเอาไว้ เสิ่นเยียนฟางรู้ดีว่าเขามีความในใจนางหยิบเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ช้อนศีรษะสามีให้มานอนหนุนตักก่อนจะลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของเขา มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่ที่ดังออกมา ทั้งห้องมีเพียงความเงียบเท่านั้น จนกระทั่งเมิ่งหย่งชวนลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วรั้งร่างบางมานั่งตักเขาแทน เสิ่นเยี่ยนฟางแนบแก้มกับหน้าอกข้างซ้ายได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้น ฟังจากอัตราการเต้นของมีเรื่องอึดอัดกังวลใ

เมิ่งซุนอาการดีขึ้นทันทีที่ได้เจอกับบุตรชายและรู้ว่าเขายังไม่ตาย เมิ่งลู่เจินไปบ้านท่านปู่ใหญ่เพื่อแจ้งข่าว ไม่นานเสิ่นเยี่ยนางก็รับแขกจนไม่หวาดไม่ไหว มีแต่ชาวบ้านมาร่วมยินดีกับครอบครัวนาง"ฮ่าๆๆยินดีด้วยๆเมิ่งซิ่วไฉในที่สุดคนดีสวรรค์ก็คุ้มครอง""ใช่ๆ หย่งชุนอ่า หมดทุกข์หมดโศกสักที บุตร็ได้ดี สะใภ้ก็ดีหลานๆก็น่ารัก อิจฉาเจ้าจริงๆ""ใช่ๆ เอ่อท่านหลี่เจิ้ง ท่านไปดูซินแสที่ไหนหรือ""ทำไม่หรือลุงแปดอยากรู้เรื่องอะไรกัน ดวงท่านก็ดีอยู่แล้วนี่นาไม่ต้องแก้ไขอะไรหรอก""เอ่อ ข้ามีหลานชายน่ะท่านช่วยผูกดวงเขาสักหน่อยนะ ข้าไม่ได้อยากได้งามและเก่งเช่นอาซ้อเมิ่งหรอก แค่ครึ่งนึงก็ยังดีนะขอรับท่านหลี่เจิ้ง"ฮ่าๆๆๆๆชาวบช้านพากันหัวเราก่อนจะเอ่ยกับลุงแปด"อั๊ยย่ะลุงแปดอ่า เถี่ยหนิวของท่านเพิ่งจะแปดเดือนจะรีบผูกดวงไปไหนกัน""ฮ่าๆๆ"เมิ่งหย่งชวนเดินมาหาภรรยาในครัวนางกำลังขนมเลี้ยงแขกที่มาวันนี้ เขารั้งนางมากอดก่อนจะจับปอยผมทัดหูให้"เสี่ยวฟางคนดี เจ้าคงเป็นวาสนาของพี่จริงๆ ตั้งแต่มีเจ้าเข้ามาชีวิตที่มืดมนของพี่ก็มีแค่แสงสว่าง""เจ้าค่ะ" นางกอดตอบเขา ก่อนจะช่วยกันยกขนมออกไปให้บรรดาผู้

เสิ่นเยี่ยนฟางเข้าไปในห้องครัวนางต้องการทำอาหารเป็นเสบียงให้สามีกับน้องสามีไปกินระหว่างทางในวันพรุ่งนี้ เมิ่งหย่งชวนบอกนางว่าจะไปบนเขา ไท่จื่อมีรับสั่งให้เข้าเฝ้าต้องการสั่งงานเขาบางอย่าง เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้าก่อนจะบอกให้เขาระวังตัว จนกระทั่งสามีไปแล้วเสี่ยวเย่าจึงไปตามท่านอามาหาท่านแม่เมื่อเมิ่งลู่เจินมาถึงเสิ่นเยี่ยนฟางก็ให้เสี่ยวเย่าดูต้นทาง นางไม่ต้องการให้พ่อสามีรู้เรื่องนี้ เมิ่งลู่เจินนั่งลงข้างๆพี่สะใภ้ เสิ่นเยี่ยนฟางนวดแป้งไปด้วยเอ่ยกับเขาไปด้วย"อาเจิน พรุ่งนี้เดินทางไปสอบแล้วตื่นเต้นหรือไม่""นิดหน่อยขอรับ...พี่สะใภ้ท่านอยู่ที่บ้านต้องระวังตัวสักหน่อย ท่านมีฝีมือก็จริงแต่ไม่มีวรยุทธบางอย่างท่านอาจเสียเปรียบได้""เจ้าหมายถึงผู้ใดจะทำร้ายพี่หรือ... อาเจินอย่าห่วงเลยที่เรียกเจ้ามาเพราะว่าเรื่องที่ย่าของเจ้ามาหาเรื่องพวกเราวันนี้มิใช่เรื่องบังเอิญหรือว่านางนั่นต้องการอาหารแต่อย่างใด แต่มีคนจ้างวานนางมา""พี่สะใภ้หมายถึงมีคนจ้างท่านย่าให้มาก่อกวนหรือขอรับ""พรุ่งนี้เจ้าต้องไปสอบแล้ว มีคนไม่ต้องการให้เจ้าสอบผ่านจึงอยากทำลายชื่อเสียงเจ้ากับพี่ชายของเจ้า อาเจินที่เร

เมิ่งหย่งชวนเดินออกมาจากในห้องส่งสัญญาณให้องครักษ์ลับไปทำงาน หลังจากสั่งงานแล้วจึงเดินไปหาภรรยากับน้องชายในครัว เขาสวนกับบิดา เมิ่งหย่งชุนพยักหน้า ท่านพ่อตัดใจจากสตรีแพศยาได้แล้ว ถึงเวลาลงมือแล้วสิ ลู่ซินเจ้าเลือกเองนะ ข้าเมิ่งหย่งชวนจะตอบสนองอย่างดีเลยล่ะ"*************อีกด้านหนึ่งของเบื้องบน ทหารสวรรค์รายงานความคืบหน้าแก่เทพสงครามอยู่ พวกเขาตามรอยปราณพิภพฟ้าดินมาสักพักแล้ว เหมือนจะได้กลิ่นก็จางหาย พอจะได้เบาะแสก็ขาดหายอีก"เทพสงครามอีกไม่นานเราคงตามเจอพ่ะย่ะค่ะ""ข้าได้กลิ่นของปราณพิภพฟ้าดิน แต่เหตุใดช่างเบาบางเหลือเกิน แปลว่ามีบางอย่างคุ้มครองเขาอยู่ตามหามันให้เจอ""แต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าแดนของโลกมนุษย์นะพ่ะย่ะค่ะ""ขอเพียงเจอตัวเจ้านั่นข้าจะไปรับโทษกับเง็กเซียนเอง หึเมิ่งชวน เสี่ยวฟางเซียนหากข้าเจอพวกเจ้าข้าจะทำลายดวงจิตพวกเจ้าเสีย ต่อให้อีกสามแสนภพข้าก็จะทำให้พวกเจ้าก็หากันไม่เจอ"บุรุษในเกราะสีทองยืนอยู่เหนือก้อนเมฆ เขาตามหามาสองหมื่นปีของสวรรค์ ในที่สุดก็ได้กลิ่นเจ้าตัวแสบนั้นสักที แม้จะเบาบางแต่ก็คือเบาะแสต้องหาต่อไปเท่านั้น ส่วนรองแม่ทัพสวรรค์กับธ