All Chapters of เมียอุ้มบุญ: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 17/2ธาฎารีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของตนเองอย่างไม่รอช้า ในใจนั้นเขาอยากได้ยินคำตอบจากเรืองฤทธิ์เกี่ยวกับเรื่องที่การทุจริตและทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเสื่อมเสีย นายอาบี นักธุรกิจชาวอาหรับคนนั้นซึ่งมีฐานะเป็นถึงพ่อเลี้ยงของนันนลินทร์ กำลังสร้างเรื่องให้บริษัทของเขาในทางที่ไม่ดีขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่เรืองฤทธิ์จะเปิดประตูเข้ามาอย่างรู้งาน ร่างสูงของลูกน้องเดินเข้ามาด้วยท่าทางเคร่งเครียดเหมือนรู้ว่าธาฎากำลังรอคำตอบสำคัญ“นายครับ ได้ข้อมูลครบถ้วนแล้วนะครับ” เรืองฤทธิ์ยื่นเอกสารรายงานให้แก่เจ้านาย หลักฐานชิ้นนี้จะทำอาบีดิ้นไม่หลุด และยอมคืนโรงแรมที่สาขาดูไบให้แก่บริษัทธนไทยเกษมโดยสมบูรณ์“ว่ามา” ธาฎาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่สายตาคมคู่นั้นกลับแสดงความสนใจอย่างมากเรืองฤทธิ์อธิบายข้อมูลที่สืบได้อย่างละเอียด “ถ้านายอนุญาตให้ดำเนินการได้เลย คนของเราที่อยู่ฝั่งนู้นก็จะจัดการออกหมายจับทันทีครับ ส่วนเรื่องเขาจะสู้คดีไหมก็คงต้องรอดู โชคดีที่กฎหมายประเทศเขาแรงใช้ได้ มันเป็นดาบสองคมที่จะเล่นงานนายอาบีเองครับ”ธาฎาค่อยๆ เปิดอ่านเอกสารในมือทีละหน้าอย่

ตอนที่ 18/11 สัปดาห์ต่อมาในหอประชุมของโรงแรมสุขเกษมเต็มไปด้วยความคึกคักตั้งแต่ช่วงเช้า งานแต่งงานของธาฎากับแพรไหม ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราด้วยโทนสีขาวและทอง ที่ให้ความรู้สึกสง่างาม ดอกไม้สดสีครีมและชมพูอ่อนถูกจัดเรียงอย่างประณีตทั่วทั้งห้อง เสาและเพดานประดับด้วยคริสตัลที่สะท้อนแสงจากโคมไฟระย้าเพิ่มความอลังการให้กับงาน ซึ่งสะท้อนถึงความสมบูรณ์แบบและความหรูหราตามแผนที่คุณหญิงบุษบาผู้เป็นแม่เจ้าของบ่าววางเอาไว้ธาฎาในชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูและเนี๊ยบ ยืนอยู่บนเวทีพร้อมแพรไหม เจ้าสาวที่งดงามในชุดแต่งงานกระโปรงยาวปักลูกไม้ละเอียดอ่อนที่ลากพื้น ผ้าคลุมหน้าทิ้งตัวลงอย่างนุ่มนวล แพรไหมดูราวกับเจ้าหญิงจากเทพนิยาย ทั้งสองยืนเคียงข้างกันท่ามกลางแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมแสดงความยินดี ทั้งจากวงการธุรกิจและวงการแพทย์เสียงดนตรีออเคสตร้าบรรเลงอย่างนุ่มนวล ดอกไม้จากเพดานโปรยลงมาตามจังหวะการเดินของทั้งคู่บนพรมแดงที่ทอดยาวในห้องประชุมอันโอ่โถง แพรไหมยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่ธาฎากลับมีสีหน้าที่เรียบขรึม เขาเพียงแค่จับมือเจ้าสาวอย่างมั่นคง แต่ในความคิดของเขากลับยังคงเป็นเรื่องราวที่ยากจะบอกเล่ากับใครเ

ตอนที่ 18/3วันเวลาผ่านจนกระทั่งนันนลินทร์เริ่มท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที อาการป่วยของหล่อนเองก็ทรุดหนักลงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ยิ่งต้องใช้ความเข้มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจเพื่อประคับประคองตัวเองและลูกในท้อง ความอ่อนแอจากการตั้งครรภ์ยิ่งส่งผลให้ร่างกายทรุดโทรมเข้าไปกันใหญ่ แม้จะพยายามอดทนเพื่อเฝ้ารอวันที่จะได้พบหน้าหนึ่งชีวิตที่กำลังจะลืมตาดูโลก แต่ความโดดเดี่ยวและขาดกำลังใจที่สะสมมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการที่พ่อของลูกไม่ค่อยมีเวลาให้หล่อนอย่างที่เคยเป็นตลอดระยะเวลาหลังจากที่งานแต่งของธาฎาผ่านพ้นไป หล่อนจำได้ดีว่าตั้งวันนั้น ข่าวทุกสำนักก็ต่างให้ความสนใจกับเรื่องงานวิวาห์ของทายาทไฮโซหมื่นล้าน เขากับแพรไหมแทบจะเดินสายออกสัมภาษณ์สื่อและรายการโทรทัศน์วันเว้นวันได้ แม้หล่อนจะไม่ได้ติดสื่อออนไลน์หรือชอบเสพข่าวสารเรื่องบันเทิง ทว่าก็อย่างมีหลุดรอดมาให้ได้เห็นหลายเดือนที่ผ่านมา....‘คุณธาฎายังดูดีอยู่แบบนี้ แม้ว่าอายุจะเลขสามแล้ว อยากจะรู้ว่ามีปรึกษากันกับคุณหมอแพรบ้างไหมคะ เรื่องทายาททั้งคู่มีแพลนว่ายังไงกันบ้างคะ?’‘คือ...จริงๆ แล้วแพรมีปัญหาเรื่องสุขภาพนานแล้วน่ะค่ะ พูดตรงๆ เลยนะคะ แพรเห็นว่ามันย

