All Chapters of ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ: Chapter 51 - Chapter 60

เมื่อถึงตอนเย็น หลินเข่อซิงเดินกลับเข้าจวนชั้นในพร้อมอวิ๋นเฟยหลง "ท่านพี่เหนื่อยไหมเจ้าคะ ข้าจะเตรียมน้ำให้ท่านอาบนะเจ้าคะ""ข้าสบายดี ไม่ต้องห่วง" เขาตอบอย่างเรียบง่าย"งั้นข้าจะนวดให้ท่านดีไหมเจ้าคะ" นางถามพร้อมทำท่าทางจริงจังเขาหลุดขำออกมาอีกครั้ง "เจ้าดูกระตือรือร้นเกินไปสำหรับการดูแลข้า" อวิ๋นเฟยหลงพูดพลางยิ้มอ่อน"แน่นอน ข้าต้องเต็มที่เพื่อท่าน!" หลินเข่อซิงยิ้มตอบ แต่ทันใดนั้นนางก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม พลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ "ว่าแต่... ท่านแม่ทัพอยากนวดจริงๆ หรือไม่ ข้าเพิ่งเรียนวิธีนวดแบบพิเศษมา ท่านคงจะรู้สึกสบายแน่ๆ!"เขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย "แบบพิเศษหรือ?""ใช่! นี่เป็นสูตรลับเฉพาะของข้าเอง" หลินเข่อซิงพูดอย่างมั่นใจ พลางโบกมือให้อวิ๋นเฟยหลงนั่งลงที่เก้าอี้ "เชิญนั่งลงสบายๆ นะเจ้าคะ ข้าจะทำให้ท่านผ่อนคลายที่สุด"อวิ๋นเฟยหลงนั่งลงตามคำบอกอย่างว่าง่าย หลินเข่อซิงเริ่มลงมือนวดที่บ่าเขาเบาๆ แต่ทว่าด้วยท่าทางที่ไม่เคยชำนาญ นางกลับเผลอกดแรงเกินไปจนเขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้"อืม... เบากว่านี้หน

เมื่อรถม้าเดินทางมาถึงจวนโหว อวิ๋นเฟยหลงลงไปก่อน เพื่อรอรับและช่วยประคองหลินเข่อซิงลงมา เมื่อทั้งคู่เดินจับมือกันผ่านประตูหน้าจวน ก็พบว่ามีทหารคนสนิทเข้ามารายงานด้วยความรีบร้อน “ท่านแม่ทัพขอรับ มีพระราชโองการจากฮ่องเต้ เรียกตัวท่านให้เข้าเฝ้าที่ท้องพระโรงตอนนี้เลยขอรับ” “ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” อวิ๋นเฟยหลงตอบรับ ก่อนหันไปหาหญิงคนรัก “ซิงเอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่นี่นะ เข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ เจ้าคงเห็นแล้ว ตอนนี้ข้าต้องรีบเข้าวังโดยด่วน” “เจ้าค่ะ น้องจะรอท่านพี่อยู่ที่นี่ หากเกิดเหตุอันใดขึ้น ต้องรีบแจ้งข่าวให้น้องทราบนะเจ้าคะ” หลินเข่อซิงเงยหน้ามองชายคนรักด้วยความห่วงใย ก่อนจะมองส่งเขาขึ้นม้าไปกับทหารคนสนิทอีกสองคน ข้าหวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอกนะ หลินเข่อซิงคิดในใจ ภายในท้องพระโรงอันโอ่อ่า ฮ่องเต้ประทับบนบัลลังก์มังกรอย่างสง่างาม สายพระเนตรคมกริบจับจ้องมายังอวิ๋นเฟยหลงที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เสียงรายงานสถานการณ์จากชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือดังก้องไปทั่วท้องพระโรง บรรยากาศรอบตัวเต

นับจากวันที่อวิ๋นเฟยหลงเดินทัพไปปราบศัตรู หลินเข่อซิงผู้ที่เคยร่าเริง รอยยิ้มสดใสมักแต่งแต้มใบหน้าเสมอ ยามนี้กลับมีสีหน้าหม่นหมอง บางคราก็มีหยาดน้ำใสเอ่อคลอหน่วยตา ทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นทุกข์ใจด้วยสงสารนางเป็นที่สุด“ฮูหยิน ท่านก็กินอะไรสักหน่อยเถอะเจ้าค่ะ สองวันมานี้ท่านไม่กินอะไรเลย จิบเพียงน้ำชาและขนมเล็กน้อยเท่านั้น เช่นนี้ร่างกายท่านจะแย่เอาได้นะเจ้าคะ” หลิงเฉินคุกเข่าขอร้อง เจ้านายของนางนับแต่วันที่ท่านแม่ทัพจากไป ก็เอาแต่นั่งเศร้าซึม เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตามองออกไปจริง แต่ก็เหมือนไม่ได้มองภาพตรงหน้า คล้ายอยู่ในภวังค์ความคิดคำนึง นางเป็นเพียงบ่าว ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร ทำได้เพียงดูแลสุขภาพของนางไม่ให้เจ็บไข้เป็นพอ“เจ้าออกไปเถอะ เดี๋ยวข้าหิวแล้วจะเรียกเอง ข้าอยากอยู่คนเดียว” หลินเข่อซิงพูดเพียงเท่านั้น และเบือนหน้ากลับไปเช่นเดิม“เจ้าค่ะ แต่หากท่านต้องการอะไรต้องเรียกข้านะเจ้าคะ ข้าจะไม่ไปไหนไกล จะเฝ้าอยู่หน้าห้องของท่านเจ้าค่ะ เวลาท่านเรียกขานข้าจะได้เข้ามาได้ทัน” หลิงเฉินร่ายยาว แต่ร่างบางของเจ้านายเพียงนั่งนิ่ง ไม่มีปฎิกริยา

