All Chapters of ซ่อนรัก: Chapter 21 - Chapter 28

EP.21ครืด ~ ครืด ~'พ่อน้องปุยนุ่น'หัวใจฉันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ชื่อนั้นโชว์บนจอโทรศัพท์มือถือ คนที่เป็นสาเหตุของอารมณ์ฟุ้งซ่านในตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เราโทร.หากันตั้งแต่มีเบอร์โทรศัพท์แถมยังเป็นเขาที่โทร.มาก่อนด้วย"...คะ"(มาดูแมว) เขาพูดเสียงเรียบ"ดูทำไม มันเป็นอะไรคะ" ฉันสงสัยและร้อนใจจึงรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ประตูทันที(มาดูเอง) แล้วเขาก็วางสายไปทันทีพร้อมขาของฉันที่ถึงหน้าห้องเจ้าตัวเรียบร้อยแล้ว"มันเป็นอะไรเหรอ" ฉันรีบเดินเข้ามาในห้องแล้วถามเขาที่ยืนกอดอกจ้องปุยนุ่นอยู่ตรงระเบียง"มันอ้วก" เขาตอบสั้น ๆ แล้วมองฉันเหมือนมีอะไรสักอย่างจนฉันต้องก้มมองตัวเอง ฉันรีบจนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังใส่เสื้อยืดตัวบางรัดรูปกับกางเกงขาสั้นแบบใส่นอนอีกตัว"ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย เนยรีบ" ฉันบอกแล้วเดินไปดูเจ้าปุยนุ่นก่อนจะขำเบา ๆ "มันแค่สำรอกขนค่ะ แต่คงทรมานน่าดู เพราะเลียขนตัวเองแล้วมันร่วงเยอะเกินไปเลยต้องขับออกมาทางนี้ เนยต้องแปรงขนให้มันบ่อยกว่านี้"ฉันบอกพี่นธีแล้วเงยหน้าขึ้นไปส่งยิ้มให้เขาเพื่อบอกว่ามันไม่มีอะไร"..." แต่เขากลับเอาแต่จ้องหน้าไม่เลิก "ฉันไม่รู้"คนตัวสูงพูดแ

EP.23ตอนนี้พี่นธีเดินหายไปแล้ว เขาออกจากห้องไปเงียบ ๆ ทิ้งให้ฉันสงสัยอยู่ตรงนี้เมื่อคืนยังโมโหฉันอยู่เลย แต่อยู่ ๆ ก็มาทำดีด้วยอีก ฉันปรับอารมณ์ตามไม่ทันแล้วนะ แถมยังเอามือถือกับเงินมาคืนด้วยฉันขยับตัวขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย อีกไม่กี่วันยัยพวกนั้นก็จะไปเที่ยวดอยแล้วฉันจะไหวไหมนะแกร๊กเสียงประตูเปิดเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่ถือถุงบางอย่างเข้ามาเงียบ ๆ เขาปรายตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ครัว สักพักก็กลับมาพร้อมกับโจ๊กสำเร็จรูปในถ้วยกระดาษ"กิน แล้วก็กินยา" "พี่ไม่ได้ทำเนยป่วย ไม่ต้องดูแลก็ได้ค่ะ" ฉันรับมันมาถือไว้ในมือแล้วคนให้มันเย็นขึ้น "..." พี่นธีไม่พูดอะไร เขาเดินไปจากเตียงอีกครั้งและกลับมาพร้อมกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว ยาหนึ่งเม็ด"ยา" เขาวางมันตรงชั้นข้างเตียงแล้วกลับมานั่งขอบเตียง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ทำตัวให้ทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนนี้เหมือนความรู้สึกที่เคยมีก่อนหน้ามันแทรกมาด้วยความอึดอัดเลย เขาอาจจะเริ่มรำคาญฉันแล้ว"พี่นธี ยังโมโหเนยอยู่ไหม" ฉันถามแล้วก้มลงมองถ้วยโจ๊กในมือที่มีไอความร้อนลอยขึ้นมา"ไม่" เขาตอบแค่นั้นและยังคงนั่งมองฉันเงียบ