ตอนที่ 19/2เมื่อวันคลอดมาถึง ความเจ็บปวดและหวาดหวั่นปกคลุมใจนันนลินทร์ หล่อนนอนบนเตียงในห้องคลอด สายตาจับจ้องไปที่เพดาน พลางกลั้นความเจ็บปวดที่ทวีคูณในทุกวินาที ใบหน้าซีดเซียวและอ่อนล้าจากการต่อสู้กับร่างกาย ความรู้สึกที่ปะทุในใจยากจะห้าม น้ำตาแห่งความปวดร้าวค่อย ๆ เอ่อขึ้นด้วยความรู้สึกที่ยากอธิบายท่ามกลางความเจ็บปวดเหล่านั้น เสียงร้องแผดกังวานของทารกแรกเกิดดังขึ้น น้ำตาของนันนลินทร์ไหลอาบแก้ม ร่างกายเหนื่อยอ่อน แต่หัวใจเหมือนจะยิ่งทรมาน หล่อนหันไปมองรอบตัว ดวงตาหมองคล้ำแต่กลับไม่พบใครเลย นอกจากทีมแพทย์และพยาบาลที่รีบร้อนทำหน้าที่ของตนในวินาทีที่สำคัญที่สุด หล่อนเผลอมองหาใครบางคนที่ไม่เห็นแม้แต่เงา ธาฎาไม่ได้อยู่ที่ห้องคลอด เขาหายไปไหนหล่อนไม่อาจรู้ ความเจ็บปวดที่บีบรัดอกแม้เพียงแค่ในช่วงเวลานี้เขาก็ยังใจร้ายกับหล่อนได้ลงคอ“ได้ลูกสาวนะคะคุณแม่” พยาบาลเอ่ยบอก ขณะที่ทีมแพทย์กำลังทำความสะอาดทารกตัวน้อยหล่อนไร้เรี่ยวแรงโต้ตอบ ทำได้เพียงแค่ยิ้มและปรายตามองลูกน้อยที่หลับตาพริ้มในอ้อมแขนของพยาบาล น้ำตาไหลลงมาอย่างเงียบๆ ความเจ็บปวดที่หล่อนเผชิญอยู่ตอนนี้ มันหายไปชั่วขณะเป็นเพราะความสุข

ตอนที่ 20/1“ฉันมีเรื่องอยากจะให้นายช่วย”“ครับนาย” เรืองฤทธิ์ก้มหัวเล็กน้อยให้กับเจ้านาย ในโรงพยาบาลตอนนี้เป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว แทนที่เขาจะได้กลับบ้านไปพักผ่อนบ้าง ทว่ากลับโดนเจ้านายโทรตามให้มาหาถึงห้องทำงาน“จับตาดูหมอเข็มกับแพรไหมเอาไว้ดีๆ ช่วงนี้ ระหว่างที่ฉันยังอยู่ที่นี่”“หมายความว่าคืนนี้นายจะไม่กลับไปนอนบ้านเหรอครับ?” ตั้งแต่แต่งงานมาได้หลายเดือน เรือนหอของธาฎาก็แทบจะรกร้าง มีเพียงแค่คุณหมอแพรไหมเท่านั้นที่เข้าอยู่ ส่วนเจ้านายของเขานั้นนอนวันเว้นวันได้ แต่แทนที่ในช่วงที่ธาฎาไม่ค่อยยอมกลับไปนอนบ้านนั้นเขาจะเอาเวลาไปหาแม่ของลูก ทว่าเปล่าเลย...ธาฎายังคงหาที่หลับนอนไม่เป็นหลักแหล่ง บ้างก็ไปนอนโรงแรม บ้างก็ที่ทำงาน อย่างล่าสุดเขาก็มานอนห้องทำงานส่วนตัวที่โรงพยาบาลแทนเป็นแบบนี้มานานจนเรืองฤทธิ์นึกขัดใจ ปากของเจ้านายเขาไม่รู้ว่าอมดอกพิกูลเอาไว้หรือไม่ ถึงได้ไม่ยอมพูดในสิ่งที่ตนเองรู้สึก จนทำให้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมากลับกลายเป็นลูกน้องคนนี้นี่แหละที่ต้องคอยเหนื่อยตาม“ฉันจะนอนไหนมันก็เรื่องของฉัน นายมาก็ดีแล้ว ไปติดต่อหมอจุฑารัตน์ให้ฉันที บอกว่าฉันขอตัวยัยหนูมาที่แปบเดียว”“แต่นายค