All Chapters of เมียอุ้มบุญ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 10/3ธาฎาเดินเข้าไปในเพนท์เฮาส์ด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียต่อการเดินทาง ช่วงเวลาที่เขาใช้ร่วมกับแพรไหมในงานเลี้ยงยังคงติดอยู่ในความคิด แต่ภาพที่เด่นชัดที่สุดกลับเป็นภาพของคนที่นอนรอในห้องนี้เขาเปิดประตูเข้าไป ความมืดสนิทภายในห้องทำให้รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างหายไปจากชีวิต“นันนลินทร์...” เขากระซิบเรียกชื่อเบาๆในห้อง ห้องนี้ยังคงเต็มไปด้วยกลิ่นของหล่อน กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ทำให้เขานึกถึงธาฎาเดินไปที่ห้องนอน เขาแง้มบานประตูออก แสงไฟที่สาดจากห้องด้านนอกส่งผลกระทบให้เขามองเห็นคนที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงได้ชัด ขณะที่เสียงฝนจากด้านนอกก็ยังตกกระทบกับผนังหน้าต่างอยู่เรื่อย ๆเขายกยิ้มขึ้นขณะที่มองไปยังคนนอนอยู่ตรงหน้า อากาศแบบนี้สมควรแล้วที่หล่อนจะหลับลึกเขานั่งลงบนเตียง ดวงตาที่มองไปที่ใบหน้านวลผ่องหลังจากที่เขาเปิดโคมไฟที่นวลที่หัวเตียงแล้ว เสียงลมหายใจแผ่วเบา บวกกับท่านอนที่กอดเอาหมอนข้างใบโปรดของหล่อนข้างกาย พอหล่อนหมดฤทธิ์ ไม่ดื้อดึงกับเขา มันก็เหมือนแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่ง แต่พอหล่อนตื่นเมื่อไหร่ก็ยากที่จะควบคุมยิ่งนับวันยิ่งเถียงคำไม่ตกฟาก“ฉันไม่อยู่ทั้งวัน เธอคงจะนอนหลับฝันดีล่ะสิ”

ตอนที่ 11/2ความวุ่นวายของตึกธนไทยเกษม ในช่วงบ่ายวันนี้ดูแตกต่างจากหลายวันที่ผ่านมา เนื่องจากมีการเรียกประชุมทีมบอร์ดบริหารกันตั้งแต่เช้ายันบ่าย ธาฎาเห็นข่าวตัวเองตามสื่อต่างๆ บ้างแล้ว ผู้ใหญ่หลายท่านในทีมบริหารคงต้องการอยากจะฟังจากปากของเขามากกว่าสื่อ“โปรเจคฯ โรงแรมทางภาคใต้ผมคิดว่าจะเร่งดำเนินการให้เสร็จทันงานแต่งของคุณธาฎา เพื่อเป็นความสบายใจของพวกเราทุกคน ผมยินดีรับผิดชอบโปรเจคฯ นี้แทนคุณธาฎา” หนึ่งในผู้บริหารผู้ทรงคุณวุฒิกล่าวด้วยสีหน้าสร้างความเชื่อมั่น“ดิฉันก็คิดว่าดีนะคะ ให้ท่านศิระที่เป็นถึงผู้อำนวยการฝ่ายดำเนินงานโดยตรงน่าจะเวิร์คกว่า คุณธาฎาเองก็จะได้มีเวลาเตรียมตัวเป็นว่าที่เจ้าบ่าวด้วย”“ขอบคุณครับคุณศิระ คุณศร แต่ผมคิดว่าตอนนี้ผมยังสามารถรับผิดชอบส่วนนี้ได้อยู่” เขาเข้าใจว่าทุกคนต่างหวังดี ทว่าตรงกันข้ามเขาอยากจะทำตัวให้ยุ่งมากกว่านี้อีก ยังไม่ได้คิดเตรียมตัวเรื่องงานแต่งแม้แต่น้อย“ไม่ได้หรอกนะครับคุณธาฎา เมื่อเช้าคุณหญิงบุษบาต่อสายหาผมโดยตรงเรื่องนี้ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเต็มใจรับผิดชอบแทนอยู่แล้ว ขอให้คุณสบายใจเถอะ”ที่แท้ก็เป็นเพราะแม่เขาสั่งมา รายนั้นคงอยากจะจั