EP.25ในที่สุดก็ถึงวันที่เราต้องออกเดินทาง ฉัน ใบเฟิร์น และพี่คิวมากับรถพี่นธี ญานินไปกับพี่ทศกัณฐ์ ส่วนพี่ฮ่องเต้น่าจะมากับผู้หญิงอีกคันเพราะได้ยินพี่คิวคุยกับพี่นธีแบบนั้นทางขึ้นเขาค่อนข้างคดเคี้ยวและชันมาก แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉันเลยไม่น่ากลัวเท่าไร อีกอย่างพี่นธีก็ขับรถเก่งฉันก็เลยสบายใจ"เราจะจองบ้านหนึ่งหลังนะ เผื่อเอาไว้ อีกอย่างสะดวกตอนใช้ห้องน้ำด้วย แล้วก็มีเต็นท์อีกสี่หลัง" ใบเฟิร์นอธิบายให้ทุกคนฟังหลังจากที่เรามาถึงอุทยาน ที่นี่เป็นป่าสนมีมุมให้ถ่ายรูปสวย ๆ เยอะมาก"ก็ดีเหมือนกัน มึงกับกูใช่ไหมไอ้ธี" พี่คิวพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะหันไปถามพี่นธีที่ทำหน้านิ่งอยู่ตรงที่นั่งยาว ๆ อีกฝั่ง"ทำไมต้องกูกับมึง" พี่นธีพูดเสียงเรียบ"หรือมึงจะไปดีลกับน้อง ๆ" พี่คิวถามแล้วหันมามองทางฉันกับใบเฟิร์นพร้อมกับรอยยิ้ม "พี่ล้อเล่น""..." ฉันหลุดขำออกมาแต่พอหันไปสบสายตานิ่ง ๆ ของพี่นธีก็ต้องเบือนหน้าหนีไปเพราะอาจจะโดนจับจ้องจากคนรอบตัว แล้วเขาก็หยิบกระเป๋าของตัวเองเดินออกไปจากตรงนี้ไม่พูดไม่จาแล้วพวกเราก็มากางเต็นท์กันที่ลานกว้าง นอนกันเป็นคู่ ญานินกับพี่ทศกัณฐ์ พี่ฮ่องเต้กับพี่ใบชาผู้หญิงที

EP.27หลายวันต่อมา"เปิดช้าจังวะ มึงมัวทำอะไร""...""แล้วมึงทำเสร็จยังงานที่ลูกค้าสั่ง กูจะได้เอาไปลงระบบกูต่อ ฮะ... เฮ้ย !""อย่าเสียงดังได้ไหม" "นั่นมันน้องนิเนยไม่ใช่เหรอ" บทสนทนาของคนสองคนดังเข้ามาในโสตประสาททำให้ฉันตื่นขึ้นมาจากภวังค์ ค่อย ๆ ขยับเปลือกตาขึ้นมาช้า ๆ รู้สึกเหมือนยังหลับไม่เต็มอิ่มเลย แสดงว่าเช้าอยู่เหรอ แล้วใครมา..."มึงบอกกูมาว่าตั้งแต่ตอนไหน" เสียงของพี่คิวนี่ !ฉันหรี่ตามองคนที่ยืนเอามือเท้าเอวมองพี่นธีสลับกับฉันแต่เขาคงไม่รู้ว่าฉันตื่นแล้ว "เสือก" พี่นธีตอบสั้น ๆ เหมือนรำคาญแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะหันไปพูดเรื่องงานต่อ "กูทำเสร็จแล้วเดี๋ยวทำไฟล์ส่งให้ ไหนแผงวงจรที่สั่ง""อยู่ในกล่อง" พี่คิวจำใจเลิกสงสัยแล้วเดินไปคุยเรื่องงานกับพี่นธี ส่วนฉันก็แกล้งหลับต่อเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับพี่คิวตอนนี้เริ่มมีคนรู้เรื่องของเราแล้วตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวดอยและบ้านของใบเฟิร์น แต่ไม่รู้ว่าญานินกับใบเฟิร์นจะรู้หรือเปล่าไม่นานพี่คิวก็ออกจากห้องไป ฉันจึงค่อย ๆ ขยับตัวออกจากผ้าห่มผืนหนาสีเทาเข้ม วันนี้เขาตื่นเช้ามาทำงานอีกแล้ว เพิ่งเคยเห็นมุมนี้ของเขาช่วงสองสามวันที่ผ่านม