บทที่ 60

ในที่สุด หลินเข่อซิงก็กลับมาถึงจวน แต่ยังมิทันก้าวพ้นประตูเข้ามาในจวนตระกูลอวิ๋น ใจของเธอยังไม่ทันสงบดี ก็มีสาวใช้นางหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงานว่านายท่านและฮูหยินใหญ่ต้องการพบ หลินเข่อซิงที่ตอนนี้เหนื่ิอยล้าทั้งกายใจกลับต้องพบกับท่านโหว และฮูหยินใหญ่ที่นั่งรออยู่ในห้องโถง ทันทีที่นางก้าวเข้ามา บรรยากาศในห้องก็ดูตึงเครียดขึ้นทันตา

อวิ๋นเหอ ผู้เป็นบิดาของอวิ๋นเฟยหลง นั่งตัวตรงและแสดงท่าทีเคร่งขรึม สายตาของเขาจ้องมองตรงมาที่หลินเข่อซิง ดวงตาคมของเขามีแววตำหนิที่ไม่อาจปิดบังได้ รังสีอำมหิตกดดันอย่างผู้ที่เคยเป็นแม่ทัพกรำศึกในสนามรบแผ่ออกมาคุกคามหญิงสาวเต็มที่ ทำเอาหลินเข่อซิงไมากล้าสบตา ได้แต่ยืนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ส่วนฮูหยินใหญ่ก็ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เหมือนเคย นางมองหลินเข่อซิงด้วยสายตาเย็นชา ราวกับไม่พอใจในตัวเธออย่างมาก

หลินเข่อซิงรู้ทันทีว่าตนกำลังเผชิญกับความไม่พอใจของทั้งสองคน นางพยายามรวบรวมความกล้าและก้าวเข้าไปใกล้ พร้อมคำนับท่านโหวและฮูหยินใหญ่ตามธรรมเนียม

"คารวะท่านพ่อ คารวะท่านแม่เจ้าค่ะ" หลินเข่อซิงกล่าวเสียงเ