ตอนที่ 12/1หลังเลิกงานวันนี้เรืองฤทธิ์ไม่พลาดที่จะไปรับนันนลินทร์จากที่ทำงาน เขาใช้เวลาพาหล่อนมาถึงที่หมายไม่นานนักก่อนที่จะเห็นว่ามีใครบางคนยืนรออยู่ที่หน้าคอนโดมิเนี่ยมขณะที่รถยังไม่หยุดการเคลื่อนที่ แต่ก็ยังขับช้าๆ เพื่อหาที่จอด เรืองฤทธิ์เห็นธาฎายืนจ้องรถเขามาแต่ไกล ความที่สงสัยว่าทำไมวันนี้ธาฎาถึงได้เลิกงานเร็วนัก ทั้ง ๆ ที่เขาจำได้ว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เป็นเขาเองที่ออกมาจากบริษัทก่อนเจ้านายตัวเองเสียอีกกระทั่งรถหยุดแน่นิ่ง ธาฎารีบลงมาจากรถแล้วเดินไปยังฝั่งผู้โดยสาร ก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถให้นันนลินทร์ลงมาธาฎาเดินเข้ามาใกล้หลังจากที่นันนลินทร์เหยียบพื้นแล้ว เขาเอื้อมไปรับกระเป๋าสะพายของหล่อนมาถือไว้ ท่ามกลางความแปลกใจของเรืองฤทธิ์“มีอะไรหรือเปล่าครับ?” เรืองฤทธิ์ซิบถามเจ้านาย“นายทำดีมาก กลับไปพักผ่อนเถอะ ขอบใจ”“ครับ?”อะไรของเขา... นั่นคือคำถามเดียวที่อยู่ในหัว แต่ก็พูดอะไรต่อไม่ได้ เมื่อเจ้านายตัดบทมาแล้ว หน้าที่ของเขาจบลงเพียงเท่านี้ ก่อนจะบอกลานันนลินทร์ เดินไปที่รถตัวเองแล้วขับออกไปเลยเมื่อทั้งคู่ขึ้นมาบนเพนท์เฮ้าส์ธาฎาไม่ได้พูดอะไรมาก เขาแค่ถือกระเป๋าของนัน

ตอนที่ 12/3หลายวันถัดมานันนลินทร์ยังคงใช้ชีวิตอย่างเดิมทุกอย่าง ตอนเช้าหล่อนจะมีสารถีอย่างเรืองฤทธิ์เป็นคนขับรถมาส่ง ส่วนตอนเย็นหล่อนก็จะมายืนรอคอยเขาที่หน้าโรงแรม เป็นแบบนี้มาตลอดเกือบ 2 สัปดาห์ได้ จนกระทั่งเริ่มมีคำพูดหนาหูขึ้นมาเกี่ยวกับเรื่องคนที่คอยมารับมาส่งหล่อนเช้าเย็น“สวัสดีจ้าคนสวย” ประดับดาวและมาลิกาเดินเข้ามาในห้องน้ำหญิง ขณะที่นันนลินทร์กำลังจะเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มเพื่อเตรียมเข้างานนันนลินทร์ทักทายตอบเพื่อนร่วมงานทั้งสอง ขณะที่เริ่มจัดการความเรียบร้อยเสื้อผ้าหน้าผมตนเองไปด้วยในขณะยังส่องกระจกอยู่ หล่อนเหลือบหางตาไปมองอีกสองคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง สองคนนั้นยังคงยืนอยู่เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง“มีอะไรหรือเปล่าคะ พี่ดาว พี่แหม่ม” หล่อนอึดอัดเมื่อสายตาความอยากรู้อยากเห็นของผู้หญิงสองคนที่ในโรงแรมนี้มองจนกระทั่งเมื่อหล่อนที่เป็นเจ้าของเรื่องเอ่ยปากทักถามขึ้น มีหรือที่คนอยากรู้จะปฏิเสธโอกาส“นี่... อย่าว่าพี่อย่างงั้นอย่างงี้เลยนะหนิง คือพี่เห็นช่วงนี้มีคนคอยมารับมาส่งหนิงถึงที่ทำงานอ่ะ ไอ้เราก็เป็นห่วง อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครกัน จริงจังกับน้องพี่แค่ไหน แค่นั้นเองน

ตอนที่ 13/2“แล้วอาการของหนิง... จะต้องรักษายังไงครับ?” ธีรยุทธถามอย่างรวดเร็ว โดยที่ยังไม่สามารถซ่อนความกังวลที่แสดงออกมาผ่านใบหน้าของเขาได้“คุณเป็นสามีของคนไข้ใช่ไหมครับ?”“เปล่าครับ”“การรักษาจะขึ้นอยู่กับขนาดและลักษณะของเนื้องอกครับ สำหรับบางกรณีอาจจะต้องทำการผ่าตัดออก หรือในกรณีที่เล็กและไม่ส่งผลกระทบต่อการทำงานของร่างกาย อาจจะใช้วิธีการดูแลอาการเพียงอย่างเดียวเพื่อไม่ให้เนื้องอกขยายตัว จนกว่าจะหลังคลอด หมอถึงอยากให้พิจารณาเรื่องผ่าตัดครับ” หมออธิบายสั้นๆขณะที่ทุกคนพยายามรับฟังคำตอบจากหมอ และพยายามประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้น นันนลินทร์ก็ได้แต่กอดท้องตัวเองแน่น เหมือนจะหาแรงใจจากเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้อง แม้ตอนนี้ร่างกายจะเจ็บปวด และเต็มไปด้วยความกลัว แต่ลูก... ที่หล่อนรักมากที่สุดในโลก ยังคงเป็นแรงขับเคลื่อนที่ทำให้หล่อนต่อสู้กับความกลัวทั้งหมดนี้ได้“พี่หนิง…” ปานชีวาเอ่ยเรียกเสียงเบา เมื่อเห็นรุ่นพี่สาวยังกอดท้องแน่นเหมือนจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น คำถามมากมายในหัวมันส่ออกมาทางแววตาจนนันนลินทร์รู้สึกได้“ใช่... พี่ท้อง ปลา พี่ยุทธ หนิงท้องค่ะ” เสียงแหบพร่าสั่นเครือพยายามเปล่งออกมา