ทางด้านหยางเฟยฮุ่ย เมื่อรู้ข่าวว่าอวิ๋นเฟยหลงต้องออกศึกก็กระวนกระวายใจ นางไม่สามารถนั่งนิ่งเฉยได้ นับตั้งแต่วันที่รู้ว่าอวิ๋นเฟยหลงและหลินเข่อซิงมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอย่างมาก หัวใจของหยางเฟยฮุ่ยก็แทบแตกสลาย นางรู้ดีว่าโอกาสที่จะได้ครอบครองอวิ๋นเฟยหลงแทบไม่มีหวังแต่เมื่อรู้ว่าอวิ๋นเฟยหลงต้องออกไปรบ ความคิดใหม่ก็แทรกเข้ามาในหัวของนาง นี่เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะลงมือเล่นงานหลินเข่อซิง เมื่อไม่มีอวิ๋นเฟยหลงอยู่เคียงข้าง นางจะจัดการหลินเข่อซิงอย่างไร้ทางหนี นางรู้ว่าถ้าอยากให้แผนสำเร็จ นางต้องวางแผนให้รัดกุมและไม่ให้มีใครสงสัยในขณะที่หยางเฟยฮุ่ยนั่งครุ่นคิดอยู่ในห้อง นางก็เรียกสาวใช้คนสนิทเข้ามา พร้อมสั่งการด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม"ข้าต้องการให้เจ้าจัดการบางอย่างเพื่อข้า" หยางเฟยฮุ่ยพูดด้วยสายตาเย็นชา "ข้าจะไม่ปล่อยให้หลินเข่อซิงได้อยู่อย่างมีความสุขอีกต่อไป เจ้าต้องคอยติดตามนางทุกย่างก้าว และเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าจะบอกให้เจ้าลงมือ"สาวใช้พยักหน้าอย่างว่องไว นางรู้ว่าหยางเฟยฮุ่ยกำลังวางแผนบางอย่าง และแผนนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ แต่หน้าที่ของนางคือทำตามคำสั่งโดยไม่ถาม นางจึงรั

ท้องฟ้าวันนี้มืดครึ้มราวกับเป็นลางบอกเหตุ หลินเข่อซิงเดินก้าวช้าๆ ผ่านตลาดกลางเมือง หัวใจของหญิงสาวที่เคยสดใสกลับรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ข้างกายนาง หลิงเฉินสาวใช้คนสนิทเดินตามอย่างเงียบๆ แต่ใบหน้าของหลิงเฉินเองก็เต็มไปด้วยความกังวลไม่แพ้กัน ตั้งแต่ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่ว นางรับรู้ได้ดีว่าไม่ใช่ทุกคนในเมืองจะมองเจ้านายของตนด้วยความเคารพและนับถือเหมือนเดิมอีกต่อไป ข่าวลือที่หลินเข่อซิงมีสัมพันธ์ลับกับองค์ชายห้าถูกปั่นจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โตในหมู่ชาวบ้าน การที่หญิงนางหนึ่งเป็นภรรยาของแม่ทัพใหญ่ที่กำลังทำศึกอยู่ แต่กลับถูกกล่าวหาว่าสวมหมวกเขียวให้สามี มันทำให้นางกลายเป็นเป้าหมายของเสียงซุบซิบและสายตาเหยียดหยามไปทั่ว แม้ว่าหลินเข่อซิงจะเดินผ่านแผงขายผลไม้ แผงขายผัก หรือร้านรวงต่างๆ ที่นางเคยซื้อของเป็นประจำ แต่วันนี้บรรยากาศดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เจ้าของร้านที่เคยยิ้มต้อนรับกลับทำหน้าบูดบึ้ง มีทั้งพ่อค้าแม่ค้าที่กระซิบกระซาบพร้อมกับชี้มาที่หญิงสาวยืนอยู่ “นั่นไงล่ะนาง...หลินเข่อซิง...” “ข้าล่ะไม่เข้าใจเลย ท่านแม่ทัพอวิ๋นต